ตอนที่ 43

ตอนที่ 43

ด้วยเหตุผลบางอย่าง, อาซาฮินะไม่สามารถขยับได้
มันดูเหมือนการกระตุ้นหีของเธอและให้เธอแตกมากเกินไปจนเธอไม่สามารถยืนขึ้นได้
ด้วยสิ่งนั้นที่พูดー

「ช-ชั้นจะไม่พูดคำขอบคุณของชั้น」

อาซาฮินะที่ถูกอุ้มโดยผมพูดในเสียงที่บึ้งตึง
ยิ้ม, ผมจับตูดของอาซาฮินะด้วยสองมือและกระตุ้นรูตูดเธอข้างในกระโปรงเธอ

「อิฮิ๊」

ตัวของอาซาฮินะเด้งขึ้นจากข้างหลังผม
มารินะและยูกะจะมีหน้าอกที่โดนผม แต่มันเจ็บปวดที่รู้สึกถึงไม้กระดานตีหลังผม

「มีอะไร?」

ผมถามอาซาฮินะอย่างไร้เดียงสา

「ม-ม-ไม่มีอะไร ตั๊กแตน, ตั๊กแตนกระโดด」
「โอ้」

อาซาฮินะที่หวั่นไหวอ้างอย่างสิ้นหวัง
อาซาฮินะมีจุดอ่อนที่กำแพงเนื้อฝั่งหีในรูตูดเธอ แม้หีและรูตูดทั้งสองอย่างแสดงความไวที่สูง, มีความต่างใหญ่ระหว่างสองรู
หีของเธอเป็นสาวบริสุทธิ์และมันเกือบไม่มีการพัฒนา แต่รูตูดเธอนั้นพัฒนามาค่อนข้างดี พูดอีกอย่างคือ, รูตูดเธอมีความไวที่สูงกว่า

แค่เธอเล่นกับรูตูดเธอแบบไหนกัน?

แล้วก็, มีจุดอ่อนรวมตัวกันรอบมดลูกเธอด้วยนอกจากกำแพงเนื้อระหว่างหีและรูตูด แต่จุดอ่อนของรูตูดเธอ รวมกันอยู่ที่กำแพงเนื้อบนทางเข้าของฝั่งหี
สั้นๆคือ, หีของเธอกำแพงเนื้อลึก ทางเข้าของรูตูดเธอและกำแพงเนื้อมีความไวที่สูง
ดังนั้น, ผมแกล้งทำเป็นบังเอิญและใส่นิ้วของผมเข้าไปในกระโปรงเธอและกระตุ้นรูตูดเธอー

「คุฮิ๊」

ตัวของอาซาฮินะเด้งอย่างมาก
เธอตอบสนองแบบนี้โดยการกระตุ้นรูตูดของเธอเบาๆด้วยปลายนิ้ว

「มีอะไร?」
「ต-ต-ต-ตั๊กแตน! ตั๊กแตนกระโดดใส่หน้าชั้น!」

อาซาฮินะที่ดูเหมือนอยากจะซ่อนว่าเธอรู้สึกมันจากรูตูดเธอส่งเสียงสั่นที่รุนแรงระหว่างที่หน้าเธอแดง
มันเห็นได้ชัดตอนแรกว่าเธอเป็นบ้ากามใหญ่ที่ชอบให้ทำในตูด
มากกว่านั้น, เพราะผมใช้ความสามารถเข้าใจพื้นที่ ผมสามารถเข้าใจตัวที่เปลือยของอาซาฮินะที่ขี้หลังผมได้อย่างลื่นไหล
อาซาฮินะที่ถูกอุ้มโดยผมได้เปิดขา เมือกจำนวนมากได้เอ่อล้นมาจากหีที่เปิดของเธอ เพราะสิ่งนั้น ผมรู้สึกว่ามันใหญ่กว่าเวลาที่ผมเล่นกับมัน
เพราะผมแบกตูดเธออยู่, ผมได้แหกมัน
มันกระตุกและดิ้นอย่างละห้อย เธออยากโดนแทงรูตูดขนาดนั้น?
ยังไงซะ, แต่ผมจะไม่ทำมันนะ
ผมจะพัฒนารูตูดเธอโดยการโจมตีหีของเธอ ผมจะมีปัญหาถ้าเธออาเฮะกาโอะทันที ผมยังอยากจะเห็นเธอเจ็บปวดที่อยากจะให้ผมเล่นกับมัน
เธอด่าผมมากเกินไป ผมจะไม่เต็มใจแม้ว่าเธอบอกผมเองว่าเธออยากจะโดยแหย่
อย่ากังวล, เมื่อผมเดินหน้ากับการพัฒนาหีของเธอ, ผมจะทะนุถนอมเธอและโจมตีทั้งสองรูพร้อมกัน
ยิ้มระหว่างที่มีความคิดอย่างนั้น, เรามาถึงที่ประตูรั้วโรงเรียน

「ป-ปล่อยชั้นลงตรงนี้」

พูดสิ่งนั้น, อาซาฮินะพยายามจะลงจากหลังผมด้วยกำลัง

「อย่างนั้นเหรอ? โฮเระ」

ผมแยกมือจากตูดของอาซาฮินะที่ดิ้นอยู่ที่หลังผม

「เอ๋?」

ผมได้ยินเสียงที่โง่เขลาและทันทีต่อมาー

「กย้าา!」

อาซาฮินะกรีดร้องขณะที่หล่นจากหลังผม
อาซาฮินะก้นหล่นลงไปด้วยเข่าที่อยู่ที่พื้น

「โอ้ย! ฮ-เฮ้, นายทำอะไรกระทันหันน่ะ…อา, โอ้ย โอ้ย」

อาซาฮินะที่มีก้นหล่นไปกับพื้นจ้องผมด้วยตาที่เปียกและคิ้วขมวดจากความเจ็บ
นายทำอะไรกระทันหันเหรอ? เธอเป็นคนที่กระทำรุนแรงพูดว่าอยากจะลงกระทันหันนี่
หันกลับไป, ผมชี้กระโปรงของอาซาฮินะที่หล่นไปทางหลังด้วยเข่าเธอที่ใช้ยืนขึ้น

「ชั้นเห็นมัน」
「เอ๋?」

ได้ยินคำพูดของผม, อาซาฮินะเอียงหัวของเธอระหว่างที่ยังตาเปียกอยู่
อาซาฮินะหยดน้ำเงี่ยนเพราะผมกระทำชำเราเธอ จากนั้นผมเทน้ำว่าวใส่มดลูกเธอขณะกระทำชำเราเธอ, น้ำว่าวนั้นไหลกลับออกมาและออกมากับน้ำเงี่ยนและเธอพ่นคลื่นจากการเกี่ยวหีของผม
กางเกงในของอาซาฮินะหยดอย่างเปียกเพราะสิ่งนั้นและเธอถอดมันออก
สั้นๆคือ อาซาฮินะที่ยืนอยู่บนเข่าและหล่นไปข้างหลังได้เปิดเผยหีของเธอ
มีนักเรียนโผลมาเพื่อออกจากโรงเรียนบ้างบางเวลา แต่ที่คือด้านข้างของประตูรั้ว หีของอาซาฮินะได้เปิดให้ทุกคนสักการะ

「ฮย้าาา!?」

อาซาฮินะที่สังเกตว่าหีของเธอได้เปิดเผยเมื่อเธอเห็นผมชี้มันออกมา, เธอได้ไหม้เป็นสีแดงทันที, กรีดร้องและจับกระโปรงของเธอด้วยสองมือ จากนั้นเธอนั่งเหมือนผู้หญิงและจองผมด้วยตาที่เปียก
เฮ้, ทำไมเธอจ้องผม? ผมแม้แต่ชี้มันนะ

「ช-ชั้นจะไม่ยกโทษให้นาย」

อาซาฮินะส่งเสียงโกรธที่สั่นระหว่างที่จ้องผม

「อย่าถือมัน ชั้นไม่คิดอยากจะได้การให้อภัย」

ผมมองลงไปที่อาซาฮินะที่จ้องผมและตอบแบบนั้น

「คุห์」

อาซาฮินะคิ้วขมวดด้วยความคับข้องใจและยิ้มระหว่างที่ทำให้เส้นเลือดปูดมาที่ขมับ

「ชั้นจะเอาชนะนายแน่นอน ซักวันหนึ่ง…」

รอยยิ้มที่โกรธลอยอยู่และอาซาฮินะที่จับกระโปรงเธอด้วยสองมือจนถึงขึดจำกัด พึมพำเหมือนกับเธอกล่อมตัวเอง

「เข้าใจแล้ว ชั้นคาดหวังกับมัน ยังไงซะ, พยายามเข้า」

ผมปัดป้องอาซาฮินะออกไป
มันจริงที่ว่าผมคาดหวังกับมัน แต่ผมแม้แต่ให้โอกาสที่พิเศษกับเธอเพื่อโจมตีผมซักวันหนึ่งนะ?

「โอเน่-ซามะー!」

อาซาฮินะตอบโต้กับเสียงจากนั้นเธอหันหลังไปสู่มัน
ต่อมาสาวตัวเล็กได้รุกรานเข้ามาในระยะของความสามารถเข้าใจพื้นที่ของผม
เธอดูเหมือนอาซาฮินะ, เธอมีแม้แต่ตาแมวที่ดูหยิ่งด้วยเหมือนกัน จากนั้นเธอยังมีทวินเทลเหมือนกันกับอาซาฮินะ
นั่นอาซาฮินะเล็ก
ถ้าผมจำไม่ผิด, มันคือน้องสาวคนเล็กที่ผมเห็นในร้านเนื้อย่างกินเท่าไหร่ก็ได้
เพราะเธอได้รุกรานเข้ามาในระยะของความสามารถผม, ตัวที่เปลือยของเธอได้ถูกเปิดเผยกับผม
เธอไม้กระดานเหมือนกันกับอาซาฮินะ แต่ลานนมสีชมพูของเธอและหัวนมเธอเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน แล้วเธอ เธอยังพัฒนาอยู่ไม่เหมือนกับอาซาฮินะ มันไม่ได้สิ้นหวังขนาดนั้น
หรือว่า, นั่นมันโอเคเพราะเธอโลลิ
แล้วก็รอยแยกที่หว่างขาของเธอ รอยแตกนั้นไม่มีขนของแท้
อาซาฮินะไม่มีขนด้วยแต่ผมสามารถเห็นปีกสีชมพูนิดหน่อย, แต่อีกฝั่งหนึ่ง, อาซาฮินะจิ๋วไม่มีขนเลยซักนิด ไม่มีขนของแท้

「โอเน่-ซามะ, พี่โอเคมั้ย?」

โลลิอาซาฮินะวิ่งมาสู่อาซาฮินะที่นั่งอยู่บนพื้น, โลลิฮินะเรียกอาซาฮินะอย่างประหม่า
จากนั้นผมสังเกตบางอย่างที่น่าช็อก
ผมมั่นใจว่าโลลิฮินะอยู่ในอายุที่ว่าใส่กระเป๋าแดงบนไหล่เธอ แต่เธอได้ใส่ชุดนักเรียน
โบว์สีแดงผูกอยู่กับเสื้อสีขาว จากนั้นกระโปรงลายสก็อตบนเสื้อเบลเซอร์สีเขียว ถุงเท้าเข่าสีดำและรองเท้าโลฟเฟอร์สีน้ำตาล
จากนั้นตราโรงเรียนได้เย็บอยู่บนบริเวณหน้าอกของเสื้อเบลเซอร์และอยู่บนถุงเท้าเข่า
ไม่ต้องสงสัย เป็นชุดนักเรียนของโรงเรียนลิลลี่สีดำชื่อดัง สำหรับโอโจ-ซามะที่ดัง
มันเป็นการโรงเรียนรวมมัธยมต้นและมัธยยมปลาย น้องสาวของอาซาฮินะเป็นนักเรียนมัธยมต้นถ้างั้น?
จริงดิ? เธอได้เล็กมากแต่กระนั้นเธออยู่ในโรงเรียนมัธยมต้น ไม่มีทาง
*เฮ้อ* ผมคิดว่าเธอยังมีความหวังในอนาคตแม้ว่าเธอเป็นไม้กระดานแต่มันดูเหมือนว่ามันอาจจะไม่ดี

「ค-คุณดูแลพี่สาวของชั้นเหรอคะ? ขอบคุณมากค่ะ ชั้นเป็นน้องสาวของอาซาฮินะยู, อาซฮินะยุย ปีสามของโรงเรียนมัธยมต้นลิลลี่สีดำ」
「อะไร!?」

โลลิฮินะมองผมและยืนหลังตรง, จากนั้นเธอแนะนำตัวระหว่างที่คำนับอย่างสุภาพ ผมเล็ดเสียงตกใจโดยสัญชาตญานเมื่อผมได้ยินมัน
ผมคิดว่าเธอเป็นปีหนึ่งมัธยมต้น แต่ใครจะคิดว่าเธอเป็นปีสามแล้ว
ผมจะไม่รู้สึกไม่สบายใจถ้าโลลิฮินะใส่กระเป๋าสีแดงบนไหล่เธอ แม้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะเป็นปีหนึ่ง, มันเป็นไปไม่ได้เกินไปสำหรับเธอที่จะเป็นปีสาม
หน้าอกเธอ…มันไปไม่รอดแล้ว หรือว่า, เธออาจจะอันตรายมากกว่าพี่สาวเธอในกรณีที่แย่ที่สุด
แต่ยังไงซะ, เธอดูได้รับพรมากกว่าพี่สาวของเธอ เพราะเธอได้เล็กกว่าในทุกอย่าง ดังนั้นมันยังโอเคแม้ว่าเธอไม่มีหน้าอก ถ้ามันหยุดโตในสภาพนั้น, ความต้องการของเธอจากพวกรักเด็กจะสูง

「ยุย, เธอไม่จำเป็นต้องทักคนนั้น เค้าเป็นคนไมดีที่เธอต้องไม่ไปเกี่ยวข้อง」

อาซาฮินะที่นั่งอยู่บนพึ้นจ้องผมขณะที่เธอพูดกับโลลิฮินะ

「เอ๋?」

โลลิฮินะที่ดูตกใจมองกลับไปที่พี่สาวเธอ
อย่างไรก็ตาม, เธอได้โลลิโลลิมากกว่าภาพลักษณ์เธอจริงๆ ผมไม่สามารถเชื่อได้จริงๆว่าเธอเป็นปีสามเพราะสิ่งนั้น
เพราะลิลลี่สีดำเป็นโรงเรียนที่ทรงเกียรติ, เธอเป็นอัฉริยะที่ข้ามชั้นเหรอ? ผมมั่นใจว่ามันเป็นอย่างนั้น

「ยุยจะมากับชั้นชั้นเลยไม่ต้องการนายอีกต่อไป หายไปซะเพราะนายทำให้เสียสายตา」
「อ-โอเน่-ซามะ! พี่พูดอะไรอย่างนั้นー」
「แค่เงียบเลยยุย」
「ค-ค่ะ หนูขอโทษ, โอเน่-ซามะ…」

อาซาฮินะที่จ้องผมได้วิจารณ์มาอย่างสกปรกจากนั้นโลลิฮินะพยายามจะหยุดมัน แต่เธอได้เตือนไม่ให้ทำบางอย่างในทางกลับกัน และเธอได้เงียบระหว่างที่ตาเปียก
พวกเขาดูเหมือนกันแต่ดูเหมือนว่าตัวตนดูเหมือนจะต่างกัน
เพราะพี่สาวของเธอได้เห็นแก่ตัวและเผด็จการ, น้องสาวได้อ่อนแอ ประหม่า และ ขี้อาย
พี่สาวที่ไร้ประโยชน์ได้สร้างเวลาที่ลำบาก
ระหว่างที่มองลงไปหาอาซาฮินะ, เธอส่งเสียงทางจมูกและมองไปทางอื่น
จากนั้นเธอยืนอย่างไม่มั่นคงด้วยการยืมไหล่ของโลลิฮินะ
มองลงมาหาผมระหว่างที่เข่าเธอสั่นและเธอมองผมด้วยรอยยิ้มที่ไม่สนใจใคร
มันดูเหมือนเธออยากจะเก็บศักดิ์ศรีของเธอโดยบางอย่างแต่ด้วยเข่าเธอที่เหมือนกวางเกิดใหม่ มันไม่แน่นเลยซักนิด

「ชั้นจะเป็นคนที่ซัดนาย ชั้นจะไม่ปล่อยให้นายถูกทำให้ผ่ายแพ้โดยบางคนจนถึงตอนนั้น」
「อ-โอเน่-ซามะ, คุณพูดอะไรแบบนั้นไม่ー」
「แค่เงียบเลย ยุย」
「ค-ค่ะ หนูขอโทษ โอเน่-ซามะ」

อาซาฮินะพูดบางอย่างเหมือนพวกลูกกระจ้อกออกมาระหว่างที่มีรอยยิ้มที่ไม่สนใครลอยอยู่ จากนั้นโลลิฮินะพยายามจะหยุดสิ่งนั้น แต่เธอได้ถูกเตือนว่าอย่าทำมัน และโลลิฮินะที่ช่วยพี่สาวของเธออยู่ รู้สึกสิ้นหวังและตาของเธอได้เปียก
แม้ว่าเธอพูดอย่างคมคาย, อาซาฮินะเดินตรงๆไม่ได้, เธอได้ถูกหิ้วโดยน้องสาวตัวจิ๋วของเธอและไปอย่างตุปัดตุเป๋
เธอได้วางภาระมากมายไปบนน้องสาวเธอ ทำไมเธอรู้สึกสำคัญแบบนั้น?
ผมต้องฝึกเธออย่างแน่หนาเพื่อเปลี่ยนตัวตนของเธอ เพื่อน้องสาวของเธอ

กลับไปที่ทางเข้า, ผมยืมร่มคันนึงจากที่เก็บร่ม จากนั้นทำโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าผมเพื่อยืนยันเวลา

「ปลอดภัยอย่างเกือบๆ」

เวลาคือ 4:50 ตอนเย็นเพราะสวนเยาวชนนั้นใกล้กับโรงเรียน, ผมยังมีเวลาพอ แต่ผมอยากจะไปที่นั่นและตรวจสอบเพื่อให้ได้ความได้เปรียบทางภูมิศาสตร์และเริ่มต้นก่อนคู่ต่อสู้
อาซาฮินะผิดที่นี่ ทั้งหมดเป็นความผิดของหน้าอกอาซาฮินะที่มันไม่โดนแม่แต่จะนำมาใกล้ ผมจะลงโทษเธอโดยการโจมตีจุดอ่อนเธอสามชั่วโมง
มีความคิดอย่างนั้น, ผมวิ่งไปที่สวนเยาวชน

ผมปาดเหงื่อที่ออกมาด้วยหลังมือของผมเมื่อผมมาถึงสวนเยาวชน
เวลาคือ 4:57ตอนเย็น ผมได้มาเกือบไม่ทัน
ผมจัดการหายใจจากนั้นใช้ความสามารถเข้าใจพื้นที่ระหว่างที่เข้าไปในสวน

เวลาคือวันธรรมดาตอนเย็น ผู้หญิงและเด็กยืนอยู่ในสวน
มีแม่ที่มาหาเด็กที่เล่นอยู่ในสวน และมีแม่ที่พาเด็กและไปหยุดที่อ่างน้ำระห่าวงที่ช้อปปิ้ง
ของคุณสิ่งนั้น, มันไม่เจ็บปวดแม้ว่าผมใช้ความสามารถ

「ผู้หญิงคนนั้นมีหน้าที่เชื่อง, พูดยังไงดีล่ะ…」

คนสวยดูเหมือนจะพูดอยู่กับเด็กสาวที่ดูเรียบร้อย แต่ผมสามารถเห็นตัวอักษรที่อนาจารภายใต้เสื้อของเธอ มีส้วมเนื้อเขียนอยู่บนท้องของเธอ มีการเขียนอื่นเช่นถังอสุจิและหมูตัวเมียบนผิวของเธอซ่อนอยู่ด้วยเสื้อของเธอ
สามีของเธอเขียนมันหรือเป็นไปได้มั้ยว่ามันสถานการณ์พิเศษ
ไม่ว่าอย่างไร, โลกได้เปลี่ยนไปแค่การมองทะลุเสื้อผ้า
มนุษย์ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์พวกเขาพูด แต่ผมเห็นด้วยอย่างสิ้นเชิง

อยู่รอบๆสวน, ผมมองตัวแม่และเด็กสาวที่เปลือยตามใจของผม จากนั้นนั่งลงไปที่ม้านั่งที่ผมเจอ
เวลานั้นเฉพาะเจาะจงอย่างไรก็ตาม สถานที่ที่เจอข้างในสวนไม่ได้ถูกเขียน เพราะผมไม่รู้ภาพลักษณ์ของคู่ต่อสู้ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ
มันสนุกที่เตร่ไปรอบๆสวนแต่ผมไม่เจอคนที่มีลักษณะแบบนั้น เพราะเขาซ่อนจากผมไม่ได้, ผมพูดได้ว่าพวกเขายังไม่มาถึงที่นี่
เหรือเป็นไปได้มั้ยว่า พวกเขาสังเกตเห็นความต่างที่ยิ่งใหญ่จากความคาดหวังของผม
ยังไงซะ, บางที่คู่ต้อสู้อาจจะเข้ามาเสริมผมไปแล้ว ถ้าผมรอ, พวกเขาจะมาจากอีกฝั่งหนึ่งแน่นอน

「อึ๋น?」

มองอย่างเหม่อลอยไปที่ตอนเย็นสีส้ม, สาวได้รุกรานเข้ามาในระยะของความสามารถของผม

「โออ้…เธอสวยมาก」

ผมสีทองสะท้อนอาทิตย์ตกดินที่สีส้ม สาวมีผมบลอนด์ยาวถักอยู่ข้างหลังเธอ และอาทิตย์ยามเย็นได้สะท้อนตาสีฟ้าของเธอ
เธอมีโบว์สีแดงในเสื้อสีขาว จากนั้นเสื้อเบลเซอร์หนาสีเขียวและกระโปรงลายสก็อต จากนั้นรองเท้าโลฟเฟอร์สีน้ำตาลและถุงเท้าเข่าสีดำ
ผมตอบสนองโดยสัญชาติญาน
ผมเคยเห็นตราโรงเรียนที่เย็บอยู่บริเวณเสื้อเบลเซอร์และถุงเท้าเข่าของเธอเมื่อซักครู่นี้
นั่นเป็นชุดโรงเรียนลิลลี่สีดำที่โลลิฮินะใส่

「คนสวยที่เท่าเทียมกับโลลิฮินะ-จัง」

โลลิฮินะผมดำและตาสีดำ และคนสวยด้วยผมบลอนด์และตาสีฟ้า ความสูงก็เกือบเท่ากันด้วย แน่นอนว่า เธอก็ไม่มีขนที่หีของเธอเหมือนกับโลลิฮินะ
ถ้ามันมีความต่างー

「อย่างที่คาดกับเลือดคนต่างชาติชั้นเดานะ?」

ตัวของเธอเล็กดังนั้นมันขาดผลกระทบเมื่อเทียบกับมารินะและยูกะ แต่หน้าอกของเธอนั้นใหญ่สำหรับตัวขนาดเท่าเธอ
ผมไม่แน่ใจว่าผมเรียกมันว่าใหญ่ได้มั้ย แต่มันอาจจะค่อนข้างใหญ่เทียบกับสาวอายุเท่าเธอ
แทนที่จะเป็นโลลินมใหญ่, มันรู้สึกเหมือนโลลินมดี
ความสามารถของผมสะดวก นั่นเป็นเพราะผมสามารถเข้าใจมันโดยไม่ต้องหันตาไปที่เป้าหมาย
ผมอาจจะถูกเข้าใจผิดเป็นบ้ากามเมื่อผมจ้องโลลิ แต่ผมสามารถตาหวานกับเธอมากเท่าที่ผมต้องการ ระหว่างที่แกล้งทำเป็นมองพระอาทิตย์ตกดินและหายไปกับการทำสมาธิ
ผมคิดว่าคนสวยผมบลอนต์ตาสีฟ้านั้นได้มาสู่ผม, เธอมาจริงๆ! สั้นๆคือ เธอไม่ผ่านหน้าผมไปที่นั่งอยู่ตรงม้านั่ง แต่เธอตรงมาที่ผม

เป็นไปได้มั้ยว่าー

เด็กคนนี้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ถ้างั้น?
ยังไงซะ, ถ้าเธอเป็นแค่คนส่งสาส์นมันไม่สำคัญว่าเธอจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง
แต่มันน่าตกใจสำหรับนักเรียนลิลลี่สีดำที่จะเกี่ยวข้องด้วย
ผมเพ่งระหว่างที่คงการจ้องมองไว้ข้างหน้า
ไม่มีบุคคลน่าสงสัยเข้ามาระยะของความสามารถผม มันได้เลยห้าโมงไปแล้ว เมื่อมันเป็นอย่างนี้, ผมสามารถคิดได้ว่าคนสวยผมบลอนด์ตาสีฟ้าคนที่เกี่ยวข้องด้วยทั้งหมดนี้?

「ชั้นนั่งต่อจากนายได้มั้ย」

คนสวยกับผมบลอนด์และตาสีฟ้าหยุดตรงหน้าผม, เธอถามในน้ำเสียงที่ปากร้ายอย่างประหลาด ขัดกับความงามที่ส่องสว่างของเธอ

「เอาเลย」

ผมตอบระหว่างที่คงการมองไว้ข้างหน้าโดยไม่มองสาวคนนั้น จากนั้นสาวได้นั่งต่อจากผม
ไม่มีบางอย่างที่เหมือนอาวุธเลยซักนิด ถ้าเกิดเธอกระโดดขึ้นมาอย่างกระทันหัน ผมสามารถเอาชนะเธอได้ด้วยกำลัง มันเป็นไปได้ที่จะจัดการแม้ว่าเธอจะเคลื่อนไหวคนแรก
ถ้ามีบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ มันคือผิวของเธอได้แดงเล็กน้อยและเธอหายใจหยาบ
เธอประหม่า? หรือเป็นไปได้มั้ยว่าเธอเงี่ยน
ผมสามารถยืนยันข้างในหีและหัวใจได้ด้วยความสามารถเอ็กซ์เรย์ของผม แต่ผมต้องจ้องจุดนั้นถ้าผมอยากเห็นนั่นแล้วผมต้องเพ่ง
มันดีกว่าที่ผมคะไม่แสดงความเคลื่อนไหวที่ไม่มีทักษะและรอให้คู่ต่อสู้ออกมา
แล้วก็, สาวคนนี้อาจจะเป็นตัวล่อ ผมต้องไม่ละเลยการมองรอบๆ
หรือว่า, ผมได้ระแวดระวังแต่เพราะข้อมูลจากระยะของความสามารถของผมเข้ามาในหัวผมอย่างไม่สนใจ, ผมสามารถรู้สึกถ้ามีบางอย่างแปลกเกิดขึ้น
แต่การระวังตัวเองและการผ่อนคลายตัวเองนั้นต่างกันราวกับสวรรค์กับพื้นดิน

「นั่นเป็นพระอาทิตย์ตกดินที่สวย」

ขณะที่ผมคิดถึงหลายๆอย่าง, สาวที่นั่งต่อจากผมพึมพำ
เธอดูสวยแต่น้ำเสียงของเธอค่อนข้างผู้ชาย นั่นมันรู้สึกบางอย่างในแบบของมันเอง

「อืม ใช่」

ผมตอบระหว่างที่คงสายตาไว้ข้างหน้า

「คุณมาที่นี่คนเดียวประจำเหรอ?」
「อ๋า?」

สาวได้พึมพำต่อและผมส่งเสียงที่โง่เขลา
อยู่ที่นี่ตลอดเหรอ? มันไม่มีทางที่ผมจะเป็นอย่างนั้น หรือว่า, มันเป็นคำถามที่ประหลาดจากพวกพ้องของคนที่ลักพาตัวมารินะไป
อะไร? แค่อะไรของเธอวะ? เป็นไปได้มั้ยว่าเธอเป็นแค่สาวที่อยากนั่งตรงนี้โดยบังเอิญ?
ถ้ามันเป็นอย่างนั้นมันอันตราย ผมควรจะเปลี่ยนที่มั้ย? แต่ผมไม่สามารถยืนยันได้ว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้อง และไม่มีคนน่าสงสัยรอบๆด้วย
เราควรจะดูต่อไปอีกนิดนึงเหรอ?

「งั้นมันเป็นครั้งแรกของนาย จริงๆแล้ว, มันเป็นครั้งแรกของชั้นด้วย」
「อ๋า?」

สาวพึมพำชำเลืองมองผมด้วยตาสีฟ้าของเธอ จากนั้นแก้มเธอแดงและเลี่ยงสายตาไป จากนั้นเธอวางมือไว้บนปากและกระแอมเพื่อล้างคอ
ครั้งแรก? คืออะไร? แค่อะไรที่เธอพูดอยู่? หรือว่าสาวคนนี้เรียกตัวเธอเองว่า ‘โอเระ*’? เธอเป็นสาวโอเระ? ระดับมันสูงไป!
TLN* การเรียกตัวเองว่าโอเระ จะเป็นสำหรับผู้ชายส่วนใหญ่ ใช้กับคนทึ่สนิทมาก หรือเรียกว่ากู

「นายเป็นแบบไหน? ดอม, หรือซับ*? พูดถึงแล้ว ชั้นเป็นซับ」
「เอ๋?」
TLN* รุก/รับ dom ดอม Dominant ผู้กระทำ sub ซับ Submissive ผู้ยอมจำนน/ผู้ถูกกระทำ

สาวที่หน้าได้ไหม้สีแดงชำเลืองมองแว้บนึงระหว่างที่ถาม
ดอม? ซับ? อันไหน, อะไร? จริงๆเลยนะ, เธอพูดอะไรน่ะ? เธอเป็นเด็นปะ*? เธอเป็นเด็นปะใช่มั้ย เป็นไปได้มั้ยว่าผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอันตราย
TLN* ไม่มีสาระ
หรือว่า, มันดูเหมือนว่าเธอไม่เกี่ยวของกับการลักพาตัวของมารินะ…

「อย่าอายสิ ชั้นชอบผู้ชายแมนๆ นายไม่ใช่ผู้ชายดูดีแต่ชั้นไม่ใช่บางคนที่ถูกดึงดูดโดยรูปร่างภายนอกอย่างเดียว ชั้นคิดว่าตาปลาตายของนั้นมหัศจรรย์ ชั้นมั่นใจว่านายเป็นดอม ชั้นชอบสัตว์ป่าตัวใหญ่ๆถ้ามันเป็นไปได้ แต่นายสามารถมีกล้ามได้ถ้านายตั้งใจ」

เหี้ย, ผมไม่เข้าใจที่เธอพูดเลยซักนิด อะไรของเธอ?

「ชั้นเป็นผู้หญิง ชั้นจะยอมรับสิ่งนั้น ชั้นเกิดมาด้วยตัวของผู้หญิง แต่หัวใจชั้นเป็นผู้ชาย ชั้นเป็นผู้ชายที่รักผู้ชาย มันจริง ได้โปรดเชื่อชั้น」

พูดสิ่งนั้น, สาวส่งสายตาที่มีเสน่ห์แม้ว่าเธอเป็นแค่เด็ก
เฮ้, ผมไม่เข้าใจว่าสาวคนนี้พยายามจะพูดอะไร เธอยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิง? ไม่ว่าจะดูยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง! ผมมีความสามารถเข้าใจพื้นที่ โย่! ผมรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงโดยไม่ต้องสงสัย แต่กระนั้นหัวใจของเธอเป็นผู้ชาย? แค่อะไรวะที่เธอจะพー

อึ๋น? หัวใจเธอเป็นผู้ชาย? เป็นไปได้มั้ยว่า…

「ม-ม้านั่นตัวนี้คือ, นายเห็นมั้ย, ม้านั่งที่คนรักร่วมเพศเจอกัน? ชั้นเห็นมันเขียนที่ในเนต ถ้านายเรียกผู้ชายที่นั่งที่นี่งั้นนายต้องอยู่เป็นเพื่อนเค้า…」

โฮโม*…จริงอ่ะ? ม้านั่งตัวนี้เป็นมานั่งแบบนั้น? ผมไม่รู้นั่น! ถ้านี่เป็นที่ที่อันตรายแบบนั้นงั้นก็ติดป้ายไว้ด้วย! หรือว่า, เธอเป็นพวกนั้น? พวกที่สับสนบนเพศของตัวเอง? พวกทีกายและใจไม่ตรงกัน?
TLN* homosexuals โฮโมเซ็กช่วล รักร่วมเพศ
เธอเกิดมาเป็นผู้หญิงแต่หัวใจเธอเป็นผู้ชาย แต่กระนั้นเธอเป็นโฮโมที่ชอบผู้ชายเหรอ?
หือห์? ตัวของเธอเป็นผู้หญิงดังนั้นมันโอเคสำหรับเธอที่เธอจะชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ? นั่นมันไม่ดีเหรอ?
เหี้ย, ผมรู้สึกว่าผมเจอบางคนที่มีปัญหาได้จับตามองมาที่ผม

「ชั้นได้เตรียมตัวที่จะถูกคิดว่าเป็นคนนอกรีต ชั้นได้เตรียมตัวที่จะถูกดูถูกที่เป็นผู้หญิง แต่มันจริง หัวใจชั้นเป็นผู้ชาย ชั้นอยากจะถูกกอดโดยผู้ชายในฐานะผู้ชาย ชั้นอยากจะถูกฝึกโดยผู้ชายในฐานะผู้ชาย ชั้นเป็นซับใหญ่ที่ชอบถูกโจมตีโดยผู้ชายในฐานะผู้ชาย」

น้ำตาสะสมไปที่มุมของตาเธอ และสาวสะอื้นขณะที่เธอพูด
ถ้าคิดว่าเธอพูดความจริง จริงๆ, ทำอะไรดี? เธอน่ารักมากแต่ผมไม่อยากไปข้องเกียวกับเธอ
หรือว่า, เธอไม่เกี่ยวกับการลักพาตัวของมารินะจริงๆเลยซักนิด
ผมควรจะขยับก่อนที่มันจะมีปัญหามั้ย?

「ขอโทษแต่ー」
「ชั้นรู้! ชั้นเข้าใจ! นายชอบผู้ชายใช่มั้ย!? คนครึ่งๆกลางๆอย่างชั้นไม่อยู่ในสายตาของนายใช่มั้ย!? ชั้นรู้! ชั้นเข้าใจ! แต่ชั้นขอร้องนาย! ให้โอกาสชั้น! ชั้นจะทำให้นายพอใจแน่!」

สาวที่มองผมเกาะผมระหว่างร้องไห้ขณะที่เธอตามผม
ไม่, เธอเห็นมั้ย…ผมไม่ใช่โฮโม มันแค่บังเอิญที่ผมนั่งเก้าอี้ตัวนี้
ผมอยากจะวิ่งหนี ผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับเธอ
นี่อาจจะอันตรายไปแล้ว ถ้ามันแย่กว่านี้และเธอทำวุ่นวาย, คนที่ลักพาตัวมารินะอาจจะระวังตัว
ทำอะไรดี? ผมควรทำอะไร? นี่มันคาดไม่ถึงจนผมไม่สามารถคิดอะไรได้

「แม้ชั้นดูเป็นอย่างนี้แต่ชั้นเป็นที่นิยมกับผูชายนะ แต่คนพวกนั้นมองชั้นในฐานะผู้หญิง พวกเค้ามองชั้นในฐานะผู้หญิงและพวกเขามีความต้องการทางกายในตัวชั้น ชั้นไม่อยากได้มัน มันเย็นชา ชั้นอยากจะถูกกอดโดยผู้ชายในฐานะผู้ชาย」

ติดใกล้กับผม, สาวที่ตาสีฟ้าพูดเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้
แน่นอนเธอจะเป็นที่นิยมกับผู้ชาย เธอมีผมบลอนด์ถักและตาสีฟ้า, เธอเป็นคนสวย, และนมเธอใหญ่ด้วย
จากนั้นเธอพูดเหมือนผู้ชายด้วยความสวยงามที่เหมือนตุ๊กตา, ความต่างมันค่อนข้างดี
แต่มันกลิ่นตุๆเหมือนปัญหาแน่นอน ผมแน่นอนว่าไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเธอ
ผมจะหนียังไงดี?
ระหว่างที่ผมมีความคิดอย่างนั้น, มีผู้ชายสองคนถูกจับอยู่ข้างในระยะความสามารถของผม
เหี้ยเอ๊ย, มันเป็นเวลาที่แย่ที่สุด
มันแย่จริงๆกับชายสองคนที่รูปร่างอันธพาล มีคนที่ซ่อนกระบองตำรวจและมีดอยู่ในเสื้อ
ไม่ต้องสงสัยเลย นี่เป็นพวกพ้องของคนที่ลักพาตัวมารินะ
เหี้ยเอ๊ย, อย่าสายสิวะ! ขอบคุณพวกแกชั้นได้ไปเกี่ยวข้องกับบางคนแปลกๆ

「เฮ้, ออกจากที่นี่ถ้าไม่อยากโดนอะไรที่ไม่ดีเกิดกับเธอ」

ผมกระซิบกับสาวที่ติดกับผมระหว่างที่คงการมองไว้ข้างหน้า

「ชั้นได้เตรียมตัวที่จะถูกปฏิเสธวันนี้ ชั้นได้ทนมาตลอดเป็นเวลานาน ได้โปรด, ชั้นขอร้องนาย อย่างน้อยซักครั้ง, ให้โอกาสชั้น」

สาวที่เกาะผมพูดในเสียงที่สั่นและติดกับผมอย่างหนัก
มันดูเหมือนว่าผมได้ผ่ายแพ้แล้ว ผมจะใช้เวลาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิด พูดสิ่งนั้น, เธอจะแค่ดื้อถ้าผมดันเธอออกไปด้วยกำลัง
ระหว่างนั้น, ชายสองคนมาที่ข้างหน้าผม

「เฮ้」

หนึ่งในสองคนมองลงมาที่ผมระหว่างที่ขึ้นเสียง

「นายคือซูซูฮาระ? สถานะนายอาจจะดีที่จะมาพร้อมกับผู้หญิง นายไม่ต้องการคำอธิบายใช่มั้ย? งั้นให้เรายืมเวลาหน่อย」

ผู้ชายได้พูดต่อและผมรู้สึกว่าเส้นเลือดได้ปูดที่ขมับของผม
สถานะนายอาจจะดีที่จะมาพร้อมกับผู้หญิง? นี่แม่งน่ารำคาญสัตว์ๆ ไม่ใช่นายสองคนมาสายเหรอ?

「น-นาย! อย่าทำกับชั้นเหมือนเป็นผู้หญิงนะ!」

ผู้หญิงเกาะผมตะโกนอย่างโมโหและยืนตรงหน้าพวกผู้ชายและจ้องเขา

「เธอเป็นเด็กแต่เป็นสินค้าที่มีคุณภาพ มารินะนั่นก็เป็นอย่างนึงด้วย」
「ถ้านายเอาชนะซูซูฮาระคนนั้น, นายทำอะไรหลังจากนั้นก็ได้ เราจะเอาคนนั้นด้วย」
「โอะโฮ่, นายจะทำมันเหรอ?」
「มาตัดสินด้วยเป่ายิ้งฉุบว่าใครจะทำมัน」
「ชั้นโอเคกับมารินะ หน้าและนมเธอทนไม่ได้ ตัวเธอก็ลามกด้วย」
「งั้นชั้นโอเคกับเด็กคนนี้ แต่ชั้นไม่ใช่โลลิค่อนนะ」

ชายสองคนไม่สนใจการจ้องของสาว, ยิ้มอย่างหยาบคายระเหมือนที่พวกเขาพูดกัน ระหว่างที่ควยได้แข็ง

「น-นาย! ชั้นบอกนายว่าอย่าทำกับชั้นเหมือนเป็นผู้หญิงー」
「เพราะคนนี้จะตามชั้นไปทุกที่, แค่นำทางชั้นได้แล้ว」

ผมจับสาวที่พยายามจะตอบกลับไปที่ผู้ชาย, ผมปิดปากเธอและชายสองคนที่ยืนอยู่ยิ้ม

「โอ้, ไม่ใช่ว่านายเชื่อฟังเหรอ? แต่ชั้นจะกระทืบนายแน่นอนถ้านายต่อต้านนะ」
「เอาเด็กดอกทองคนนี้ไปกับนายด้วย ถ้านายต่อต้านนายรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมารินะนั่นใช่มั้ย?」

ผู้ชายพูดระหว่างที่ยิ้ม
มันดูแปลก มันดูเหมือนความเกี่ยวข้องของคนพวกนี้กับการลักพาตัวของมารินะนั้นบาง
พวกเขาได้ถูกถาม จะมีรายวัลถ้าพวกเขาทำ, พวกเขาอาจจะเป็นแค่คนโง่ที่รู้เรื่อง
มันเหมือนกับพวกเขาได้ทดสอบผมอยู่

「ช-ชั้นก็จะไปด้วยกับนาย! ม-มันโอเค! ชั้นจะปกป้องนายแน่นอน」

สาวที่จ้องผู้ชายยืนตรงหน้าผมขณะที่เธอพูดจากนั้นเธออ้าแขนของเธอ
มันดูเหมือนว่าเธอมีเจตนาจะปกป้องผมจากชายพวกนั้น
เป็นไปได้มั้ยว่า เธอเข้าใจว่าผู้ชายพวกนั้นเป็นโฮโม? จากนั้นเธอพยายามจะเลี่ยงไม่ให้พวกนั้นนำผมไปจากเธอ?
เธอ ชายพวกนั้นไม่ใช่ที่เธอคิด
ไม่ว่าอย่างไรー

「ชั้นจะรับความรู้สึกของเธอถ้างั้น ขอบคุณ」

พูดสิ่งนั้น, ผมแปะหัวของสาวที่ป้องกันผู้ชายตรงหน้าเพื่อปกป้องผม
เธอเป็นแค่เด็กแต่เธอเป็นผู้ใหญ่ที่ปกป้องผมโดยเสี่ยงชีวิตของเธอเอง
ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือแต่มันจริงว่ามันช่วยผม
มันโอเคถ้าเธอแข็งแกร่ง แต่เธออ่อนแออย่างแน่นอน แม้ว่าเธออ่อนแอ, เธอเสี่ยงชีวิตของเธอพยายามจะช่วยผม
งั้นเรื่องนี้จะเป็นหนี้ และผมเกลียดหนี้มาก นั่นทำไมผลต้องคืนมันด้วยผมตอบแทน
พูดสิ่งนั้น, เพราะเธอไม่แยกไป, ผมจะสู้โดยมีเด็กตามไปด้วย ผมจะตกอยู่ในความเสียเปรียบที่มากมาย
งั้นー

「แค่บอกทางมาได้แล้ว ชั้นอยากจะกลับไปกินข้าวเย็น」

พูดกับพวกผู้ชาย, พวกเขาคิ้วขมวดและคลิกลิ้นของพวกเขา

「ชั้นไม่ชอบนายว่ะ นายพูดเก่งแต่อ่อนแอโคตร」
「นายได้ยโสเพราะนายมีผู้หญิง มันดูเหมือนว่านายต้องถูกสั่งสอนอย่างเข้มงวด」

แม้พวกเขาจะแสดงความโมโห, พวกเขาสองคนยิ้มและยืนเพื่อแซนวิชผม

「ชั้นจะลูบตัวนายก่อนชั้นจะบอกทาง บางคนแบบนายดูเหมือนจะไม่แฟร์และเหลี่ยมเยอะ」

พูดแบบนั้น, ผู้ชายลูบผม

「อ-อย่าแตะเค้านะ! ชั้นเจอเค้าก่อน! อย่ามาและทำตัวหยิ่งนะ! อย่าประเมินชั้นต่ำเพราะตัวของชั้นเป็นผู้หญิง」

สาวที่ดูเหมือนจะคิดว่าผมได้ถูกพาตัวไปตะโกนและพุ่งไปที่ชายตรงหน้าเธอ ชุดนักเรียนได้ถูกจับ, ดึงและเธอได้เงียบ
สาวได้อู้อี้ขณะที่เธอดิ้นอยู่ในความสิ้นหวัง
มันดูเหมือนว่าเธอคิดว่าผู้ชายทั้งหมดเป็นโฮโมจริงๆ ช่างเป็นผู้หญิงที่มีปัญหา
ผู้ชายคลิกลิ้นขณะที่สาวโมโห, ชายคนที่ค้นตัวพบว่าผมไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเป็นอาวุธและแยกไปจากผม
โอ้, แต่ผมมีร่มนะ และพวกเขาไม่เอามันไป ช่างอ่อนโยน
ยังไงซะ, ร่มมันคืออาวุธแต่พลังมันกระดาษถ้าเทียบกับกระบองตำรวจ เพราะพวกเขาได้ค้นพบว่าผมไม่มีอาวุธ มันดูเหมือนว่าความระแวดระวังได้ลดลง มากกว่านั้น มัน 2 ต่อ 1
โอ้, ผมมีลูกกระจ้อก งั้นมันเป็น สองต่อสองแต่ผมมั่นใจว่าพวกเขามีพลังจากที่อื่น

「เดินไวๆเพราะชั้นจะนำทางนาย」
「ชั้นจะให้นายมีประสบการณ์ที่ขมขื่นถ้านายทำอะไรแปลกๆ」

พวกเขาสองคนดูเหมือนจะจับอะไรที่พวกเขาซ่อนอยู่ และบอกคำแนะนำเพื่อเดินกับผม
กระบองตำรวจและมีด? และผมมีแค่ร่มหนึ่งคัน และเด็กกระโปกที่มีปัญหา

「อย่าเดินไปก่อนชั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น」

ผมบอกสาวขณะที่เราเริ่มเดิน

「ช-ชั้นรู้! ชั้นจะฟังอะไรก็ตามที่นายพูด! ชั้นได้สนใจนายอย่างมาก!」

มันดูเหมือนว่าเธอดีใจที่เธอถูกรับรู้, ตาสีฟ้าของเธอส่องสว่างและเธอขึ้นเสียงของเธอ จากนั้นเธอเริ่มเดินตามผมอย่างกระสับกระส่าย
เราเหมือนแถวของเป็ด
ผู้ชายมีรอยยิ้มที่หยาบคายบนหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขามองภาพลักษณ์ของสาว จากนั้นเริ่มเดินระหว่างที่เลียริมฝีปาก
ผมได้ตกอยู่ในการเสียเปรียบที่มากมายเพราะห่านี่ ผมขอโทษ แต่ー

ผมจะไม่ออมมือกับบางคน

 

ขอบคุณสำหรับเงิน 400 บาท
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน