87 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เรียนรู้เกี่ยวกับด้านมืดและด้านสว่างของไฮแลนด์

87 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เรียนรู้เกี่ยวกับด้านมืดและด้านสว่างของไฮแลนด์

““เอ๋””

นีน่า-ซังและผมส่งเสียงที่ตะลึงออกมา

“กบฏ?” “หมายความว่ายังไงเรื่องนั้น, ดันนะ-ซามะ?!”

“เงียบ ชั้นจะอธิบาย” (ฟูจิ)

จากฟูจิ-ยัง, เขาอ่านใจเจ้าของร้านและได้เรียนรู้ว่า แผนการขนาดใหญ่ที่จะก่อกบฏต่อขุนนางในซิมโฟเนีย จะเกิดขึ้นในไม่ช้า

เหตุผลคือความไม่พอใจในระบบลำดับชั้นที่หนักในไฮแรน

“แต่ระบบลำดับชั้นในไฮแลนด์กำลังได้รับการผ่อนปรนอย่างช้าๆ! โดยเฉพาะเจ้าหญิงโนเอลที่จะสืบทอดบังลังก์ต่อ, เธออยู่ฝ่ายต่อต้านระบบลำดับชั้นปัจจุบัน ทำไมมันเป็นเวลานี้?!” (นีน่า)

นีน่า-ซังลน

“ชั้นก็รู้เรื่องนั้น จากใจ, ชั้นก็พบว่ามันยากที่จะเข้าใจว่าทำไมมันเป็นเวลานี้…” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังดูเหมือนจะสับสนด้วย

“ฟูจิ-ยัง, ทำไมประเทศแห่งแสงได้คลุมเครือเกี่ยวกับลำดับชั้นจัง?” (มาโกโตะ)

“ฟุมุ, มันเกี่ยวกับยุคมืด 1,000 ปีก่อน…” (ฟูจิ)

ประวัติศาสตร์ที่วิหารแห่งน้ำไม่ได้สอนผม

ในยุคมือเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ปกครอง, คนที่รับการปฏิบัติอย่างแย่ที่สุดโดยปีศาจคือมนุษย์

มนุษย์นั้นอ่อนแอ

พวกเขามีการปกป้องจากพระเจ้าตอนนี้, ดังนั้นคนที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในทวีปตอนนี้คือมนุษย์นะ

กึ่งสัตว์, เอลฟ์, และดวอร์ฟนั้นแข็งแกร่งแม้ไม่มีการปกป้องจากพระเจ้า

นั่นทำไมมีพวกเขาหลายคนสามารถหนีจากการปกครองของปีศาจ

แต่มนุษย์รับการปกครองของปีศาจมาหนักที่สุด

ผลของมัน, มนุษย์ได้ถูกปฏิบัติอย่างทาสของปีศาจ, และสร้างผลที่บิดเบี้ยวนั่นคือกึ่งปีศาจ

และจากนั้น, ผูกอบกู้อาเบลได้ปรากฏ

ทวีปนี้ถูกช่วยโดยฮีโร่มนุษย์

ประเทศที่ฮีโร่แห่งแสงพบเป็นมหาอำนาจของทวีป

จากนั้นมา, การปกครองของมนุษย์กับเผ่าอื่นได้เริ่ม

…ในอีกทาง, คนที่ถูกรังแกได้รับอำนาจ, และพวกเขากำลังเอาคืนกับพวกเขา

ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย

กึ่ง-มนุษย์ที่ถูกเลือกปฏิบัติใส่กำลังพยายามจะสู้กลับ

แต่แม้ว่าผมได้บอกเกี่ยวกับการกบฏนี้, มันก็ไม่คลิก

มันโดยพื้นฐานแล้วเหมือนกับ ‘สงคราม’, ใช่มั้ย…?

ที่นี่คือประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป

ใครจะรู้ว่าจะมีผู้เสียชีวิตที่มันสร้างเท่าไหร่

ว่าแต่, มันมีบางอย่างที่กวนใจผม

“พอมาคิดดูแล้ว, ฟูจิ-ยัง, นายบอกนีน่าซังเกี่ยวกับสกิลอ่านใจของนาย, หือห์” (มาโกโตะ)

“ใช่, ทั้งหมดเพราะชั้นไม่อยากซ่อนมันจากภรรยาชั้น ชั้นบอกนีน่า-โดโนะและคริส-โดโนะ” (ฟูจิ)

เข้าใจแล้ว

ผมมองนีน่า-ซัง, หูที่ยาวของเธอได้หลวมและกระตุกขี้นลง

“ในเวลานั้นเมื่อดันนะ-ซามะบอกชั้นเกี่ยวกับสกิลอ่านใจของเค้า, ชั้นรู้สึกว่าหัวใจของชั้นจะหยุดเต้น” (นีน่า)

“มากขนาดนั้นเลยเหรอ?” (ฟูจิ)

“มันเป็นสกิลในตำนานที่ผู้ก่อตั้งบริษัทฟรานซ์มี, รู้มั้ย คริสหล่นก้นกระแทกเมื่อเธอได้ยินสิ่งนั้น” (นีน่า)

นีน่า-ซังหัวเราะคิกคัก

นั่นโล่งใจ ดูเหมือนภรรยาเขาทั้งสองคนยอมรับสกิลของฟูจิ-ยัง

อากาศผ่อนคลายลงเล็กน้อยนั่น, แต่ฟูจิ-ยังทำสีหน้าซีเรียสในทันที

“กลับมาที่หัวข้อ โทกีร์-โดโนะเป็นคนที่ขยัน ความจริงที่ว่าเค้าเข้าร่วมการกบฏอย่างอนาถนี้ หมายความว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เราสามารถมองในแง่บวก มันต้องมีเหตุผล” (ฟูจิ)

“ฟูจิ-ยัง, มันไม่ดีกว่าเหรอที่จะบอกซากุไร-คุงและเจ้าหญิงโนเอล?” (มาโกโตะ)

ผมรู้สึกจากใจว่าเรื่องนี้มันมากไปสำหรับเรา

“ใช่ แต่เราไม่สามารถบอกพวกเค้าอย่างครึ่งๆ-กลางๆได้ ก่อนอื่นเราจะต้องปรึกษากับเจ้าหญิงโซเฟียผ่านคริส-โดโนะ, และเราจะรวมข้อมูลจากพ่อค้าในเมืองหลวง” (ฟูจิ)

“ดันนะ-ซามะ, ถ้ามันเป็นการกบฏขนาดใหญ่, การได้รับอาวุธเป็นสิ่งจำเป็น มาสืบพ่อค้าอาวุธกันเถอะ” (นีน่า)

“ใช่, ไปกัน” (ฟูจิ)

…โออ้

พวกเคาตัดสินใจการเคลื่อนไหวอย่างเร็ว

ผมอยากช่วยด้วย, แต่ผมน่าจะเข้าไปเกะกะ

ปล่อยให้มือโปรจัดการเถอะ

“ขอโทษที, ทักกิ-โดโนะ เราจะแยกกันสำหรับวันนี้ โปรดเตรียมตัวสำรับปาร์ตี้คืนนี้ด้วย, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)

“อ-โอเค, เข้าใจแล้ว ฟูจิยัง, ถ้ามันมีอะไรที่ชั้นช่วยได้, บอกชั้นนะ” (มาโกโตะ)

“แน่นอน-เดสุ โซ!”

พูดสิ่งนี้, ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังจากไปด้วยก้าวที่เร็ว

ผมเดินกลับไปที่โรงแรมคนเดียว

(ระบบลำดับชั้นและการกบฏเหรอ, หือห์…) (มาโกโตะ)

ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ในชั้นเรียนประวัติศาตร์, แต่การถูกบอกว่ามันจะเกิดขึ้นในอนาคต, มันไม่รู้สึกเหมือนเป็นความจริง…

สงครามกลางเมืองของอเมริกา ระหว่างทางเหนือและทางใต้ที่วนเวียนอยู่กับระบบทาส, ใช่มั้ย?

แต่ครั้งนี้เป็นผู้คนที่อยู่ในตำแหน่งทางสังคมที่ต่ำ สู้กับขุนนาง มันต่างออกไปเล็กน้อย

มันได้ใกล้เคียงกับหนังที่ผมเห็นมาก่อนเกี่ยวกับกบฏสปาร์ตาคัส?

ผมกลับไปที่โรงแรมระหว่างที่คิดสิ่งนี้

ลูซี่และซา-ซังยังไม่อยู่ที่นี่

ผมตัดสินใจจะมอบคำอธิษฐานให้โนอาห์-ซามะและฝึกเวทมนตร์น้ำ

◇◇

กลางคืนวันนั้น

ในท้ายที่สุด, ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, และ คริส-ซังไม่ได้กลับมาที่โรงแรม

พวกเขารวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับกบฏเหรอ?

“มา, ลูซี่ ไปกัน” (มาโกโตะ)

“ชั้นบอกนายแล้วชั้นจะอยู่นี่…” (ลูซี่)

“มันโอเค, ลูซี่-ซัง ชั้นจะไปที่นั่นด้วย” (อายะ)

ซา-ซังดึงลูซี่ที่พูดว่าเธอจะอยู่ที่โรงแรมออกมา และไม่ฟัง

พวกเราสามคนมุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์

“...ใหญ่”

“กว้าง”

“คนเยอะ”

ซา-ซัง, ลูซี่, และผมรู้สึกท่วมท้นกับห้องโถงยักษ์ในปราสาทไฮแลนด์

มันเป็นขนาดที่ไม่สามารถเทียบกับปราสาทโรเซสที่เรียบง่ายและสง่างาม

งานแกะสลักน้ำแข็งและเครื่องประดับ

อาหารราชวังมากมายที่เป็นไปไม่ได้ว่าจะกินให้หมด

“นี่ครือพระราชวังแวร์ซายเหรอ?” (อายะ)

ผมได้ยินคำพึมพำของซา-ซัง

“เธอเคยไปที่นั่นเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ไม่, แต่มันสร้างความประทับใจแบบนั้นให้ชั้น” (อายะ)

“จริง” (มาโกโตะ)

มันทำให้เรานึกถึงพระราชวังฝรั่งเศษที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง

ผู้คนที่นี่ก็งดงามเช่นกัน

ใส่เครื่องประดับแฟนซีบนตัวของพวกเขา, พวกเขายิ้มอย่างสง่างามขณะที่พวกเขาพูด

ผมไม่สามารถเห็นสัญญานของการกบฏที่ผมได้ยินมาจากฟูจิ-ยังตอนกลางวัน

มันเหมือนกับงานศิลปะที่ออกมาจากภาพยนตร์

“เราได้รออยู่, ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, มาโกโตะ-ซามะ, และผู้ติดตามของคุณ, ใช่มั้ย?”

พวกเราถูกนำทางโดยพนักงานต้อนรับ, และเราเข้าไปที่สถานที่จัดงาน

คนที่รอเราอยู่คือ…

“นายได้มาแล้ว เลโอ, อธิบายกฏของปาร์ตี้ในประเทศแห่งแสงให้ฮีโร่มาโกโตะซิ” (โซเฟีย)

“ครับ, เน่-ซามะ” (เลโอ)

เจ้าหญิงโซเฟียและเจ้าชายเลนเนิร์ด, ต่างจากเวลาที่มีงานเลี้ยงในปราสาทโรเซส, พวกเขาไม่ได้ใส่ชุดฉูดฉาด

สองคนนี้หน้าตาดี, ดังนั้นใส่อะไรก็ดูดีไปหมด

“มาโกโตะ-ซัง, คุณรู้เหตุผลว่าทำไมมีความต่างของพื้นที่นี่มั้ย?” (เลโอ)

“...เมื่อนายพูดถึงแล้ว…มันมีความหมายเหรอ?” (มาโกโตะ)

เมื่อผมมองอย่างตั้งใจ, พื้นได้ยิ่งสูงเมื่อยิ่งลึกเข้าไป

มีบันไดสั้นๆระหว่างทางไป

“ฝั่งนี้คือพื้นที่คนทั่วไป; ต่อไปคือพื้นที่ขุนนาง; จากนั้นพื้นที่อาชีพศักดิ์สิทธ์; และลึกที่สุดเป็นพื้นที่ของราชวงศ์” (เลโอ)

“...เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

มันมีความแตกต่างทางชนชั้นแม้กระทั่งที่นี่?

ช่างเป็นประเทศที่ลำบาก

“นายเป็นฮีโร่, มาโกโตะ-ซัง, ดังนั้นนายอยู่ในระดับเดียวกันกับขุนนาง นายไปไกลถึงระดับสามได้” (เลโอ)

“เข้าใจแล้ว ว่าแต่, แล้วลูซี่กับซา-ซังล่ะ?” (มาโกโตะ)

“สองคนจะถูกปฏิบัติเหมือนผู้คุ้มกันของฮีโร่, ดังนั้น 4, พูดอีกอย่าง, ที่ปัจจุบันนี้คือแค่ที่ได้รับอนุญาต” (เลโอ)

“เขาพูดอย่างนั้น” (มาโกโตะ)

ผมหันไปสู่ลูซี่และซา-ซัง

“เข้าใจแล้ว” (ลูซี่)

“โอเค, ชั้นจะระวัง~” (อายะ)

ผมไม่มีคนรู้จักที่นี่, ดังนั้นผมอาจจะอยู่ที่นี่ในกลุ่ม

…คือที่ผมคิด, แต่…

“เธอ, เธอคือสาวทีกำจัด อัศวินแห่งแส่ง 10 คนพร้อมกันที่ลานฝึก, ใช่มั้ย?!”

“โฮ่ห์, แม้ว่าเธอตัวเล็กมาก? นั่นน่าประทับใจ”

“ข่าวลือเกี่ยวกับนักผจญภัยของประเทศแห่งน้ำนั้นแข็งแกร่งคือเรื่องจริง, หือห์”

“ม-ไม่, นั่นไม่ใช่อย่างนั้น” (อายะ)

ซา-ซังถูกล้อมโดยอัศวินระดับสูง

ดูเหมือนว่าเธอแสดงประสิทธิภาพที่หน้าทึ่งที่ลานฝึกเมื่อวานเหมือนเวลาในโรเซส

มันจริงที่ว่าเธอไม่ได้ดูแข็งแกร่งเมื่อถูกล้อมโดยอัศวินที่ตัวสูง แต่เธอมีพลังกายภาพระดับฮีโร่แม้เธอจะดูแบบนั้น

“สวัสดี, ชุดนั้นสวยนะ”

“ชื่ออะไร? อยากจะคุยกับเรามั้ย?”

“ผมของเธอสวยดั่งกุหลาบแดง ชั้นอิจฉา”

“ชั้นชื่อลูซี่ ชั้นมาจากประเทศแห่งไม้, สปริง ล็อก ชั้นมาที่มักกาเรน และปัจจุบันชั้นผจญภัยกับฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ” (ลูซี่)

ลูซี่ถูกล้อมด้วยหญิงสาวขุนนางอายุน้อย

เธอมีชุดที่ฉูดฉาด และรูปลักษณ์ภายนอกที่ดึงดูดสายตาของผู้คน, ดังนั้นเธอจบที่การได้รับความสนใจ

มันน่าประทับใจที่เธอสามารถพูดตรงไปตรงมากับคนที่เธอเจอเป็นครั้งแรกได้

และล้อมรอบผม…ไม่มีซักคน

ทำไม?!

…ผมได้เรียนรู้เหตุผลในไม่ช้า

ผมใช้สกิลเงี่ยหู

“นั่นฮีโร่ที่เกือบฆ่าเกราลท์-ซามะ, หือห์” “ชั้นไม่เชื่อมัน เกราลท์-ซามะเป็นลูกชายคนโตสุดของตระกูลวาเลนไทน์, รู้มั้ย” “นั่นฮีโร่หมาป่าคุ้มคลั่ง…?” “ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเค้าบ้า” “ชั้นสนใจนิดหน่อย บางที ชั้นควรจะลองคุยกับเค้าดู” “อย่า! จะไม่ได้อะไรดีกลับมานะ” “ช่างน่ากลัว, ช่างน่ากลัว”

…อย่างที่ผมคิดสู้กับฮีโร่สายฟ้านั้นคือความผิดพลาด

ผมถูกทำเหมือนกับเนื้อร้าย

(โอชั้น โอ้ชั้น, ไม่ใช่ว่านี่ควรจะเป็นงานฉลองเพื่อต้อนรับนายเหรอ?) (โนอาห์)

“นั่นคือที่ผมได้ยิน” (มาโกโตะ)

แต่ผมเป็นแค่งานแสดงที่นี่นะ

ผมเป็นพวกสัตว์ป่าเหรอ

โนอาห์-ซามะ, ผมควรทำอะไรดีในเวลาแบบนี้?

(...ทำเต็มที่) (โนอาห์)

เทพธิดาไม่ได้ช่วยเลย!

(ห่าเอ๊ย, ชั้นไม่มีคนรู้จักอื่นเลย…) (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโซเฟียคุยกับราชวงศ์คนอื่นอยู่

เจ้าชายเลนเนิร์ดอยู่เป็นเพื่อนเธอ

ซากุไร-คุงเป็นฮีโร่, แต่เขาอยู่ในพื้นที่ราชวงศ์

เขาหมั้นกับเจ้าหญิงโนเอล, ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่ได้รับ, หือห์

ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…ไม่ได้อยู่ที่นี่

ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, และคริส-ซังเห็นได้ชัดว่าไม่ได้อยู่ที่นี่

(ชั้นรู้จักคนน้อยจัง!) (มาโกโตะ)

ฮ่าาห์, ผมเป็นพวกตัวคนเดียว

ผมหยิบขวดไวน์และแก้วที่นั่น, ออกไปที่ระเบียง, และจิบแก้วไวน์ระหว่างที่มีความสุขไปกับทิวทัศน์ตอนกลางคืน

นี่รสชาติดี

มันเป็นอย่างเดียวกับกับรสชาติชั้นสูงของไวน์ที่ผมดื่มกับฟูจิ-ยังที่เรือบินในอดีต

นั่นคือประเทศที่รวยอย่างไฮแลนด์สำหรับคุณล่ะ…

คุณดื่มไวน์ชั้นสูงได้มากเท่าที่ต้องการ, หือห์

ปราสาทไฮแลนด์อยู่ในพื้นที่ที่ยกสูงเล็กน้อยของซิมโฟเนีย

คุณเห็นเมืองหลวงทั้งเมืองได้จากระเบียง

แม้ว่าตอนกลางคืน, แสงของเมืองได้ส่องสว่างโดยไม่ดับไป

มันทำให้ผมนึกถึงความเป็นอยู่ของผู้คนตามจำนวนดวงไฟมากมายที่อยู่ข้างนอกนั่น

◉ งานเลี้ยงในปราสาทไฮแลนด์ได้ฟุ่มเฟือยและงดงาม

เมืองหลวงของซิมโฟเนียเจริญรุ่งเรืองไปกับคนหลายคน

(...การกบฏจะเกิดขึ้นจริงเหรอ?) (มาโกโตะ)

ระหว่างที่ผมคิดสิ่งนั้น…

“โอ้ชั้น, ทำไมฮีโร่-ซามะที่เป็นสปอตไลท์ของงานเลี้ยงนี้มาทำอะไรตรงนี้?”

เสียงที่ร่าเริงราวกับกำลังหยอกล้อผม

เหตุผมที่ทำไมผมไม่รู้สึกว่าเป็นการประชดประชันซักนิดจากมัน ต้องเป็นเพราะนิสัยเธอได้แสดงมาในเสียงของเธอ

“เจ้าหญิงโนเอล, ขอบคุณครับที่ชวนชั้นมา” (มาโกโตะ)

คนที่โผล่มาคือผู้จัดปาร์ตี้

“มันไม่ดีเลย, ทุกคน ไม่พูดกับแขกหลัก, มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)

“ดูเหมือนผมจะทำเกินไปเมื่อวานนี้” (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโนเอลถอนหายใจเล็กน้อย

“เกราลท์ตอนนี้อยู่ในการกักบริเวณในบ้าน จริงๆแล้วมีคนหลายคนอยากพูดกับนายเพราะนายเอาชนะฮีโร่สายฟ้า, แต่พวกเค้าน่าจะงดเนื่องจากหัวหน้าของตระกูลวาเลนไทน์” (โนเอล)

เธอจ้องไปที่โต๊ะขุนนาง

ผมบลอนด์วัยกลางคนจ้องผมด้วยความเกลียดชัง

ใช่, ผมรู้สึกถึงสายตาเขา

แต่ผมพยายามจะไม่มองไปทางนั้นนะ

“คนนั้นเป็นพ่อของเกราลท์ มันดูเหมือนเขารู้ว่าลูกชายของเขาผิด, แต่…อารมณ์และเหตุผลบางทีก็ไม่สอดคล้องกัน” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลพึมพำด้วยสีหน้ามีปัญหา

ยังไงซะ, ลูกชายของเขาได้กำลังจะตาย, ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะเกลียดคนคนนั้น

เมื่อมันเป็นเรื่องของขุนนาง, มันยังมีปัญหาเรื่องชื่อเสียง

…ผมควรจะอยู่อย่างเชื่องๆ

“โอ้ชั้น, การเต้นลีลาศได้เริ่มขึ้นแล้ว” (โนเอล)

เพลงที่สบายๆได้เปลี่ยนเป็นจังหวะดีเล็กน้อย

มีพื้นที่เต้นตงกลางของห้องโถง, และขุนนางเต้นอย่างสง่างามด้วยคู่ของผู้ชายและผู้หญิง

คนที่ได้รับความสนใจมากที่สุดในนั้นคือ…

“ซากุไร-คุง?” (มาโกโตะ)

ฮีโร่แห่งแสง-ซามะได้เต้นอยู่กับสาวที่งดงาม

ผมมองดูเจ้าหญิงโนเอลข้างผม, และเธอไม่แสดงอาการว่าถือมัน

เจ้าหญิงโนเอลไม่เต้นเหรอ?

“คนนั้นคือคู่หมั้นคนที่สองของเรียวซุเกะ-ซามะ คนที่สี่ได้ต่อแถวรอเป็นคนต่อไป” (โนเอล)

“...โอ้, นั่นเหรอ?” (มาโกโตะ)

ข่าวลือบางอย่างที่ว่าภรรยามากกว่า 20 คน?

โยโกยามะ-ซังได้…อ้า, อยู่ข้างหลัง

ซากุไร-คุงเต้นกับพวกเขาทั้งหมดเหรอ? นั่นลำบาก

“เธอโอเคที่ไม่อยู่ที่นั่นเหรอ, เจ้าหญิงโนเอล?” (มาโกโตะ)

“ทุกคนรู้ว่าชั้นเป็นคู่หมั้นคนที่หนึ่ง บอกสิ่งนั้นกับทุกคนตอนนี้จะดูไม่ดีแทน” (โนเอล)

เธอตอบด้วยรอยยิ้ม

มันทำงานอย่างนั้นเหรอ

“ที่สามไม่อยู่นั่นเหรอ?” (มาโกโตะ)

เพลงเปลี่ยนและคนที่สี่ (คนสวย) เต้นกับซากุไร-คุง

ผมจบที่การถาม

“ทั้งหมดเพราะเธอท้อง เธอไม่ได้มาที่ปาร์ตี้” (โนเอล)

“?!”

ผมช็อกโดยสิ่งนั้นและจบที่การสะบัดหัวอย่างรวดเร็วไปที่โนเอล

“โอ้ชั้น, เธอไม่รู้เหรอ? เรียวซุเกะ-ซามะ ปัจจุบันมีลูก 2 คนถ้านับคนที่จะเกิด มันจะเป็น 5 หนึ่งในนั้นคือคนต่างโลกที่เรียกว่า คาวาโมโตะ เอริ-ซัง” (โนเอล)

“...”

จริงอ่ะ?

ผมไม่รู้เลยซักนิด

ซากุไร-คุงและโยโกยามะ-ซัง ไม่ได้พูดอะไร

ไม่สงสัยที่ผมไม่เห็นคาวาโมโตะ-ซังในลาเบรินทอสหรือเมื่อวาน

…เป็นคู่ของมากกว่า 20 คนทุกวัน…

หน้าที่ของฮีโร่แห่งแสงคือมีลูกหลานไว้…หือห์

มันเป็นประมาน 2 ปีตั้งแต่ซากุไร-คุงมาที่ไฮแลนด์

แน่นอนว่าเขาจะมีลูกหนึ่งหรือสองคน, หือห์…

ผมสงสัย เพื่อนของผมตอนนี้มีลูก, แต่ผมควรยินดีกับเขามั้ย?

หืมม…

มันทำให้ผมสงสัยจริงๆ

“แต่นายก็มีแฟนสาวที่น่ารักสองคนด้วยนะ, มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)

“หือห์?” (มาโกโตะ)

เสียงที่สดสัยของเจ้าหญิงโนเอลทำให้ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ตะลึง

“โอชั้น, ชั้นพูดผิดเหรอ?” (โนเอล)

“ใช่” (มาโกโตะ)

ผมยังไม่ได้แตะสมาชิกปาร์ตี้ของผม!

“บางที่นายมีแผนจะแต่งงานกับโซเฟีย-ซามะ?” (โนเอล)

เธอแอบมองหน้าผมเหมือนกับจะบอกใบ้บางอย่าง

“ไม่, ไม่เลยซักนิด” (มาโกโตะ)

นั่นเป็นไปไม่ได้

ถ้าเธอพูดอย่างนั้น, เจ้าหญิงโซเฟียจะโมโหนะรู้มั้ย?

แต่มันดูเหมือนการตอบของผมคาดไม่ถึงสำหรับเจ้าหญิงโนเอล

“นายค่อนข้างเป็นคนจริงจัง หรือมันหมายความฮีโร่มาโกโตะ-ซามะ ไม่มีแผนที่จะมุ่งมั่นในความรักจนกว่าจะหลังการปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?” (โนเอล)

“หลังจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…หือห์” (มาโกโตะ)

หืมม, หลังจากหัวหน้าตัวสุดท้ายที่คือเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

“ถ้านายกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ด้วยกันกับเรียวซุเกะ-ซามะ, ฮีโร่ในตำนานใหม่จะเกิดขึ้น ความมั่งคั่งและเกียรติยศในโลกนีจะเป็นของฮีโร่ทั้งหมด, รู้มั้ย” (โนเอล)

โนเอล-ซามะพูดบางอย่างที่ประทับใจด้วยรอยยิ้ม

…แต่คุณรู้มั้ย…

“หลังจากกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, ชั้นมีดันเจี้ยนอื่นที่ชั้นต้องไป” (มาโกโตะ)

วิหารทะเลลึกที่โนอาห์-ซามะรออยู่

ที่รออยู่ที่นั่นพูดว่าเป็น {แข็งแกร่งกว่าแม้กระทั่งเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่}, สัตว์ศักดิ์สิทธิ์, เลวีอาธาน

ไม่, นั่นเป็นทางไกล

ผมสงสัยว่าผมเคลียร์มันได้จริงๆมั้ย

“...ทำไม? เธอสามารถได้ทุกอย่างที่เธอปรารถนานะ, รู้มั้ย?” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลมีสีหน้าที่ตกใจ

“มีบางคน (เทพธิดา) ที่รอชั้นอยู่” (มาโกโตะ)

“...อย่างนั้นเหรอ?” (โนเอล)

เจ้าหญิงโนเอลไม่รู้จะตอบนั่นยังไง

เธอมีตาที่เย็นชาเล็กน้อย

หืม? ผมพูดอะไรแปลกเหรอ?

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน