เด็กหัวแข็ง - ไบรโอนี่

นิยาย แนว สืบสวนสอบสวน (Suspense) / Action

ตอนที่ 11 .. “ อสรพิษ 2 ”

     หลังจากเสียเวลาหาที่จอดเธอก็รีบขึ้นมาเดินหาปูน คงจะเจอหรอกนะเพ็ญ เพ็ญเจ็บใจตัวเองมากที่วางแผนผิด ครั้งนี้ก็เลยเหลวไปโดยปริยาย กลับมานั่งสงบสติอารมณ์ในรถทันที แล้วก็นึกย้อนไปถึงวันที่พบเนเน่ เนเน่ก็ได้เตือนไปแล้ว แต่เพ็ญไม่เชื่อเอง มั่นใจตัวเองมาก จึงต้องมานั่งเสียความรู้สึกในวันนี้นี่เอง

“แม่เพ็ญ” เพ็ญมาดักพบเนเน่ได้ เพราะทับทิมโทรบอกนั่นเอง

“แกมานี่เลยไอ้เน่ แสบนักนะแก ปิดกันจังไอ้เรื่องเลวๆของพ่อแกเนี่ยมาเลย มานี่เลย”

       เพ็ญเอามือขวาบิดหูซ้ายเนเน่พอประมาณ แล้วลากมานั่งคุยแถวนั้น

“เจ็บๆ โอ๊ยแม่ หนูเจ็บ ปล่อยหนูก่อน หนูเจ็บนะแม่”

       เพ็ญยอมปล่อยแล้วเอามือท้าวสะเอวยิงคำถามเนเน่อย่างไวทันที พร้อมกับจ้องหน้าไปด้วย

“บอกมา ว่าพ่อแกพาอีปูนไปกกที่ไหน แล้วนานรึยัง” เพ็ญชี้หน้าเนเน่

“อย่าปิดบัง ความชั่วของพ่อแกเชียวนะ ฉันรู้เรื่องเลวๆของพ่อแกหมดแล้ว”

“พี่ทิมคาบข่าวไปบอกใช่ม๊า เกลียดนักคนขี้ฟ้องเนี่ย”

       เพ็ญยกมือจะตี เนเน่ยกมือกันแล้วก้มหน้าหนี

“ฟ้องเหรอ ฟ้องเหรอ” เพ็ญตะโกนใส่หน้าเนเน่ พร้อมทั้งเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หัว ทิ่มไม่ยั้ง

“ยังอีก ใครจะบอกอย่ารู้เลย แล้วแกคิดว่าฉันจะรู้จากใครได้” เพ็ญตะคอกใส่เนเน่

“แกก็ไม่ต้องรู้หรอก บอกมา ว่าพ่อแกพาอีนั่นไปกกไปกอดที่ไหน เร็ว”

       เนเน่ไม่อยากจะบอกเลย “หนูไม่รู้ว่าพ่อพาพี่ปูนไปกกที่ไหน” คือเนเน่ไม่รู้จริงๆ

“เพราะทุกครั้งที่พ่อกับพี่ปูนนัดกันมันจะเปลี่ยนที่ไปตลอด” เนเน่บอกเท่าที่รู้

“ไม่แน่นอนเสมอไป หนูรู้แค่นี้ และรู้แค่ว่า พ่อจะนัดพี่ปูนทุกวันเสาร์เท่านั้น”

       เนเน่ไม่รู้จะบอกยังไงแล้ว “ส่วนรายละเอียดต่อจากนั้นหนูไม่รู้จริงๆ” เนเน่พูดความจริงจนหมด

“อ้อ เรื่องที่พ่อกับพี่ปูนคบกัน หนูก็พึ่งสืบรู้มาได้ไม่ถึงปีนี่เอง” เนเน่บอกอีกหน่อย

“ส่วนก่อนหน้านี้หนูไม่รู้ แม่ต้องการจะรู้อะไรอีกหละ” เนเน่ถามเพ็ญตรงๆ

“หนูก็บอกแม่จนหมดแล้วนะ” เนเน่บอกเรื่องที่รู้จนหมด

“แล้วแกหลบหน้าฉันทำไม” เพ็ญยังคงไม่พอใจ

“เจอหน้าฉันบนเกาะคราวก่อนทำไมถึงไม่บอกเรื่องนี้”

“ก็แม่ไม่ถามหนูนี่ หนูก็เลยไม่บอก” เพ็ญของขึ้นทันที

“อีเน่” เนเน่รีบกระโดดหนีออกห่างจากเพ็ญทันที แล้วยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปกันตัวเองเอาไว้

“ก็จริงหรือเปล่าหละ ก็แม่ไม่ถาม หนูก็ไม่บอกนะซิ” เนเน่เริ่มกะล่อน

“หนูก็คิดว่า แม่รู้เรื่องพ่อแล้ว หนูเป็นเด็กนะ” เนเน่เริ่มกวนอารมณ์เพ็ญ

“มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ขืนหนูพูดออกไป แล้วแม่จะเชื่อไหม” อันนี้เนเน่พูดถูก

“จะหาว่าหนูโกหกตอแหลขึ้นมา หนูก็เลยเงียบเอาไว้ มันก็เท่านั้น” เนเน่ยืนยันแบบนั้น

“เพราะฉะนั้นหนูถึงบอกไงว่าหนูไม่ผิดไง” เนเน่พยายามพูดเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด

“แล้วนี่แกเจอหน้าพ่อแกบ้างไหม” เพ็ญพยายามลดดีกรีความโกรธลงมาก่อนนิสนึง

“พ่ออยู่เกาะกับแม่ไม่ใช่เหรอ แล้วแม่มาถามหนูทำไม” เนเน่ถามต่อ

“เมาแอ๋ นอนกอดขวดเหล้าเรียกหาแต่โบว์ แต่โบว์เกลียดนัก” เนเน่เริ่มฉุนขึ้นมาทันที

“ไม่อยากที่จะได้ยินชื่อนี้เลยพับผ่าซิ ได้ยินที่ไร มันจี๊ดขึ้นมาทุกที” เนเน่เปิดใจ

“และจะขอขอบคุณเป็นที่สุด ถ้าจะไม่เอ่ยถึง” เนเน่ขอเอาไว้เลย

“ตอนนี้หนูโกรธพ่ออยู่ รู้ไว้ด้วยแม่” สรุปเพ็ญไม่เชื่อที่เนเน่พูดมาทั้งหมด

“ไอ้โกหก” เนเน่เหวอเลยเมื่อเพ็ญพูดแบบนี้

“อ้าวทำไมแม่มาว่าหนูแบบนี้หละ” เนเน่เถียงหัวชนฝา

“หนูไม่ได้เจอพ่อมาเกือบ 3 ปีแล้วนะ” เนเน่อธิบายอีก

“เจอแต่พี่ปูนที่เป็นผู้ปกครองหนูแทนพ่อ แม่ก็รู้นี่” อันนี้เพ็ญไม่เถียง

“หนูพึ่งจะเจอพ่อในรอบ 3 ปีก็วันนั้น วันที่ไปที่เกาะนั่นแหละ” เนเน่สาบานได้

“ให้ตายห่าซิ แม่อย่ามาอคิตกับหนูหน่อยเลย หนูไม่รู้จริงๆ หนูไม่ได้โกหก หนูพูดจริงทุกคำ”

“ถ้าเป็นอย่างที่แกพูดจริง แกก็ถูกพ่อแกหลอกและแหกตาแล้วหละไอ้เน่” เพ็ญยอมบอกความจริง

“เพราะไอ้คนที่อยู่บนหนะไม่ใช่พ่อแก มันเป็นตัวปลอม”

     เนเน่ตกใจมาก “อะไรนะ แม่พูดใหม่อีกทีซิ” เนเน่นิ่งไปเลย

“ตัวปลอมอย่างนั้นเหรอ” เนเน่พูดอะไรไม่ออกเลยอยู่พักใหญ่

“เป็นไปไม่ได้ ก็พวกเราเห็นกันตั้งกี่ตา แล้วแม่จะว่าไม่ใช่พ่อได้ยังไง”

       เพ็ญรีบโยนหน้ากากยางให้เนเน่ดู ก่อนที่เนเน่จะเข้าใจอะไรผิดไปมากกว่านี้

“นี่ไงหลักฐาน” เนเน่หยิบหน้ากากยางนั้นขึ้นมาดู และต้องทำใจทันที เมื่อเห็น

“พ่อ ไม่น่าทำกันได้เลย อสรพิษชัดๆ แม้แต่ลูก พ่อก็หลอกได้” เนเน่แค้นใจพ่อมาก

“หนูว่าแล้ว ว่าต้องเป็นพ่อที่ออกมาช่วยหนูทุกครั้งที่มีเรื่องที่นี่” เพ็ญหันไปจ้องหน้าเนเน่อีกครั้ง

“ใช่ พ่อแกเป็นอสรพิษตัวร้ายเลย อ้าว ไหนเมื่อกี้แกบอกว่า แกไม่เจอพ่อแกที่นี่ไง แล้วอะไร ยังไง”

“เปล่าแม่ หนูไม่เคยเจอพ่อจริงๆ” เนเน่พยายามที่จะอธิบายให้เพ็ญฟังเพื่อเข้าใจเธออย่างถูกต้อง

“แต่ทุกครั้งที่หนูกำลังตกอยู่ในอันตราย ทุกครั้งที่เกิดเรื่องขึ้น” เพ็ญพยายามตั้งใจฟัง

“หรือมีเรื่องคราใด จะมีคนคอยแอบมาช่วยหนูอยู่ตลอดเสมอ” เนเน่ยืนยันเช่นนั้น

“หนูจึงคิดว่า ต้องเป็นพ่อแน่ๆ จริงๆนะ หนูไม่ได้ตอแหลแม่จริงๆ” เนเน่ขอความเห็นใจ

“แม่ต้องเชื่อหนู หนูจะโกหกแม่ไปทำไม ได้อะไรขึ้นมา” เพ็ญสีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป

       เนเน่พยายามอธิบายจนเพ็ญเชื่อ เพราะเพ็ญรู้จักนิสัยลูกเลี้ยงคนนี้ดี ไม่เคยโกหกถ้าไม่รุนแรงจริงๆ

“เอาหละไอ้เน่แม่เชื่อแก” เพ็ญยอมเปิดใจ เนเน่สบายใจขึ้นเยอะเลย

“แล้วคราวนี้แกเชื่อฉันรึยัง ว่าแกถูกพ่อตุ๋นจนเปื่อยเข้าให้แล้วไอ้เน่”

“ถึงทรวงเลยหละแม่เอ้ย” เพ็ญนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ

“สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลย” เพ็ญสรุปเช่นนั้นเอง จากสิ่งที่เห็นในตอนนี้

“ยังดีที่รู้ว่าอาเต๋าเอาอีนั่นมากกมาทำเมียอีกคนจริงๆ” เพ็ญถอนใจดังมาก

“เจ็บใจนัก เพื่อนนะเพื่อนไม่น่าทำกันได้ลง” เพ็ญแค้นใจปูนมากที่ทำกับเธอเช่นนี้

“รู้แค่นัดกันวันเสาร์ ก็ยังดี” เนเน่หันไปเตือนแม่ด้วยความหวังดี

“แม่ หนูว่าหยุดเถอะ” เนเน่เป็นห่วงเพ็ญกับการตามหาความจริงในครั้งนี้

“ปล่อยเขาสองคนไปเถอะนะ ต่างคนต่างอยู่” เนเน่คิดเช่นนั้น เพราะเหนื่อยเปล่า

“ที่ผ่านมา แม่ก็ยังอยู่ได้เลย โดยไม่มีพ่อ” เนเน่มองโลกในแง่ดี

“เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว ทำไมแม่ยังไม่ปล่อยวางอีกหละ” นั่นเนเน่สั่งสอนเพ็ญซะแล้ว

“ยังไงแม่ก็ตามพ่อไม่ทันหรอก เชื่อหนู” นั่นเนเน่พูดเข้าไป

“พ่อกะล่อนแค่ไหน แม่ก็น่าจะรู้” เนเน่พยายามชี้ถึงจุดเสีย

“ไม่งั้นจะปิดพวกเรามาได้ถึงขนาดนี้เหรอ” เนเน่พูดน่าคิดเชียว

“แม่เอาเวลาไปทำอย่างอื่นจะดีกว่า พูดง่ายๆเหนื่อยเปล่า” เนเน่มีความคิดที่ดีให้

“นะ ถ้าแม่ไม่อยากเสียความรู้สึกมากไปกว่านี้หละก็ แม่กลับเกาะไปเลี้ยงน้องจะดีกว่า”

       เนเน่พูดได้น่าคิดเชียวครั้งนี้ “ขนาดหนูรู้ หนูยังทนไม่ได้เลย” เนเน่ยอมรับออกมาเลย

“ที่หนูบอก เพราะหนูรักแม่นะ” เนเน่ยังคงหวังดีกับเพ็ญ

“ถึงหนูจะเกลียดพ่อแค่ไหน แต่หนูก็ทรยศพ่อไม่ได้จริงๆ” เนเน่ยอมเผยความจริงอีกเรื่อง

“ความลับบางอย่างที่หนูรู้ หนูก็บอกแม่ไม่ได้จริงๆเหมือนกัน” เพ็ญถึงกับมองหน้าเนเน่

“พยายามอย่าบีบคั้นหนูเลยนะ หนูขอโทษด้วยนะแม่” เนเน่ยกมือไหว้เพ็ญ

“หนูคงจะต้องไปแล้วหละ” เนเน่คิดว่าคงถึงเวลาที่จะไปแล้ว

“เชื่อหนูนะแม่ อย่าติดตามหาความจริงอะไรจากเรื่องนี้อีกเลย” เนเน่พยายามช่วยเพ็ญ

“ก่อนที่แม่จะเจ็บและเสียความรู้สึกมากไปกว่านี้” เนเน่หันหลังและกำลังจะเดินกลับ

       เพ็ญยิงคำถามสุดท้าย “เดี๋ยว” เนเน่หยุดเดินแต่ไม่หันกลับไป

“ตกลงเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร” เนเน่นิ่ง

“ลูกพ่อแกหรือคุณโม” เนเน่ก็อยากจะรู้เหมือนกัน แต่ไม่รู้จริงๆเลยตอบเพ็ญไปตามความจริง

“หนูไม่รู้จริงๆแม่” เนเน่อยากจะรู้ใจจะขาดเช่นกัน แต่มันก็จนปัญญา สุดวิสัยจริงๆ

“หนูก็กำลังสืบหาความจริงอยู่” เนเน่พยายามให้กำลังใจเพ็ญ

“ถ้ารู้ หนูจะบอกแม่ก็แล้วกัน” พอพูดจบเนเน่ก็รีบเดินกลับไปที่รถทันที

       พร้อมกับน้ำตาพร่างพรูออกมาเองโดยไม่รู้ตัว เพ็ญได้แต่ยืนถอนหายใจอยู่ลำพังเพียงคนเดียว

+++++ ***** +++++

       ระหว่างทางที่ดลพาเนเน่ไปหาคนลึกลับผู้นั้น ก็มีกลุ่มชายลึกลับกลุ่มหนึ่งตามมาขัดขวางตลอดทาง จึงทำให้วันนี้เนเน่ไม่อาจที่จะได้พบกับคนผู้นี้ได้ ดลกลัวคนๆนั้นจะมีภัยไปด้วย จึงตัดสินใจขับรถหนีไปทางอื่นเพื่อเบนความสนใจให้คนกลุ่มนั้นตามเขาไป ได้ผล คนกลุ่มนั้นตามดลไป

       พอมาถึงทุ่งนาและชายป่าโล่งดลจึงจอดรถ เพื่อจะกำจัดคนกลุ่มนี้ให้พ้นทางสักที ดลกับเนเน่วางหมวกบนเบาะ

“พวกแกตามฉันมาทำไม ต้องการอะไรว่ามา” ไม่มีคำตอบจากชายกลุ่มนั้น

       ทั้งหมดรีบวิ่งกรูเข้าประจัญบานดลกับเนเน่ทันที สู้กันได้ไม่นาน คนกลุ่มนั้นก็หมดลมหายใจ เกือบหมดเหลือกลับไปรายงานเจ้านายเพียงไม่กี่คน เนเน่จะวิ่งตามไป ดลห้ามไว้

“ไม่ต้อง ปล่อยมันไป วันนี้วันพระ ไว้ชีวิตให้มันมีลมหายใจไปก่อน” ดลใจดีจังวันนี้

“วันนี้ฤกษ์ไม่ดีแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะ” ดลมองดูรูปการแล้ว คงไม่ดีแน่

“ไว้โอกาสหน้าจะพามาอีกที” ดลหันไปมองหน้าเนเน่ เนเน่เข้าใจ

“ไม่เป็นไร นายทำดีที่สุดแล้ว กลับกันเถอะ นี่ก็เย็นมากแล้ว ฉันหิวแล้วหละ”

       ดลเอามือยีหัวเนเน่เล่น เธอก็ไม่ว่าอะไรกลับส่งยิ้มให้ แถมส่งหมวกกันน๊อกให้ดลอีกต่างหาก ดลนี่ใจชื้นขึ้นเยอะเลย จากนั้นดลกับเนเน่ก็ได้เข้ามาพัวพันและร่วมกันสืบหาความจริงกับเรื่องนี้โดยปริยาย จึงทำให้ทั้งสองสนิทกันมากขึ้น และมีใจให้กันโดยไม่รู้ตัว โดยที่ไม่รู้ว่า ใครมีใจให้ใครก่อน

>>>>> @@@@@ <<<<<

       ในที่สุดคืนนี้เผด็จกับปูนก็ยังโชคดีรอดตัวไป สามารถมีความสุขกันได้อีกครั้งตามปกติ โดยที่ไม่มีใครมาขัดขวาง สะดวกโยธิน เผด็จให้ของขวัญปูนเหมือนกับเมียคนอื่นๆในคืนวันนี้

“อะไรคะอา วันนี้เกิดใจดีอะไรถึงให้ของมีค่ากับหนูเยอะแยะขนาดนี้”

“ไม่มีอะไรหรอก เมียอาทุกคน ต้องได้ของเท่าเทียมกันหมด” เผด็จยืนยันแบบนั้น

“อาไม่เคยลำเอียง ในเมื่อตอนนี้ปูนเป็นเมียอาแล้ว” เผด็จเอามือจิ้มไปที่จมูกน้อยๆของปูน

“ถึงเวลาแล้วที่หนูต้องได้เหมือนพี่ๆเค้าสักที” เผด็จยังคงทำเหมือนเดิมทุกอย่าง

       สวมเลสสายสร้อยทองคำหนัก 1 บาท สลักชื่อเผด็จ PD ที่ข้อมือซ้าย

“อย่าถอดออกนะคนดี ทำได้ไหม” ปูนพยักหน้าและก้มไหว้ไปที่อกของเผด็จอย่างช้าๆ

       พร้อมกับหอมแก้มทั้งสองข้างให้เป็นรางวัล จากนั้นก็ยกมือซ้ายปูนขึ้นมา ปูนเห็นเผด็จนิ่งอยู่นาน

“ที่รัก” จึงเอ่ยถามเบาๆ

“เป็นอะไรไปคะที่รัก”

       ปูนหันไปเห็นแหวนของแตงโมที่สวมอยู่ ปูนเข้าใจแล้ว

“ออ รู้แล้ว” จึงรีบดึงวงนั้นไปใส่ไว้ที่นิ้วนางข้างขวาแทน แล้วก็ชูนิ้วที่ว่างให้กับเผด็จอีกครั้ง

“ว่างแล้วค่ะผัวขา” จากนั้นเผด็จก็บรรจงสวมแหวนเพชรน้ำงาม ที่เขาเตรียมไว้ให้ปูนเมียรัก อย่างช้าๆและเบาๆ

       ปูนเห็นแล้วน้ำตาไหลออกมาเลยทีเดียว ตกใจมากด้วย ไม่นึกว่าการที่ได้เป็นเมียเผด็จจะโชคดีอะไรขนาดนี้

“คุณอา” เพราะแหวนที่เธอได้จากเผด็จนั้นมันสวยงามและราคาสูงกว่าที่แตงโมให้เยอะมากเลยทีเดียว

       ราคาเทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เมียก่อนๆได้แค่แหวนทอง มีแค่ปูนและเบ็นซ์สองคนนี้เท่านั้น ที่ได้แหวนเพชรไปครอง

“อาขาสวยมากเลย แหวนเพชรวงนี้ หนูขอบคุณมากจริงๆเลยค่ะ หนูจะไม่ถอดมันเลย”

       ใต้แหวนสลัก PD เผด็จ & ปูน KV ส่วนใต้เลสสลัก PD เผด็จ & ปูน กัญญ์วรา KV เลสสายสร้อยทองคำหนัก 1 บาท เหมือนเป๊ะทุกอย่าง

“ดีมาก ช่างรู้ใจอาจริงๆ อากำลังจะบอกเลยว่า ทั้งสองอย่าง ห้ามถอด เครนะ”

       ปูนยิ่งรักเผด็จมาก จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วหละในตอนนี้ ได้มากมายถึงขนาดนี้จะไปไหนได้หละทีนี้ รีบให้รางวัลกับสามีที่ดีคนนี้โดยไม่ต้องรอให้ขอเลย หลังจากเสร็จกิจครั้งแรกไปแล้วได้ไม่นาน ในรอบที่สองและสามนี้ ปูนประเคนให้เผด็จแบบพิเศษต่อเนื่องเลยทีเดียว ให้สมกับราคาของเลสทองและแหวนเพชรที่เธอได้ คืนนี้ปูนไม่ขอกลับเหมือนทุกครั้ง กลับขอค้างคืนเสียเองทีนี้ เผด็จก็ไม่ขัดศรัทธา ถึงไหนถึงกัน โด๊บยามาเต็มที่อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าใช่ไวอาก้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ อิอิ ถึงได้มีแรงดีต่อรอบได้ไม่หยุดทั้งคืนเลยทีเดียว คึกทั้งคืนว่างั้น

“อา เบาๆก็ได้ ซี๊ด อ้า หนูไม่หนีไปไหนหรอก ผัวขา อืม”

เล่นเอาปูนแทบไม่ได้หลับได้นอนเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าเผด็จจะมียาดีอะไร สุดท้ายทั้งสองคนก็มีความสุขกันตลอดจนเช้าอยู่ดี เรื่องของเขา เราไม่เกี่ยว

..... +++++ .....

       เช้าวันอาทิตย์ (2 มิ.ย.) หลังจากที่อาบน้ำและทานข้าวจนอิ่ม เนเน่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดระบบตามสัญญานที่เผด็จเปิดทิ้งเอาไว้เมื่อวันก่อนดูว่า ตอนนี้มันค้างอยู่นะจุดไหน เนื่องจากแจงลืมไปเลยว่าเก็บเครื่องติดตามเอาไว้กับตัว โดยโยนใส่เป้ของเธอเอาไว้ ลืมทำลายทิ้งกะว่าจะเอาไว้ดัดหลังเผด็จ แต่พอได้ไปเที่ยวกับเขาในคืนนั้นก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเริ่มมีใจให้เผด็จเข้าแล้ว ไม่รู้ว่ามากหรือน้อย แต่ก็ชอบ จึงทำให้เนเน่รู้ทันทีว่าแจงอยู่ไหนในตอนนี้ เนเน่จึงรีบขับรถไปยังตำแหน่งที่แจงอยู่ทันทีโดยไม่รอช้า และวันนี้แจงกำลังปฏิบัติหน้าที่ในคราบของหงส์ฟ้าอยู่ ณ.สถานที่แห่งหนึ่งกลางใจเมืองพอดี หลังจากที่ได้ประชุมเครียดในวันก่อน แต่พอเนเน่มาถึง ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะร้านทองเพชรพลอยนั้นได้ถูกแจงปล้นไปก่อนแล้วได้พักใหญ่ ทำให้เนเน่โกรธและโมโหตัวเองมาก  

“ไม่น่าพลาด ก็ตำแหน่งสุดท้าย มันอยู่ตรงนี้นี่” เนเน่หงุดหงิด

“มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง” เนเน่จึงรีเฟชระบบอีกครั้ง ได้ผล ระบบทำงานใหม่อีกครั้ง

       ตอนนี้จุดสัญญานเปลี่ยนไปแล้ว ตำแหน่งอยู่แถวๆเมืองนนท์ นั่นก็คือบริเวณใกล้บ้านสวนของแจงนั่นเอง

“อยู่นี่ นี่เอง เสร็จฉันหละ” ไม่รอช้า เนเน่รีบไปยังตำแหน่งใหม่นั้นทันที เนเน่ขับรถเร็วมาก

       แจงอยู่หน้าเธอจริงๆ เนเน่ไม่สนใจยิงปืนกลอาวุธใหม่ใส่แจงทันที

“ใครวะ” แจงหันไปดู

“อีเด็กเวร นี่มึงอีกแล้วเหรอ” แจงมองเห็นหน้ากากของเนเน่แต่ไกล

       ไม่ใช่ใครเนเน่นั่นเอง แวะเปลี่ยนชุดกลางทางระหว่างทางมานี่

“ทำไมวะ ชอบจองเวรกับกูเสียจริง เวรเอ๊ย” แจงอารมณ์เสียมาก

“นึกว่าวันนี้จะได้พักผ่อนแบบสบายๆสักหน่อย ดันมีคนมาทำให้อารมณ์กูขุนมัวอีกแล้ว” แจงหงุดหงิดทันที

“ได้ ถ้ามึงต้องการจะเปิดศึกกับกู กูจัดให้” แจงจึงเริ่มเปิดศึกกับเนเน่ทันที

“อยู่ดีไม่ว่าดี ไม่อยากแก่ตาย ก็แดกลูกปืนกูให้อิ่มแล้วกัน” แจงคิดเช่นนั้น

“มึงบังคับกูเองนะ อีเด็กน้อย อย่าหาว่ากูรังแกเด็กไม่ได้นะ จัดไปอย่าให้เสีย”

       ตอนนี้แจงเลยจัดชุดเล็กให้เนเน่ก่อน เพื่อถือว่าเตือนและสั่งสอน

“เอาลูกตะกั่วไปกิน” แจงจัดให้ทันที โดยกดสวิทย์ปืนกลหลังที่อยู่ใต้เบาะนั่งของเธอ

       ตั้งเล็งอย่างดีแล้วรัวชุดแรกทันที เนเน่หูไวพอเสียงลูกปืนวิ่งผ่านอากาศมา

<วี๊ด> เนเน่ไม่คิดว่ารถของแจงจะมีอาวุธไฮเธคเหมือนเช่นของเธอ จึงไม่ได้ระวังตัวอะไร

“เฮ้ย” ชุดแรกหลบทัน

“เกือบไม่ทัน” เนเน่จึงรีบกดม่านบาเรียกันกระสุนทันที

“บ๊ะอีนี่ รถแม่งไฮเธคไม่แพ้กูเลย ไม่เบาๆ” เนเน่บ่นออกมา

“เกือบไปแล้วไหมหละ นี่ถ้ากูไม่มีความสามารถพิเศษ หูดีกว่าคนอื่นเค้า กูตายห่าไปแล้ว”

       แจงเจ็บใจมากที่ทำอะไรเนเน่ไม่ได้ ไม่นึกว่าจะมีของพิเศษแบบนี้ด้วย

“เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย นี่รถมันมีมาเรียกันกระสุนด้วย” แจงประมาทเนเน่ไม่ได้ซะแล้ว

“ไม่ธรรมดาจริงๆเลยอีนี่ ใครติดตั้งให้มันวะ” แจงยังคงคิดไม่ตก

“เอาไงดีวะ ถ้าเป็นแบบนี้ สู้บนรถเราแพ้มันแน่” แจงจึงมีความคิดผุดขึ้นมาทันใด

     จึงเบนหัวไปยังถนนนครอินทร์ทันที เมื่อคิดได้ดังนั้น แจงยังไม่ตรงเข้าบ้าน รีบเบนหัวไปทางอื่น ย้อนกลับเข้าตัวเมืองอีกที เป็นไงเป็นกัน เนเน่เมื่อเห็นว่าแจงกำลังเร่งเครื่องหนี จึงรีบยิงปืนกลรัวใส่อย่างไม่นับ แจงก็ส่ายรถหลบไปมา เมื่อถึงทางรถไฟ ไม้กั้นก็เลื่อนลงมาปิดทันที แจงตาไวมากเห็นเสาไม้เก่าๆท่อนหนึ่งวางนอนเอียงอยู่ตรงนั้น แจงคำนวณแล้วว่าระยะได้แน่ สูงพอที่จะลอยข้าม จึงรีบเบนหัวไปยังท่อนไม้ที่วางอยู่นั้น แล้วเร่งเครื่องเหยียบขึ้นไปที่นั่น รถมอเตอร์ไซด์ของเธอลอยทะยานลิ่วข้ามรถไฟขบวนนั้นตามที่คิด

     รถของแจงข้ามไปอีกฝั่งทันที  พอรถถึงพื้น เนเน่มาถึงจุดนั้นพอดี แจงก็หันมาโบกมือบ๊ายบายเนเน่ที่อยู่อีกฝั่ง จากนั้นก็หมุนรถ 1 รอบแล้วก็รีบขับหนีไปอย่างไว

“เก่งจริงอย่าหนีซิวะ อีหงส์ปลอม”

       เนเน่ ไม่ยอมแพ้ เนื่องจากเป็นช่วงเช้าจุดนี้รถไฟจะต้องรอสวนกันถึงสองขบวน เนเน่ไม่ยอมให้แจงหนีรอดไปจึงตัดสินใจใช้วิธีเดียวกันกับแจง เนเน่ย้อนกลับไปตั้งหลักใหม่ แล้วก็รีบขับรถเร่งเครื่องเหยียบขึ้นท่อนไม้ท่อนนั้นเช่นเดียวกัน ไม่เสียแรงที่เสี่ยง เนเน่ข้ามได้เช่นกัน

     จากนั้นก็รีบตามสัญญานของแจงต่อทันที แจงนึกว่าหลุดจากการตามของเนเน่แล้ว จึงไม่ได้เร่งเครื่องให้เร็วสักเท่าใด นึกว่าสลัดหลุด ที่ไหนได้ พอเหลือบไปที่กระจกหลังอีกที เนเน่กำลังตามเธอมาติดๆ

“อะไรวะ แม่งลูกอีช่างตามจริงๆ ตื้อกูจัง อีเด็กเวร”

       แจงเห็นดังนั้นจึงรีบบิดรถอย่างเต็มสตรีม ล้อหน้ายกทันที เหมือนขับรถล้อเดียวเลยทีนี้

“เก่งจริงมึงตามมา” แจงขับหนีเนเน่ไปเรื่อยๆ จนเข้าไปยังสวนสาธารณะแห่งหนึ่งแล้วจอดรถทันที แล้ววิ่งหนีไป เพราะรู้ว่าถ้าสู้กันบนรถต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน บนดินหนะดีที่สุด ยังไงก็ยังพอสูสีกันบ้าง

       เนเน่ตามรอยหงส์ฟ้าปลอมเพื่อจะรู้ที่กบดานให้ได้ จึงเกิดการต่อสู้กันระหว่างทาง

“อย่าหนีนะ ยอมให้จับซะะดีๆ” เนเน่จอดรถและวิ่งตาม หงส์ฟ้าหันไปยิงปืนกันเอาไว้

“หลบไป หลบไปซิ ระวังด้วย” เนเน่บอกให้คนแถวนั้นที่กำลังแตกตื่นหาที่หลบ บางคนก็แอบถ่ายคลิปและเอาลง Social โดยอัตโนมัติ ทำให้ดล วิทย์ ขิง ปูน ทับทิมและเพ็ญ เห็นเข้าโดยบังเอิญ

“ทำเรื่องอีกแล้วไอ้เน่ ทำไมนะ เตือนอะไรแล้วไม่เคยจำ”

       ปูนบ่นออกมาเบาๆขณะที่กำลังต้อนรับลูกค้าอยู่ พร้อมกับเปิดทีวีทิ้งไว้ด้วย จากนั้นจึงรีบโทรหาเผด็จทันที โดยไม่รอช้า ดลกับเบิ้มจึงตัดออกมาเป็นข่าวด่วนทันที โดยไม่รอช้าเช่นกัน

“พร้อมนะพี่” เบิ้มพยักหน้า

“อา ไอ้เน่ สร้างเรื่องอีกแล้ว เห็นคลิปที่กำลังว่อนอยู่ในโซเชียลตอนนี้หรือยัง” ปูนรีบโทรหาสามี

“เมื่อกี้ออกข่าวทางทีวีด้วย ตอนนี้ข่าวด่วนผ่านไปแล้ว” ปูนรายงานละเอียดยิบ

“อารีบค้นหาดูซิว่า มันไปก่อเรื่องอะไรเอาไว้ที่ไหนอีก เบื่อจริงไอ้ลูกคนนี้”

“ขอบใจมาก” เผด็จขอบใจปูนจากใจจริง

“ไม่เป็นไร ยังไงมันก็ลูกอา” ปูนพูดออกมาจากใจจริง

“ลูกของผัวมีภัย หนูเป็นเมีย ทำไมจะใจดำไม่ช่วยหละ ผัวขา” ปูนเข้าใจพูดเอาใจเผด็จ

“ต้องขออภัยด้วยนะที่ไอ้เน่มันขยันสร้างเรื่องให้หนูปวดหัวตลอดเลยกับ 2 ปีที่ผ่านมานี้”

“อย่าพูดแบบนั้นซิผัวขา” ปูนไม่ถือสาอะไร เพราะความรักผัว ผัวไม่ได้ทำซะหน่อย

“เรื่องของผัวมันก็เหมือนเรื่องของเมีย” แหม เผด็จได้ยินปูนพูดแบบนี้ ยิ่งรักปูนขึ้นอีกเยอะเลย

“เอาตัวมันมาให้ได้ก็แล้วกัน ตอนนี้หนูไปไม่ได้” ปูนกำลังหลบแตงโมอยู่ในตอนนี้

“เดี๋ยวพี่โมจะสงสัยเอา ขออภัยด้วยนะที่รัก ที่เมียกระดิกไปไหนไม่ได้เลย”

       ปูนอยากไปช่วยแต่ติดปัญหาจริงๆ เพราะเรื่องของแตงโมที่กำลังคอยจับตา และจับผิดเธออยู่

“ตอนนี้พี่โมมานั่งคุมอยู่ที่นี้ด้วยวันนี้อา โคตรเซ็งเลย” ปูนระอาแตงโมมากวันนี้

“ร้อยวันพันปีไม่เคยจะมา ไม่รู้ว่าจะมาทำไม ไม่งั้นหนูก็ไปช่วยได้แล้ว” ปูนระบายออกมา

“อ้างว่ามาช่วยเลี้ยงลูกอยู่อีกห้องหนึ่ง” ปูนพูดไป แล้วก็หันซ้ายหันขวา ดูลาดราวไปด้วย

“ดีนะที่ไม่เข้ามาวุ่นวายในห้องทำงานส่วนตัวของหนู” เผด็จเข้าใจเลยกับสิ่งที่ปูนระบายออกมา

       ปูนระบายความอึดอัดให้สามีอย่างเผด็จฟัง เผด็จรีบบอกให้ภณเปิดหาข่าวตามหาคลิปที่ปูนบอก

“ไม่เป็นไร ถึงหนูไป ก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก” เผด็จยังคงหวังดีกับเมียอย่างปูน

“อีกอย่างถึงหนูจะไป อาก็ไม่ให้ไป” เผด็จพูดซะจนปูนพูดอะไรไม่ออกเลย

“เพราะงานนี้มันอันตรายมาก อยู่ตรงนั้นหนะดีแล้ว” ปูนเงียบและนิ่งไปพักนึง

“เจอแล้วนาย คลิปไม่ยาวมาก ไม่ถึง 2 นาที” ภณตะโกนบอกไป

“คนถ่ายคงจะแอบถ่าย แต่ก็รู้ว่าเป็นใคร” ภณอธิบายให้รู้ความคืบหน้า

“ชุดที่มันใส่ใครก็รู้ว่าเป็นธิดาพญายมในอดีต” ภณเดาเอา

“สวมชุดใส่หน้ากากกำลังวิ่งไล่ตามหงส์ฟ้าอยู่แบบนั้น” ภณสังเกตุดูอยู่อย่างมั่นใจ

“น่าจะเป็นแถวๆวัดเล่งเนี่ยยี่ 2 บางบัวทอง” เผด็จพึ่งอาบน้ำเสร็จ จึงรีบแต่งตัวทันที

“ดูแลตัวเองด้วยนะ อาเป็นห่วง” เผด็จส่งเสียงให้เมียที่น่ารัก

“ไม่ต้องห่วงอา อาไปหละ” เผด็จมั่นใจตำแหน่งของเนเน่เช่นกัน

“พอจะรู้แล้วว่าตอนนี้มันก่อเรื่องอยู่ที่ไหน” เผด็จพูดไปด้วยแต่งตัวไปด้วย

“ค่ะ โชคดีนะคะที่รัก” ในเมื่อผัวไม่ให้ไป เมียที่ดี ก็ต้องอยู่ในโอวาท

“หนูจะคอยฟังข่าวดีอยู่ที่นี่นะ จุ๊บๆ” ปูนส่งจูบให้อย่างดังเลย

“ส่งกำลังใจให้แล้ว สู้ๆนะ ผัวหนูเก่งอยู่แล้ว บาย” ปูนมีความสุขมากที่เลือกรักคนไม่ผิด

“ภณ แกตามสัญญานไอ้เน่ซิ ว่าตอนนี้มันอยู่ไหน” เผด็จสั่งการทันที

“งานนี้ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเลย นพ” เผด็จสั่งลูกน้องอีกคน

“ครับนาย” นพยืนตรงรับคำสั่ง

“ไปกับฉัน เตรียมอาวุธเต็มพิกัด” เผด็จเตรียมลุยเต็มที่

“เอาโฟวิลออก ไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวฉันตามลงไป”

“ครับ” นพคว้าเสื้อทหารพรานเก่าๆใส่ แล้วรีบลงไปจัดการตามที่นายสั่ง

       พอวางสายจากปูนก็รีบส่งงานให้ภณทำต่อทันที ส่วนทางด้านทับทิมเคยลั่นวาจาไปแล้ว

“จะไปตายที่ไหนก็ไป ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวด้วยแล้ว” พอข่าวจบก็ปิดทีวี แล้วให้นมลูกทั้งสองคนดีกว่า

       ดีนะที่ป๋องกำลังเพลินกับกล้วยไม้อยู่ด้านล่าง จึงไม่เห็นข่าวนี้

##### ^^^^^ #####

       เนเน่ใช้อาวุธที่จะหาได้แถวนั้น เช่นเศษไม้หน้าสามหรือด้ามไม้กวาด ที่ถูพื้น ท่อนเหล็กแป๊บ เท่าที่จะเจออะไรเพื่อสู้กับแจง

“เก่งจริงอย่าหนีซิ หงส์ฟ้า” แจงกับเนเน่สู้กันจนมาถึงลานกว้าง

“ช่วยไม่ได้ โว๊ย” แจงท้าทาย

เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นสเก็ตบอร์ดในลานแห่งหนึ่งแถวนั้น เมื่อได้โอกาส แจงก็ใช้สเก็ตบอร์ดหนี

“ขอยืมหน่อยนะน้อง” เนเน่ก็ใช้สเก็ตบอร์ดตามเช่นกัน

“เก่งจริงอย่าหนีซิ โธ่โว๊ย บอกว่าอย่าหนี”

     ทั้งสองวิ่งไล่จับกันจนลงไปบนถนนที่อยู่แถวนั้นจากในสวนที่กว้างใหญ่จนทะลุออกไปจนถึงถนนใหญ่ภายนอก ระหว่างที่หนีอยู่นั้นแจงก็รีบโทรหาลูกน้อง เพื่อจะจัดชุดใหญ่ ยำเนเน่ให้เละไปเลยวันนี้

“ไอ้หลง เตรียมชุดใหญ่ วันนี้ฉันจะปิดประตูตีแมว ให้มันรู้ไปว่าวันนี้มันจะมีชีวิตรอดไปได้ เตรียมให้พร้อม เดี๋ยวฉันจะล่อมันไป” หลงลูกน้องรับคำ

“ครับเจ๊” จากนั้นหลงก็รีบจัดชุดใหญ่ตามที่แจงสั่ง รอไว้ให้ทันที

!!!!! &&&&& !!!!!

“ภณแกตามสัญญานไอ้เน่ด้วยดาวเทียมเลย อาจจะได้เร็วกว่าของฉัน” เผด็จกำลังจัดของอยู่

“ได้เรื่องยังไง รีบรายงานฉันด่วนด้วย ฉันจะรีบไปยังที่เกิดเหตุก่อน” เผด็จกำลังเลือกอาวุธเท่าที่จำเป็น

“ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง” เผด็จเป็นห่วงลูกสาวที่แสนจะดื้อคนนี้มาก

“ไอ้เน่เอ๊ย พ่อบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าใจร้อน ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลยนะลูกนะ” จัดไปก็เป็นห่วงไป

“มันไม่ใช่เรื่องของแกเลยสักนิด เฮ้อ ลูกหนอลูก” เผด็จหนะหนักใจมากเลยทีเดียว

“ทำแผนพ่อเสียอีกแล้ว” ต่างคนก็ต่างความคิดก็แบบนี้แหละ

“เอาวะ ทำไงได้ มาจนถึงขั้นนี้แล้วนี่” เพ็ญโทรเข้ามาพอดี จังหวะนั้นเผด็จไม่ได้รับ

       แถมกดวางสายทันที ไม่ได้ดูด้วยอีกต่างหากว่าใครโทรมา เพ็ญโมโหมากที่ผัวตัดสายทิ้ง

“โทรกว่าจะติด พอติดก็ตัดสายทิ้งไม่อยากจะยุ่งแล้ว ไอ้ผัวเฮงซวย”

       เผด็จรีบปิดห้องลับทันที หลังจากที่หาของที่เขาต้องการได้ครบหมด ก็ยัดเป้ประจำตัวใส่แขนซ้าย แล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที นพรออยู่นานแล้ว

“ไปนพ ตามติดฉันไว้อย่าให้ห่างเลยนะแก”

       เผด็จต้องรีบ เพื่อแข่งกับเวลาแล้วในตอนนี้ ไม่งั้นเนเน่ได้ไปนอนคุยกับยมบาลแน่

“ครับนาย” หลังสิ้นเสียงคำสั่งเผด็จก็รีบบิดมอเตอร์ไซด์คู่ใจออกไปทันที

     ส่วนนพขับโฟวิลพร้อมด้วยอาวุธเพียบหลังรถตามไปทันที เผด็จต้องใช้ตัวช่วยแล้ว พาลูกน้องคนสนิทอีกคนไปเพื่อช่วยเหลือชีวิตลูกสาวจอมแก่นแสนซน คนที่ไม่เคยฟังใคร งานนี้เนเน่มีภัยแน่ เพราะการหนีของหงส์ฟ้าแล้วให้ตามลักษณะนี้ เขาเคยทำมาแล้ว เนเน่กำลังโดนหงส์ฟ้าปั่นหัว และหลอกให้ไปตาย อย่างแน่นอน

“ไม่ได้การ ต้องรีบแล้ว ไม่งั้นไอ้เน่ไม่รอดแน่” เผด็จบิดรถเร็วสุดๆ

“รอพ่อก่อนนะลูก ระหว่างนี้ แกก็หาทางเอาตัวรอดให้ได้ไปก่อนนะ พ่อเชื่อในฝีมือแก ว่าแกต้องเอาตัวรอดได้”

<<<<< $$$$$ >>>>>

     แจงวิ่งสวนกับรถที่วิ่งอยู่บนถนนใหญ่ เนเน่ก็ไล่ตามไม่หยุดอยู่พักใหญ่ จนแจงหลบหนีไปอีกทางเข้าสู่ซอยเล็กซอยน้อย เนเน่แยกตามไปดักอีกทางหนึ่ง แจงชะล่าใจไม่ทันระวังตัว มารู้ตัวอีกที เนเน่ก็มาดักหน้าเอาไว้แล้ว สเก็ตบอร์ดของแจงเสียหลักลอยกระเด็นลงไปยังพงหญ้าข้างทางทันที แจงล้มลงอย่างไม่เป็นท่า

       เนเน่ออกจากสเก็ตบอร์ด และลงไปราวีต่อ เพื่อที่จะจับแจงให้ได้ เนเน่ใช้ท่อนไม้ 2 ท่อนแถวนั้นที่หาได้ก่อนทำเป็นพลองในเบื้องต้น เพื่อต่อสู้กันอีกยก สู้กันไปสู้กันมา สุดท้ายแจงก็ไม่สามารถที่จะสู้เนเน่ได้ เนื่องจากเนเน่ ได้เปรียบกว่าเยอะเพราะยืนอยู่ด้านบน แต่แจงนอนเจ็บเป็นฝ่ายรับอยู่ด้านล่าง และไม่มีอาวุธอะไรเลย

       ไม่นานแจงก็ขอขี้โกงเนเน่นิดหน่อย โดยแกล้งเป็นแพ้และยอมจำนนให้จับ และในระหว่างนั้นเอง โจ้ก็ได้ส่งคนมาขวางเอาไว้พอดี เมื่อเห็นแจงเพลี้ยงพล้ำ จึงกราดปืนเข้าไป แจงจึงหลบหนีไปได้อีกครั้ง เนเน่เจ็บใจมาก

“ปัดโธ่โว๊ย หนีไปได้อีกแล้ว ใครวะ กำลังจะได้ตัวอยู่แล้วเชียว เจ็บใจจริงๆ ไม่ตายก็บุญแล้วเรา กระสุนทั้งนั้น”

>>>>> ##### <<<<<

       อย่าว่าแต่เผด็จเลย หลังจากนำเสนอข่าวเสร็จ ดลก็รีบขับรถมอเตอร์ไซด์ไปยังจุดที่เกิดเหตุเช่นกัน ระหว่างเผด็จกับดลไม่รู้ว่าใครจะถึงก่อนกัน เพราะเนเน่กับแจงเวลาที่ต่อสู้กัน สถานที่มันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนทำให้จับสัญญานค่อนข้างยากมาก เผด็จและภณต่างก็จับสัญญานกันคนละแบบ ภณหาจากมุมสูง จับสัญญานโดยพึ่งดาวเทียม ส่วนเผด็จหาจากมุมต่ำ โดยจับสัญญานจากคลื่นวิทยุ ส่วนดล ตามจาก Gps จากโทรศัพท์ของเนเน่

((((( ----- )))))

“พี่โจ้มาที่นี่ได้ยังไง รู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่ที่นี่ รู้ไหมว่ากำลังทำให้แผนหนูเสีย”

“แผนอะไรของแกฉันไม่รู้ ถ้าลูกน้องฉันไม่ได้ยินแกโทรมาสั่งงานไอ้หลงลูกน้องของแกหละก็ ฉันคงจะตามรอยแกไม่ถูกหรอก ดีนะที่ฉันอยู่แถวนี้ มาดามให้ฉันมาทวงของจากแก ก็ไอ้ของที่แกปล้นมาได้นั่นแหละ เพราะเห็นว่าผิดเวลานานแล้ว แกยังไม่เข้าไปที่องค์กร ก็เลยให้ฉันมาตาม มันก็เท่านี้”

“ของอยู่ที่รถ ต้องกลับไปเอา ถ้าจะเอาก็ตามมา ได้แล้วก็กลับไปเลยนะ ฉันกำลังจะจัดการกับอีเด็กนรกที่มันชอบมากวนใจฉันอยู่นั่นหนะ” โจ้ไม่สนใจว่าแจงจะทำอะไร ขอแค่เอาของที่ปล้นไปให้มาดามได้ก็คือจบ

“เออๆ ตามใจแก อยากทำอะไรก็ทำ ทำอะไรก็ระวังไว้ด้วยหละ แล้วอย่าให้มันเดือดร้อนมาถึงฉันกับมาดามก็แล้วกัน” โจ้ยังห่วงตัวเองอยู่อีก “เออ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวเลย นี่มันแค้นส่วนตัวของฉัน”

       ไม่นาน ทั้งสองคนก็เดินมาถึงรถของแจงที่จอดอยู่ “เอ้า นี่ของ อยู่ในกระเป๋าใบนี้ทั้งหมด ไปได้แล้ว เสร็จธุระขององค์กรแล้ว ต่อไปฉันขอทำธุระส่วนตัวบ้างหละนะ ไป นั่นมันเดินกลับมาโน่นแล้ว ฉันไม่อยากให้เสียแผน นานๆจะมีโอกาสแบบนี้เสียที แล้วเย็นนี้เจอกันที่บ้าน เตรียมซีฟู๊ดไว้ให้ฉันด้วยแล้วกัน”

       โจ้ได้ของแล้วก็รีบวิ่งหลบไปทันที หลังจากที่ให้โจ้กลับไปแล้ว แจงก็ได้โทรบอกจุดพิฆาตเนเน่กับลูกน้องคนสนิททันที

“ข้าจะเก็บมันระหว่างทางที่จะไปกำแพงแสน ไปรอข้าที่แยกดอนตูม ยังจำ Safe House ข้าได้ใช่ไหม นั่นแหละหลุมฝังศพของมัน แล้วเจอกัน มีกี่คนกี่คันยกมาให้หมด” แจงกะปิดบัญชีเนเน่วันนี้เลย

“อ้อ อย่าลืมเอาไอ้บ้องโตลูกข้ามาด้วยหละ ข้ารักมันมาก นานๆได้ใช้มันที ตามนี้นะ ไปรีบไป”

       พอสั่งงานเสร็จ แจงก็ขับรถออกมาให้เนเน่เห็นแล้วโบกมือให้ เหมือนจะเยาะเย้ย แรกๆเนเน่ไม่เห็น เพราะนั่งพักเหนื่อย ถ้าไม่เงยหน้าตอนนั่งดื่มน้ำ ก็คงไม่เห็น พอเนเน่เห็นว่าหงส์ฟ้าปลอมกลับมาอีก แถมยังโบกไม้โบกมือ ท้าทาย มีเหรอที่คนอย่างเนเน่จะยอมถูกลูบคม มายืนให้เห็นตรงหน้าขนาดนี้ ถ้าไม่ลุยหรือราวีต่อ ก็บ้าแล้ว เป็นไปตามแผนของแจง เธอสามารถเขย่าจุดบ้าของเนเน่ได้ โดยที่เนเน่ไม่แอ๊ะใจเลยแม้แต่นิดเดียว เนเน่รีบเหวี่ยงขวดน้ำที่ใกล้หมดทิ้งทันที

“อีหงส์ปลอม อย่าหนีนะมึง จะไปไหน อย่าหนี” แล้วเนเน่ก็รีบกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซด์คู่ชีพขับตามแจงไปเลยทันที หลงกลแจงจนได้เนเน่เอ๊ย

{{{{{ ===== }}}}}

“บิงซู งานที่ฉันให้แกไปสืบมาว่าไงบ้าง ตกลงว่าไอ้พวกที่ถูกจับขังในคุกมันคายอะไรออกมาบ้าง และปิดปากพวกนั้นรึยัง” บิงซูรีบรายงาน

“เรียบร้อยหมดแล้วครับมาดาม” มาดามตั้งใจฟังข่าวดี

“สายของข้าที่อยู่ด้านใน บอกว่า มันไม่ได้บอกอะไรมาก รู้เรื่องแค่เรื่องส่งผู้หญิงออกนอกเท่านั้น ส่วนเรื่องแบ็งค์ปลอมพวกนั้นไม่รู้ แต่ถึงจะยังไงก็ตาม ข้าได้สั่งให้เก็บกวาดหมดแล้ว ปาดนี้ไอ้สองตัวนั่น คงลงไปรายงานตัวกับยาบาลในนรกแล้วแน่นอน คงไม่มีพยานเอาผิดเราในชั้นศาลได้อีกแล้วครับ” มาดามดีใจมากที่บิงซูทำงานได้ดีในครั้งนี้

“ไอ้ตุ้ม เรื่องแบ็งค์ตอนนี้หยุดไว้ก่อน กลิ่นไม่ค่อยดี บอกไอ้ฝรั่งลูกค้าของแกด้วยนะ ถ้าข่าวมันซาลงเมื่อไหร่ ค่อยว่ากันอีกที” ตุ้มรับคำสั่ง

“ได้ครับมาดาม” แล้วอธิบายต่อ

“ไม่มีปัญหา ล๊อตที่ผ่านมา 12 ลัง แค่นี้เราก็มีกินไปทั้งชาติแล้ว แล้วข้าจะบอกไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข่าวเอง สบายใจได้” แล้วหันมาที่กวง

“ดีๆ ไอ้กวง แล้วล๊อตใหม่ต่อไปของแกพวกเนื้อสดเนี่ย จะเริ่มได้เมื่อไหร่วะ ครั้งที่แล้วถึงจะขาดไป 2 คน แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ แต่ครั้งนี้ต้องอย่าให้เหมือนครั้งที่แล้วนะโว๊ย ราคามันจะเสีย อ้อแล้วครั้งนี้ลดอายุต่ำลงมาอีกหน่อยนะ ลูกค้าเขาขอมา คราวนี้ หาตั้งแต่ 12-16 ก็พอ และพยายามคัดหน้าตาบ้าง เลือกบ้างก็ดี ครั้งที่แล้ว หน้าตาดูไม่ได้ตั้งหลายคน ดีนะที่หุ่นได้ นมได้ ลูกค้าเลยสนใจน้อยไม่เยอะ” มาดามตินิดๆ

“ราคาเลยตกไปหน่อย อย่าลืมนะ ถ้าเริ่มได้ ก็เริ่มเลย อีก 2 เดือนหวังว่าฉันคงจะได้ข่าวดีจากแกนะ” กวงก้มหัวรับคำสั่ง

“ดีมาก พวกแกทำหฉันสบายใจขึ้นมาก แต่ถึงยังไง ก็อย่าประมาทแล้วกันเรื่องข่าว เอ้อ บิงซูอย่าพึ่งไป” บิงซูจึงอยู่ต่อ

“ครับนาย” มาดามอยากจะแก้เผ็ด ดลกับเบิ้มที่เป็นตัวตั้งตัวตีออกข่าวในครั้งนี้

“ไปสั่งสอนไอ้นักข่าวสองตัวนั้นให้ฉันที ชอบเผือกเรื่องชาวบ้านนัก ไปทำให้มันรู้สักนิดว่าพิษสงของกงจักรทองเป็นยังไง พรุ่งนี้ฉันมีงานที่จะต้องออกสังคมพอดี ไม่อยากเห็นหน้าพวกมัน อย่าลืมนะ ไม่ต้องให้ถึงตาย เอาแค่สั่งสอน แค่หลอนๆก็พอ เข้าใจนะ” บิงซูรับคำสั่ง

“เข้าใจครับ” หลังจากที่สั่งงานบิงซูเสร็จ มาดามก็เดินยิ้มออกไป หลังจากที่มียอดเงินเข้าบัญชีแล้วจำนวนมหาศาล เพราะโจ้ได้ทำการแปลงสิ่งของที่ปล้นมาได้นั้น มาเป็นเงินเรียบร้อยแล้วจากตลาดมืดของพวกผิดกฎหมาย มาดามช่างมีความสุขมากอะไรเช่นนี้ในช่วงนี้ ก็เพราะมีรายได้วิ่งเข้ามาแบบไม่ขาดสายตลอด ร่ำรวยๆ

>>>>> ***** <<<<<

       แจงในคราบหงส์ฟ้าปลอมขับรถมอเตอร์ไซด์หลอกล่อเนเน่เพื่อยั่วโมโหให้เนเน่โกรธและติดกับดัก เป็นผล เนเน่หลงกลแจง เธอขับรถตามแจงมาติดๆ เช่นเดิม ขณะที่ขับตาม ก็ยิงปืนสกัดเป็นระยะๆ ยิงยังไงก็ยิงไม่ถูก เพราะ แจงขับส่ายไปมา หลบไปใกล้คันนั้นที คันนี้ที เนเน่ก็กลัวคนเหล่านั้นจะโดนลูกหลง จึงไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่า การขับตามอย่างเดียว โมโหก็โมโหที่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่นานภณก็ส่งตำแหน่งล่าสุดที่จับสัญญานได้ให้กับเผด็จ ถึงจะไม่คงที่ แต่ก็ใกล้เคียงกับหน้าจอ Gps ของเขา

“นาย เท่าที่ผมสันนิษฐานได้ในตอนนี้ ไอ้เน่มันมุ่งหน้าไปทางกำแพงแสน เท่าที่ดาวเทียมส่งภาพล่าสุดมาให้ มันผ่านเส้นสุพรรณที่จะเข้านครปฐมทางใหม่ รู้สึกว่าจะเป็นกรอบของถนนบางกรวย-ไทรน้อย นครอินทร์ บางใหญ่-บางคูลัด เพื่อที่จะไปโผล่ บางเลน” เผด็จกำลังเทียบกับของเขาอยู่

“ขอบใจมาก” เผด็จพอจะรู้แล้ว

“ตอนนี้ฉันกำลังจะเข้า ถนนกาญจนาภิเษกแล้ว ตามต่อไป มีอะไรผิดสังเกตุรีบแจ้งฉันทันที เข้าใจไหม”

“ครับนาย” เผด็จรีบเบนเส้นทางไปยังเส้นทางที่ภณบอกทันที และดูที่เครื่องของตัวเองด้วย ว่าตอนนี้จุดสีเขียวกับสีแดงอยู่ตรงไหนแล้ว เนื่องจากมันอยู่ไกลรัศมี สัญญานจึงยังไม่ขึ้นให้เห็น ภณจึงส่งโดรนตรวจการขึ้นตามไปช่วยอีกลำหนึ่งทันที เพื่อจะได้เร็วขึ้น ทั้ง 4 คนกำลังตามไปช่วยเนเน่อย่างไม่ลดละ เท่าที่โอกาสจะอำนวย

///// +++++ /////

       จุ๊บแจงขับรถออกมายังทางเส้นใหม่ โล่งลับตาคนดี เป็นทางตัดใหม่ที่ยังไม่ค่อยมีคนรู้ และเปิดใช้อย่างเป็นทางการ เหมาะสำหรับเก็บเนเน่อย่างที่สุด เพราะด้านข้างเป็นป่าละเมาะ รกทึบอย่างดี ถ้าจะหลอกใครมาตาย หรือมาหมกสักคนหละก็ บริเวณนี้หละดีที่สุด แจงคิดเช่นนั้น จากนั้นเธอจึงรีบบึ่งรถไปยังจุดหมายทันที

       เมื่อเนเน่เห็นแล้วว่า บริเวณนี้ไม่มีใคร เธอจึงเริ่มต้นจู่โจมแจงใหม่อีกครั้ง คราวนี้เธออัด จรวดจิ๋วใส่ไป 1 ลูก แจงหลบเกือบไม่ทัน ระเบิดเฉียดเท้าขวาไปนิดเดียว เนื่องจากรถทั้งสองคันอยู่ห่างพอสมควร ระยะหวังผลจึงมีการคลาดเคลื่อน แจงเอาคืน โดยยิงปืนกลใส่กลับบ้าง เนเน่ก็เปิดมาเรียกันไว้ดังเดิม แจงลืมไปว่า ปืนจัดการกับเนเน่ไม่ได้ จึงเปลี่ยนแผนโดยปล่อยน้ำมันเครื่องลงพื้นแทน ได้ผลรถเนเน่เป๋เกือบล้มหน้าคว่ำไปกับพื้นถนน เสียหลักไปพักใหญ่เพราะขับมาเร็วและแรงพอสมควร

“เห้ยน้ำมันเครื่อง” เนเน่รีบเบาเครื่องทันทีแบบกะทันหัน รถที่วิ่งตามหลังมาเบรกเกือบไม่ทัน เกือบชนท้ายเธอ ต้องหันหลบไปตามๆกัน เนเน่ตกใจอยู่พักใหญ่ “ว๊าย”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 12 .. “ ขอโทษ ”