ตอนที่3 เผชิญหน้า
“อ้าวคุณพ่อ มาทานข้าวด้วยกันสิคะ”
“มีอะไรกินบ้างลูก”
“วันนี้คุณแม่ทำหลายอย่างเลยค่ะ”
ดารินทร์ได้เชื้อเชิญพ่อของตนรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน เมื่อพ่อของเธอเดินลงมาพร้อมชุดทำงานเหมือนกับทุกเช้า คุณการัณย์พ่อของเธอเป็นคนที่รักครอบครัวมาก โดยเฉพาะลูกสาวคนเดียวที่เป็นเหมือนแก้วตาและดวงใจ
“เออ..รินทร์วันนี้ลูกต้องไปงานประมูลนิ เตรียมเอกสารพร้อมหรือยัง”
“เรียบร้อยค่ะคุณพ่อ เออพ่อคะ วันนี้เดี๋ยวรินทร์ขับรถไปเองนะกลับจากงานประมูลรินทร์จะไปทำธุระต่อค่ะ”
“ได้สิลูก ยังไงก็ขับรถดีๆละกัน แล้วพ่อก็ขอให้ชนะการประมูลครั้งนี้ด้วยนะ”
“หนูเป็นลูกสาวใครคะ?? ไม่ทำให้พ่อผิดหวังแน่นอนค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยอ้างกับคนเป็นพ่อ และทำท่าเหย้าแหย่ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองว่าเป็นคนที่เก่งเหมือนพ่อ ส่วนคนที่เดินเข้ามาสมทบและร่วมวงสนทนาเพราะเมื่อสักครู่มัวแต่ขลุกอยู่ในห้องครัวก็ได้เอ่ยขึ้น
“จ้า...ลูกสาวเก่งเหมือนพ่อและสวยเหมือนแม่ใช่ไหม”
“ค่าา…”
คุณฤทัย เกียรติไพบูลย์ แม่ของดารินทร์เธอเป็นแม่บ้านและดูแลสามีกับลูกสาวได้ไม่ขาดตกบกพร่องแต่ก็มีบ้างที่คุณการัณย์จะควงออกงานต่างๆตามโอกาส เสียงหัวเราะของทั้งสามคนดังไปทั่วบ้าน บ่งบอกถึงความสุขที่มีอยู่ในครอบครัวได้เป็นอย่างดี
ทางฟากของปฐพีเช้านี้ชายหนุ่มตื่นแต่เช้าเพื่อโกนหนวดเคราที่มันขึ้นจนรกรุงรังทั่วใบหน้า เพราะวันนี้เขาเองก็จะต้องไปงานประมูลโรงแรมที่ทำเลดีติดกับน้ำทะเล นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หลายๆคนคงจะไม่พลาดงานนี้โดยเฉพาะนายการัณย์ที่เป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่ระดับห้าดาวที่ไม่เคยพลาดและชนะการประมูลในทุกครั้งที่ผ่านมาจึงทำให้นักธุรกิจหลายคนต่างหวั่นเกรงแต่คงจะไม่ใช่สำหรับเขาแน่นอน!!
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“เข้ามา”
อาทิตย์เปิดประตูห้องของเขาเข้ามาหลังจากที่ได้รับอนุญาต ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นหน้าอันหล่อเหลาของเจ้านายที่ตอนนี้เกลี้ยงเกลา ดูสะอาดสะอ้านน่ามอง สาวๆเห็นคงจะละลายกันเป็นแถวขนาดลูกน้องเขาเองยังแอบยิ้ม
“นายยิ้มอะไรอาทิตย์”
“ปะ เปล่าครับ รถพร้อมแล้วครับคุณดิน”
“เอกสารพร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้วครับ”
“ไปกัน”
อาทิตย์หุบยิ้มทันทีก่อนจะเดินตามก้นเจ้านายออกไป นี่มันก็นานแล้วที่เจ้านายไว้หนวดเคราปิดบังใบหน้า
ทุกคนที่มาร่วมงานต่างพากันมาถึงก่อนเวลาที่งานประมูลจะเริ่มขึ้นเขาเองก็เช่นกันเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในงานทันทีโดยมีคนที่เป็นลูกน้องเดินตามไม่ห่างสายตาคมคู่นั้นกำลังสอดส่องไปทั่วงานแต่ก็ไม่พบกับศัตรู
“นี่นายการัณย์มันยังไม่โผล่หัวมาอีกหรือ”
“นั่นไงครับคงจะส่งลูกสาวมาแทน ผมได้ยินมาว่าที่ชนะงานประมูลช่วงหลังๆนี้ก็มีแต่ลูกสาวที่เป็นคนไปแทน คงจะเก่งไม่เบา”
“แต่ครั้งนี้ฉันก็จะไม่พลาดแน่นอน”
ในระหว่างที่กำลังนั่งร่วมการประมูลโรงแรม ปฐพีนั่งมองดารินทร์อย่างไม่ละสายตาเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่ทั้งสวยและเก่งแบบนี้ผู้หญิงสวยๆที่เข้ามาในชีวิตเขาส่วนใหญ่ก็จะเป็นประเภทสวยใสไร้สติกันแทบทุกคน
งานประมูลได้เสร็จสิ้นลง แต่หากยังไม่ทราบผลว่าใครคือคนที่ชนะการประมูลในครั้งนี้ ปฐพีเหลือบไปเห็นหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนที่อยากเข้ามาสนทนาและเสนอตัวขอไปส่งหญิงสาวแต่กลับถูกเธอปฏิเสธไปทุกคนเขาจึงคิดอะไรบางอย่างออกมาได้
“อาทิตย์ไปรอฉันที่รถก่อนเดี๋ยวฉันตามไป”
“ครับนาย”
อาทิตย์ได้ทำตามที่เจ้านายสั่งทันทีส่วนเขากลับเดินตามดารินทร์มายังที่จอดรถของโรงแรมในขณะที่หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูรถแต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามีมือของใครบางคนมาปิดมันเข้า
“ว้ายย!!!”
“จะเสียงดังไปทำไม”
“คุณ!! คุณเป็นใคร”
หญิงสาวรู้สึกคุ้นหน้าและแววตาคู่นั้นเมื่อเธอหันหน้าออกมาเจอกับเขาชายหนุ่มที่รูปร่างสูงสมส่วน หน้าตาหล่อเหลาดูคมเข้มแต่นัยน์ตามีแววเศร้าหมองซึ่งตอนนี้แววตาคู่นั้นกำลังจ้องหน้าของเธออย่างไม่ละสายตา
“คุณจำผมไม่ได้จริงๆเหรอ”
“ฉันจำไม่ได้ แต่ฉันคุ้นหน้าคุณ”
“วันนี้คุณสวยมากรู้ตัวไหม โดยเฉพาะปากหวานๆของคุณมันทำให้ผมลืมคุณไม่ลง”
“นี่คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่เคยรู้จักคุณ”
หญิงสาวผลักอกเขาออกให้ห่าง เธอรู้สึกตกใจที่จู่ๆชายแปลกหน้ามาพูดจาแทะโลมเธอแบบนี้ ถึงเขาจะเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากแต่เธอก็ยังกลัว
“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ เดี๋ยวผมจะทบทวนความจำให้”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาประชิดตัวจนเธอถอยไปติดกับประตูรถมือหนาจับใบหน้าของคนตัวเล็กให้เงยขึ้นมาหาเขา ชายหนุ่มก้มลงประทับเรียวปากอวบอิ่มนั้นก่อนจะบดขยี้อย่างหิวกระหาย คนตัวเล็กที่อยู่ในวงแขนของเขาทั้งผลักทั้งทุบตีชายหนุ่มแต่ร่างกายกำยำนั้นไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร
“ไอ้บ้า ปล่อยนะ ปล่อยฉัน”
ยิ่งเธอก่นด่าเท่าไหร่ยิ่งทำให้เขามีจังหวะสอดปลายลิ้นอุ่นเข้าไปสัมผัสและควานหาความหวานอยู่ภายใน ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัวก่อนจะหมดแรงต่อต้านเธอจึงปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการจนพอใจก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากจากเธอ และฝ่ามือเล็กก็ตามมาประทับลงที่ใบหน้าเขาอย่างเต็มแรงทันทีจนรู้สึกชาไปทั้งหน้า ก่อนเรียวปากของเขาจะฉกลงริมฝีปากบางอีกครั้ง ชายหนุ่มบดขยี้และดูดดื่มกับเรียวปากบางนั้นอยู่เนิ่นนานก่อนจะคืนอิสรภาพนั้นให้
กับเธอ
“พอใจหรือยัง”
“ถ้าผมจะบอกว่า...ยังไม่พอใจล่ะ”
หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่องเพราะรู้ว่าหากเขาจะทำอะไรคนตัวเล็กอย่างเธอคงจะสู้แรงของเขาไม่ได้
“คุณต้องการอะไร??”
“ผมทำแค่นี้ยังไม่เท่ากับที่พ่อของคุณทำกับครอบครัวผมจำไว้!! และฝากไปบอกพ่อคุณด้วยไม่ว่าต่อไปเขาจะทำอะไร ผมนี่แหละจะขัดขวางเขาทุกทาง และผมนี่แหละจะทำให้ชีวิตเขาไม่มีความสุขอีกต่อไป”
“คุณหมายความว่ายังไง คุณพูดถึงเรื่องอะไร”
ชายหนุ่มพูดเสียงแข็งและยังตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กจนเธอตกใจ หญิงสาวก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
“คนที่รู้ดีที่สุดคือพ่อของคุณ กลับไปบอกเขาว่าเทวคุณากรจะกลับมาทวงทุกอย่างคืน”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปจากตรงนั้นและปล่อยดารินทร์
ยืนงงงวยกับพูดของเขาก่อนหญิงสาวจะขับรถออกไปพร้อมกับความสงสัยว่าชายหนุ่มเป็นใครกันแน่เขาถึงคิดจะทำลายพ่อของเธอ…
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 341
แสดงความคิดเห็น