รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 74 รางวัลแห่งความปลาบปลื้มใจที่สุด

-A A +A

รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 74 รางวัลแห่งความปลาบปลื้มใจที่สุด

  

 

รับคำท้าฯ

 

ตอนที่ 74

 

 

 

                สิ้นเสียงพิธีกรประกาศชื่อผู้ชนะเลิศการประกวดร้องเพลงวอยซ์ออฟเดอะสตาร์อันดับสองได้แก่...นายปฏิการ ปฏิภาคทวีกานต์ เหมือนทุกคนตกอยู่ในห้วงแห่งความตกตะลึง ทั้งห้องประชุมเงียบกริบไปชั่วขณะจิต

 

                ปฏิการเดินยิ้มออกมาคำนับผู้ชมในห้องประชุมนั้นอีกครั้ง ก่อนเตรียมเดินไปรับรางวัล เสียงตบมือดั่งสนั่นหวั่นไหวจึงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและยาวนานมากกว่าทุกครั้ง หลายคนเสียใจและมีน้ำตาคลอเมื่อนักร้องในดวงใจของพวกเขาไม่ได้รับรางวัลชนะเลิศ

 

                รางวัลน้องร้องยอดเยี่ยมวอยซ์ออฟเดอะสตาร์อันดับหนึ่งจึงเป็นของปรีชาพล หนุ่มหล่อมาดเข้มเสียงดีเดินออกมารับรางวัล 

 

                นักร้องหนุ่มหน้าหวานตบมือให้ผู้ชนะเลิศแสดงความดีใจ ก่อนจะเดินเข้าไปกอดแสดงความยินดีท่ามกลางเสียงตบมือดังกึกก้องห้องประชุม 

 

                ช่างภาพต่างกดชัตเตอร์กันรัว ๆ ถ่ายภาพผู้ชนะการประกวดร้องเพลงทั้งสามคนซึ่งกำลังถ่ายภาพร่วมกันอยู่

 

                เสียงพิธีกรประกาศแสดงความยินดีกับผู้ชนะเลิศการประกวดร้องเพลง และกล่าวขอบคุณคณะกรรมการ และกล่าวอำลาท่านผู้ชม รายการวอยซ์ออฟเดอะสตาร์จึงจบลงแต่เพียงเท่านี้ เสียงเพลงประจำรายการถูกเปิดคลอขึ้นมาปิดรายการอีกครั้ง

 

                หลังจากปฏิการเดินลงเวทีมาแล้ว มีนักข่าวมาสัมภาษณ์ว่า รู้สึกอย่างไรบ้างขณะนี้ เขาจึงตอบว่า พอใจในคำตัดสินของคณะกรรมการ และกล่าวขอบคุณทุกคะแนนโหวตทุกการสนับสนุนเสมอมา การที่เขาได้มาประกวดร้องเพลงในรายการนี้ ถือเป็นความสำเร็จในการร้องเพลงของเขาอีกก้าวหนึ่งแล้ว

 

                ปรพงษ์เดินมาหาลูกทีมคนเก่ง แม้ว่าจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศ แต่กลับเชื่อว่า ผู้ชมประทับใจการร้องเพลง และการแสดงของพ่อหนุ่มคนนี้อย่างแน่นอน วันนี้ปฏิการร้องเพลงได้เพราะมากจริง ๆ เต็มไปด้วยความรู้สึก เต็มไปด้วยความรักเหมือนกำลังบอกรัก บอกความในใจกับผู้หญิงที่รักมากมายเหลือเกิน แม้จะเสียจังหวะไปบ้างก็ตาม 

 

                ลูกทีมสุดหล่อก้าวเข้าไปกอดโค้ชแน่นด้วยความขอบคุณ

 

                “ขอบคุณมากนะครับ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

 

                “วันนี้การทำได้ดีมากที่สุดแล้ว มีคนติดต่อมาอยากให้ไปเล่นละคร สนใจมั้ย?” 

 

                “มีบทเลิฟซีนหรือเปล่าครับ ถ้ามีผมไม่รับนะครับ” หนุ่มหน้าหวานรีบถาม และให้ความสำคัญเรื่องนี้มาก อดชื่นชมดาราจีนคนโปรดของปริมาไม่ได้ ซีรีส์ที่เขาเล่นแทบไม่มีบทเลิฟซีนเลย มีน้อยมาก เขาไม่จำเป็นต้องขายบทเลิฟซีน ก็ดังระเบิด และปังไม่หยุด เร็ว ๆ นี้เป็นวันเกิดของดาราสุดฮอต เนื่องจากกฏหมายของจีนห้ามแฟนคลับโหวตคะแนนให้กับดาราที่ชื่นชอบ เหล่าแฟนคลับจึงแสดงความรักต่อศิลปินของเขาด้วยการบริจาคเงินทำสาธารณกุศลในนามของพระเอกคนนี้ รู้สึกประทับใจความรักที่แฟนคลับมีต่อดาราหนุ่มหล่อคนนี้มาก เมื่อถึงวันเกิดของเขา ดาราจีนคนนี้กลับลบโพสเกี่ยวกับวันเกิดของตัวเองหลังจากโพสไปได้เพียงสามสิบนาที เพื่อลดกระแสงานวันเกิดของตัวเองในขณะที่ประเทศกำลังมีเหตุการณ์ช่องแคบใต้หวัน และโพสสัญลักษณ์จีนต้องมีจีนเดียว ยิ่งประทับใจในความเป็นชาตินิยม ชาติต้องมาก่อน ดารามักจะกลัวการไม่ดัง ไม่เป็นที่นิยม แต่เขากลับกล้าลดบทบาทของตัวเองได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีดีแค่ความหล่อ เขาไม่ธรรมดาจริง ๆ

 

                ปรพงษ์ขมวดคิ้วทำหน้าสงสัยเต็มประดา 

 

                “ทำไม? เกรงใจน้องปริมเหรอ” เขาถามกลับพลางหัวเราะ อดแซวหนุ่มหน้าหวานเรื่องแฟนสาวไม่ได้

 

                “ผมไม่อยากเลิฟซีนโชว์ใคร ให้ใครต่อใครดูทั้งประเทศ ผมไม่จำเป็นต้องขายเลิฟซีน ผมอยากขายความสามารถของผมด้านอื่นมากกว่าครับ”

 

                คำตอบชัดถ้อยชัดคำของหนุ่มหล่อตรงหน้าทำให้คนฟังต้องอึ้งเป็นรอบที่สอง เด็กหนุ่มคนนี้มีความคิดที่แปลกและไม่เหมือนใครเอาเสียเลย

 

                “โอเค ได้เลยเดี๋ยวช่วยดูให้” โค้ชยกนิ้วโป้งให้กับลูกทีมคนเก่ง พลางตบแขนเบา ๆ ด้วยความทึ่ง ก่อนจะหลีกทางให้นักร้องสาวเสียงใสที่ตะโกนเรียกชื่อของพ่อหนุ่มหน้าหวานมาแต่ไกล

 

                “พี่การ...” เสียงปาริณตะโกนเรียกเขาพร้อมกับเดินเข้ามาหา

 

                “ทำไมพี่การไม่ได้ที่หนึ่ง ริณอยากให้พี่ได้ที่หนึ่ง พี่ร้องเพลงเพราะมากจริง ๆ” เธอบอกเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ เหมือนมีน้ำตาคลออยู่

 

                “ไม่เป็นไรหรอก กรรมการตัดสินถูกต้องแล้ว ไม่เอาน่า...ไม่ร้องไห้นะ” ปฏิการรู้ดีกว่า การแสดงของเขามีข้อผิดพลาดบกพร่องอยู่ การที่คณะกรรมการตัดสินออกมาแบบนี้นั้นยุติธรรมที่สุดแล้ว เขาเข้าใจดีและเคารพการตัดสินนั้น โค้ชเล่าให้ฟังว่า ตอนไปขอเปลี่ยนคิวการแสดง ปาริณนั้นตอบตกลงอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดอะไรเลย

 

                “เราต้องดีใจกับพี่สิ ถึงจะถูกนะ” เขาส่งยิ้มให้คนขี้แย แล้วยกมือโครงหัวรุ่นน้องอย่างปลอบโยนด้วยความเอ็นดู

 

                ปาริณเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มชุดยีนส์สีโอรสที่ยืนอยู่ตรงหน้า พลางค่อย ๆ ยิ้มออก มองมือของเขาที่แตะอยู่บนหัวของตนเอง เป็นการปลอบโยนอันอบอุ่นมาก เธอรู้สึกชอบเขามากพยายามตามตื๊อเท่าไหร่เขาก็ไม่สนใจ แถมยังเอาแต่หลบหน้าอีก และบอกตรง ๆ ว่า เขารู้สึกเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว และตอนนี้เขาก็มีแฟนแล้ว สิ่งที่เธอควรทำคือการเป็นเพื่อน เป็นน้องสาวที่ดีกับเขามากกว่าอย่างอื่น เพื่อรักษามิตรภาพและความรู้สึกดีต่อกันเอาไว้

 

                “พี่ดีใจด้วยนะ เห็นมั้ยในที่สุดริณก็เข้ารอบมาได้” ตอนแข่งรอบแรกหญิงสาวแอบมาบ่นท้อแท้ให้ฟัง

 

                “ขอโทษด้วยนะ ที่พี่แซงไปก่อน” คำพูดติดตลกขำ ๆ ของหนุ่มหล่อ ปาริณจึงอดหัวเราะออกมาไม่ได้

 

                “วันนี้พี่การหล่อ เท่มาก ๆ ร้องเพลงเพราะมากที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงแจ่มใสและยิ้มออกแล้ว

 

                “ขอบใจมากนะ”

 

                สาวน้อยจ้องหน้าชายหนุ่ม

 

                “ริณอยากกอดพี่...ได้มั้ย...” เธออยากกอดเขาแสดงความดีใจซักครั้ง แล้วก้าวเท้าเข้าไปหาคนตรงหน้า แต่ทว่าไม่อาจเข้าไปถึงตัวเขาได้เลย เพราะมือของชายหนุ่มจับหัวเธอไว้ดันไว้ไม่ให้เข้าไปหาตัวเขาได้

 

                นักร้องหน้าหวานหัวเราะที่ได้แกล้งเธอ

 

                “พี่การ...” เสียงนักร้องสาวส่งเสียงแหลมเล็กกระเง้ากระงอดอย่างงอน ๆ แล้วถอยตัวออกไป ไม่ดันทุรังที่จะขอกอดเขาอีก

 

                “ไปก็ได้!” รุ่นน้องทำหน้างอหมุนตัวเดินหนี แต่แล้วก็หันกลับมามองเขาอีกครั้งอยากจะแลบลิ้นปริ้นตาใส่เขา แต่ทว่าพบเขายืนมองเธออยู่พลางยิ้มให้ ก่อนจะอ้าสองแขนออก อนุญาตให้เธอเข้าไปกอดเขาได้

 

                ปาริณจึงยิ้มร่าด้วยความดีใจเหลือเกิน วิ่งผมกระจายเข้าไปกอดรุ่นพี่สุดหล่อ 

 

                ปฏิการโน้มตัวลงโอบสาวน้อยไว้อย่างสุภาพ แต่ทว่ายังเว้นระยะห่าง ไม่กอดจนประชิดตัวของเขา เพียงโอบตัวเธอไว้เล็กน้อย มือข้างหนึ่งโอบแผ่นหลังของนักร้องสาว มืออีกข้างหนึ่งตบเบา ๆ ที่ด้านหลังของไหล่ ก่อนจะเลื่อนมาตบศีรษะของเธอ ให้ความรู้สึกเหมือนพี่ชายกอดน้องสาวไม่มีผิด เมื่อเขาได้บอกปาริณตรง ๆ แล้วว่ารู้สึกกับเธออย่างน้องสาว รุ่นน้องจึงไม่ตามตื๊อเขาอีก ทำตัวเป็นน้องสาวที่น่ารัก คอยแนะนำวิธีจีบสาวให้เขาอีกต่างหาก แต่วิธีของเธอนั้นไม่ได้เรื่องเลย ใช้ไม่ได้กับปริมา

 

                “ดีใจด้วยนะ คนเก่ง”

 

                “ขอบคุณพี่การมากค่ะ” หญิงสาวยิ้มหน้าบานกอดเขาไว้เบา ๆ อย่างเกรงใจ กลับไม่กล้ากอดเขาแน่น ๆ อย่างใจคิด ก่อนจะถอยตัวออกไป อ้อมกอดของเขาอบอุ่นมาก รู้สึกดีใจและเซอร์ไพร้สสุด ๆ ที่เขายอมให้กอดได้ แม้เขาจะแค่โอบเธอไว้ไม่ถึงกับกอดเธอก็ตาม โดยปกติเขาจะให้เกียรติและเป็นสุภาพบุรุษ เว้นระยะห่างพอสมควรกับผู้หญิงเสมอ

 

                นักร้องหน้าหวานมองเห็นปณตกำลังเดินมาพร้อมกับปักษา แถมกำลังกดถ่ายวิดิโออีกต่างหาก

 

                “เดี๋ยวจะเอาไปฟ้องปริม” เพื่อนจอมกวนแกล้งแหย่เมื่อเดินมาถึง

 

                “ไอ้ปะ! ณต!” ปฏิการกระแทกเสียงใส่เพื่อนตัวดีที่หาเรื่องให้แล้ว พลางยกเท้าเตะเพื่อนตัวแสบ

 

                ปณตเอี้ยวตัวหลบบาทาของเพื่อนได้อย่างเฉียดฉิวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

 

                “ไม่อยากรู้เหรอว่า ปริมจะหึงหรือเปล่า” เพื่อนจอมกวนยื่นหน้ามาถามต่อ

 

                “ถ้าเขาไม่ยอมพูดกับข้า แก! น่าดูแน่!” ปฏิการพูดพลางชี้หน้าเพื่อนอย่างเป็นกังวล แต่ก็อยากจะรู้จริง ๆ ว่า ที่รักของเขาจะหึงบ้างรึเปล่า

 

                หนุ่มมาดเซอร์มองดูชุดชมพูหวานแหววของเพื่อนซี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

                “หวานไปทั้งตัวเลยว่ะ ร้องเท้ายังชมพูอีก” ปณตอดแซวคนหน้าหวานไม่ได้ เพราะรู้ว่า เพื่อนไม่ชอบสีชมพู ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว พลางยกมือตบต้นแขนเพื่อนหนุ่มเบา ๆ

 

                “หุบปากไปเลย” หนุ่มชุดชมพูยกมือตบอกอีกฝ่ายเป็นเชิงห้ามปราม มองด้วยสายตาพร้อมมีเรื่อง

 

                “คุณการ ยินดีด้วยนะคะ วันนี้หล่อมาก ชมพูหวานมาเลย ร้องเพลงเพราะมาก ๆ ค่ะ” เธอมองหน้าหนุ่มหล่อพลางยื่นมือออกไปรอจับมือแสดงความยินดีกับเขา ไม่อยากบอกว่า ตอนเห็นเขาบนเวที เธอเป็นคนหนึ่งที่กรี๊ดหนักมากกับโทนชุดสีชมพูวันนี้ หนุ่มหน้าหวานดูโดดเด่นกว่าใครทั้งหมด แค่สีเสื้อก็กินขาดแล้ว ยิ่งมาเห็นตัวจริงใกล้ ๆ ความหล่อระเบิดเกินพิกัดกระชากใจจริง ๆ

 

                “ขอบคุณมากครับ คุณษาที่มาฟังผมร้องเพลงนะครับ” หนุ่มหน้าหวานยื่นมือออกไปสัมผัสมือของสาวสวยเบา ๆ อย่างสุภาพ

 

                “คุณการกำลังบอกรัก คุณปริมอยู่ใช่ไหมคะ” คำถามนั้นทำให้คนถูกถามอมยิ้มอายจนหน้าแดงไปแล้ว

 

                “ครับผม”

 

                ปฏิการมองหน้าปักษา มองเห็นเสื้อนอกสีเทาเข้มคลุมไหล่อยู่บนตัวหญิงสาว ความสัมพันธ์ของเพื่อนหนุ่มและหญิงสาวคงเป็นไปได้ด้วยดี

 

                “ขอบคุณทุกความเข้าใจนะครับ และยังเหลือมิตรภาพระหว่างเราเอาไว้”

 

                “ที่ผ่านมา...คุณการคงรำคาญษามากใช่ไหมคะ”

 

                “ให้ตอบตรง ๆ หรือเปล่าครับ” หนุ่มหน้าหวานอมยิ้ม

 

                “มันเป็นปกติของผมเลยครับ เพราะตั้งแต่เด็กผมมีแต่สาว ๆ สนใจ และตามตื๊อเยอะมากครับ” เขาพูดพลางหัวเราะ สมัยเด็กได้กินขนมฟรีจากสาว ๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง เป็นประจำแทบไม่ต้องซื้อขนมเลย มีครั้งหนึ่งผนังห้องน้ำหญิงมีแต่ชื่อของเขาเต็มไปหมด อยากจะบ้าตาย 

 

                “มีแต่คุณปริมเหรอคะ ที่ไม่สนใจคุณการ” อดแปลกใจไม่ได้ หลังจากที่เคยคุยกับปริมา นอกจากดูเฉย ๆ ยังถามกลับอีกว่า มีแฟนไปทำไม มีประโยชน์อะไร ทำให้เธออึ้งตอบแทบไม่ถูกเลย เป็นผู้หญิงที่แปลกมาก คนจีบทั้งหล่อทั้งน่ารักขนาดนี้แล้วยังไม่สนใจอีก

 

                “เขาทำให้ผมต้องกลายเป็นคนตามตื๊อผู้หญิงเป็นครั้งแรก เป็นคนเดียวและเป็นคนสุดท้ายของผมครับ”

 

                “แหม...คุณการ...อิจฉาคุณปริมเลย” ปักษาอดทำปากยื่นนิด ๆ ด้วยความอิจฉาตาร้อนไม่ได้

 

                “ผมก็ทำได้นะ” ปณตยื่นหน้ามาขอตอบด้วยคน พลางเข้ามายืนแทรกตรงกลางระหว่างทั้งคู่ ทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

                “ใครถามคุณ ไม่ทราบคะ!” ปักษาต้องขยับตัวเมื่อปณตเข้ามายืนเบียดชนไหล่กับเธอ

 

                “ไม่มีครับ แต่อยากตอบ” หนุ่มมาดเซอร์ตอบยียวนหน้าตาเฉย

 

                “คุณการเต้นเก่งมาก ๆ เลยค่ะ ช่วยสอนเต้นให้ษาหน่อยได้ไหมคะ” ปักษายังยื่นหน้าไปคุยกับหนุ่มหน้าหวานต่อ

 

                “ปริมเขาเป็นคนหาคลิปเต้นมาให้ผมดูครับ และบอกว่า น่าจะใส่ท่าเต้นท่านั้นท่านี้ด้วย” ปฏิการอธิบายถึงที่มาของท่าเต้น

 

                “อยากเต้นท่าไหน เดี๋ยวผมสอนคุณษาได้หมดครับ ผมนี่แหละเป็นคนแนะนำเทคนิคการเต้นให้ไอ้การเอง” ปณตยื่นหน้ามาบังหน้าเพื่อนซี้อย่างหมั่นไส้ ที่นางฟ้าคนสวยเอาแต่มองหน้านักร้องหนุ่มสุดหล่อ

 

                ปฏิการมองปฏิกิริยาของเพื่อนแล้วอดขำไม่ได้ จึงต้องขยับตัวถอยห่างมาอีก แล้วหันไปเห็นปัถยากับพ่อกำลังเดินมา จึงรีบเดินเข้าไปหาพลางยกมือไหว้

 

                “การ...วันนี้หล่อมาก ๆ และร้องเพลงเพราะมากจริง ๆ จ้ะ” ปัถยาเดินลากแขนนายแพทย์ใหญ่มาหาลูกชายของเขา หลังจากที่มองเห็นปฏิกิริยาของสามียืนเก๊ก ทำคอยื่นคอยาวคอยแอบมองดูอยู่มานานแล้ว

 

                “ขอบคุณครับคุณน้าที่มาฟังผมร้องเพลงนะครับ” ปฏิการโน้มตัวเข้าไปกอดภรรยาของพ่อ

 

                “ผมไม่อยากใส่เลยครับ ชุดสีชมพูเนี่ย!” เขาอดบ่นให้เธอฟังไม่ได้

 

                ปัถยาตบแผ่นหลังคนตัวสูงที่โน้มตัวเข้ามากอดเธอไว้ แล้วมองหน้ายกมือแตะแก้มหนุ่มหล่อเบา ๆ

 

                “หล่อระเบิดไปเลยจ้ะ สะดุดตามาก เด่นกว่าเพื่อนเลยนะ” เธอพูดจบจึงถอยตัวเองออกมาให้พ่อลูกได้คุยกัน

 

                “ขอบคุณครับพ่อที่มาฟังผมร้องเพลงนะครับ” เขาเข้าไปสวมกอดพ่อไว้

 

                นายแพทย์ใหญ่ยกมือตบหลังลูกชาย

 

                “แก...” เสียงของคนเป็นพ่อขาดห้วงหายไปในลำคอ

 

                “ร้อง...เพลง...ได้เพราะมากจริง ๆ วันนี้แกแสดงได้ดีมาก” ปัณณวัตร์พูดตะกุกตะกักเล็กน้อย เหมือนเสียงจะสั่น ในการเอ่ยปากชมลูกชายร้องเพลงเป็นครั้งแรก อยากปลอบใจแม้ว่าจะไม่ได้ตำแหน่งชนะเลิศมาก็ตาม เขาต้องยอมรับว่าลูกมีพรสวรรค์ด้านการร้องเพลงมาก น้ำเสียงของลูกชายสุดหล่อสะกดเขาให้นิ่งฟังเพลงที่ร้องออกมาจากหัวใจ และรู้ว่า พ่อตัวแสบร้องเพลงนี้ให้กับใคร

 

                น้ำตารื้นขึ้นมาคลอดวงตาของปฏิการ เป็นครั้งแรกที่พ่อชมเขาว่า ร้องเพลงเพราะมาก ตั้งแต่เด็กพ่อมักอารมณ์เสียใส่ทุกครั้งที่ร้องเพลง ไม่ชอบให้ร้องเพลง ทั้งดุด่าว่ากล่าวมาตลอดจนโต ไม่มีอะไรทำให้ปลาบปลื้มยินดีได้มากกว่าคำชื่นชมจากพ่อผู้บังเกิดเกล้าที่ยอมรับในตัวเขาได้อีกแล้ว

 

                “พ่อภูมิใจในตัวแกมากนะ แกมีความคิด และโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว”

 

                “ขอบคุณครับพ่อ” เขากอดพ่อไว้แนบแน่นขึ้นอีก

 

                ปฏิการถอยตัวออกมา ก่อนบอกบุรุษตรงหน้าว่า

 

                “ต้องยกความดีนี้ให้ปริมนะครับ” ที่เขาเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้ เพราะได้แรงบันดาลใจจากเธอ

 

                “รู้แล้ว!” คนตรงหน้าตอบสะบัดเสียงอย่างหมั่นไส้

 

                “แล้วปริมอาการเป็นยังไงบ้าง”

 

                “ดีขึ้นแล้วครับ ก่อนผมจะขึ้นแสดงเธอโทรมาบอกว่า รอผมร้องเพลงให้เธอฟังอยู่ครับ”

 

                ปัณณวัตร์มองหน้าลูกชายสุดหล่อ ไม่ว่าจะเป็นแววตาสดใส ริมฝีปากที่กำลังเอื้อนเอ่ยพูดถึงแฟนสาวอย่างเจื้อยแจ้ว มีรอยยิ้มพริ้มพราวทั้งใบหน้า มีความสุขที่ได้พูดถึงหวานใจเหลือเกิน

 

                “ข้อมือเป็นยังไงบ้าง”

 

                “ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยครับ” เขายกข้อมือขึ้นมาขยับเบา ๆ ยังรู้สึกเจ็บและกำมือยังไม่ได้

 

                “แก...จะกลับบ้านพร้อมพ่อเลยมั้ย” นายแพทย์ใหญ่มองหน้าบุตรชาย เหมือนอ่านใจลูกออกเวลานี้คงอยากไปหาปริมามากที่สุด

 

                “ข้อมือยังเจ็บอยู่ กลับบ้านกับพ่อก่อนนะ พ่อไม่อยากให้แกขับรถ” เขาอดเป็นห่วงไม่ได้เลย

 

                คำถามนั้นทำให้คนเป็นลูกนิ่งไปครู่หนึ่ง ใจของเขาอยากไปหาหวานใจมากเหลือเกิน

 

        “ถ้าแกอยากไปหาแฟน พ่อจะขับรถไปส่ง”

 

                “ไม่เป็นไรครับ ผมกลับบ้านกับพ่อนะ” ปฏิการอึ้งเล็กน้อย รีบยินยอมกลับกับพ่อแต่โดยดี

 

                ปณตถ่ายคลิปพ่อลูกเอาไว้ เป็นคลิปที่น่าประทับใจมาก เขาเป็นเพื่อนกับปฏิการมานานรู้ดีว่า นายแพทย์ใหญ่ไม่ชอบให้เพื่อนร้องเพลง ตอนไปซ้อมเพลงที่บ้านแล้วเจอกัน แทบเผ่นออกมาไม่ทันเลย

 

       หนุ่มมาดเซอร์ยกมือไหว้นายแพทย์ใหญ่ ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้ารับ ถ้าเป็นแต่ก่อนหน้าของเขาคงไม่อยากมองด้วยซ้ำไป

 

                “ไม่ต้องเป็นห่วงรถนะ ข้าจะขับเอาไปคืนให้เอง” ปณตตบแขนเพื่อนเบา ๆ

 

                “สวัสดีค่ะ คุณอา” ปักษายกมือไหว้ศัลยแพทย์โรคหัวใจอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย

 

                ปัณณวัตร์หันมารับไหว้หญิงสาวที่อยากได้เป็นลูกสะใภ้มากที่สุด เขามองเห็นเธอเดินคู่กับมาหนุ่มผมยาวมาดเซอร์ ยิ่งพอมองเห็นเสื้อนอกสีเทาเข้มที่คลุมไหล่หญิงสาว ก็พอรู้ว่าเธอคงจะตัดใจจากปฏิการได้แล้ว 

 

                “หนูษา...สบายดีนะ” เขารับไหว้หญิงสาวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และถามไถ่อย่างเป็นกันเอง

 

                “สบายดีค่ะ คุณอาสบายดีนะคะ” 

 

                “สบายดีครับ”       

 

                “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปณตยกมือไหว้บิดาของเพื่อนและปัถยา เมื่อได้กุญแจรถคู่ใจของปฏิการมาแล้ว

 

                นายแพทย์ใหญ่พยักหน้ารับ

 

                “ษา...ต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ” เมื่อมองเห็นหนุ่มมาดเซอร์เดินอ้าวไปแล้ว พูดจบรีบเดินเร็ว ๆ ตามเขาไปทันที

 

                “ไปกลับบ้านเรา” คนเป็นพ่อยกมือโอบไหล่ลูกชาย

 

                “พ่อครับ...”

 

                ปัณณวัตร์หันมามองหน้าบุตรชาย

 

                “ผมอยากเจอแม่...ครับ...” ในวันสำคัญที่เขาประสบความสำเร็จ เขาอยากกอดแม่ที่สุด

              

                  *********************  

 

                 สวัสดีค่า....ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ พระเอกของเราหล่อมั้ยค้า....ช่วยตอบหน่อยค่ะ ฉากที่พระเอกอ้าแขนกอดปาริณเอามาจากคลิปหวังอี้ป๋ออีกแล้ว เป็นคลิปที่น่ารักมาก ๆ ดูอบอุ่น เหมือนพี่ชายกอดน้องสาวเลยค่ะ

 

https://vt.tiktok.com/ZSRheUoh8/

 

 

 

               

 

 

 

               

 

               

 

               

 

 

 

               

 

               

 

               

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.