บทที่ 14 วาโยที่คุ้มคลั่ง ตอนที่ 1

บทที่ 14 วาโยที่คุ้มคลั่ง ตอนที่ 1

ก่อนที่ฝ่ามือสีขาวนวลจะได้สัมผัสกับใบหน้าของรูรุ บางสิ่งก็พุ่งเข้ามาขวางอย่างรวดเร็ว ทำให้สายตาทั้ง 2 ต้องหันกลับไปมอง เด็กน้อยผมสีดำยาวแววตาไร้ความรู้สึก ใบหน้าที่เย็นชาพลังเวทย์ที่ไม่ธรรมดากำลังมองมาทางพวกเขา 

ก่อนที่เด็กผู้นั้นจะเอ่ยปาก “ในที่สุดก็หาเจอ คนที่รักพาตัวลูกศิษย์ของพี่ไอ พวกแกเองสินะที่เป็นคนรักตัว”

ไบรท์รูปรวมพลังเวทย์มนต์ธาตุลมขึ้นมาอยู่ที่ฝ่ามือ ก่อนที่จะควบแน่นที่มันกลายเป็นทรงกลมขนาดเล็ก “ยินดีที่ได้รู้จักกลุ่มคนรักพาตัว ฉันชื่อว่าไบรท์ เวทมนตร์ที่ถนัดคือธาตุลม สิ่งที่เกลียดก็คือพวกที่ชอบลอบกัดคนอื่น สิ่งที่ชอบก็คือการได้ช่วยเหลือสาวงาม ฉันจะไม่ต่อสู้กับผู้หญิงแต่จะต่อสู้กับผู้ชาย นี่เป็นข้อเสนอของฉัน”

ไบรท์เปลี่ยนสายตาไปมองยังหนุ่มผมดำ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจปาบอนพลังเวท หนึ่งหญิงสาวหนึ่งชายหนุ่มก็ยิ้ม ก่อนที่พวกเขาจะหัวเราะ 

หญิงสาวตรงหน้ามองสำรวจไบรท์ตั้งแต่หัวจดเท้า เธอประเมินพลังเวทย์ไม่นานก่อนที่จะตัดสินใจพูด “ดูๆพลังแล้วก็ไม่น่าเกินนักเวทฝึกหัด พี่สาวจะแนะนำอะไรให้ เธอน่ะรีบออกจากป่าอย่างนี้แล้วก็ลืมเรื่องทุกอย่างจะดีกว่า ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่น ดูจากอายุเธอน่าจะอายุ 13-14 ใช่ไหม พี่เข้าใจว่าเด็กไว้อย่างเธอย่อมคิดว่าตัวเองเก่งพลังเวทย์ แต่ว่าโลกใบนี้มันมีคนที่เก่งมากกว่านั้น”

ไบรท์พยักหน้า ก่อนที่จะมองสำรวจหญิงสาว เขาไม่สามารถสัมผัสพลังเวทย์ของชายตรงหน้าและหญิงตรงหน้าได้ แต่ว่าจากที่เขาสำรวจเขาก็คิดว่าพลังเวทย์ของพวกนี้คงไม่เกินนักรบเวท หรือไม่อาจจะต่ำกว่านั้น หากเป็นเมื่อก่อนที่เขาไม่เคยต่อสู้กับพี่ของตนเองเขาก็คงไม่สามารถคำนวณพลัง ที่แตกต่างแบบนี้ได้ 

“ผมต้องขอบคุณความหวังดีของพี่สาวสุดสวย แต่ว่าผมขอคืนความหวังดีนะให้กับพี่ทั้งสอง เพราะพี่ชายและพี่สาวปล่อยเด็กคนนั้น ผมก็จะทำเหมือนกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น”

ชายหนุ่มยิ้ม “แล้วถ้าพวกฉันไม่ปล่อย”

สิ้นคำไบรท์ก็เคลื่อนร่าง ไม่ถึงเสี้ยววิเขาก็ไปโผล่ยังหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะค่อยๆนำพลังเวทย์ธาตุลมอัดเข้าไปยังตัวของชายตรงหน้า “ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราก็จำเป็นที่จะต้องสู้กัน”

ก่อนที่พลังเวทย์จะโดนร่างกาย เวทอาณาเขตของหญิงสาวก็ปรากฏขึ้นรอบๆตัวของชายหนุ่ม ทำให้การโจมตีของไบรท์ นนท์ปะทะเข้ากับบาเรียนเสียงดังก้องกัมปนาท 

ไบรท์ยิ้ม เขามองบาเรียที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนที่จะเปลี่ยนจากสายตาไปมองยังหญิงสาวผมสีดำ “ถึงขนาดต้องรีบใช้เวทย์มาปกป้องเพื่อนเลยเหรอครับ พี่สาวนี่ก็เป็นคนใจดีเหมือนกันนะ แต่ว่าถ้าจะใจดีมากกว่านี้ก็ช่วยปล่อยรูรุไปได้หรือเปล่า”

ชายหนุ่มยิ้มกับคำพูดของเด็กน้อยตรงหน้า ก่อนที่เขาจะแก้ความเข้าใจผิดให้กับเด็กน้อย “ปกป้องฉันอย่างนั้นหรอ ผิดแล้วล่ะเจ้าหนู เวทมนต์บทนี้มีไว้เพื่อปกป้องแกต่างหาก พอแกใช้เวทมนต์นั่นต่อยเข้ามาป่านนี้แขนของแกคงหักไปแล้ว” 

หญิงสาวยิ้ม ก่อนที่จะเปลี่ยนสายตาไปมองเพื่อนของตนเอง เธอพูดทีเล่นทีจริง “ประมาทเกินไปแล้วนะยาโมโตะ ดูจากหน้าตาแล้วเด็กนี่น่าจะเป็นน้องชายของไอยรา”

ยาโมโตะยิ้ม “เธอช่วยใครกันแน่ เธอว่าฉันประมาทแต่ว่าเธอก็รู้นี่ถ้าเจ้าเด็กนี่ใช้พลังธาตุลมเข้ามาโจมตีฉัน ป่านนี้แขนของมันคงบาดเจ็บไปแล้ว”

ชายหนุ่มเรียกดาบสีดำออกมาถือไว้บนมือ เขาหันไปมองเพื่อนของตนเองก่อนที่จะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “เธอยังสงสารเด็กแบบนี้ถอยไปดีกว่า”

เขาหันใบดาบมาตรงหน้าของเด็กน้อยที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม “ตัดแขนตัดขามันแล้วมันก็คงเป็นหนึ่งในตัวประกันชั้นดี ที่จะช่วยถ่วงเวลาไอยรา ต่อให้จะได้ชื่อว่าอัจฉริยะ แต่ว่าสีหน้าที่เห็นน้องของตนเองโดนทุรนทุรายบนพื้นน่าจะเป็นสิ่งที่อภิรมย์ในระดับหนึ่งเลยล่ะ”

“นายยังเป็นผู้ชายที่ซาดิสเหมือนเดิมเลยนะ อย่างนั้นก็เบาๆมึงหน่อยล่ะเพราะยังไงเขาก็เป็นแค่เด็ก เขายังไม่รู้หรอกว่าโลกใบนี้มันมีสิ่งที่เรียกว่าความตายอยู่”

สิ้นเสียง ยาโมโตะก็สะบัดดาบ คลื่นดาบสีดำค่อยๆพุ่งออกมาจากใบดาบ แล้วก็พุ่งเข้าใส่ร่างของไบรท์ ไบรท์เรียกเวทลมเพื่อมาป้องกันร่างกาย ในขนาดเดียวกัน เขา ผลิตพลังเวทย์ลมลงไปที่ฝ่าเท้า เพื่อที่จะสามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างรวดเร็ว 

ไบรท์ผนึกเวทลมลงในมือ ก่อนที่จะตัดสินใจควบแน่นพลังเวทย์ เพียงไม่นานเวทลมก็ค่อยๆกลายเป็นลูกบอลลมขนาดเล็ก แต่ข้างในกับเปี่ยมไปด้วยพลังโจมตีที่แสนร้ายกาจ ไบรท์ตัดสินใจเคลื่อนร่างและนำลูกบอลลมเข้าไปปะทะกับใบดาบสีดำ เมื่อเวทลมและใบดาบปะทะกันก็เกิดแรงปะทะอันมหาศาล 

ยาโมโตะมองท่าทางและการเคลื่อนไหวของเด็กตรงหน้าด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ตอนแรกเขาก็คิดว่าเด็กตรงหน้านั้นคงยังไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ แต่เมื่อดูดีๆแล้วก็พบว่าเด็กตรงหน้านั้นมีประสบการณ์ในการต่อสู้ในระดับหนึ่ง แต่ว่าดูจากการเคลื่อนไหวเขาก็รู้โดยที่ไม่ต้องคิดว่าเด็กคนนี้คงยังไม่เคยต่อสู้กับอาวุธประเภทดาบมาก่อน

“สมแล้วที่เป็นน้องของนักเวทย์อัจฉริยะ ถึงแม้ฝีมือจะไม่เข้าขั้น แต่ว่าสัญชาตญาณกับวิธีการตัดสินใจนั้นทำได้ยอดเยี่ยม” ยาโมโตะชม 

เขาแทงดาบเข้าไปร่างกายของไบรท์ แต่ก่อนที่ดาบจะถึงร่างกายของไบรท์กลับหายไปจากสายตา ชายหนุ่มหันหลังกลับขณะที่ไบรท์ก็โผล่ขึ้นตรงหน้า ในมือของไบรท์มีพลังเวทวาโยที่ผ่านการควบแน่น  ก่อนที่พลังเวทย์จะถึงตัวของยาโมโตะ ไบรท์ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อมือ 

ยาโมโตะยิ้ม ก่อนทีเขาจะหัวเราะเมื่อพบว่า เด็กตรงหน้ามีท่าทางงงงัน ชายหนุ่มรู้สึกสงสารจึงตัดสินใจอธิบายความสามารถของตนเอง

 “นี่แกคิดว่าแกสามารถใช้เวทลมได้แค่คนเดียวอย่างนั้นหรอหนูเมื่อลมน่ะใครๆก็สามารถใช้ได้รู้ไหมว่าทำไม นั่นก็เป็นเพราะว่าลมเป็นสิ่งแรกที่นักเวทย์ธาตุอื่นแปรธาตุเป็นธาตุลมได้ง่ายที่สุด เวทลมช่วยเสริมความเร็วให้กับร่างกาย ก่อนที่เวทของแกจะถึงตัวของฉัน ฉันก็แปรธาตุพลังเวทย์ ให้กลายเป็นลมในชั่วพริบตา หลังจากนั้นก็ใช้เวทย์ลมเขียนไปที่ข้อมือของแก”

ยาโมโตะหยุด ก่อนที่จะค่อย ๆ จับดาบของตนเอง “เมื่อแกโดนการโจมตีนี้  ร่างกายของแกก็จะหยุดชะงักทำให้การโจมตีที่จะมาถึงตัวฉันมันเสียศูนย์ คนเราไม่ใช่จะสักโจมตีไปเรื่อยเปื่อย แต่ว่าต้องดูการโจมตีด้วย การโจมตีปกติดีฉันจมตีไปที่เส้นเลือดใหญ่ ถ้าแกไม่รีบรักษาเลือดก็คงจะไหลไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหมดตัว แขนของแกที่แกรับการโจมตีต่อให้จะดูไม่เหมือนว่ามันจะเป็นแผลฉกรรจ์ แต่ว่าถ้าโดนแบบนี้อีกสักรอบสองรอบก็คงถึงตาย”

ไบรท์มองไปยังบาดแผลตรงข้อมือ เลือดที่ไหลไม่ยอมหยุด ทำให้เขาตระหนักได้ทันทีว่าการโจมตีคงชายตรงหน้านั้นมันรุนแรง ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่การโจมตีที่อลังการงานสร้าง แต่ว่าทุกการโจมตีของยาโมโตะล้วนเล็งเข้าสู่จุดตาย

“อย่างนี้นี่เอง ถ้ารู้อย่างนี้น่าจะให้พี่ไอมาช่วย” ไบรท์พึมพำ สำหรับเขาบาดแผลแค่นี้ถึงแม้มันจะเล็ก แต่ว่าคนที่ไม่มีเวทมนตร์รักษาร่างกาย หรือว่ามนสมานแผลการโจมตีมันก็เป็นอันตรายถึงชีวิต 

ฟังจากที่ยาโมโตะพูดเส้นเลือดดำก็คงเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ถึงตายได้ เลือดที่ไม่หยุดไหลมองด้วยตาก็รู้ว่าบาดแผลนี้เป็นบาดแผลที่อันตราย 

ไบรท์กำมือแน่น เขาคืนความเจ็บปวด ก่อนที่จะค่อยๆรวบรวมพลังเวทย์ขึ้นอีกครั้ง แต่ก่อนที่เด็กหนุ่มจะโจมตียาโมโตะ เสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้น

"หยุดโจมตีเสียเถอะ ยิ่งขยับร่างกายมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งตายเร็วมากขึ้นเท่านั้น ถ้ายอมตอนนี้ฉันจะรักษา พวกเราจะไม่ฆ่าเธอ”

ไบรท์สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง ก่อนที่จะนึกถึงคำพูดของพี่สาวของตนเองเมื่อ 10 นาทีก่อน 

ย้อนกลับไป 10 นาทีก่อน 

ไอหันไปมองยังอาสึนะ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจกล่าว “พี่อยากให้อาสึนะช่วยเฝ้ามายให้หน่อย ส่วนพี่จะไปกับไบรท์

“เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่าถ้าจะให้หนูเสนอแล้วก็ หนูคิดว่าพี่ควรให้หนูไปมากกว่าเพราะว่าไบรท์ยังไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้จริง แต่ว่าหนูก็ยังไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน แต่ว่าถ้าเกิดจะเทียบกันแล้วก็หนูคิดว่าหนูมีพลังไว้ที่สูงกว่าเขา”

ไอส่ายหน้า “พี่อยากให้หนูช่วยคุ้มครองมายด์ส่วนพี่จะคุ้มครองไบรท์ ถ้าพวกเราแยกกันไปแล้วทิ้งให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันพี่ก็ไม่สบายใจ ถ้าพี่คิดไม่ผิดแก๊งลักพาตัวอาจจะมีอีกก็ได้ แล้วถ้ามันมาลักพาตัวน้องของพี่ทั้งสองคนพี่ก็คงสู้ไม่ได้อย่างเต็มที่”

อาสึนะพยักหน้ารับ ไอยิ้มก่อนทีจะเปลี่ยนสายตามามองยังไบรท์  “ส่วนแก ถ้าฉันคาดไม่ผิดการบุกไปที่ของศัตรูพวกมันน่าจะกลางอาณาเขตเวทมน ถ้าเป็นอย่างนั้น เวทอาณาเขตจะทำให้การรับรู้ผิดพลาด ดังนั้นหลังจากที่แกเข้าไปในป่ามรณะ แกห้ามคาดสายตาฉันเด็ดขาด หรือถ้าพวกเราพลัดหลงกันจริงๆ แล้วแต่ดวงซวยไปเจอศัตรูก่อน มันจะมีทางเลือกให้แกอยู่ 2 ทาง”

ไอหยุด หล่อนยกนิ้วขึ้นมาแล้วกล่าว “อย่างแรกคือการต่อสู้ ซึ่งฉันไม่แนะนำให้แกไปต่อสู้ อย่างที่สองก็คือการยอมแพ้และยอมเป็นตัวประกัน ทางที่ 2 ฉันแนะนำให้แกทำ”

“จะบ้าหรือไง ทำไมผมต้องเลือกทางเลือกที่ 2”

“ไอ้เด็กโง่ ถามเรื่องที่โง่จริงๆเลยนะ นั่นก็เป็นเพราะว่าพลังเวทย์ระดับแกไม่มีทางชนะคนที่ลักพาตัวรูรุ ได้อย่างแน่นอน การต่อสู้จริงกับการฝึกซ้อมมันต่างกัน ประสบการณ์ของแกยังมีน้อย”

ไบรท์มองหน้าพี่สาวของตน ก่อนที่เขาจะตัดสินใจถามเรื่องที่สงสัย “อย่างนั้นหรอ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นพี่จะให้ผมไปด้วยทำไม ที่ผมอยู่นี่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง”

ไอยิ้ม เธอมองน้องชายของตนเองก่อนที่จะคิดในใจ ‘นั่นก็เป็นเพราะว่า ในใจจริงๆแล้วฉันอยากให้แก่ลองต่อสู้จริง ประสบการณ์เฉียดตายจะสอนนักเวทย์และฝึกให้แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว’

ไอจ้องหน้าของไบรท์อย่างจริงจัง “ฉันไม่อยากให้อาสึนะต้องรับภาระคุ้มครองแก แล้วอีกอย่างให้อาสึนะดูแลมายด์แค่คนเดียวก็พอแล้ว ดูจากท่าทางของแกแกก็คงไม่คิดจะยอมเป็นตัวประกัน ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกวิธีที่จะทำให้แกสามารถโค่นล้มนักเวทย์ที่มีระดับพลังต่างชั้นกันได้ วิธีนี้ถึงจะเป็นวิธีที่เสี่ยงแต่ก็เป็นวิธีที่คุ้มค่าที่จะลองดู แต่ว่ามันก็มีสิ่งที่ต้องแลกนั่นก็คือชีวิตของแก”

ไบรท์พยักหน้ารับ “ได้ ถ้ามันมีแค่ทางเดียวที่จะทำให้ผมชนะ ผมก็ยินดีที่จะทำ”