บทที่ 67: ทำไมมังกรดำตัวนี้ถึงดูคุ้นมาก?

หูเจียวเจียวได้ยินเสียงร้องจึงหันกลับไปมอง และเห็นว่าลู่เมี่ยนเอ๋อนั่งกุมข้อเท้าอยู่บนพื้น

 

“บ้าเอ๊ย!” จิ้งจอกสาวสบถเสียงต่ำ

 

ในช่วงเวลาคอขาดบาดตายทำไมนางเอกต้องมาสะดุดล้มตอนนี้ด้วยเนี่ย ฉันไม่ใช่ฮีโร่นะโว้ย พระเจ้าอย่ามาเล่นตลกกับฉันนะ!

 

เมื่อหูเจียวเจียวนึกถึงฉากที่โลกพังทลายในความฝัน และภูตทั้งหมดที่กรีดร้องขอชีวิต เธอก็กัดฟันรวบรวมพลังในกายทั้งหมด!

 

ถ้าถูกจับได้ก็ตาย ถ้าหนีไปก็ตาย

 

“เอาวะ ตายเป็นตาย!”

 

ยามนี้หญิงสาวหยิบมีดพร้าออกมาจากมิติ ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับศัตรู

 

ในขณะเดียวกัน เสือหูขาดกำลังไล่ตามลู่เมี่ยนเอ๋อมาติด ๆ และร่างกายอันทรงพลังของมันกำลังจะบดขยี้นาง

 

หากหญิงสาวผู้เป็นนางเอกถูกภูตเร่ร่อนจับตัวไป เธอจะไม่สามารถคว้าตัวนางกลับมาได้อีก

 

จังหวะนั้นหูเจียวเจียวกัดฟันและเล็งมีดในมือไปที่หัวของเสือตัวใหญ่

 

“ฟ่อ~” 

 

ขณะที่จิ้งจอกสาวตั้งท่าจะลอบโจมตีศัตรูจากด้านข้าง ทว่างูยักษ์ที่ยกหัวขึ้นมาจากพุ่มไม้กลับสะบัดหางฟาดเข้าใส่คนที่กำลังเข้ามาขวางทางตน ทำให้เธอกระเด็นลอยไปอีกทาง ก่อนที่งูหลามจะเลื้อยไปรัดมีดพร้าเอาไว้ แล้วยกมันมามองสำรวจใกล้ ๆ

 

นี่คืออะไร? ทำไมหน้าตามันดูแปลกจัง

 

“แค่ก ๆ...” หูเจียวเจียวที่ถูกโจมตีรู้สึกเจ็บมากจนยกหัวไม่ขึ้น เธอพยายามที่จะเงยหน้าขึ้น และเห็นว่างูหลามสีดำได้ฉกมีดพร้าของเธอไปแล้ว ส่วนเสือหูขาดก็โดนมีดถากขนออกไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

ภาพตรงหน้าทำให้เธอเย็นวาบไปทั้งหัวใจ 

 

โดยธรรมชาติแล้ว เพศชายกับเพศหญิงมีความแตกต่างกันมากในด้านความแข็งแกร่ง!

 

ทันใดนั้น หมาป่าตาเดียวก็กระโจนเข้าใส่หูเจียวเจียว พร้อมกับมีแสงริบหรี่ในดวงตาสีเทาดุร้าย มันอ้าปากพร้อมที่จะกัดเหยื่อให้จมเขี้ยว

 

ส่วนหญิงสาวที่เห็นหมาป่าเข้ามาใกล้มากก็แทบหยุดหายใจ

 

วินาทีถัดมา เธอคว้าธนูจากมิติมาด้วยความคิด พลางปลุกสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดในกายแล้วง้างธนูใส่ดวงตาอีกข้างหนึ่งของนักล่าดุร้าย

 

ปัก! 

 

เสียงลูกศรเจาะทะลุลูกตาดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างน่าสมเพชของหมาป่าสีเทา

 

“เอ๋งๆๆๆๆ!”

 

ในเวลานั้น ภูตเร่ร่อนอีก 2 คนได้ยินการเคลื่อนไหวจึงรีบไปตรวจดูสหายของตน

 

ทางด้านหูเจียวเจียวไม่กล้ารั้งอยู่ต่อ เธอรีบลุกขึ้นจากพื้นโดยใช้โอกาสนี้ดึงกวางสาวที่ข้อเท้าแพลงขึ้นมาแล้วพยุงนางวิ่งหนีไป

 

ลู่เมี่ยนเอ๋อถึงจะถูกบรรยายว่าตัวเล็กเพรียวบาง แต่นางถูกตระกูลลู่กดดันให้ทำงานหลายอย่างตั้งแต่ยังเด็ก ร่างกายของนางเลยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ทำให้นางหนักกว่าจิ้งจอกสาวเสียอีก การพยุงอีกฝ่ายที่หนักกว่าตนจึงเป็นเรื่องยากกว่าเดิม

 

หูเจียวเจียวกัดฟันฝืนทนลากอีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เหงื่อบนหน้าผากไหลลงมาราวกับสายฝน

 

“หูเจียวเจียว เท้าของข้าเจ็บมาก ข้าวิ่งไม่ไหวแล้ว...”

 

ยามนี้หญิงสาวผู้เป็นนางเอกของโลกภูตเดินโขยกเขยก พลางส่งเสียงร้องไห้ที่ฟังดูอ่อนแอและน่าสมเพชมากออกมา

 

ถ้าเป็นเวลาปกติ หูเจียวเจียวอาจจะมีอารมณ์มานั่งชื่นชมความงามของอีกฝ่าย

 

แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของพวกเธอแล้ว!

 

“ถ้าไม่อยากตายก็ทนเอาหน่อย!” จิ้งจอกสาวตะโกนเสียงดัง

 

ในขณะนั้นเอง ดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำสีใสของลู่เมี่ยนเอ๋อพร่ามัว นางรีบเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังช่วยตนและอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมา

 

นางเข้าใจหูเจียวเจียวผิดมาตลอด

 

ปรากฎว่าหูเจียวเจียวเป็นผู้หญิงที่ใจดีมาก อีกฝ่ายช่วยเหลือตนโดยไม่สนใจโอกาสที่จะหนีเอาชีวิตรอดไปก่อนด้วยซ้ำ...

 

หากนางสามารถรอดไปได้ นางจะตอบแทนจิ้งจอกสาวอย่างแน่นอน และเลิกอคติกับภูตสาวคนนี้

 

ในอีกด้านหนึ่ง ภูตเร่ร่อน 2 คนพบลูกธนูที่ปักเข้าไปในดวงตาของหมาป่าสีเทาก็รู้สึกโกรธขึ้นมา พวกเขาจึงรีบหันกลับไปไล่ล่าผู้หญิงทั้ง 2 อีกครั้ง

 

ภูตเร่ร่อนพวกนี้รวมตัวกันเพราะมีเป้าหมายเดียวกันเท่านั้นโดยที่ไม่คิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างกันเลยสักนิด 

 

เมื่อลู่เมี่ยนเอ๋อเห็นว่าฝ่ายศัตรูกำลังจะตามทัน นางก็ตัดสินใจผลักหูเจียวเจียวออกไป

 

“หูเจียวเจียว หนีไป เจ้าทิ้งข้าไว้ที่นี่เถอะ...”

 

นางจะปล่อยให้จิ้งจอกสาวตกอยู่ในอันตรายเพราะตัวนางเองไม่ได้!

 

“…!?” แม่จิ้งจอกถูกผลักจนเซไปอีกฝั่ง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขณะนี้ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนเจ็บ

 

ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะหนีไปหรอกนะ แต่ถ้าฉันหนีไปฉันก็ตายอยู่ดีโว้ย!

 

“บัดซบ!” เมื่อหูเจียวเจียวเห็นหมาป่าสีเทาคลั่งกำลังพุ่งเข้าหาลำคอของนางเอกแบบดุดัน หญิงสาวที่มักจะอารมณ์ดีเสมอก็สบถออกมาเสียงดังพร้อมกับรีบปรี่เข้าไปขวางลู่เมี่ยนเอ๋อไว้

 

ในขณะเดียวกัน จิ้งจอกสาวรีบคว้าอาวุธที่อยู่ใกล้มือที่สุดออกมาจากมิติ 

 

แต่กลายเป็นว่าเพราะความลุกลี้ลุกลนของตัวเองทำให้เธอไม่สามารถหาอาวุธที่เหมาะสมสำหรับการป้องกันตัวออกมาได้ทันเวลา

 

ตอนนี้ใบหน้านวลผ่องของหูเจียวเจียแสดงถึงความสิ้นหวัง

 

เดิมทีหญิงสาวคิดว่าการติดตามลู่เมี่ยนเอ๋อจะทำให้เธอได้รับความโชคดีมาจากรัศมีตัวเอกของอีกฝ่าย แต่เธอกลับลืมไปว่าความโชคดีทั้งหมดมันไปอยู่ที่อิงหยวนผู้เป็นลูกรักของคนเขียนโน่น

 

ในฐานะนางเอก กวางสาวจะต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ต้องได้รับความทุกข์ยากและทรมานทุกประเภท

 

นี่ฉันลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ไปได้ยังไงกัน!

 

ยามนี้หูเจียวเจียวหลับตาลงเตรียมพร้อมรับความตาย

 

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงโครมครามดังขึ้นตรงหน้า ความชุลมุนวุ่นวายนั้นทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วจนหญิงสาวต้องยกมือขึ้นปิดปากปิดจมูกก่อนจะลืมตาขึ้นมอง

 

ภาพตรงหน้าเธอคือมังกรดำที่แข็งแกร่งกำลังบินอยู่กลางอากาศ ขณะที่กรงเล็บที่เหมือนตะขอของมังกรโฉบลงพื้นเพื่อจับหมาป่าสีเทาอย่างรุนแรง ส่งผลให้เกิดหลุมลึก 2-3 เมตรอยู่บนพื้น

 

จากนั้นกรงเล็บมังกรอันทรงพลังกดลงบนหัวของหมาป่าตาเดียวแน่น สักพักก็มีเสียงแตกดังขึ้นเบา ๆ ตามด้วยสมองของหมาป่าสีเทาที่ระเบิดกระจายเละอยู่บนพื้นพร้อมกับที่มันแน่นิ่งไป

 

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ดวงตาของจิ้งจอกสาวเบิกกว้าง เธอมองภาพนี้ด้วยความตกใจ ทั้งที่ความจริงแล้ว ถึงแม้ว่าฉากนี้จะน่าสยดสยองไปสักหน่อย แต่นอกจากความกลัวจับใจ เธอกลับรู้สึกขอบคุณคนที่มาช่วยเหลือมาก ถ้ามังกรดำตัวนี้ไม่ฆ่าหมาป่าตาบอดนั่น ป่านนี้เธอคงตายไปแล้ว

 

เพียงแต่... ไม่ว่าจะมองอย่างไร เธอก็รู้สึกว่ามังกรตัวนี้ดูคุ้นตาเหลือเกิน

 

!!!

 

นี่คือเจ้าตัวร้ายในฝันของเธอไม่ใช่หรือ!

 

วิธีการฆ่าเหยื่อที่โหดเหี้ยมเช่นนี้เป็นฝีมือของจอมวายร้ายแน่นอน!

 

เมื่อภูตเร่ร่อนอีก 2 คนเห็นสภาพที่น่าอนาถของสหาย พวกเขาก็คำรามด้วยความโกรธก่อนจะพุ่งเข้าใส่มังกรตัวใหญ่

 

“หลงโม่ ระวังข้างหลังเจ้า!” หูเจียวเจียวที่เห็นฉากนี้รีบเตือนมังกรหนุ่มด้วยหัวใจที่บีบรัดแน่น

 

อึดใจต่อมา หญิงสาวก็พบว่าร่างมังกรดำชะงักไปชั่วครู่พร้อมกับที่ดวงตาสีทองเข้มล้ำลึกนั้นฉายแววประหลาดใจ แต่ในไม่ช้าเขาก็หันกลับไปสนใจกับการต่อสู้ตรงหน้า

 

ในตอนนั้น งูหลามสีดำพุ่งขึ้นมาก่อนใครเพื่อน มันพยายามใช้ร่างหนา ๆ ของมันรัดร่างของศัตรูเอาไว้

 

ทว่ามังกรเป็นสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นงูหลามธรรมดาจะไปเทียบเคียงกับอีกฝ่ายได้อย่างไร ก่อนที่งูจะทันได้แตะเกล็ดมังกร ร่างของมันก็ถูกกรงเล็บคว้าเอาไว้ก่อน

 

จากนั้นมังกรยักษ์ที่ทรงพลังก็ใช้มือบีบงูสีดำเอาไว้แน่นโดยจงใจจะรัดมันให้ตาย ในเวลาเดียวกัน เสือหูขาดที่รอจังหวะอยู่ด้านข้างก็พุ่งเข้ามาตะปบคู่ต่อสู้อย่างแรง

 

เนื่องจากมังกรดำหลบไม่พ้นจึงรับอุ้งเท้าของศัตรูไปเต็ม ๆ

 

“หลงโม่...” เมื่อหูเจียวเจียวเห็นว่ามังกรหนุ่มถูกโจมตีจนเกิดบาดแผล เธอก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา เนื่องจากความแข็งแกร่งของหลงโม่ก่อนที่เขาจะเข้าสู่ด้านมืดยังมีจำกัด เพราะฉะนั้นในสถานการณ์แบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ

 

แม้ว่าเธอจะหวาดกลัวอีกฝ่าย แต่เขาก็เป็นพ่อที่แท้จริงของเด็กทั้ง 5 คน ถ้าเขาได้รับอันตราย เด็ก ๆ คงจะเป็นห่วงเขา

 

จังหวะนั้น งูหลามสีดำก็ฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป เพราะมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมังกรตัวใหญ่ มันจึงตัดสินใจหนีไปพร้อมกับเสือโคร่ง

 

หลังจากที่ภูตเร่ร่อนหนีจนลับตาไป หูเจียวเจียวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งไปหามังกรดำ

 

“หลงโม่ นั่นเจ้าใช่ไหม?”

 

จิ้งจอกสาวหยุดห่างจากมังกรหนุ่มไป 3 เมตรและถามอย่างไม่แน่ใจ

 

แม้ว่ามังกรยักษ์ตัวนี้จะเหมือนกับตัวที่เธอเห็นในความฝัน แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่ามังกรทั้งหมดในโลกภูตมีหน้าตาเหมือนกันหรือไม่ เพราะสุดท้ายแล้ว ภูตในเผ่าก็มีรูปร่างสัตว์เหมือนกันในสายตาของเธอ

 

ขณะนี้มังกรสีดำกำลังลอยอยู่ในอากาศ ภาพตรงหน้าจึงกลายเป็นร่างมังกรขนาดมหึมาที่เผชิญหน้ากับจิ้งจอกตัวน้อย ซึ่งเปรียบได้กับโฉมงามกับเจ้าชายอสูรที่ใครมาพบเห็นก็แทบจะหยุดหายใจ

 

เมื่อหูเจียวเจียวมองไปที่ดวงตาสีทองของอีกฝ่ายที่มีขนาดใหญ่กว่าหัวของเธอเอง เธอก็เผลอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว

 

“เอ่อ จริงสิ... ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้ แผลของเจ้ามีเลือดไหลออกมาแล้ว เอาแบบนี้ไหม เจ้ากลายร่างเป็นมนุษย์ก่อน ข้าจะช่วยรักษาบาดแผลให้...”

 

หญิงสาวพูดพลางชี้ไปที่เกล็ดมังกรแผ่นใหญ่บนหน้าอกของมังกรหนุ่ม ในยามที่พูด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง