65 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันอัศวินผู้คุ้มกันคนเก่าอีกครั้ง

65 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันอัศวินผู้คุ้มกันคนเก่าอีกครั้ง

“ไอ้เวรตะไล, ทำไมนายอยู่ที่นี่?!”

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าเดินมาตรงนี้ด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่

“กลับไปที่นายเหอะ ชั้นได้ยินว่านายถูกไล่ออกแล้ว” (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโซเฟียโกหกเหรอ?

“ใช่แล้ว! เป็นเพราะนาย, ชั้นถูกดึงออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรติในฐานะของอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิล-ซามะ, และตอนนี้ชั้นเป็นแค่อัศวินกับตันของผู้เฝ้าปราสาท!”

อ้า, โดนเลื่อนตำแหน่ง, หือห์

มันไม่ใช่ว่าเขาโดนไล่ออก

เธอได้บอกจริงๆว่า ‘ชั้นได้ให้เค้าออกจากการเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น’

แต่ผมรู้สึกเหมือนผมจะรู้สึกดีมากกว่าในการดูรอบๆปราสาท มากกว่าที่จะตามเจ้าหญิงที่มีนิสัยเสียนะ

“เข้าใจแล้ว, ชั้นไดยินว่านักผจญภัยของมักกาเรนได้มาเพื่อพบกับราชา งั้นมันเป็นพวกนาย นั่นหมายความว่านายได้รับตำแหน่งขุนนาง, หือห์”

“ไม่อ่ะ, ฉันไม่ได้…” (มาโกโตะ)

“งั้น, นายก็จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราจากนี้ไป มานี่! ชั้นจะสอนนายเกี่ยวกับการเป็นอัศวิน”

คนนี้ไม่ได้ฟังผมเลย

หรือเหมือนกับ, เค้าลากผมไปที่ที่ดูเหมือน-ลานฝึกในเวลาที่ผมสังเกตมากกว่า

ลูซี่และซา-ซังอยู่กับผมด้วย

◇◇

“ตอนนี้เลือกอาวุธที่นายต้องการ! มันยังมีไม้เท้าสำหรับนักเวทย์ด้วย!”

มันได้มีอาวุธที่ยับ-เยิน (ไม้) จริงๆ เรียงกัน

ผมทำอะไรดี

หืมม, ผมมองรอบๆด้วยผู้เล่นอาร์พีจี

(ม-ไม่มีสปิริตเลย…) (มาโกโตะ)

โรเซสเป็นประเทศของการเมืองและศาสนา

ปราสาทโรเซสเป็นปราสาทของราชวงศอย่างเดียวกับเป็นโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศด้วย

ผมได้ยินมาว่าราชวงศ์มีประสบการณ์หลายปีในการเป็นนักบวช

เจ้าหญิงเป็นออร่าเคิลของโบส์ทั้งหมดจริงๆ

ต้องขอบสิ่งนั้น, พลังของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้เข้าไปสู่ทุกซอกทุกมุมของปราสาทโรเซส, และมันได้เป็นที่ที่ยากสำหรับสปิริตที่จะอยู่

(ยังไงซะ, ชั้นไม่ได้รับตำแหน่งขุนนางไหน, ดังนั้นชั้นไม่ใช่เพื่อนร่วมงานหรืออะไรของพวกเค้า ชั้นบอกเขาและปฏิเสทได้, แต่…ทำอะไรดี) (มาโกโตะ)

ระหว่างที่ผมคิดแบบนั้น, มันมีคนอื่นพูดมาจากด้านหลัง

“ทากัตซูกิ-คุง, ถ้ามันเป็นการตอนสู้, ชั้นจะไปก่อน!”

มันคือซา-ซัง

“เธอเป็นใคร? พวกพ้องของทากัตซูกิ มาโกโตะเหรอ?”

“ซาซากิ อายะ, ยินดีที่ได้รู้จัก ทากัตซูกิ-คุงคือผู้นำปาร์ตี้ของพวกเรา, ดังนั้นชั้นจะเป็นศัตรูของนายก่อน” (อายะ)

ซา-ซังพูดชัดเจนและตรงไปตรงมา

แต่เธอมีเสื้อและกระโปรงลายดอก

มันเป็นชุดที่เหมือนกับโลกเก่าของเรา

ในโลกนี้, เธอดูเหมือนสาวเมือง, ดังนั้นอัศวินผู้คุ้มกันเก่าเลยพูดด้วยความตกตะลึง

“งั้นมันหมายความว่าเธอเป็นพวกพ้องนักผจญภัยของเค้า สู้กับผู้หญิงแล้วเด็กมันขัดกับกฎอัศวินของชั้น เฮ้ย, พวกเธอสู้กับเธอซะ”

“ค่ะ!”

โฮ่ห์, พูดเรื่องเท่ห์อย่างกฎของอัศวิน

คนที่มาข้างหน้าเป็นอัศวินหญิง

“ชั้นจะใช้อาวุธนี้”

อัศวินหญิงเลือกดาบไม้

“ชั้นโอเคกับมือเปล่า”

ซา-ซังไม่หยิบอะไร แล้วไปยืนที่ด้านหน้า

อัศวินหญิงมีสีหน้าที่ไม่พอใจ

“อย่าโทษชั้นถ้าได้รับบาดเจ็บละกัน เธอไม่รู้จักระยะสามก้าวของเค็นโด้เหรอ?”

ไม่, ทำไม่เธอรู้เรื่องนั้นละ

นั่นคำพูดของโลกเรานะ

คือที่ผมคิด, แต่มันอาจจะเป็นความเข้าใจที่ถูกแชร์ระหว่างโลก

คนที่มีอาวุธแข็งแกร่งกว่า

ปรกติอ่ะนะ

“เธอดูเหมือนจะเป็นนักผจญภัย ระดับอะไร?”

อัศวินหญิงตั้งท่าได้ดาบหิน

“ระดับหิน? นั่นใช่ป่ะ, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

“ใช่” (มาโกโตะ)

ซา-ซังคงทรงปรกติของเธอ

หรือเหมือนกับ, อย่างน้อยจำระดับนักผจญภัยของตัวเองให้ได้หน่อยมากกว่า, ซา-ซัง

อัศวินที่ลานฝึกรวมตัวและมาดู

ได้ยินว่าเธอเป็นระดับหิน, พวกเขาทำหน้าสงสาร

ทุกคนต้องจินตนาการว่าเธอแพ้แน่

“เริ่ม!”

อัศวินผู้คุ้มกันเก่ามอบสัญญาน

“ระดับหินเรอะ, เธอว่า…ชั้นจะจบนี่ภายในการโจมตีทีเดียว!”

อัศวินหญิงกระโจนไปหาซา-ซัง

ค่อนข้างรวดเร็ว

ซา-ซังไม่ได้ขยับ

อัศวินหญิงยกดาบขึ้นและ—

*{แคล็ก!}*

เสียงโง่ๆได้ถูกสร้างขึ้นขณะที่อัศวินหญิงได้ถูกเป่ากระเด็นไปประมาณ 5 เมตร

ซา-ซังตบเธอ

“เอ๋? ชั้นทำเกินไปเหรอ?” (อายะ)

ซา-ซังเกาหัวของเธอ

““““...เอ๋?””””

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าและอัศวินในลานฝึกได้ดวงตาเบิกกว้าง

“อายะ, นั่นน่าประทับใจอ่ะ!” (ลูซี่)

ลูซี่กระโดดอยู่กับที่และฉลอง

ยังไงซะ, มันน่าจะเป็นอย่างนั้น

“งั้น, ใครต่อ? พวกนายค่อนข้างอ่อนเกินไป” (อายะ)

ซา-ซังมองไปรอบๆ

พวกเขาต้องฟังสิ่งนั้นเป็นคำท้าทาย, บรรยากาศได้เริ่มอันตราย

“เธอคนต่อไป, ไป”

“ครับ!”

คนที่ออกมาต่อจากนั้นคือผู้ชายกำยำ

แล้วกฎอัศวินไปไหนแล้ว?

แต่ยังไงซะ, เค้าจะถูกส่งให้บินไปหลังจาก 15 วินาทีนะ

“ต-ต่อไป!”

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าได้เลือกอัศวินที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเขา, แต่ซา-ซังได้จบที่การทำลายเขา

“พ-พลังเหลือเชื่อเลย” “นี่มัน, ถึงกระนั้น, ระดับหิน…” “นักผจญภัยในมักกาเรนเป็นพวกสัตว์ประหลาดเหรอ…?”

ไม่, พวกเขาไม่ใช่ มักกาเรนเป็นต่างจังหวัดที่สงบสุข

ซา-ซังคือลาเมีย

ลาเมียน่าจะเป็นระดับกลาง, แต่พวกเขามีพลังกายภาพที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับมนุษย์

เหนือไปกว่านั้น, ซา-ซังเป็นคนต่างผู้เกิดใหม่ผู้ที่สแตทมากกว่าลาเมียปรกติ 10 เท่า

เธอยังมีสกิลที่ขยายความเร็วและพลังโจมตีขึ้น 3 เท่า

{‘ถ้ามันเป็นแค่พลังกายภาพ, เธออยู่ในระดับเดียวกับฮีโร่’} คำพูดของโนอาห์ซามะกลับคืนมาสู่หัวของผม

ยังไงซะ, แน่นอนว่าคุณไม่สามารถชนะเธอได้

หรือเหมือนกับ, ถ้าเธอไม่่ทันสังเกตุว่าผมคือ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ในลาเบรินทอส, ผมอาจจะจบลงแบบนี้เหมือนกัน…น่ากลัว

ระหว่างที่ผมเหม่อดู, อัศวินทุกคนในลานฝึกได้ถูกกำจัดโดยซา-ซัง

ที่เหลือคนเดียวคืออัศวินผู้คุ้มกันเก่า

“นายเป็นคนสุดท้ายแล้ว” (อายะ)

ซา-ซังไม่หายใจลำบากซักนิด

…เพื่อนร่วมชั้นของผมทั้งหมดคือโกง

“อ-ไอ้เวรตะไล, ช่างขี้ขลาด! นายให้ผู้หญิงสู้ แล้วตัวนายเองดูจากข้างๆเหรอ?! ทากัตซูกิ มาโกโตะ, นายมาสู้!”

โออ้, งั้นแผนตอนนี้คือเปลี่ยนเป้าหมายของหอกมาที่ผมเหรอ?

ฉลาด

ซา-ซังโดยไม่ต้องสงสัยคือคนที่แกร่งที่สุดในเรื่องพลังการต่อสู้กายภาพในปาร์ตี้เรา

ที่เหลือสองคนคือนักเวทย์

“...นายพูดอะไรน่ะ?”

อากาศได้เปลี่ยนไป

“อ-อายะ…?” (ลูซี่)

ลูซี่ส่งเสียงที่ตกอยู่ในความกลัวเล็กน้อย

‘ตอนนี้, ใจเย็น’ คือที่ผมกำลังจะพูด, เมื่อผมรู้สึกมัน

มันเป็นแรงกดดันเดียวกับเวลา {ที่ผมเจอกับมังกรดิน}

นี่มัน…สกิล [พลังเหนือกว่า]

ผมได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์ใช้มันได้ดี บางทีนีน่า-ซังอาจจะสอนเธอ?

อัศวินที่ถูกกำจัดได้ซีดและได้สั่น

อัศวินหญิงที่ถูกส่งบินไปคนแรกได้ขาสั่นและหล่นไปด้วยก้น

“นายเป็นคนที่แย่กับทากัตซูกิ-คุงในอดีต, ใช่มั้ย?” (อายะ)

“ซา-ซัง, ชั้นแค่พูดเกินไปนิดหน่อยน่ะ” (มาโกโตะ)

ผมบ่นกับซา-ซังและลูซี่บ่อยๆเกี่ยวกับ ‘อัศวินผู้คุ้มกันของเจ้าหญิงโซเฟียดูถูกและล้อเลียนชั้น’ ระหว่างที่ผมเมา

ดูเหมือนเธอจะจำสิ่งนั้นได้

แรงกดดันของซา-ซังค่อยๆเพิ่มขึ้น

“ช-ชั้น…อืม…”

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าผู้น่าสงสารพูดปรกติไม่ได้

*{ปัง!}*

ซา-ซังกระทืบพื้น

พื้นหินได้แตกและแยกออก

“...ไม่มีทาง” “พื้นถูกเสริมด้วยเวทมนตร์นะ” “นี่มันแย่ ถ้านายถูกเตะด้วยนั่น…” “นายจะตายแน่”

ผมได้ยินเสียงอัศวินรอบๆ

โว่ห์, ดูเหมือนมันจะเป็นพื้นคุณภาพสูง

พวกเค้าคงไม่ถามให้เราคืนเงินมัน, ผมหวัง

“ชั้นจะแสดงพลังชั้นเต็มที่ให้นายดู” (อายะ)

ซา-ซังตั้งท่าเป็นครั้งแรก

นั่นคือท่าที่เธอใช้ระหว่างใช่สกิลผู้เล่นเกมแอ็กชั่นของเธอ: [พุ่ง] และ [สะสมพลังโจมตี]

มันเป็นท่าไม้ตายของซา-ซังผู้ที่เปิดรูใหญ่ที่ตัวของราชินีฮาร์พี

…ไม่, นั่นไม่ดีเลย

เค้าจะตายแน่

ผมดีใจที่เธอโมโหเพื่อผม, แต่ได้รับความตายจากมันจะเป็นสิ่งไม่ดี, ดังนั้นผมกำลังจะหยุดเธอ

“นายทำอะไรน่ะ?”

เสียงที่สะอาดดังก้อง

มันต้องพาซา-ซังกลับมา, สกิล [พลังเหนือกว่า] ของเธอได้สงบลง

โล่งใจหน่อย

“นี่มันวุ่นวายอะไรกัน?”

คนที่มาคือเจ้าหญิงโซเฟีย

ผมนึกว่าเราจะไม่เจอกันอีก, แต่เราจบที่การเจอกันอีก

เจ้าหญิงโซเฟียเห็นพวกเราและพูดในน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

“ฮีโร่แห่งโลกอื่น, ชั้นดีใจที่นายเข้าร่วมในการฝึก, แต่อัศวินของโรเซสของเรานั้นอ่อนแอ, ดังนั้นโปรดให้มันสมเหตุสมผลด้วย, โอเคมั้ย?” (โซเฟีย)

พวกเราไม่รู้ว่าจะตอบนั่นยังไง, ดังนั้นเราพยักหน้าเบาๆ

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าที่มีหน้าที่น่าสงสารอย่างมากซึ่งมองเห็นแต่ไกล

“อ-อืม! นายเป็นนักผจญภัยที่ช่วยลาเบรินทอสเหรอ?”

เด็กผู้ชายอายุประมาณ 10 ขวบที่อยู่ข้างหลังเจ้าหญิงโซเฟียได้พูดกับเรา

เขามีเสื้อผ้าที่เหมือน-อัศวิน, แต่เมื่อผมมองใกล้ๆ ที่เขาใส่อยู่เป็นคุณภาพที่ต่างกัน

…นั่นมันแพง

“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นทากัตซูกิ มาโกโตะ นี่ตรงนี้คือพวกพ้องของชั้น, ลูซี่ เจ. วอล์คเกอร์ และ ซาซากิ อายะ” (มาโกโตะ)

ลูซีและซา-ซังก้อมหัวลง

“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นเลนเนิร์ด เออร์ โรเซส

เขาวางมือของเขาลงบนอกของเขา, นั้นจะเป็นการทักทายแบบขุนนาง

เออร์คือชื่อของเทพธิดา

มันยังเป็นชื่อตระกูลของราชวงศ์โรเซส

พูดอีกอย่าง, เด็กคนนี้คือ…

“เจ้าชายเลนเนิร์ด?!” (ลูซี่)

ลูซี่ส่งเสียงตกใจ

งั้นเค้าก็เป็นเจ้าชายจริงๆ

 

TLN ขอบคุณสำหรับเงินจำนวน 10 บาท
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน