ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

ชีวิตคู่ - ปาน ธนพร

https://www.youtube.com/watch?v=7HeF-TBRqOk

ขอขอบคุณ คุณปาน ธนพร จาก ค่ายอาร์เอส โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 35 .. “ ไม่รู้จักหรือไม่รู้ใจ ”

“ยินดีต้อนรับนะคะนายหญิง” โรสโบกมือใหญ่ “ไม่เอาป้า อย่าเรียกหนูแบบนี้เลย หนูไม่ชอบ อีกอย่างไม่ชินด้วย เรียกหนูว่าโรสเฉยๆดีกว่า คิดซะว่าหนูเป็นลูกหลานของที่นี่อีกคนนะป้านะ ลุงนะ ไม่งั้นหนูคงจะไม่กล้าอยู่ที่นี่แน่”

“ก็ได้คะคุณโรส” ป้าช้อย เริ่มเอ็นดูโรส เพราะน่ารักและอ่อนโยน จึงดึงตัวเข้ามากอด

“จ๊ะป้า เรียกแบบนี้แหละหนูค่อยสบายใจหน่อย จะได้ไม่ดูห่างเหินกันมากจนเกินไป”

“นี่ครับ กุญแจรถของคุณ เมื่อเช้ามืดลุงเห็นคุณลืมทิ้งไว้ในรถ ก็เลยเก็บไว้ให้”

“ขอบคุณค่ะ ขอโทษนะคะคุณลุง ไม่ทราบว่า ถ้าจะเข้าเมืองไปไกลไหมคะ เพราะเมื่อคืนมา ไม่ทันสังเกตุอะไรเลย มาถูกก็บุญแล้ว”

“คุณโรสจะไปธุระหรือทำอะไรเหรอครับ ลุงจะได้บอกถูก เพราะตัวอำเภอจริงๆหนะ มันไกล แต่ถ้าตัวตำบลหนะ ใกล้สุดก็ทางนี้”

     มั่นชี้ออกไปทางขวาถ้าถึงถนนใหญ่ “หนูจะไปไหน เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน” โรสเอามือแตะน่องกุ้งเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เรื่องของผู้หญิง พี่เข้าไปทำงานของพี่เถอะ หนูไปคนเดียวได้”

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ช้อยไปเป็นเพื่อนคุณโรสหน่อยไม่เคยมาเดี๋ยวจะหลง ไปตรงโน้นก็พอจะมีพวกห้างเล็กๆเช่นโลตัส บิ๊กซีมินิ มาเปิดอยู่ตามทาง ประมาณ 2 กิโลเป็นแหล่งชุมชน ไปจะได้มีเวลาซื้อของใช้นานๆหน่อย”

“ขอบคุณมากเลยคะลุง ไปค่ะป้า พาหนูไปหน่อย จริงอย่างที่ลุงมั่นบอก ถ้าไปคนเดียวหนูหลงแน่ 5555+”

“งั้นพี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ ไปตามั่น เราเข้าไปดูองุ่นแปลงใหม่กัน” แล้วกุ้งกับมั่นก็เดินออกไปทำงานตามปกติ

     โรสพาช้อยไปที่รถและออกไปทำธุระส่วนตัวทันที โรสซื้อข้าวของเครื่องใช้หลายอย่าง เพราะคิดว่าคงจะอยู่ยาวหลายวัน อย่างน้อยก็ 3 วันจนพ้นช่วงสงกรานต์ เช่นแป้ง ครีบอาบน้ำ ครีมปะทินผิว และที่จะลืมไม่ได้เลย คือยาคุมกำเนิด อันนี้สำคัญมาก

\\\\\ +++++ \\\\\

     หลังจากเสร็จงานในช่วงเช้าได้พักใหญ่ จาก 6 โมงเช้า นี่ก็ 9 โมงแล้ว จึงหยุดพักทานมื้อเช้า นิดพึ่งตื่นเพราะน๊อกเมื่อวาน เห็นพิณนอนอยู่ข้างล่าง จึงเดินมาและนั่งลงปลุก “เธอ เธอ เธอ” พิณงัวเงียขึ้นมา “ขาคุณ”

“เธอเป็นใคร ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้หละ” พิณมองหน้านิด

“หนูเป็นสาวใช้ของคุณชัชค่ะ นายท่านให้หนูมาคอยดูแลคุณ ก็เมื่อวานคุณเล่นเมาไม่รู้เรื่อง อ๊วกออกมาเหม็นจะตาย หนูเลยต้องเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้ คุณจำไม่ได้เลยเหรอคะ” นิดส่ายหน้า แล้วลุกขึ้น เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ราว พาดบ่าแล้วเดินออกไปอาบน้ำ

“ขอบใจมากนะที่ดูแลฉัน ตอนนี้ฉันไหวแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”

“ค่ะ” แล้วพิณก็เก็บที่นอน หมอน ผ้าห่มถือออกไปเก็บยังห้องเก็บของ จากนั้นก็ไปช่วยแม่นมต่อทันที

     ทีมของนุ่นกำลังเดินทางมาทานมื้อเช้า เมื่อมาถึงก็วางอุปกรณ์ต่างๆไว้ด้านล่างแล้วเดินตามกันขึ้นมา ยกเว้นกล้องถ่ายรูปที่เมฆห้อยติดคอไว้เสมอตลอดเวลา นิดหลังจากอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัว แล้วเดินออกมา เจอชัชและวัฒน์

“คุณอา เมื่อวานหนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำอะไรลงไปแบบนั้น” นิดยกมือไหว้ขอโทษวัฒน์

“ไม่เป็นไร มาลูก มาทานมื้อเช้ากัน” นิดมานั่งลงข้างขวาวัฒน์ซึ่งหันหลังให้ทะเล

“อย่าคิดมาก เรามาสนุก” นิดนั่งลงด้วยสีหน้าที่ไม่ดีเลย พิณหยิบจานมาวางให้ ตักข้าวและเทน้ำให้ตามหน้าที่

     นิดไม่กล้ามองหน้าชัช เพราะทำผิดไว้ค่อนข้างเยอะ แต่ชัชอยากให้นิดสบายใจ จึงพูดก่อน

“ใจคอจะไม่ทักทายหรือมองหน้ากันเลยเหรอครับสาวน้อย” นิดค่อยๆแหงะหน้าขึ้นมา

“คุณชัชไม่โกรธนิดเหรอคะ กับเรื่องเมื่อวาน ทั้งๆที่นิดตบหน้าลูกสาวคุณและทำตัวไม่ดี”

“โกรธ” ชัชพูดออกมาอย่างชัดเจน จนนิดกลัวเลย “ในเมื่อรู้ตัวว่าผิดและขอโทษ ผมก็ถือว่ามันจบไปแล้ว คนไม่รู้จักกัน ก็ต้องมีการเข้าใจผิดกันได้ แต่ในเมื่อตอนนี้ คุณก็ได้รู้จักลูกสาวผมแล้ว ต่อไปก็คงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกนะ”

     นิดยกมือไหว้ชัชที่ยกโทษให้ กลุ่มของเมฆเดินขึ้นมาพอดี พอเมฆเห็นชัชก็จำได้ จึงนึกถึงโรสขึ้นมาได้ทันที เพราะชัชนั่งหันหน้าออกมาทางทะเล “อ้าว คุณนั่นเอง ตกลงบ้านนี้เป็นของคุณชัชเหรอครับ” ชัชยิ้มและพยักหน้า “ครับ ของผมเอง”

“แล้วคุณโรสหละครับ ไม่มาด้วยเหรอ ทำไมผมไม่เห็นเลย หรือว่าอยู่ในห้องน้ำ”

“มาครับ แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว พอดียัยโรสมีธุรด่วน ต้องรีบไป สงสัยเพื่อนโทรมาตาม ขนาดไป ยังไม่ยอมบอกผมเลย อย่าไปสนใจกับคนที่ไม่อยู่เลยครับ สนใจพวกที่อยู่ดีกว่า” ชัชพูดไปยิ้มไป ไม่มีที่ท่าว่าจะโกรธลูกสาวเลย

     ก็รู้ๆกันดี ไม่อยู่หนะดีแล้วจะได้ไม่มีเรื่องกับนิด งานจะได้ไม่กร่อยไปกว่านี้ เมฆเลยผิดหวังนิดหน่อยหน้าเสียเลย นึกว่าจะได้เจอหน้านางฟ้าของเขาที่นี่ พลาดซะได้ “ที่แท้พวกทีมงานของหนูนุ่น ก็คือคนกันเองทั้งนั้น ดีเลยมามา” วัฒน์หันหน้ามา

“อ้าวอาวัฒน์ก็มาด้วยเหรอครับ ผมว่าแล้ว เห็นน้องเอียดมา นึกแล้วเชียว ว่าจะขาดอาไม่ได้” โกร๋นนึกไม่ผิด

“มาซิหยุดยาวแบบนี้ มอญ โกร๋น มามา มาทานมื้อเช้ากัน เอียดมาลูกมานั่งข้างพ่อนี่มา”

     มอญกับโกร๋นยกมือไหว้ทุกคน เอียดหันไปมองหน้านิดแบบเกลียดๆด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร รวมถึงน้องด้วย พิณทำหน้าที่แทบไม่ทัน พอมากันครบ “เป็นไงบ้างไอ้เสือ แทบไม่เจอกันเลยนะ” วัฒน์ถามมอญ มอญเดินมานั่งข้างขวาชัช ถัดมอญก็เมฆและก็โกร๋น ส่วนนุ่นก็นั่งข้างซ้ายเอียด และปิดท้ายด้วยน้องนั่งข้างซ้ายนุ่นอีกที ต้องคั่นไว้ ไม่งั้นวงแตก

“สบายดีครับคุณอา ตอนนี้ผมทำงานอยู่กรมทาง เป็นหัวหน้าส่วนการทางชนบทครับ”

“เอ้านี่รู้จักกันด้วยเหรอ” ชัชสงสัย ทานไปคุยไป “ก็พวกหนุ่มๆเนี่ย เค้าเป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิทเจ้ากุ้งลูกชายฉันเอง”

“อ้าวเหรอ แหมโลกนี้มันช่างกลมเสียจริง ไปๆมาๆ ก็มาเจอคนใกล้ตัวกันจนได้” ชัชดีใจที่เป็นคนกันเอง

“ว่าแต่แกเถอะ ฉันควรจะถามมากกว่า ว่าไปรู้จักหนุ่มๆพวกนี้ได้ยังไง” วัฒน์อยากรู้เช่นกัน

“เรื่องมันยาว เดี๋ยวเอาไว้ ฉันจะเล่าให้แกฟังทีหลัง มา ตอนนี้มาทานมื้อเช้ากันดีกว่า” ชัชตัดบททันที

     โกร๋นหันไปกระซิบที่หูขวาเมฆ “เออกูลืมไปเลยว่าจะบอกมึงตั้งนานแล้ว ตอนที่กูไปช่วยไอ้กุ้งทำงานเมื่อเดือนที่แล้ว งานมันยุ่งๆกูก็เลยลืมไปเลย” เมฆเอียงหน้ามากระซิบที่หูซ้าย “เรื่องอะไรวะ รีบเล่ามากูอยากรู้ตอนนี้ เพราะถ้าคุณชัชอยู่ที่นี่ นางฟ้ากูก็ต้องอยู่”

“ก็นี่แหละ เรื่องนี้เลย มึงฟังนะ” เมฆตั้งใจฟังทันที “กูว่ายัยโรสเนี่ยต้องรู้จักไอ้กุ้งอย่างแน่นอน ก่อนที่จะมาทำงานนี้เสียอีก แต่กูก็ไม่รู้ถึงสถานะที่แท้จริง เพราะเวลาพูดถึงไอ้กุ้งที่ไร ตานางหวานเอามากๆ และอีกอย่างนางเรียกไอ้กุ้งว่าพี่ทุกคำ ถ้าไม่สนิทคงไม่เรียกแบบนี้ ขนาดกูกับไอ้เอ้ นางยังเรียกว่าคุณเลย มึงคิดดู กูว่ามันต้องมีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้นอย่างแน่นอน มึงเชื่อกูซิ”

     พอโกร๋นพูดแบบนี้ออกมา จึงทำให้เมฆถึงกับคิดมากขึ้นมาเลยทีเดียว จนทำให้เมฆต้องรู้ให้ได้ ว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกัน เมฆพึ่งสังเกตุว่าคนที่นั่งอยู่ข้างขวาวัฒน์คือนิดเมียของกุ้งอีกคน พวกของเมฆยังไม่รู้ว่านิดกับกุ้งเลิกกันนานแล้ว เพราะมัวแต่ทำงาน จึงมองหน้านุ่นและขยิบตาไปที่นิด นุ่นทำปากบอกเบาๆ “รู้แล้ว” แต่เมฆไม่รู้จึงโพร่งออกมา

“คุณนิด ไม่ได้เจอกันตั้งนานตั้งแต่งานปีใหม่ วันนี้มาเที่ยวด้วยเหรอครับ ไอ้กุ้งชวนมาละซิ แล้วไอ้กุ้งหละไปไหนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ ผมไม่เห็นหน้ามันเลย” เท่านั้นแหละ นิดวางช้อนส้อม ร้องไห้โฮและวิ่งลงบันไดไปทันที นุ่นเลยรีบอกความจริง

“พี่เมฆ ทำไมไปถามเขาแบบนั้น ไม่รู้รึไงว่าคุณนิดกับพี่กุ้งเขาเลิกกันตั้งนานแล้ว ที่มาเนี่ยคุณอาชัชชวนมา ปากเสีย”

“ก็พี่ไม่รู้ พวกมึงรู้ไหม” เมฆหันไปถามโกร๋นกับมอญ ทั้งสองคนก็ส่ายหน้า ชัชรีบเดินลงตามไปทันที

“พี่นี่ที่หลังถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพึ่งพูดออกไป ไม่ถามก่อนหละ งานกร่อยเลย” นุ่นต่อว่าเมฆอีกครั้ง

“แล้วพี่จะรู้ไหม พี่ก็นึกว่ารถไฟชนกันระหว่างหนูกับเค้า ก็เล่นมีสามีคนเดียวกัน หลวงกับน้อย ใครจะไปรู้ว่าเขาเลิกกัน ก็ไอ้กุ้งมันเจ้าชู้ออกอย่างนั้น มาโทษพี่ไม่ได้” เอียดรำคาญจึงยกมือห้ามมวยคู่นี้

“พอเลย พอทั้งคู่ หมดอร่อยเลยฉัน ใครจะเป็นอะไร ใครจะทำอะไร ก็ปล่อยเขาไป มันไม่ใช่เรื่องของเรา ทานๆ เดี๋ยวจะได้ไปทำงานต่อ ทานเร็วๆ” ทั้งสองคนจึงหยุดได้ วัฒน์ลุกขึ้นไปที่ราวระเบียงมองดูนิดที่ริมทะเล และชัชเดินลงไปปลอบใจอยู่ข้างๆ นิดเอียงหัวซบไหล่ชัชโดยปริยาย เพราะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้โกรธเมฆ เพราะคนไม่รู้ย่อมไม่ผิด ไม่นาน ทีมงานก็ลงไปลุยงานต่อ

///// +++++ /////

“ไอ้สิงห์ ตกลงแกจะเอายังไง” แพรไหมมาดักรอสิงห์หน้าห้องนอน พอสิงห์เปิดประตูออกมาจึงตะโกนใส่หน้าทันที

“ลูกแกคลอด ลืมตาออกมาดูโลกได้เกือบเดือนแล้ว แกเคยเข้าไปดูดำดูดีมันบ้างไหม ลูกคนนะโว๊ย ไม่ใช่ลูกหมา หรือแกเป็นหมา”

“มันจะมากไปแล้วนะครับคุณแม่ยาย” สิงห์โมโหมากที่เจอแพรด่าเข้าตรงๆอย่างจัง อนงค์กับพฤกษ์เดินมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เช้า

“เกิดอะไรขึ้นลูก” อนงค์ถามลูกชาย “ก็คุณแม่ยายนี่ซิครับ มายุ่งวุ่นวายกับหนูแต่เช้า แถมยังมาด่าอีกว่าเป็นหมา ถ้าหนูเป็น นั่นก็หมายถึงพ่อกับแม่ก็ต้องเป็นด้วยนะ” อนงค์หันไปชี้หน้าแพร

“นี่คุณแพร มันจะมากไปแล้วนะ ที่ผ่านมาฉันยังพอรับได้ แต่ถ้ามาด่ากันว่าเป็นหมาเนี่ย ฉันว่ามันคงจะไม่สวยแล้วหละ”

“ฉันไปว่าพวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันแค่มาถามไอ้สิงห์มัน ว่าเมื่อไหร่มันจะไปดูไปแลลูกเมียมันบ้าง จะเดือนอยู่แล้ว มันยังไม่เคยย่างกายเข้าไปในห้องโน้นเลย ฉันรู้ว่าเมื่อคืนมันกลับมานอนบ้าน เช้านี้ฉันก็เลยมาดักรอ เพื่อจะถามมันก็เท่านั้น ฉันไปด่าพวกคุณตอนไหน ฉันแค่บอกว่าลูกคนนะโว๊ย ไม่ใช่ลูกหมา หรือว่ามันเป็น เพราะมันทำให้นังสร้อยท้อง หรือว่าไม่จริง ว่าไง ฉันด่าคุณตรงไหน”

“เอาน่าใจเย็นๆนะคุณแพรคุณอนงค์ แกนั่นแหละตัวดีไอ้สิงห์ ไปเลย เข้าไปดูลูกเมียแกบ้าง และตั้งแต่วันนี้นะ แกต้องไปอยู่ห้องโน้น คอยดูแลและเลี้ยงลูกด้วย หนูสร้อยเขาจะได้พักบ้าง เป็นพ่อคนแล้ว ชงนมเป็นรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลยไป ถ้าไม่ไปฉันไม่จ่ายเงินเดือนแกด้วยตั้งแต่นี้ ไปซิ ยังอีก และอย่าลืมตั้งชื่อให้ลูกแกด้วยหละ ตาหนูจะได้มีชื่อกะเขาเสียที 3วันนี้ แกไม่ต้องไปไหน อยู่เลี้ยงลูก นี่เป็นคำสั่ง ไป” วันนี้พฤกษ์เอาจริง อนงค์ก็ไม่กล้าที่จะหือ แพรมองดูสิงห์เดินเข้าไปที่ห้องนอนสร้อย เหมือนไม่เต็มใจไปซะงั้น

***** ฿฿฿฿฿ *****

     ช่วงที่สองการถ่ายแบบก็เป็นไปได้ด้วยดี 9.45-12.45 ก็ไม่มีอะไร เหตุการณ์ดูเหมือนจะปกติ หลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จประมาณ บ่าย 2 ก่อนที่จะถ่ายทำในเซ็ตที่ 3 เอียดก็มานั่งคุยเล่นกับนุ่น ตามปกติ รอให้อาหารย่อย เมฆกับมอญก็ขอตัวมาเช็คภาพในช่วงเช้า

“เป็นไงแกสบายใจหละซิ งานกำลังไปได้ดี ไม่มีสะดุด ประทับใจว่างั้น ถึงได้ยิ้มออก ชุดออกมาแต่ละชุดดูสวยมากเลยนะ ฉันว่านะ คอลเล็คชั่นนี้ขายดีแน่ ลงทุนก็น้อย ประหยัดงบได้เยอะเลย Web ของตัวเองก็เสร็จสมบูรณ์แล้วด้วย แหมอิจฉาแกจังไอ้นุ่น”

“เออ มันก็มีบ้างได้เพื่อนร่วมงานดี นางแบบดี ฉันสบายใจ อีกอย่างนะได้พี่เมฆมาช่วย พูดง่ายหน่อย ง่ายกว่าผัวตัวเองอีก รายนั้นพูดยาก..อุ้ย ลืมตัว ขอโทษ มันติดปาก” เอียดไม่ได้ว่าอะไร

“เออ พูดถึงผัวแก พี่กุ้งหนะระวังเอาไว้บ้างก็ดีนะ ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันไม่รักแก ฉันไม่เตือนหรอก”

“ทำไม มีอะไรเหรอ พี่กุ้งไปเจ้าชู้ไก่แจ้ที่ไหนอีก ฉันก็เห็นเขาทำงานงกๆ ไปเจอกันมาคราวก่อน ก็ไม่ได้ไปไหน”

“แกตัวติดกับพี่กุ้งเหรอถึงรู้หนะ ว่าพี่เขาไปไหนบ้าง แล้วตอนนี้รู้ไหมว่าผัวแกหายไปไหน ทำมาพูดดี ระวังนะ อย่าไว้ใจใครมากจนเกินไป โดยเฉพาะคนใกล้ตัว น้ำตาจะเช็ดหัวเข่าสักวัน แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน เห็นมันติ๋มๆเงียบๆเรียบร้อยๆ ตัวดีนัก แรดเงียบ”

“แกหมายถึงอะไร พูดมาเลยตรงๆดีกว่า” เอียดหันไปมองน้องที่กำลังดูรูปอยู่กับกลุ่มเมฆ และชี้ไป

“นั่นไง ฉันหมายถึงอีนั่นหนะ อีตอแหล อีแอ๊ปแบ๊ว” นุ่นชี้ไปที่น้อง

“ยัยน้องเนี่ยนะ ทำไม เอ้อ ฉันว่าจะถามแกมาตั้งนานแล้ว ตกลงแกมีเรื่องอะไรกับมัน ดูเหมือนแกจะไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย”

“นี่แกไม่ได้สังเกตุ อะไรบ้างเลยจริงๆเหรอ โอยนุ่นเอ๊ย เป็นงูหนะ ฉกแกไปแล้ว ฉันดูแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่าอีนี่เป็นยังไง ทำหน้าตาใสซื่อ เวลาที่พูดถึงพี่กุ้งหนะ สายตามันวาวแววทุกครั้งและมิหนำซ้ำเมื่อวานตอนลงรถมันทำกระเป๋าล่วงลงมา แกรู้ไหมฉันเห็นอะไร”

     เอียดกระซิบที่หูนุ่นเบาๆ “รูปพี่กุ้ง ทั้งนั้นเลย เกือบ 10 ใบ” แล้วก็พูดตามปกติ “มันเก็บแทบไม่ทัน มันไม่รู้หรอกว่าฉันเห็น”

“จริงดิ ขนาดนั้นเลยเหรอ” นุ่นหัวร้อนขึ้นมาทันที ไม่ฟังเสียงใคร ลุกขึ้นมาแล้วเดินตรงไปที่น้อง แตะไหล่ น้องหันมา

     นุ่นไม่ฟังเสียงใช้มือขวาตบผั๊วเข้าไปที่แก้มซ้ายอย่างแรง จนน้องเซล้มลงไปกับพื้น แล้วชี้หน้าด่าทันที

“อีน้อง อีตอแหล มึงแย่งผัวกูเหรอ อีเมียน้อย กูหลงไว้ใจมึงมาตั้งนาน แอบไปล่อกันมากี่ครั้งแล้วหละ ไม่งั้นจะมีรูปเก็บซ่อนไว้เยอะขนาดนั้นเหรอ ใช่ไหมเอียด แกเห็นมันมีรูปพี่กุ้งเต็มไปหมดเลยใช่ไหม” เอียดพยักหน้า โกร๋นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน้องเป็นอย่างนั้น

“ไหนเอารูปผัวกูที่มึงซ่อนไว้มาซิ ถ้ามึงบริสุทธิ์ใจหละก็ เอามา” นุ่นแบมือ เมื่อเงียบจึงก้มลงไป ใช้มือซ้ายจิกหัวน้องขึ้นมา จะตบซ้ำ

     มอญเข้ามาห้าม มากันน้องไว้ ส่วนเมฆไปดึงตัวนุ่นออกมา ก่อนที่เรื่องจะบานปลายมากกว่านี้ น้องเลยรีบอธิบายให้นุ่นฟัง

“พี่นุ่นอย่าพึ่งเข้าใจหนูผิด หนูไม่ได้คิดที่จะแย่งผัวพี่นะ หนูรู้ว่าใครเป็นของใคร หนูไม่ชั่วแบบนั้นหรอก พี่มีบุญคุณกับหนู ให้งานหนูทำ ให้เงินหนูใช้ เอ็นดูหนูมาตลอด แล้วหนูจะทำยังงั้นกับผู้ที่มีพระคุณของหนูได้ยังไง”

“แล้วมึงเก็บรูปผัวกูไว้ทำไมตั้งเยอะแยะขนาดนั้น ถ้ามึงไม่คิดจะแย่ง ห๊ะอีน้อง” เอียดสะใจที่ทำให้นุ่นวีนแตกจัดการกับน้องได้

“หนูยอมรับว่าหนูมีรูปผัวพี่จริง แต่นั่นมันก็ไม่ได้แสดงว่า หนูจะมีอะไรกับผัวพี่นี่ หนูแค่ชื่นชม เพราะพี่กุ้งเก่งและเป็นไอดอลของหนู หนูยอมรับว่าหนูชอบพี่เค้า แต่หนูไม่เคยมีอะไรกับพี่เค้านะ ที่พี่เอียดพูดมาหนะ ตีความและเข้าใจผิดกันหมดเลย”

“ผิดตรงไหนอีน้อง หลักฐานคาปากแกอยู่เมื่อกี้ ว่าชอบพี่กุ้ง แล้วยังจะมาตอแหล หน้าด้าน หน้าตายอีก ฉันบอกแกแล้วนุ่นว่าให้ระวังแล้วเป็นไง จนได้ เลี้ยงงูเห่าไว้ใกล้ตัวแท้ๆ สุดท้ายมันก็แว้งกัด แกอย่าไปเชื่อว่ามันกับพี่กุ้งไม่มีอะไรกัน ไม่งั้นมันจะเอารูปติดตัวไว้ทำไม ถ้าไม่ใช่ผัวหรือคนที่รัก แกก็มีไม่ใช่เหรอ” นุ่นพยักหน้า “ดูซิ ว่ามันยังจะแถไปได้อีกนานไหม”

“หนู หนู มีแฟนแล้ว นี่ไง” น้องไม่รู้จะหาทางออกยังไงแล้ว จึงเอาโกร๋นมาเป็นแพะ เพราะมันคือความจริงที่ว่าชอบกุ้ง อีกอย่างกลัวตกงานและไม่อยากให้ทุกคนมองเธอเป็นคนไม่ดี ที่คิดแย่งผัวชาวบ้าน ก็เลยไม่ทันคิด ขอเพียงแต่ให้รอดตอนนี้ไปก่อน

     โกร๋นไม่ทันตั้งตัว แต่เพราะรักและอยากช่วยน้อง จึงเออออช่วยไป “จริงจร้า เราสองคนแอบคบกัน แบบว่า ไม่อยากให้ใครรู้” โกร๋นทำตีหน้าตาย “ว๊า แย่จัง ความลับแตกซะแล้ว ตะเองหนะ ไม่น่ารีบบอกเลย เขาเขิน ตั้งตัวไม่ทันเลย”

“พี่โกร๋นเนี่ยนะ ฉันไม่เชื่อ เธออย่ามาแหล โกหกฉันเลยอีน้อง ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก ไม่คิดเลยว่า เธอจะกล้า แย่งผัวเจ้านาย”

     เอียดไม่เชื่อ โกร๋นเลยเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มน้องเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเชื่อ น้องตาโตเลย ขณะที่อยู่ในอ้อมกอดของโกร๋น

“คือพอดีเราสองคนแอบคบกันมาสักพักแล้ว ก็อย่างที่บอกเมื่อกี้ไง ไม่อยากให้ใครรู้ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ส่วนเรื่องรูปไอ้กุ้ง พี่เป็นคนเอามาฝากน้องไว้เองแหละ ว่าจะเอาไปใส่กรอบ ฝากไว้แล้วลืมเอาคืน พอดีน้องเค้าเคยบอกว่า อยากได้รูปไอ้กุ้ง เพราะเป็นไอดอลเค้า พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร มันก็ไม่แปลกและเสียหายใช่ไหม ที่แฟนกับไอดอลจะเป็นคนละคนกัน จริงไหม แฮ่ๆ อายจัง”

“จริงดิ แล้วมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่” นุ่นอยากรู้ “นานแล้วหละ ตั้งแต่กลับจากแสงตะวันแล้ว”

     นุ่นกับเอียด ไม่อยากจะเชื่อ เลยจ้องหน้าน้องและจับพิรุท เพื่อดูซิว่าน้องจะโกหกไหม น้องไม่มีทางเลือกเลยหันไปจูบปากโกร๋นซะเองเลยต่อหน้าทุกคนอยู่นาน ทำแบบนี้รับรองหายสงสัย Sure นุ่นกับเอียดต้องเชื่อแล้วหละ ถ้าน้องกล้าทำถึงขนาดนี้

“เอาหละๆฉันเชื่อแล้วว่าแกกับพี่โกร๋นเป็นแฟนกัน จบนะเอียด ฉันจะได้ทำงานเสียที สำหรับฉันหายข้องใจแล้ว แต่ถ้าแกยังไม่ Clear อันนี้ฉันก็ช่วยไม่ได้ ไปพี่ ทำงานต่อ แดดออกมากแล้ว จบเซ็ตนี้จะได้พักกัน พรุ่งนี้ขอพักวันนึง จะได้เช็กรูปด้วย ถ้าไม่มีอะไร วันที่ 15 จะได้ถ่ายเซ็ตสุดท้ายอีก 2 เซ็ตจะได้จบๆ พี่เมฆ เซ็ตละ 20 รูปใช่ไหม 5 เซ็ตก็ 100 พอดี กลับ กทม.แล้วเราค่อยมาคัดเอารูปที่ดีที่สุดอีกทีแล้วกัน จะได้ส่งขึ้น Web ได้ทันวันที่ 16 ช่วงสายๆ” น้องอายโกร๋นมาก เลยวิ่งหนีขึ้นไปบนบ้านพักนึง

“มอญ โกร๋น มึงช่วยย้ายของไปที่ ใต้ร่มไม้โน้นนะ บ่ายนี้ มีชุดคู่ด้วยนี่นุ่นในสคริปหนูเขียนไว้อย่างนั้น แล้วจะเอาผู้ชายที่ไหนมาคู่กับเอียดหละ ในเมื่อหนูให้ไอ้โกร๋นมันคู่กับยัยน้องไปแล้ว” นุ่นลืมนึกไป เลยคิดไปคิดมา ไม่เหลือใครแล้วนอกจากมอญ

“พี่มอญ หนูรบกวนหน่อยได้ไหม ถ้าหนูจะถ่ายเองมันก็ไม่เหมาะเพราะมันเป็นคอนเซ็ปชายหญิง ชุดก็เป็นของผู้ชาย”

“พี่ไม่มีปัญหา นุ่นไปถามเพื่อนหนูเอาเองก็แล้วกัน ว่าเต็มใจที่จะอยู่ใกล้พี่และถ่ายคู่กับพี่ไหม”

“ไม่นะแก ฉันไม่ถ่าย หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่” นุ่นเข้าไปอ้อนวอนเพื่อน

“น่า นะแก เพื่องาน ไหนแกบอกว่าจะยอมช่วยฉันทุกเรื่องไง แล้วนี่อะไร จะมากลืนน้ำลายตัวเองซะแล้ว พัง พังกันพอดี”

“แล้วทำไมต้องเป็นเค้า ทำไมไม่ให้ฉันคู่กับพี่โกร๋น แล้วให้ยัยน้องคู่กับเค้าหละ”

“ก็มันไม่เหมาะสมไง อีกอย่างเค้าเป็นแฟนกัน ฉันก็เลยอยากจะให้มันทำงานง่ายขึ้น รูปจะได้ออกมาสวยสมดังจินตนาการไง”

“ไม่ ไม่ ไม่ สิบไม่ ร้อยไม่ พันไม่ ล้านไม่” เอียดเดินหนี นุ่นเดินตาม ไม่นานสุดท้าย ก็จับเอียดมาถ่ายคู่กับมอญจนได้ในบ่ายนั้น

----- ^^^^^ -----

     ช่วงเย็นหลังจากที่กุ้งเสร็จงานในไร่ก็กลับมายังกระท่อมหลังน้อยของเขา เมื่อกลับเข้ามาก็ต้องพบว่า ทุกอย่างปลี่ยนไป ดูสวยขึ้น เพราะโรสใช้เวลาทั้งวันในการทำรังรักของเธอกับเขาใหม่หมด ในขณะที่โรสกำลังง่วนอยู่กับการจัดรังรักอยู่นั้น กุ้งก็ค่อยๆเดินย่องๆมาจากข้างหลังแล้วกอดหมับเข้าให้ โรสหันมา “พี่กุ้งเล่นอะไรหนูตกใจหมด” กุ้งขอชื่นใจเมียก่อนสองฟอดที่แก้มนวลทั้งสองข้าง

“พอแล้วไปอาบน้ำก่อนไปซิ เหงื่อเต็มเลย” ก่อนไปกุ้งก็ขอเล่นร่างกายเมียนิดนึง ก้มลงไปดูดเต้าเมียเล่นทั้งสองข้าง แล้วก็วิ่งออกไป

“พี่กุ้ง เอาอีกแล้วนะ เผลอไม่ได้เลย ไป๊ คนผีทะเล ไวจริง เดี๋ยวคืนนี้คอยดู จะเอาอุดปากอุดจมูกให้หายใจไม่ออกเลย เซี๊ยวจริงๆ”

     คือกุ้งเป็นคนขี้เล่น ถ้าคบกันนานๆจะรู้ว่า ที่แท้จริงแล้ว กุ้งไม่ได้เป็นคนที่เครียดหรือจริงจังอะไรเลย เป็นคนชอบสนุกมากกว่า หลังจากที่อาบน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้ว ก็มานอนหนุนตักเมียที่แคร่หน้ากระท่อม โรสปอกส้มป้อนใส่ปาก พูดคุยกันก่อนอาหารค่ำ

“พี่หลบทุกคนมาอยู่ที่นี่ทำไมคะ” โรสไม่เข้าใจกับการกระทำของสามี

“พี่ต้องการหนีบางอย่างจาก..” แล้วกุ้งก็จับมือโรสหอมมาหอม และไม่พูดต่อเงียบไปเลย

“พี่หนีอะไร” โรสรอคำตอบ “ไม่มีอะไร พี่พูดไปอย่างนั้นแหละ อย่าไปสนใจอะไรเลย”

“รู้ไหม ว่าทุกคนเค้าเป็นห่วงพี่นะที่หายตัวมาแบบนี้” โรสเอามือเสยผมสามี กุ้งเอามือโรสมากอดเอาไว้ ไม่สนใจที่จะตอบ

“แล้วเรื่องบ้านของคนชื่อนุ่นว่าไง เสร็จแล้วเหรอ ถึงได้หนีมาแบบนี้หนะ ไม่รับผิดชอบงานเลยนะ เห็นพ่อกับอาวัฒน์คุยกันอยู่ หนูก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก แค่อยากรู้ว่ามันยังไงกันก็เท่านั้น” กุ้งม้วนตัวลุกขึ้นมานั่ง และขยับไปกอดโรส

“เรื่องบ้านของนุ่น พี่ให้เมฆ” โรสสะดุดกับชื่อนี้ “เมฆ ชื่อนี้หนูคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน แต่จำไม่ได้”

“หนูคงไม่รู้จักหรอก เมฆเป็นเพื่อนพี่ เรียนและจบสถาปนิกมาด้วยกัน ก๊วนพี่มีทั้งหมด 4 คน มีพี่ เมฆ มอญและโกร๋น แต่ละคนก็แยกย้ายกันไปทำงานตามทางของตัวเอง สองคนแรก ได้ทุนไปเรียนต่อที่เมืองนอก พึ่งกลับกันมาเมื่อต้นปีนี้เอง เพราะใช้ทุนหมดแล้ว ส่วนไอ้โกร๋น ไม่ได้เรียนต่อ มันออกมาทำการค้าขายเสื้อผ้าทั่วไป แต่ก็เก่งนะ จำเพื่อนพี่ได้ไหม คนที่พี่ส่งไปช่วยหนูแทนพี่”

“หนูจำได้แล้ว ไอ้เตี๊ยคนนั้นเอง” กุ้งเอามือบีบจมูกเมีย “ไปว่ามันเตี๊ย ว่ามันก็เหมือนว่าพี่นะเมียจ๋า”

“จร้า ไม่เรียกก็ได้ ไหนๆงานมันเสร็จและจบลงไปหมดแล้ว”

“นั่นอาหารมาแล้ว มาทานกัน ขอบใจนะที่เอามาให้” ชาวบ้าน 2 คนวางถาดอาหารแล้วก็เดินจากไป

     อยู่ที่นี่กุ้งไม่ได้ทำอาหารทานเอง ช้อยและมั่นเป็นคนดูแลเรื่องอาหารการกินให้ เพราะส่วนใหญ่กุ้งจะมาอยู่แค่วันเดียวคืนเดียว เดี๋ยวก็ไป เลยไม่ได้มีเครื่องครัวที่กระท่อมแห่งนี้ กุ้งจูงมือโรสมานั่งทานอาหาร ป้อนกันตามประสาผัวหนุ่มเมียสาวอย่างมีความสุข

***** +++++ *****

     นิดหลังจากที่ได้ระบายความในใจออกไปบ้างแล้ว ก็ดูจะสดชื่นขึ้น เพราะมีชัชคอยประกบอยู่ไม่ห่างจนทำให้เอียดรู้สึกสงสัย

“เฮ๊ยไอ้นุ่น ฉันว่าคุณอาชัช ชอบยัยนิดอดีตเมียพี่กุ้งแน่เลยหวะ ดูซิประกบติดไม่ยอมห่างเลย”

“จริงดิ เป็นไปได้เหรอวะ นั่นหนะรุ่นลูกเชียวนะ ห่างกัน 30 กว่าปีเลยนะแก เท่าที่ฉันรู้มา ยัยนิดอะไรนั่นแก่กว่าเราแค่ 2 ปีเองนะ”

“เรื่องพรรค์นี้มันไม่เกี่ยวที่อายุหรอกโว๊ย มันอยู่ที่ใจและไอ้ตรงนั้นมากกว่า ถ้าคนมันจะเอา ต่อให้รุ่นปู่ รุ่นตา มันก็ไม่รอดหรอก”

     พอเอียดพูดออกมาขนาดนั้น นุ่นก็พูดไม่ออก เพราะมันเป็นความจริง เนื่องจากตอนนี้ ตัวเองก็ตกอยู่ในสภาพนั้นเช่นกัน

“ดีขึ้นหรือยังครับคุณนิด สบายใจขึ้นบ้างไหม ได้ออกมานั่งรับลมทะเลที่หน้าบ้านแบบนี้”

“ขอบคุณนะคะที่อยู่เป็นเพื่อนนิดตลอด เกรงใจจัง” นิดนอนพูดกับชัช ขณะที่อยู่บนเก้าอี้พับหันหน้าออกไปทางทะเล

“อย่าพูดแบบนั้นซิครับ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่” ชัชนั่งจิบบรั่นดีไปพราง พูดไปพราง

“กุ้งเขาทำเหมือนไม่รู้จักหรือไม่รู้ใจก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่านิดยังคิดยังไงกับเขาอยู่ คุณชัชคิดแบบนิดไหม”

     อยู่ดีๆนิดก็พูดโพร่งขึ้นมาซะอย่างนั้นแบบไม่มีที่มาที่ไป จนทำให้ชัชต้องหันหน้าไปมองนิดซึ่งนอนอยู่ทางขวา

“คุณนิด ไหนเราตกลงกันแล้วไง ว่าจะไม่พูดถึงเรื่องของคนๆนี้อีก ทำไมถึงลืมง่ายจัง” นิดไม่ได้หันกลับมา

“ไม่รู้ซิ อาจเป็นเพราะ นิดลืมเค้าไม่ได้มั้ง และนิดก็จะไม่ลืมด้วย นิดคิดดีแล้ว หลายวันที่ผ่านมา นิดขี้ขลาดและยอมแพ้จนเกินไป”

“หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ” ชัชลุกขึ้นมาแล้วจ้องมองไปที่ทะเล

“นิดต้องเอากุ้งกลับมาเป็นของนิดอีกครั้งให้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะต้องใช้เวลาและความพยายามสักเท่าใดก็ตาม นิดจะไม่ยอมแพ้”

“ถึงแม้ว่าเขาจะมีคนใหม่แล้วอย่างนั้นเหรอครับ” นิดลุกขึ้นมาและหันไปมองหน้าชัช

“ใช่ค่ะ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นลูกสาวคุณ” นิดวางแก้วบรั่นดี เดินลงจากบ้านและตรงไปที่ชายหาดโดยลำพังเพียงคนเดียว

“นิด นี่ผมจะทำยังไงกับคุณดี คุณถึงจะลืมนรากรได้เนี่ย”

     เอียดกับนุ่นนั่งทำงานอยู่แถวนั้น สังสัยว่านิดเป็นอะไรถึงเดินลงไปแบบนั้น ชัชมีอาการแปลกๆพอหันกลับมา ทั้งสองก็ทำเป็นนั่งทำงาน พวกสามหนุ่มออกไปเดินเที่ยวที่ชายหาดกัน น้องก็ไปช่วยนมพลอยกับพิณเตรียมอาหารในวันพรุ่งนี้ ส่วนวัฒน์นอนพักผ่อน

<<<<< ----- >>>>>

       หลังจากเสร็จกิจกามไป 2-3 ยก จนอิ่มเอมใจกันแล้ว กุ้งก็มานอนกอดเมียแบบมีความสุขแบบมากกว่าทุกครั้ง ซึ่งไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันเหมือนเขาหลุดออกมาจากวงโคจรของคำว่า งาน เงินและธุรกิจ โรสยังคงคอยบริการความสุขให้กับกุ้งตามที่สามีต้องการขณะที่กุ้งนอนพักเอาแรง โรสชอบที่จะทานไอติมกะทิของกุ้งไม่รู้ทำไม ติดใจอะไรไม่รู้ สงสัยเพราะไอติมแท่งมันโตและใหญ่ถูกใจเธอหละมั้ง โรสถึงได้ชอบทานมันที่สุดเมื่อมีโอกาส พอๆกับที่กุ้งชอบดื่มนมสดจากเต้าของโรส ต่างคนต่างชอบของกันและกัน

       โรสทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับกุ้งเมื่อตอนเช้าแล้ว ว่าคืนนี้จะให้เอาให้เต็มที่สมกับความอยากและความต้องการของกุ้ง เพราะเธอได้เริ่มทานยาคุมแบบรายเดือนไปแล้วตั้งแต่วันนี้ เธอจึงไม่กลัวที่จะท้อง กุ้งบอกให้โรสนอนขณะที่โรสกำลังง่วนกับการทานไอติม

“นอนซะเช้าจะได้สดชื่น อูย เมียจ๋า ยังไม่อิ่มอีกเหรอ” โรสไม่ตอบเพราะกำลังเพลิน

       ไม่นานภูเขาไฟก็ระเบิด ลาวาพุ่งออกมาเต็มปากของโรสจนแทบสำลัก โรสจัดการจนน้ำกะทิหมด สะอาดหมดจรด ถึงเงยหน้ามาคุยกับสามีได้ เอาแขนซ้ายเช็ดปาก “เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ หนูไม่ได้ยิน ตอนนี้อิ่มแล้ว พูดใหม่อีกทีซิ”

“นอนซะเช้าจะได้สดชื่น” โรสเอาหัวมาอิงแขนซ้ายสามี “แล้วพี่ไม่นอนเหรอ”

“พี่จะออกไปดูงานข้างนอกแป๊บนึง เห็นตามั่นบอก ส้มฝั่งโน้นมีปัญหา พี่ว่าจะไปดูซะหน่อย”

“5 ทุ่มเนี่ยนะ ไม่หละหนูไม่ให้พี่ไป มันอันตราย” กุ้งเอามือขวามาเขย่าหัวเมียเบาๆ “อย่าดื้อซิ อะไรๆพี่ก็ตามใจไปจนหมดแล้ว พี่ทำมาตั้งนานเป็นปี ไม่มีอะไรหรอก นะเชื่อพี่ เป็นเมียที่ดี ต้องเชื่อฟังผัว” กุ้งเล่นแบบนี้เลย “ก็ได้ แล้วรีบกลับมานะ หนูกลัว”

“ไม่มีอะไรหรอกที่นี่ปลอดภัย นอนซะนะ” กุ้งหันไปหอมแก้มเมีย และดึงผ้าห่มมาห่มให้

       โรสนอนทั้งๆที่เปลือยนั่นแหละ เพราะถึงยังไงเดี๋ยวรุ่งสางผัวก็ต้องเอาอีก เลยขี้เกียจเปลืองชุด ขี้เกียจใส่เข้าและถอดออก กุ้งแต่งตัวและเปิดประตูออกไปดูสวนส้มแปลงใหม่ที่มีปัญหา ตามั่นมาคอยอยู่พักใหญ่แล้วทั้งสองก็เดินดูว่าปัญหามันเกิดจากอะไร

       ทั้งสองทำงานกันจนเพลิน พอเจอปัญหาก็จัดการจดบันทึกเพื่อที่ในตอนเช้าจะได้แก้ไขได้ทันเวลา จากนั้นประมาณ ตี 5 กุ้งจึงกลับเข้ามาพักผ่อนที่กระท่อม แต่เนื่องจากเพลียเลยนั่งพักเหนื่อยสูบบุหรี่สัก 1 มวน จิบเหล้าขาวพอเป็นกระสัยสักหน่อยอีก 1 ไหเล็กๆ พอหมดคิดว่าสักพักจะเข้าไปนอนข้างใน แป๊บเดียว กุ้งก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ โดยนอนตากยุงอยู่ตรงนั้นแหละ แต่โชคดีที่ยุงไม่ค่อยเยอะ เพราะเขาปลูกตะไค้รหอมไว้รอบเลย กุ้งนอนแผ่แอ่งแม้งอยู่ที่แคร่หน้ากระท่อมนั่นแหละ สบายไป จนเช้า…

       ประมาณ 7.30 น.โรสรู้สึกตัวขึ้นมาหนาวก็หนาว เพราะเปลือยอยู่ ไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้น นึกว่าสามีจะมาให้กอด มองซ้ายขวาก็ไม่เห็นสามี จึงรู้ว่าเมื่อคืนกุ้งไม่ได้กลับเข้ามานอน จึงลุกขึ้นมาเอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัวชั่วคราว แล้วเดินเปิดประตูกระท่อมออกมา เห็นกุ้งนอนหลับคุดคู้อยู่ที่แคร่หน้ากระท่อม ไหเหล้าและซองบุหรี่วางระเกะระกะ โรสจึงจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อยและเดินกลับเข้าไปเอาผ้าห่มมาห่มให้สามี แล้วโรสก็ก้มลงไปหอมแก้มกุ้งทางด้านซ้ายเบาๆ “เห้อ ผัวฉัน ทำงานจนเหนื่อย หมดแรงเลยซิท่า”

       จากนั้นโรสก็เดินกลับเข้าไปอีกครั้ง ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยทันทีไม่นอนต่อแล้ว หาขนมปังรองท้องชั่วคราว เพราะซื้อตุนไว้เยอะ

“วันนี้จะทำอะไรดีนะ วันนี้ 14 เมษา วันครอบครัวนี่ ดีเลย พอพี่กุ้งตื่น ขอให้พี่กุ้งพาไปวัดดีกว่า”

       แล้วโรสก็เตรียมชุดให้สามี แขวนไว้อย่างดี และก็เปิดประตูเดินออกมา รดน้ำต้นไม้ฆ่าเวลาไปเรื่อยๆสบายใจและมีความสุขดีจึงฮัมเพลงไปด้วยเบาๆ ประมาณ 8 โมงโดยประมาณ สาวน้อยแอปเปิ้ลก็วิ่งมาหากุ้งเช่นเดิม ตะโกนมาแต่ไกลเลย

“คุณอาๆ” โรสทำมือจุ๊ๆ “อย่ากวนคุณอาครับ” แอปเปิ้ลงงว่าโรสเป็นใคร

“น้าเป็นใครคะ” โรสยิ้มให้และปิดน้ำ “มากับน้าทางนี้เร็ว” โรสรีบจูงมือแอปเปิ้ลไปจากระท่อมทันที

“เดี๋ยวค่ะ” ไม่ทันแล้วโรสไปเร็วมาก โรสพาแอปเปิ้ลหลบมาในสวนองุ่น ซึ่งไม่ไกลจากกระท่อมเท่าใดนัก

       พอมาถึงก็นั่งพักเหนื่อย แถวๆนั้นแหละ “ตกลงน้าเป็นใครคะ ยังไม่ได้บอกหนูเลย” โรสจะบอกเด็กอายุ 4 ขวบยังไงดีให้เข้าใจ

“น้าเออ เออ เป็น” โรสเกาหัว ยังไงดีเนี่ย “เออเป็น แฟน แฟนคุณอาของหนูไงครับ น้าชื่อโรสนะ แล้วหนูหละชื่ออะไรจ๊ะ”

“แอปเปิ้ลค่ะ งั้นน้าไปเล่นกับหนูแทนคุณอานะ” โรสยิ้มและพยักหน้าให้

“ได้ค่ะ ไปเลย ทางไหนครับ นำทางน้าไปเลย” แอปเปิ้ลดึงมือโรสวิ่งไปเลยทันที

       1 ชั่วโมงผ่านไป ประมาณ 9 โมงเช้า กุ้งตื่นขึ้นมา “ผ้าห่ม โรส ขอบใจนะ” แล้วกุ้งก็ลุกไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดใหม่ที่โรสแขวนไว้ให้ และทานขนมปังรองท้องนิดหน่อยที่โรสทำเป็นแซนวิส “ขอบใจมากนะโรสที่ดูแลพี่เป็นอย่างดี พี่รักหนูมากๆเลยนะ รู้ไหม”

       แล้วก็เดินเข้าไปในสวน เห็นโชติรสวิ่งเล่นอยู่กับแอปเปิ้ล ทำให้เขามีความสุขมาก กุ้งจึงทำงานต่อไปตามปกติ โดยที่ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้วในตอนนี้ โรสวิ่งเล่นกับแอปเปิ้ลตลอดเช้าไปจนถึงเที่ยง หลังจากทานมื้อเที่ยง กุ้งจึงพาโรสไปวัดตามที่ต้องการ

///// +++++ /////

   วันนี้ 15 เมษายน นิดตื่นแต่เช้าออกมารับลมและอากาศสดชื่นที่หน้าบ้าน มองออกไปที่ชายหาดเห็นผู้คนยังไม่มีผู้คนสักเท่าใดเพราะยังเช้าอยู่ “วันสุดท้ายของการพักผ่อนแล้วซินะเรา เล่นน้ำทะเลให้มันชุ่มปอดสักวันดีกว่า อากาศยามเช้ากำลังดี แดดก็ไม่ร้อน”

     เมื่อคิดได้ดังนั้น นิดก็เดินกลับเข้าไปในห้องเปลี่ยนเป็นชุดบิกินี่ว่ายน้ำสำหรับเล่นน้ำทะเลทันที เอาเสื้อคลุมใส่ทับ หยิบแซนวิสและน้ำผลไม้ติดมือไปด้วย เอาไปวางไว้ที่เก้าอี้ชายหาดหน้าบ้านแล้วลงเล่นน้ำทะเลคนเดียวอย่างสบายใจ

     ชัชเดินออกมาและมองลงไปแต่ไม่ได้ลงไปเล่นด้วย วัฒน์เดินเข้ามาแตะไหล่เบาๆ

“เอาจริงเหรอวะเพื่อน รุ่นลูกเชียวนะ” ชัชหันมา “ไม่รู้ซิ ฉันคิดว่าฉันไม่ได้รักเธอแบบชู้สาวนะ แต่แค่อยากให้เธอลืมนรากรให้ได้เท่านั้น ฉันมีแต่ความเป็นเพื่อนและคนที่หวังดีเท่านั้น ไม่ได้คิดเกินเลยอะไรจริงๆ ฉันสาบานได้”

“เอาเถอะ นั่นมันก็สิทธิ์ของแก ถึงแกจะรักและอยากได้เธอมาเป็นเมีย มันก็สิทธิ์ของแก ฉันไม่สามารถห้ามแกได้ ถ้ายัยนิดเค้าเปลี่ยนใจมารักแกสักวัน ให้วันเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า จะได้เตรียมตัวกลับกัน สายแล้วเดี๋ยวมันจะร้อน”

     แล้วสองหนุ่มน้อยก็หันกลับไปนั่งทานมื้อเช้า ส่วนกลุ่มของนุ่นก็กำลังเพลินอยู่กับการถ่ายแฟชั่นชุดสุดท้าย หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อทุกอย่างได้ล่วงเลยมาถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับกันแล้ว ทุกคนก็กลับมารวมตัวกันที่บ้านพัก เช็กข้าวของอุปกรณ์จนเรียบร้อยดี ก็แยกย้ายกันกลับ ขากลับได้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพราะมีอย่างที่ได้เปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากน้องกับนุ่นยังมีการแครงใจกันอยู่ น้องจึงไม่อยากที่จะขอกลับกับนุ่นเพียงลำพัง จึงมีข้ออ้างและเป็นทางออกที่ค่อนข้างจะไปได้สวยเลยทีเดียว

“พี่นุ่นหนูไม่ขอกลับกับพี่นะไหนๆความจริงก็เปิดเผยแล้ว หนูขอกลับกับพี่โกร๋นแฟนหนูนะ”

“อ้าวแล้วจะอัดไปกันยังไงหละ ข้าวของออกจะเต็มรถขนาดนั้น กลับกับพี่เหมือนเดิมหนะดีแล้ว”

     เมฆพอจะเดาเหตุการณ์ออกจึงออกตัวแทนทันที “ก็ดีเหมือนกันนะ แฟนกันขากลับก็อยากจะนั่งจู๋จี๋กันตามประสาคนรัก ให้น้องเขากลับกับโกร๋นแล้วกัน สบายมาก รถไอ้มอญออกจะกว้างจริงไหมเพื่อน” มอญรีบพยักหน้ารับ

“ใช่ๆสบายมาก” นุ่นทำหน้าไม่ถูกเลยขามามาสองคน ขากลับต้องกลับคนเดียวเหรอนี่

     นุ่นเริ่มเข้าใจว่าน้องไม่สนิทใจแล้วกับเรื่องที่เกิดขึ้น จึงไม่อยากกลับด้วย เอียดเห็นเพื่อนไม่สบายใจ วินาทีนั้นจึงหลุดปากออกมาแบบไม่ได้คิด เพียงแค่อยากจะให้เพื่อนไม่ต้องกลับคนเดียวและไม่สบายใจ จึงโพร่งออกไป

“พี่เมฆ ก็ขับรถให้ไอ้นุ่นมันหน่อยซิ มันเป็นผู้หญิงคนเดียวหนูไม่อยากให้มันขับกลับคนเดียว อันตรายนะพี่นะถือว่าช่วยกัน”

“ไอ้เอียด ฉันกลับคนเดียวได้” นุ่นหน้าไม่ดี เพราะเกรงใจเมฆ เมฆเลยตัดปัญหาเพื่อไม่อยากให้งานกร่อย

“ดีเหมือนกัน พี่จะได้คุยงานกับนุ่นไปด้วยเลยระหว่างทาง เพราะงานนี้ค่อนข้างรีบด้วย เห็นนุ่นต้องการจะออกให้ทันคืนวันที่ 16 นี้ตามนี้นะ ไปไป” นุ่นไม่ทันจะตกลงด้วยเลย ทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามรถที่ตกลงกัน เมฆแบบมือ

“อะไรคะพี่ นุ่นไม่เข้าใจ อยู่ดีก็มาแบบมือ” นุ่นมองหน้า “กุญแจรถ”

   เมฆยิ้มเหมือนจะดุและพยักหน้าช้าๆ นุ่นเลยต้องดึงกุญแจจากกางเกงให้ แล้วเดินแก้มตุ่ยไปเลย

“แล้วเจอกันที่ กทม.นะเพื่อน ส่วนของของมึง กูกับไอ้โกร๋น จะขนไปไว้ที่คอนโดให้”

     มอญยกมือบอกเพื่อนก่อนที่จะออกรถเป็นคันแรก “เออ แล้วเจอกัน” เมฆตะโกนกลับไป

“งั้นเราก็รีบไปกันเถอะพี่” แล้วเมฆก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง เอียดตะโกนแซวเลย

“ฝากเพื่อนหนูด้วยนะพี่ ส่งให้ถึงประตูห้องนอนเลยนะ”

“อีบ้า ไอ้เอียด” นุ่นเอามือชี้หน้าเพื่อน เมฆก็บ้าจี้รับมุขเอียดเสียด้วย

“ได้เลยเอียด พี่จะทำตาม ไม่เอียดผิดหวังเลยแล้วกัน” นุ่นหันมาทุบไหล่เมฆเบาๆ

“พี่เมฆ..” นุ่นชี้หน้าเมฆ “เอากับมันด้วยนะไปเลย รีบออกรถเลย หนูไม่อยากร้อนกลางทางและถึงบ้านเย็น ไปเลย”

“จร้า” แล้วเมฆก็ขับออกไปเป็นคันที่สอง .. เอียดเดินมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ซึ่งเหลือเป็นคันสุดท้าย

     มองเข้าไปเห็นพิณและนมพลอยนั่งอยู่ที่เบาะหลังแล้ว จึงขึ้นไปนั่งด้วย เพราะแถวหน้า วัฒน์ ชัชและนิด ต้องนั่ง

“เอาตามนี้นะ” ตอนนี้รอชัชสั่งงานคนที่เฝ้าบ้านให้เสร็จเสียก่อน ไม่นานชัชก็เดินลงมา

“ไปฉันเสร็จธุระแล้ว สั่งงานนิดหน่อย พอดีอาทิตย์หน้าจะมีคนมาขอเช่าสถานที่จัดเลี้ยง อยากได้บ้าน ก็เลยบอกให้เขาทำความสะอาดห้องหับใหม่ให้ดี และนิดหละวัฒน์” วัฒน์ชี้ไปทางทะเล “เห็นเดินไปทางทะเล งั้นฉันไปรอที่รถนะ”

“เออ บอกตาทองด้วยให้สตาร์ทรถรอได้เลย และบอกเจ้าพร้อมให้ขนของไปไว้ที่หลังรถด้วยยังเหลืออีกหลายอย่าง”

“ได้ ตามสบายนะ” แล้ววัฒน์ก็เดินจากไป ชัช เดินไปหานิดที่ชายหาด เห็นนิดกำลังก้มเขียนที่ทรายอยู่ที่ชายหาด และเอาก้อนหินเรียงเป็นข้อความ จึงเดินเข้าไปดู โดยที่นิดไม่รู้ตัว ชัชยืนอ่านข้อความนั้นอยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ

“นิดรักกุ้ง เราจะกลับมาด้วยกันอีก นิดขอสัญญา รอนิดนะกุ้ง รักมากมาย”

“นิด” ชัชตะโกนออกไป นิดหันมา “ว่าไงคะชัช” ชัชยืนกอดอกพร้อมกับกวักมือ

     นิดวิ่งกลับเข้ามาหา พร้อมกับปัดเนื้อตัวที่เปื้อนทรายนิดหน่อย “กลับได้แล้ว” ชัชบอกเบาๆ

“เดี๋ยวมันจะร้อน” นิดเอามือคล้องเอวชัช “ค่ะ” แล้วก็เดินกอดเอวกันขึ้นรถ มุ่งตรงกลับ กทม.ทันที

***** ฿฿฿฿฿ *****

    ดาวตัดสินใจดีแล้วว่าจะหันกลับไปหากุ้งอีกครั้ง หลังจากที่ลองตัดใจไปพักใหญ่ ลองออกไปไหนมาไหนกับมอญดูแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะดาวไม่ได้มีใจให้กับมอญเหมือนที่มีใจให้กับกุ้ง ช่วงสงกรานต์หลังจากที่หมกตัวอยู่นานเพื่อหาหนทางและวิธีอยู่ที่จะเข้าถึงตัวกุ้งให้ได้ ก็ลุกขึ้นสู้ใหม่ ถึงแม้ว่าจะยังได้เงินเดือนจากกุ้งอยู่ก็ตาม แต่ก็ยังไม่พอใจอยู่ดี เพราะต้องการครอบครองทุกอย่างที่เป็นของกุ้งทั้งหมดเท่านั้นจึงจะพอใจ ตราบใดที่ยังไปไม่ถึงฝั่งฝัน วิธีใด หนทางใด ที่จะทำให้เธอสำเร็จไปถึงจุดหมายปลายทางได้ ถึงจะเสี่ยงปานใด เธอก็จะทำ จึงรีบออกหาข่าวของกุ้งทันทีว่าตอนนี้กุ้งหมกตัวอยู่ที่ใด เริ่มต้นใหม่อีกครั้งหลังจากที่พลาดมาแล้วจากนิด

----- ^^^^^ -----

       หลังจากกลับมาจากทะเลได้ 3 วัน ถ้านับรวมตั้งแต่วันที่ 13 นี่ก็เกือบอาทิตย์เลยทีเดียว โรสก็ยังไม่กลับมาบ้านอีก จนชัชต้องวีนแตก เพราะมันนานมากเกินไปแล้ว ไม่มีใครเข้าหน้าติดเลยสักคน แม้กระทั่งแม่นมพลอย

“นี่มีใครรู้บ้างว่ายัยหนูหายไปไหน หลายวันแล้วนะ นี่มันอะไรกัน ยัยหนูไม่เคยเป็นแบบนี้ ว่าไง ไม่รู้จักหรือไม่รู้ใจฉันกันแน่ ทุกคนอยู่กับฉันมาก็ตั้งนาน ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่ยอมเข้าใจ พยายามกันหน่อยได้ไหม ไม่ใช่ต้องรอให้ฉันเป็นคนสั่งอย่างเดียว ปัดโธ่เว๊ย”

“หนูไม่ทราบค่ะคุณท่าน” พิณกลัวจนตัวสั่น นั่งพับเพียบยกมือพนมไว้

“แล้วแม่พลอยหละ ไม่รู้เหรอว่าลูกสาวสุดที่รักหายตัวไปไหนหนะ และไม่คิดจะโทรตามกันบ้างรึไง”

“แล้วคุณท่านจะให้อิฉันกับนังพิณมันไปตามที่ไหน ทำยังไงช่วยบอกทีซิคะ ในเมื่อโทรไปคุณหนูก็ปิดเครื่อง ไม่ยอมเปิด ช่วยบอกทีซิคะว่าจะให้อิฉันทำยังไง อิฉันก็จนปัญญาแล้ว ขนาดคุณท่านเป็นพ่อคุณหนูก็ยังไม่ติดต่อกลับ แล้วอิฉันเป็นใคร แค่แม่นมไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณหนูจะมาให้ความสำคัญอะไร จริงๆแล้ว ถ้าจะหาคนผิด ไม่ใช่ใครเลย ก็คุณท่านนั่นแหละที่พาคนชื่อนิดมา ถ้าท่านไม่พามาก็คงจะไม่เกิดเรื่องขึ้นหรอก จริงไหม คุณหนูของอิฉันก็คงไม่น้อยใจ และหนีไปหรอก คิดซิคะว่าที่อิฉันพูดมาหนะ มันจริงไหม”

       ชัชไม่รู้จะตอบยังไง เพราะที่นมพลอยพูดมามันถูกต้องหมดเลย เลยหาทางออกโดยทำเป็นอารมณ์เสียเดินออกนอกบ้านไปเลย

“พร้อมๆ พร้อม โว๊ย อยู่ไหน ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนวะ” พร้อมกำลังนั่งทานข้าวอยู่หลังบ้าน รีบวางจานข้าวและวิ่งออกมา

“ขอรับคุณท่าน” พร้อมนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆชัช “ลูกข้าไปไหนเอ็งรู้ไหม” พร้อมส่ายหน้า “ไม่ทราบครับท่าน”

“อะไรวะ จะไม่รู้ได้ยังไง ก็วันนั้น ข้าเห็นนะว่ายัยโรสเข้ามาคุยอะไรกับเอ็งก่อนที่จะขับรถออกไปหนะ”

“ก็ผมไม่ทราบจริงๆว่าคุณหนูไปไหน วันนั้นคุณหนูแค่มาทางไปลพบุรี เท่านั้น”

“ลพบุรี ไปทำไม” ชัชยืนงง สักพักพร้อมก็นึกขึ้นได้จึงพูดออกมา

“ยังมีอีกนะครับท่าน คุณหนูยังถามอีกว่า อำเภอลำสนธิและเขตประวัติศาสตร์ ปรางค์นางผมหอม ไกลกันมากไหม ผมก็ตอบว่าไกล ประมาณ 20 กิโลได้ เท่านั้นแหละ คุณหนูก็ขับรถออกไปเลย ผมก็รู้เพียงเท่านี้แหละครับ”

“ยัยหนูไปที่ลพบุรีทำไม มีอะไรที่นั่น ยัยออยบ้านก็อยู่ที่สามพราน แล้วไปทำไม” ชัชยืนบ่นอยู่คนเดียว

“คุณหนูอาจจะไปเที่ยวในช่วงวันสงกรานต์และค้างบ้านเพื่อนก็ได้นะครับท่าน คงไม่น่าห่วงหรอก คุณหนูเก่งออกขนาดนั้น”

“เออๆแกจะไปไหนก็ไป เดี๋ยวๆฝากบอกตาทองด้วย ว่าบ่ายนี้อย่าลืมเอารถทั้งสองคันไปเข้าศูนย์และเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องด้วยหละ โดยเฉพาะรถตู้ อาทิตย์หน้า ฉันมีแขกมาจากต่างประเทศ ฉันจะได้มั่นใจว่ารถปลอดภัย ส่วนเก๋งของฉัน ฉันไม่ค่อยห่วง”

“ครับท่าน” พร้อมรับคำสั่งแล้วก็กลับไปทานข้าวต่อ

       ชัชกลับมายืนคิดต่อว่าโรสไปทำไมที่นั่น เมื่อคิดไม่ออกก็เดินไปยังสวนกล้วยไม้ และหาอะไรทำเพื่อให้หายฟุ้งซ่านทันที

>>>>> ----- <<<<<

     ตกดึกที่บ้านไร่ ก็เช่นเดิมเหมือนหลายๆคืนที่ผ่านมา สองผัวเมียก็มีกิจกามกันตามปกติ หลังจากที่เสร็จกิจแล้ว กุ้งก็เตรียมตัวออกไปตรวจไร่อีกเช่นเคย จนโรสต้องขอร้อง เพราะไม่อยากให้เป็นเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว

“จะไปไหนอีกหละพี่ ดึกแล้ว นี่จะเที่ยงคืนแล้วนะ”

“ไปตรวจความเรียบร้อยของไร่เหมือนเดิม หนูนอนเถอะ”

“6 วันแล้วนะพี่” โรสนับอยู่ทุกวันพอมาถึงวันนี้โรสไม่ยอมแล้ว เพราะบางวันก็กลับมาเช้าเลย เธออยู่คนเดียวกลัว วันนี้เลยไม่ยอม

“จะกี่วันพี่ก็ต้องทำ เพราะมันเป็นหน้าที่ของพี่ที่เป็นเจ้าของไร่นะคนดี อย่าห่วงเลย”

“ไม่ ถ้าพี่ไป งั้นวันนี้หนูไปด้วย หนูไม่อยากอยู่คนเดียว หนูกลัว อีกอย่างหนูเป็นเมียพี่ ก็ถือว่าหนูเป็นเจ้าของด้วยเหมือนกัน”

     กุ้งมองหน้าเมียที่แสนจะดื้อ โรสไม่สนใจเพราะกุ้งดื้อก่อน รีบลุกขึ้นจากที่นอนทั้งๆที่เปลือยไปแต่งตัวทันที กุ้งห้ามโรส แต่โรสไม่สนใจจนแต่งตัวเสร็จ “ไปพี่ หนูเรียบร้อยแล้ว ไปตรวจไร่กัน” โรสดึงมือกุ้ง กุ้งคงยืนนิ่ง ไม่ไปไหนทั้งสิ้น

“ซิ หนูจะได้รู้อาณาเขตของไร่เราด้วย ว่าแค่ไหน จะกว้างใหญ่เหมือนที่แสงตะวันไหม”

“เครๆ พี่ไม่ไปก็แล้ว ยอม ยอมใจเมียจริงๆ” โรสยิ้มสะแหยะใส่ “โธ่ นึกว่าจะแน่ พอหนูเอาจริงพี่ก็ไม่กล้า นอนได้แล้ว หนูง่วง”

     กุ้งเปลี่ยนชุดลุยสวนออกทันที เป็นชุดลำลองปกติของเขาคือเสื้อกล้ามผ้าขาวม้า โรสก็เช่นกันเปลี่ยนเป็นชุดนอนไม่ได้นอนทันที เมื่อไม่ได้ไปข้างนอกแล้ว หลังจากที่ไม่ได้ใส่มาหลายวันหลายคืนแล้ว วันนี้โรสเลือกชุดคลุมหัวยาวบางๆสีโอรส เนื้อดีจากฝรั่งเศสมาใส่เพราะมันนิ่มไม่ระคายตัวเวลานอน ถึงจะมีเหงื่อออกบ้างก็ไม่เป็นไร

     กุ้งนึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องในม่านรูดว่าจะสารภาพกับโรสมาตั้งนานแล้ว อีกอย่างตอนนี้ก็เป็นแฟนและผัวเมียกัน คิดว่าโรสคงจะไม่โกรธ “เออโรส พี่มีเรื่องจะสารภาพ” กุ้งเปิดมุ้งและขยับมานอนกอดเมีย

“น่ารักจังผัวฉัน ทำผิดแล้วมาขอสารภาพด้วย เอ้าว่ามา”

“ถ้าพี่บอกไปแล้วหนูต้องห้ามโกรธพี่นะ” โรสมองหน้าสามี

“อะไร วันนี้มาแปลก อย่าบอกนะว่าแอบไปมีเมียน้อยซุกซ่อนไว้ที่ไหนอีกเนี่ย”

“ไม่ใช่ เรื่องนั้นไม่มีแล้ว เข็ดแล้ว มีโรสเป็นเมียคนเดียวพี่พอแล้ว” โรสยิ้มออกมาแล้วขยับไปหอมแก้มขวากุ้ง

“เอารางวัลไปก่อน 1 ทีที่พูดได้ดีมาก” แล้วโรสก็ขยับตัวลงมานอดกอดกุ้ง หัวซุกไปที่ลำตัว เอามือขวามาลูบไล้แขนซ้ายไปมา

“คือที่พี่พาหนูเข้าโรงแรมม่านรูดวันนั้นหนะ ที่จริงแล้วมันไม่ใช่บ้านพี่หรอก” โรสรีบลุกพรวดขึ้นมาชี้หน้าสามี

“พี่กุ้ง” โรสชี้หน้ากุ้งด้วยมือขวา จ้องหน้าสามีเขม็ง “นั่นไงพี่นึกแล้วเชียว ว่าหนูต้องโกรธและไม่พอใจ”

“แล้วมันน่าไหมหละ และพี่ทำทำไม” กุ้งตีหน้าเศร้าทันที โรสเอามือลง แล้วทุบไปที่อกซ้าย 2-3 ที กุ้งจับมือเมียเอาไว้

“พี่แค่อยากจะแกล้งหนูเท่านั้นเอง วันนั้นพี่ก็แค่อยากให้หนูกลับไป แต่หนูก็ไม่ยอมกลับ พี่ก็เลยต้อง..”

“แกล้งหนู” โรสรีบสวนกลับทันที “ครับ พี่ผิดมากใช่ไหม” โรสตอบโดยไม่ต้องคิด

“ค่ะผิดมาก” โรสจ้องหน้าสามีแบบไม่พอใจ “แล้วหนูจะลงโทษพี่ยังไงหละ”

 “ต้องลงโทษอย่างหนักค่ะคุณสามีขา เพราะผิดมาก อย่างนี้ไง”

     โรสรีบขึ้นคร่อมขากุ้งอย่างเร็ว เปิดผ้าขาวม้าออกแล้วรีบควบม้าทันทีอย่างไว โดยกุ้งไม่ทันตั้งตัว มือทั้งสองคล้องคอและเอาปากเธอประกบปากกุ้งจูบอย่างเร็ว กุ้งใช้มือทั้งสองของเขาคลึงและบีบเต้าทั้งสองของโรสไปด้วยพร้อมๆกันอย่างมีความสุขเช่นกัน โรสหลับตาพริ้มควบม้าอย่างมีความสุขเร็วบ้างช้าบ้างตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่ถึง 30 นาที กุ้งก็เสร็จ

“อ๊าก” ภูเขาไฟระเบิด <บึ้ม> โรสก็เสร็จ ถึงจุดสุดยอดพร้อมๆกันกับผัวพอดีเช่นกัน มือทั้งสองที่กอดกุ้งอยู่เกร็ง จนต้องจิกลงไปที่คอ

“อร๊าย ผัวขา ช่วยเมียด้วย” จึงส่งเสียงแห่งความสุขออกมาแบบไม่มียางอายเลยทันที ดังลั่นไปทั้งไร่ในค่ำคืนนี้

     ภูเขาไฟระเบิด ลาวาไหลออกมา พุ่งเข้าสู่ถ้ำลึกลับของโรสอย่างแรงจนล้นและไหลทะลักออกมายังก้นของกุ้งเต็มไปหมด โรสหมดแรงสลบเหมือดทันที เหงื่อไหลออกมาเต็มหน้าและลำตัวไปหมดเพราะเหนื่อยกับการควบม้าลงโทษในครั้งนี้ นั่งหลับอยู่บนขาของกุ้งไม่ไหวติง มือทั้งสองยังคงคล้องอยู่ที่คอของกุ้งแน่น ขาทั้งสองหมดแรงงอพับอยู่ข้างขาของกุ้ง หันหน้าด้านซ้ายออกมา แก้มขวาเธอซบอยู่ที่แก้มขวาของกุ้ง ส่วนตัวกุ้งเองก็หมดแรงไม่ไหวติง ไม่ขยับไปไหนเหมือนกัน นั่งพิงข้างฝาอยู่อย่างนั้น

     สรุปคืนนี้โรสไม่ได้นอนเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา เธอนั่งหลับคาอยู่บนตัวกุ้งโดยไม่ได้ลุกไปไหนเลยตั้งแต่เสร็จกิจ เอามือกอดคอสามีเอาไว้ แล้วหลับไปด้วยกันทั้งคู่ตลอดคืน กุ้งก็เช่นกัน คืนนี้ไม่ได้นอนตามปกติ นั่งพิงข้างฝาเหมือนหุ่นยนตร์เลย จนเช้า..

***** ^^^^^ *****

     ออยไม่ได้ไปธุระกับพ่อตัวเองหรอก แค่เบื่อไม่อยากไปกับโรสเท่านั้นเอง จึงแกล้งบอกและปฏิเสธโรสไปอย่างนั้น เพราะตอนนั้นกุ้งหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ขนาดโรสยังหาตัวไม่เจอ แล้วจะไปทำไม ไปก็ไม่มีอะไร สู้ไปหาเหยื่อเอ๊าะๆกินจะดีกว่า และคืนนี้ก็อีกเช่นกัน เกือบ 7 วันแล้วที่ออยเปลี่ยนหน้าเด็กหนุ่มที่มาร่วมรักกับเธอ จนเธอเองก็เริ่มเบื่อแล้ว เจอแต่คนที่ไม่จริงใจ จ้องจะเอาแต่เงิน ออยเลยเบื่อ “เอ้าเอาไป แล้วไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ น่ารำคาญ บริการก็ไม่ได้เรื่อง เงินก็อยากจะได้กันจัง”

     เด็กหนุ่มที่ขายบริการรับเงินแล้ว เดินเข้ามาหอมแก้มขอบใจออยที่เรียกมาใช้บริการ แต่ออยไม่ปลื้ม จนออยต้องหลบไม่ให้หอม

“ไปเลย ไม่ได้เรื่อง” เด็กหนุ่มปิดประตูเดินกลับออกไป ออยหงุดหงิดแต่เช้า เสียความรู้สึก ขณะที่ใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวอยู่

“พี่กุ้ง พี่อยู่ไหนนะ หนูคิดถึงพี่ หนูต้องหาพี่ให้เจอให้ได้ เกือบเดือนแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน หนูต้องพลิกแผ่นดินหาพี่ให้เจอ พี่กุ้ง พี่หายไปไหนเนี่ย ทำเหมือนไม่รู้จักหรือไม่รู้ใจหนูกันเนี่ย ไม่รู้รึไงว่าหนูรักพี่จริงๆ ไม่ได้คิดจะต่อรองเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”

##### ^^^^^ #####

     ประมาณ 8 โมงเช้า โรสรู้สึกตัวขึ้นมาก่อน ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ขยับหน้าออกมาแล้วหอมแก้มสามีข้างขวา 1 ที และกระซิบเบาๆที่หู “พี่กุ้ง พี่กุ้ง พี่กุ้ง” โรสรู้สึกว่ามีอะไรอยู่ในตัวเธอ เพราะมีความรู้สึกว่ามันขยับไปมาเองโดยปริยายแบบไม่ได้ตั้งใจ เหมือนอะไรสักอย่างกำลังขยายตัว เธอจึงก้มลงมาดู ปรากฏว่าเธอยังนั่งคร่อมขากุ้งอยู่ จึงรู้เลยว่าที่กำลังขยายตัวอยู่ภายในร่างกายเธอนั้นคืออะไร

     โรสจึงค่อยๆขยับควบม้าเบาๆอีกครั้งเพื่อให้กุ้งตื่น เพราะตอนนี้เธอเริ่มจะมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อน้องชายของกุ้งเริ่มขยายตัวทำงาน โรสเริ่มจากช้าๆและเร็วขึ้นตามลำดับ พอได้ที่ได้จังหวะ ก็ควบเต็มที่เต็มกำลัง จนภูเขาไฟระเบิดลาวาออกมาอีกครั้ง “อร๊าย”

     กุ้งถึงตื่นได้ โรสกอดคอกุ้งไว้อีกครั้งเพราะเหนื่อยแต่ไม่ถึงกับหลับแค่เพลียเท่านั้น กุ้งค่อยๆขยับตัวเอียงออกมาแล้วลุกขึ้นถอนตัวออกมาจากโรส โรสรีบทานไอติกะทิมต่อทันทีเมื่อกุ้งยืนขึ้น ไม่นานก็สะอาดหมดจรด จากนั้นก็ขอตัวไปอาบน้ำ โดยที่กุ้งขอไปก่อน เพราะโรสอ่อนแรงอยู่ ขอนอนพักแป๊บนึง กุ้งก็ไม่ว่าอะไร ไม่นานหลังจากที่กุ้งอาบน้ำเสร็จ โรสก็ไปอาบต่อทันที

     หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ทั้งสองก็ออกมาทานมื้อเช้า เพราะชาวบ้านเอาอาหารมาวางไว้ให้แล้ว ไม่นาน แอปเปิ้ลก็มาหาอีกเช่นเดิม

“คุณอา น้าโรส ไปเล่นกันเถอะ หนูรอนานแล้ว” กุ้งและโรสยิ้มให้กับความน่ารักไร้เดียงสาของเด็กน้อย

“เอาไว้วันหลังนะจ๊ะแอ๊ปเปิ้ล วันนี้อาไม่ว่างแล้วหละอาจะไป กทม.ไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะ ได้ไหมครับ”

“ว๊า แย่จัง งั้นหนูไม่กวนแล้วหละ” พูดจบเด็กน้อยก็หันหลังเตรียมจะวิ่งกลับทันที กุ้งเรียกไว้ก่อน

“เดี๋ยวซิครับ” แอ๊ปเปิ้ลหยุดและหันมา “อะไรเหรอคะ” กุ้งชี้ไปที่โรส “มาลาน้าโรสเขาก่อนซิ จะไปเฉยๆแบบนี้ได้ไง”

     แอปเปิ้ลวิ่งไปหาโรสทันที “น้าโรสไปแล้วคราวหน้าอย่าลืมกลับมาหาหนูอีกนะ น้าโรสน่ารักหนูคิดถึง” แล้วแอ๊ปเปิ้ลก็หอมแก้มโรสทั้งสองข้าง “น้าก็เหมือนกัน คิดถึงน้องแอ๊ปเปิ้ลมากๆเลย หลายวันที่อยู่ที่นี่ น้ามีความสุขมากๆเลยที่ได้หนูเป็นเพื่อนเล่น” แล้วโรสก็หอมแก้มแอ๊ปเปิ้ลกลับทั้งสองข้างเช่นกัน “เอ้านี่น้าให้เป็นของขวัญ 1 พันนี้เอาเก็บไว้เป็นค่าเล่าเรียนนะครับ”

     แอ๊ปเปิ้ลไหวขอบคุณโรสที่ให้สตางค์ “เอ้า นี่ของอา ไม่น้อยหน้าน้าโรสเหมือนกันอีก 1 พัน เก็บเอาไว้นะครับคนเก่งของอา” แอ๊ปเปิ้ลไหวขอบคุณกุ้ง กุ้งเอามือเขย่าหัว คราวนี้แอ๊ปเปิ้ลหันหลังวิ่งจู๊ดเลย กุ้งหันไปมองหน้าโรส

“พี่ต้องขอโทษโรสด้วยนะที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ว่าพี่ไหมที่พี่จะกลับแล้ว ได้เวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่พี่หนีมันมาสักที”

“ไม่โกรธค่ะ เพราะหนูก็กำลังจะบอกพี่เหมือนกันว่าต้องกลับเสียที พอดีพี่ชิงบอกเสียก่อน เพราะหนูไม่อยากให้พี่หมกตัวอยู่ที่นี่ไปจนตายหรอก มีอะไรอีกหลายอย่างที่ตรงนี้ไม่มี ไหนจะกทม.และแสงตะวัน ที่พวกเราต้องไปสะสางและเผชิญหน้าต่อสู้กับมันต่อไป หลายคน กำลังรอการกลับไปของพี่อยู่ เข้าใจไหมคะคุณสามีที่รัก” โรสเข้าใจกุ้งไปซะทุกอย่าง มิน่าหละกุ้งถึงรักโรสมากกว่านิด

“พร้อมหรือยังครับคุณภรรยาที่น่ารัก” กุ้งยื่นมือซ้ายออกไป โรสยื่นมือขวาออกมาจับ กุ้งบีบมือโรสและดึงเข้ามาหา

     กุ้งขอจูบโรสอีกครั้งแบบดูดดื่มครั้งสุดท้าย ก่อนที่ทั้งสองจะไม่มีโอกาสทำแบบนี้กันอีก เมื่อถึง กทม. จุดหมายปลายทางข้างหน้าต่อแต่นี้ไป จะเกิดอะไรขึ้น บันทึกรักหน้าใหม่ของทั้งสอง กำลังจะถูกเขียนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง หลังจากที่ได้หยุดเขียนไปนาน

“ไปครับที่รัก บันทึกรักหน้าใหม่ของเราทั้งสองเริ่มขึ้นแล้ว ตั้งแต่บัดนี้ อนาคตจะเป็นเช่นไร คงต้องวัดใจกันแล้วหละ สู้ไหม”

“สู้ค่ะ พี่อยู่ไหน หนูจะอยู่กับพี่ด้วย เพราะผัวเมียหมายถึงคนๆเดียวกัน ถูกต้องไหมค่ะ”

“ถูกต้องครับ” มือขวากุ้งจูงมือโรส ส่วนมือซ้ายก็ลากกระเป๋าของโรสและเขาไปยังรถของโรสทันที

     ไม่นานกุ้งก็มาถึงบ้านของช้อยและมั่น “ตามั่นฉันไปหละนะ ป้าช้อยฉันฝากไร่ด้วย ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นกันหละ ฉันไม่ได้ไปตายที่ไหนซะหน่อย เดี๋ยวก็กลับมาอีก ยิ้ม นั่นอย่างนั้น ไปคราวนี้อาจจะนานซะหน่อย กว่าที่ฉันจะกลับมาที่นี่อีก แต่ถ้าเดือนหน้าฉันไม่มาก็อย่าคิดมาก เพราะฉันต้องกลับไปสะสางงานบางอย่างให้มันจบๆไปเสียที หวังว่าคงจะเข้าใจนะ” ทั้งสองคนพยักหน้า

“ผลผลิตปีนี้ไปได้สวย ทั้งส้ม ทั้งองุ่น ฉันแวะเข้าไปดูออเดอร์แล้วเมื่อวันก่อนค่อนข้างดีทีเดียว อย่าลืมทำตามที่ฉันบอกนะ อย่าใช้ยาฆ่าแมลง ให้ใช้ปุ๋ยตัวที่ฉันทำขึ้นมาให้เท่านั้น เพราะคนที่ทานผลผลิตของเราจะได้ปลอดภัยจากสารพิษและสารเคมีพวกนั้น”

“ครับนาย แล้วไอ้เจ้ากระป๋องคันนี้หละนายจะเอายังไง” กุ้งตัดสินใจให้ไว้ใช้งานที่นี่ เพราะที่นี่มีรถกระบะใช้งานแค่คันเดียวเท่านั้น

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 36 .. “ คนร้ายในใจเธอ ”

ตอนที่ 35 .. “ ไม่รู้จักหรือไม่รู้ใจ ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก