พระจันทร์ในเงาน้ำ บทที่ 1 หนี

ใต้เงาแห่งปีกสีดำ side story 

บทแห่งอาเดียร์

พระจันทร์ในเงาน้ำ

*/*/*/*/*

ณ กาลก่อนก่อกำเนิดความรักอันบิดเบี้ยว 

อาเดียร์ผู้โหดร้าย

หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความมืดหม่นและเกลียดชัง

เขาไม่รู้จักวิธีรัก 

แล้วจะรักผู้อื่นได้เช่นไร

••••••••••••••

บทที่ 1 หนี

“ปกป้องเจ้าชาย!!”

ทหารหลายนายกู่ร้อง เมื่อขบวนประพาสขององค์รัชทายาทแห่งมิเนอร์เวียนถูกลอบโจมตี เสียงสายป่านดังลั่นบาดหูเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ฝนธนูจะพุ่งเข้าใส่กลุ่มทหาร

เหล่าผู้คุ้มกันขบวนประพาสหลายรายหาที่กำบังไม่ทัน ถูกลูกศรปักร่างจนล้มตายราวใบไม้ร่วง

องครักษ์ที่เหลือรอดต่างพากันถอยร่นไปยืนรุมล้อมผู้เป็นนาย ปกป้องเขาจากกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กรูเข้ามาพร้อมอาวุธครบมือ

“เด็ดหัวเจ้าชายมาให้ได้!” กลุ่มผู้ร้ายประกาศ การปะทะกันของทั้งสองฝ่ายจึงเริ่มขึ้น

เหล่าองครักษ์พยายามกันตัวองค์รัชทายาท พาฝ่าวงล้อมออกไปอย่างยากลำบาก กระทั่งพาเขาขึ้นม้าได้ แต่ขณะจะควบไปกลับถูกโจรร้ายคนหนึ่งกระชากตัวจนตกจากหลังม้า

“เจ้าชายอาเดียร์ บัลลังก์มิเนอร์เวียนไม่ควรเป็นของท่านหรอก ขอศีรษะนั่นให้ข้าเถอะ” คนร้ายกล่าวเสียงเหี้ยมขณะเงื้อดาบขึ้น

นัยน์ตาสีเทาเบิกกว้างอย่างตระหนก เมื่อคมดาบกำลังถูกฟาดลงมาบนร่าง ทันใดนั้นทหารผู้หนึ่งก็พุ่งเข้ากระแทกโจรร้ายจนเสียหลัก ปลายดาบจึงตวัดบาดลึกลงบนไหล่แทนที่จะเป็นลำคอของเขา

อาเดียร์ส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวดขณะกดมือลงไปบนบาดแผล โลหิตไหลทะลักออกมา องครักษ์ช่วยพยุงเขาขึ้นไปบนหลังม้าก่อนจะรีบหันไปตั้งรับคมดาบที่ฟันลงมาอีกครั้ง

“หนีไป! “องครักษ์ผู้นั้นร้องพร้อมกับกระตุ้นม้าให้ออกวิ่ง

เจ้าชายกอดคออาชาแน่น มันพาเขาวิ่งเตลิดเข้าไปในป่า นัยน์ตาสีเทาเหลียวมองกลับไป เห็นทหารผู้ภักดีกำลังถูกรุมทำร้ายจนล้มลงนอนจมกองเลือด ภาพความวุ่ยวายและโหดร้าย ค่อย ๆ เลือนลับจากสายตา เมื่อม้าวิ่งไกลออกไปทุกที