บทที่ 2 who am I? 1/2

บทที่ 2 who am I? ½

“แล้วไบรท์เด็กโปรดของนายได้เมล็ดพันธุ์อะไรไป สี๋ดของเทพหรือมาร” คาออสซักถาม

“รู้สึกว่าจะได้ของเทพอสูร” ชายหนุ่มที่ไร้นามกล่าวตอบความสงสัยของมหาเทพทั้งสาม

ชายหนุ่มทั้งสามหันมามองยังเทพอสูรอย่างรู้ทันในความคิด ก่อนที่วินหนึ่งในเทพผู้หยิงใหญ่จะเชินให้ทุก ๆ ที่อยู่ในห้องของตนไปรับประทานอาหาร

ทางฝั่งของโยด

ชายชรารีบเดินทางมาหาโยดายามข้ำคืน หลังจากนั้นก็รีบแจ้งเรื่องราวของไบรท์ให้ผู้อำนวยการโรงเรียนเวทมนตร์ให้รู้

ชายหนุ่มมองเพื่อนของตนอย่างสงสัย เมื่อผู้อำนวยการเวทมนตร์ใช้อุปกรณ์บางอย่างที่เป็นหน้าจอสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ๆ โยดาตต้องการให้สหายผู้นี้ติดต่อว่าตนเองจะไม่กลับบ้านสักพัก หลังจากที่ไบรท์ตื่นขึ้นมาชายชราก็รีบติดต่อกับเพื่อนของตนเองอย่างเร็วที่สุด

“นายให้ติดต่อกับพวกนั นอีกครั้งหรือไง”

โยดาพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว แต่อีกนานก่อนที่จดหมายตอบรับจะมาถึง”

“จดหมายตอบรับยังงั้นหรือ เจ้าใช้จดหมายหรือไง”

“ใช่ แล้วเจ้าใช้อะไรในการติดต่อสื่อสารกันล่ะ หรือว่าเป็นเจ้าเครื่องประหลาดที่อยู่บนมือนั่น”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับกับคำกล่าวของโยดา “ใช่แล้ว มันเรียกว่าโทรศัพท์มือถ้า เอาไว้ว่างข้าจะสอนเจ้า ไม่สิเจ้าควรท จะต้องเรียนรู้ได้แล้ว ข้าจะสอนเจ้าเอง”

หลังจากที่ไอยรากับโยดาออกจากบ้าน สามสาวกับสองหนุ่มก็นั่งคุยกันที่ห้องนอนของอาสึนะ โดยที่ให้แอนนากับมายด์ดูแลไบรท์อยู่ไม่ห่างสายตา แอนนาได้ให้ยายบางอย่างกับไบรท์ในทันที แต่ทว่าเด็กหนุ่มกับไม่ยินยอม ไบรท์ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลยแม้แต่คนเดียว แม้แต่น้องของตนเอง

อาสึนะมองเพื่อนของตน ก่อนที่จะเริ่มกล่าว “ย่าแอนนาบอกว่า ไบรท์น่าจะโดนเวทมนตร์ลบความทรงจำ หรือไม่ก็เป็นเวทมนตร์หรือคำสาปที่มีความซับซ้อน แต่ว่าย่าแอนนากลับไม่เก่งเวทมนตร์ที่เป็นประเภทคำสาป”

“เวทมนตร์ลบความทรงจำยังงั้นหรอ” นากิตะโกนขึ้นมา แต่เธอก็เฉลียวใจ หญิงสาวจึงรีบลดเสียง

“พวกเธอไปเจออะไรมากันแน่”

“ใช่ ความจริงฉันกับอาจารย์ไอยราคิดจะจัดการกับศิลาแล้วเปิดมิติไปช่วยพวกเธอ แต่พวกเราก็ไม่คิดเลยว่าพวกเธอจะสามารถกลับกันมาได้เอง” เนกิหญิบขนมขบเคี้ยวขึ้นมากิน ก่อนทีจะหันไปมองยังรูรุที่ไม่คิดจะกล่าวอะไร

ชายหนุ่มผมฟ้ามีท่าทางคิดวิเคราะห์ กับคำกล่าวของอาสึนะ เขามองแหวนแห่งศาสตราที่ได้รับมาอย่างไตร่ตรอง ในแหวนแห่งศาสตร์มีสิ่งของมากมายที่ถูกเก็บไว้อยู่ จนถึงทุกวันนี้รูรุรก็ไม่ได้มีเวลาสำรวจมันดูแม้แต่น้อย

จิตใจของชายหนุ่มนั้นพุ่งความสนใจไปยังไบรท์ เขาเฝ้ารอเวลาที่จะให้ไบรท์ได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง ทว่าพอเด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาไ รูรุก็ได้พบความจริงว่าไบรท์มีบางอย่างที่แปลกไป ทั้งพลังเวทและอย่างอื่นที่เขาไม่อาจจะรับรู้

“นายกำลังคิดอะไรอยู่หรือรูรุ”

คำกล่าวของเนกิ ทำให้รูรุหลุดออกจากความคิดของตน ชายหนุ่มเริ่มช่างใจว่าจะกล่าวความคิดของตนเองไปดีหรือไม่ ความจริงสิ่งที่รูรุชำนาญที่สุดหาใช่เวทมนตร์ไม่ แต่เป็นพลังทางวิทยาศาสตร์เสียมากกว่า ในโลกที่เต็มไปด้วยผู้ใช้เวทแห่งนี้ทำให้รูรุไม่ค่อยมีบทบาทอะไรมากนัก

“ฉันคิดว่าไบรท์มีบางอย่างที่แปลก ทั้งกลิ่นไอพลังและบางอย่างที่ฉันไม่รู้”

อาสึนะกับคาเสะพยักหน้ารับ “สภาพภายนอกที่พวกเราสังเกตเห็น พวกเราพบว่าพลังในร่างกายของไบรท์เริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนแปลไป ทั้งพลังเวทมนตร์ที่เพิ่มขึ้นมาอยู่ในระดับ นักเวทฝึกหัดระดับ 5 แถมตอนนี้พลังธาตุในร่างกายของไบรท์ยังเพิ่มขึ้นมา ตอนนี้ไบรท์มีพลังเวทในระดับที่โลกของเราต้องแปลกใจ นั่นก็เพราะว่าตอนนี้ร่างกายของไบรท์มีพลังเวทถึงสามธาตุ นั่นก็คือธาตุไฟ ธาตุลม และธาตุน้ำ”

“ไฟกับลมสามารถส่งเสริมกันได้ แต่ว่าธาตุน้ำนี่มัน” นากิกล่าวแย้ง สำหรับเธอการที่มนุษย์มีธาตุในร่างกายเยอะมันหาใช่ข้อดี แต่ตรงกันข้ามมันกลับเป็นข้อเสีย

“ใช่ น้ำกับไฟมันแย้งกันเอง” เนกิเห็นพ้อง

“แต่ถ้าลองคิดกลับกัน ลมกับน้ำถ้ารวมกันจนได้ความเหมาะสมของธาตุจะเกิดธาตุใหม่ นั่นก็คือธษตุน้ำแข็ง ดังนั้นแทนที่จะคิดว่าการมีพลังธาตุเยอะจะเป็นข้อเสีย แต่ว่าสำหรับพี่พี่กับมองว่ามันเป็นข้อดีเสียด้วซ้ำ อย่างที่รู้กันดีว่าในโลกนี้มีพลังธาตุอยู่หลัก ๆ ก็คือ แป็ดธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ แสง ความมืด สายฟ้า และว่างเปล่า  แต่ว่าหากสามารถใช้สองธาตุพร้อมกันได้ล่ะก็ เช่น ไฟกับน้ำ ก็จะก่อเกิดไอน้ำ ลมกับน้ำก็จะก่อเกิดน้ำแข็ง ถึงแม้ว่าพลังจะไม่เทียบเท่าพลังของธาตุทั้งสอง แต่ว่าหากใช้นสถานการณ์ที่เหมาะสมล่ะก็คงเป็นเรื่องที่หน้าตกใจเลยล่ะ”

อาสึนะพยักหน้า “ใช่ แต่ว่าในโลกนี้ไม่เคยมีคนที่มีพลังเวทหลาสยธาตุมากก่อน ว่าแต่เรื่องนี้มันยังไม่ใช่เรื่องที่สำคัญในตอนนี้ เรื่องที่สำคัญสำหรับตอนนี้ก็คือพวกเราพบว่า ท์จิตใจของไบรท์ไม่สามารถ”

ไอยราเดินตรงไปยังตรอกซอกซอยที่สลับซับซ้อน เพียงไม่นานเธอก็เห็นจุดหมาย บ้านหลังงานที่ตั้งตระหง่านอยู่เด่นเป็นสง่าใจกลางมหานครที่มีความกว้าใหญ่ ไอยราเดินมายังหน้าประตูที่ดูวิจิตร ตระการตาก่อนที่ไอยราจะค่อย ๆ เคาะประตูเบา ๆ เพียงไม่นานหญิงสาวผมสีฟ้าก็ค่อย ๆ เดินตรงมาหาเธอ หญิงสาวค่อย ๆ หมุนลูกบิดประตูหลังจากนั้นก็ค่อย ๆ เปิดมันอย่างใจเย็น

“อ้าวนึกว่าใคร ไม่ได้เจอกันนานเลยนี่นาน้องไอ” หญิงสาวผมฟ้ากล่าวต้อนรับอย่างเป็นมิตรพลางเชิญให้ไอเข้าไปนั่งในบ้าน

หญิงสาวค่อย ๆ เดินอย่างช้าๆ  มุ่งหน้าไปห้องครัวหลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ นำแก้วชาจำนวนสองใบมาวางไว้ตรงหน้าหญิงสาวหลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ รินน้ำชาลงใส่แก้อย่าชื้ๆ กลิ่นหอมหวนของใบชาทำให้ไอยราอดเคลิบเคลิ้ม

“ว่าแต่ วันนี้น้องไอมาหาพี่มีธุระอะไรยังงั้นหรอ”

ไอยราค่อย ๆยกแก้วชาขึ้นมาจิบ ก่อนที่จะเมกล่าว “พอดีว่าหนูต้องการให้พี่”

ตามทางที่เต็มไปด้วยโลหิตของสหาย ทำให้ไบรท์ชายหนุ่มนัยน์ตาสีแดงอดตกตลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้ ชายหนุ่มจำได้ว่าตอนที่เขากำลังจะต่อสู้ครั้งสุดทายนั้น ชายหนุ่มกกำลังจะใช้เวทมนตร์กับออสติน ชายที่เป็นจักรพรรดิในที่แห่งนั้น แต่ทว่าตอนนี้ไบรท์กับพบว่าตนเองนั้นได้มาโผล่ในสถานที่ที่แสนประหลาน ตรงหน้าของไบรท์เป็นร่างกายที่ปราศจากดวงวิญญาณ เป็นร่างที่ไร้ลมหายใจของเพื่อนของตนเอง

คาเสะโดนดาบเสียบทะลุท้อง อาสึนะนั้นเหลือแต่ศีรษะ ส่วนรูรุนั้นถูกฟันขาดเป็นสองเสี่ยง ไบรท์สูดหายใจก่อนที่จะหันมองรอบ ๆ ห้องของตนเอง ตอนนี้ที่ที่เขาอาสัยอยู่มันคือห้องของออสตินไม่ผิดอย่างแน่นอน

ไบรท์มองหาชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด เขารู้สึกจุกที่หน้าอกก่อนที่จะค่อย ๆ รู้สึกถึกความร้อนที่ใบหน้า ไบรท์ได้ยินเสียงของชายหนุ่มนามว่าออสตินกล่าวออกมา แต่เข้ากลับไม่พบร่างของมัน

“เป็นเช่นไร ของขวัญที่ข้ามอบให้เจ้า”

หญิงสาวผมแกละค่อย ๆ มองประตูบ้านที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนที่จะค่อย ๆ เคาะมันอย่าช้า ๆ แต่หนักแน่น “ขอโทศที่รบกวนค่ะ ฉันมาหาท่านแอนนากับท่านโยดาค่ะ”