ตอนที่ 29 .. “ ไม่มีใครจะให้รัก ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

เบอร์นี้...ไม่มีคนของเธอ - ปาน ธนพร

https://www.youtube.com/watch?v=YCEtIy4OJTA

ขอขอบคุณ คุณปาน ธนพร จาก ค่ายอาร์เอส โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 29 .. “ ไม่มีใครจะให้รัก ”

     วันศุกร์ที่ 26 ช่วงเย็น กุ้งเดินทางกลับมาที่ กทม.อย่างเงียบๆและพอรุ่งเช้าวันเสาร์ที่ 27 กุ้งก็รีบเข้าไป Clear งานที่ไซด์ทันทีแต่เช้า 9 โมง พอออยมาถึงเห็นรถกุ้งจอดอยู่จึงรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องเห็นกุ้งกำลังนั่งทำงาน จึงรีบโทรบอกโรสว่ากุ้งกลับมาทำงานแล้ว โรสดีใจมาก จึงรีบขับรถมาหากุ้งที่ไซด์ทันที เมื่อมาถึงรีบเข้าไปหากุ้งทันที โชคดีที่ออยไม่อยู่เข้าไปคุมงานด้านใน

“พี่กุ้ง พี่หายไปไหนมา รู้ไหมว่าหนูเป็นห่วงพี่มาก” กุ้งเผลอถอดเสื้อคลุมห้อยไว้ เพราะไม่นึกว่าโรสจะมาจึงไม่ได้ระวังอะไร

     โรสจึงเห็นแผลที่กุ้งโดนยิงที่แขนขวา จึงตรงเข้าไปดู “พี่โดนยิงอีกแล้วเหรอ พี่กุ้งพี่ไปหลังฟาร์มมาอีกแล้วใช่ไหม ทำไม หนูเคยห้ามพี่แล้วใช่ไหมว่า อย่าไปที่นั่นอีก ใครอยากจะได้อะไรก็ให้มันไป ชีวิตพี่สำคัญกว่าที่ตรงนั้นเยอะ ขายๆมันเถอะ ทำไมพี่ถึงไม่เชื่อหนูบ้างเลย ถ้าพี่เป็นอะไรขึ้นมา หนูจะทำยังไง หนูอยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีพี่ เข้าใจไหม”

     โรสนั่งคุกเข่ากอดกุ้งแบบลืมตัว เพราะเป็นห่วงคนที่เธอรักจริงๆ “โรส โรส ปล่อยพี่ก่อน อะไร นี่มันเกิดอะไรขึ้น พี่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ไกลหัวใจจะตาย อย่าขี้แยได้ไหมเด็กโง่ ลุกขึ้นมา เช็ดน้ำตาก่อน”

     กุ้งลุกขึ้นยืน โรสกอดกุ้งเอาไว้ โดยลืมไปว่าแผลกุ้งอยู่ตรงแขน “โอ๊ย” กุ้งร้องเพราะโรสกอดแน่นจนแผลปรินิดหน่อยมีเลือดซึมออกมาจากผ้าพันแผล โรสจึงปล่อยแขนได้ “หนูขอโทษพี่ กอดพี่แรงไปหน่อย ดูซิเลือดไหลซึมออกมาแล้ว ไปพี่ ไปทำแผลก่อน หนูจะพาไป งานพวกนี้พักไว้ก่อนไป อย่าดื้อ” โรสรีบประคองคนรักออกจากห้องและตรงไปที่รถเธอเลยทันที

     โรสถอยรถออกไป ออยเดินเข้ามาพอดี “นั่นมันรถยัยโรสนี่ มาทำไม..พี่กุ้ง จะเที่ยงแล้วไปหาอะไรทานกันดี..อ้าว แล้วพี่กุ้งไปไหนเนี่ย รถก็ยังจอดอยู่นี่ ข้าวของยังวางอยู่บนโต๊ะเลย” ออยงงมาก เดินเกาหัวออกมาจากห้องกุ้ง เจอเอ้พอดี

“พี่เอ้ เดินเข้ามาเห็นพี่กุ้งบางไหม ไม่รู้ว่าหายไปไหน งานการบนโต๊ะก็ไม่เก็บ” เอ้ ส่ายหน้าแล้วก็ไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง

%%%%% ----- %%%%%

     นุ่นโทรหาเอียด ถามเรื่องกุ้ง เอียดก็ไม่ว่างเลยช่วงนี้ ยุ่งเรื่องงาน เลยไม่มีเวลาคุยกับเพื่อน ถามนี นีก็ตอบอะไรไม่ได้ เพราะไม่รู้จริงๆ เลยไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ต้องรอให้กุ้งติดต่อมาเอง นุ่นวางสายแล้วก็นั่งเบื่อ พอหมดเรื่องนั้น ก็มาเจอเรื่องนี้ นี่ขนาดว่าหมดเรื่องของสิงห์ไปแล้วนะ คิดว่าจะมีความสุขสักที เพราะแม่ไฟเขียวแล้ว แม่เดินเข้ามาลูบหัวและบอกว่าให้ทำใจเย็นๆนุ่นจึงต้องทำตาม

xxxxx ===== xxxxx

     หลังจากออกมาจากคลินิก โรสยังไม่พากุ้งกลับไปที่ไซด์งาน เธอพากุ้งมาทานข้าวมื้อกลางวันและต่อว่ากุ้งที่ทำให้เธอเป็นห่วง

“พี่กุ้งคราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้าหนูรู้ว่าพี่เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนี้อีก หนูจะโกรธและไม่พูดกับพี่ไปตลอดชีวิตเลยด้วย ไม่เชื่อก็คอยดู” กุ้งแอบยิ้มและหัวเราะเบาๆ โรสเห็นจึงยื่นมือไปหยิกมือกุ้งเบาๆ

“หัวเราะอะไร ตัวเองผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก” โรสทานอาหารไปและบ่นกุ้งไปด้วย

“พี่ดีใจที่โรสเป็นห่วงพี่ ทีเมื่อก่อน พี่ไม่เห็นโรสจะเป็นแบบนี้เลย พี่ก็ยังงงๆอยู่เลยว่า ทำไมอยู่ดีๆ โรสถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้”

     โรสอมยิ้มและมองหน้ากุ้งแบบอายๆเขินนิดๆ “บอกตามตรงนะ ว่าพี่ตามอารมณ์หนูไม่ทันจริงๆ เมื่อวันก่อนยังเอาแจกันตีหัวพี่อยู่เลย แล้วดูวันนี้ซิ มาต่อว่าพี่เหมือนกับเป็นเจ้าของพี่ยังงั้นแหละ ว่าไง จะบอกพี่ได้รึยังว่าทำไม ถึงได้เปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้”

“หนูรู้เรื่องนั้นจากพ่อแล้วนะ เรื่องที่พี่กับคนที่ชื่อนิดเลิกกันมาได้สักระยะนึง หนูก็เลยสบายใจ เพราะต่อไปนี้ หนูจะได้ไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองผิดอีก ที่ต้องไปทำให้ครอบครัวของใครร้าวฉานไง ก็เท่านั้น” กุ้งเอามือซ้ายเอื้อมไปเขย่าหัวโรสแล้วดึงกลับ

“ขอบใจนะที่เป็นห่วงพี่ แล้วไม่โกรธพี่แล้วเหรอเรื่องนั้นหนะ” โรสส่ายหน้า พร้อมกับส่งยิ้มให้

“ทานข้าวเถอะพี่ จะได้มีแรงทำงานต่อ” กุ้งมีความสุขมากที่โรสเริ่มเข้าใจและให้อภัยเขา กุ้งเลยมีแรงทำงานขึ้นอีกเยอะเลยทีเดียว

+++++ ***** +++++

     คืนนี้นุ่นวัดดวงมาดักรอกุ้งที่บ้าน และได้ผล ประมาณ 6 โมงเย็นกุ้งขับรถมาจอดหน้าบ้าน เห็นนุ่นยืนหน้ามุ่ยอยู่ ไม่นานกุ้งก็เอารถเข้าบ้าน นุ่นก็ตามเข้ามาและเข้ามานั่งคุยกันด้านใน นุ่นสังเกตุเห็นว่ากุ้งมีแผลที่แขนขวา จึงเข้าใจว่าที่กุ้งหายไปเพราะอะไร แต่ไม่ได้ถามมาก จึงเริ่มคุยเรื่องของเธอทันที “พี่กุ้ง ไม่ได้อ่านข้อความในไลน์ที่หนูส่งให้เหรอ” กุ้งส่ายหน้า และยื่นน้ำส้มคั้นให้ 1 แก้ว

“พี่ยุ่งๆอยู่ พอดีที่แสงตะวันมีเรื่องนิดหน่อย พี่เลยต้องรีบไป ว่าเรื่องของหนูมาเถอะ ตกลงมีอะไรด่วนกับพี่เหรอครับ อ้อ อันดับแรกพี่ต้องขอแสดงดีใจกับหนูด้วยนะที่ไม่ต้องตกขุมนรกแล้ว” นุ่นยกมือไหว้กุ้ง “ก็เพราะพี่นั่นแหละ หนูถึงต้องรีบมาบอกข่าวดีไง”

“อะไรเหรอครับ” นุ่นไม่อ้อมค้อมแล้ว เพราะเวลาไม่มีแล้ว “แม่ยอมให้เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะพี่”

     กุ้งสำลักน้ำอัดลมที่ดื่มอยู่ทันที “อะไรนะ เมื่อกี้นุ่นว่าอะไรนะ” นุ่นขยับเข้ามานั่งใกล้ๆกุ้งและบอกอีกครั้งอย่างช้าๆ

“ฟังดีๆนะพี่ แม่นุ่นอนุญาตให้พี่กับหนูแต่งงานกันได้แล้ว ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี พอดีแม่หนูเขาเห่ออยากได้ลูกเขยเร็วๆก็เลยขอวันเดือนปีเกิดพี่ไปผูกดวงกับของหนู แล้วได้ฤกษ์มาแล้ว” กุ้งนั่งฟังอย่างตั้งใจ “เมื่อไหร่” กุ้งนึกว่าปีหน้าเพราะคิดว่าไม่น่าจะเร็วอย่างนั้น

“วันที่ 7 มีนา นี่หละพี่ ดีใจไหม” กุ้งสำลักน้ำอัดลมอีกครั้ง “ว่าไงนะ ทำไมมันเร็วแบบนี้หละ 7 มีนา ก็อาทิตย์หน้านี้หละซิ”

     นุ่นพยักหน้า “นะพี่นะ หนูก็ว่าดีนะ ผัวเมียกันอยู่ห่างกันนานๆ หนูว่าไม่ดี ตอนนี้ได้ข่าวว่าสาวแก่แม่หม้ายมาตอมกันหึ่ง ไม่ได้หนูหวง ยิ่งข่าวที่พี่เลิกกับยัยนิดแพร่สะพัดออกไปแบบนี้ หนูยิ่งไม่ไว้ใจ ผัวหนูกำลังเนื้อหอม นะนะผัวขา แต่งกันนะ 7 มีนานี้”

     กุ้งพยักหน้า เพราะไม่รู้จะเลี่ยงยังไงแล้ว ในใจก็คิดว่า ดีเหมือนกันจะได้จบๆไปซะที ไม่ต้องคอยหลบๆซ่อนๆใครอีก นุ่นดีใจมาก กระโดดหอมแก้มกุ้งและกอดแขนซ้ายไว้ เพราะแขนขวามีแผลพันอยู่ “งั้นหนูกลับไปบอกข่าวดีกับแม่ก่อนนะพี่ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”

     กุ้งพยักหน้า ก่อนกลับนุ่นขอหอมแก้มกุ้งอีกครั้งทั้งสองข้างแล้วก็เดินออกมาส่งนุ่นจนรถนุ่นลับสายตาไปกุ้งก็กลับขึ้นไปพักผ่อน

..... +++++ .....

  เช้าตรู่ของวันอาทิตย์ที่ 28 กุมภาพันธ์ นุ่นโทรมาหาเอียดแต่เช้า จนวิวัฒน์ต้องแปลกใจที่ลูกสาวเป็นอะไรเกิดอาการแปลกๆแต่เช้า

“จริงหรือเปล่าไอ้นุ่น ที่แกพูดหนะ ดีใจจัง ฉันจะมีพี่สะใภ้แล้ว ความฝันฉันสำเร็จแล้ว งั้นคืนนี้แกมาค้างบ้านฉันเลยนะเพื่อน เราจะได้คุยกันถึงรายละเอียดต่างๆ พอดีฉันมีงานหวะ ต้องรีบ Clear แกมานะ ระว่างรอแกเดินทาง งานฉันจะได้เสร็จ”

   กุ้งขับรถพานุ่นมาส่งและปล่อยให้สาวๆคุยกันตามประสาผู้หญิง ส่วนตัวเองก็ไปคุยกับวัฒน์เรื่องงานตกแต่งห้องประชุมใหม่  

“แกนี่เก่งหวะไอ้นุ่นที่หาทางให้พี่กุ้งยอมแต่งงานกับแกได้ ถามจริงๆแกไปทำอีท่าไหนวะ พี่กุ้งถึงต้องยอมแกขนาดนั้น ทั้งๆที่แกก็ไม่ได้เสียตัวให้กับพี่เขาจริงๆสักหน่อย แกนี่เจ๋งไปเลย” เอียดดีใจที่กำลังจะได้นุ่นเป็นพี่สะใภ้ ไม่รู้ว่ากุ้งเดินมาเอาของกินแถวนั้น

“โอย คืนนั้นฉันไม่ได้เสียตัวเสียสาวให้พี่กุ้งหรอกแต่ก็เกือบไปแล้วนะแก จริงๆแล้วคืนนั้นหนะมันก็แค่การช่วยตัวเองให้เขาเท่านั้น”

     กุ้งได้ยินความจริงที่ไม่อยากรับรู้เลยโดยบังเอิญ จึงทำให้เขารับไม่ได้ กล่องขนมหล่นลงพื้นอย่างแรง นุ่นหันไปตกใจมาก

“พี่กุ้ง” กุ้งจ้องหน้านุ่นและพูดออกมาด้วยความโกรธ ต่อหน้าเอียดโดยไม่สนว่าใครจะคิดยังไง เพราะตอนนี้ตัวเองเหมือนคนโง่จริงๆ

“นุ่นทำอย่างนี้กับพี่ได้ยังไง นุ่นหลอกพี่มาตลอด หลอกให้พี่คิดว่า นุ่นเสียตัว เสียสาวและตกเป็นเมียพี่แล้ว เพราะนุ่นโทรมาทวงสิทธิ์นั้นกับพี่ พี่ก็ยอมรับ เพราะพี่คิดว่าพี่ทำผิดกับนุ่น แต่แท้ที่จริงแล้ว นุ่นไม่ได้เป็นอะไรเลย นุ่นทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง ทำได้ยังไง”

     พูดจบกุ้งก็รีบเดินลงไปข้างล่างแล้วขับรถออกไปเลยทันที “ซวยแล้วแก ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าถามแกเลย ตายหละ แล้วแบบนี้ งานแต่งแก จะมีไหมเนี่ย ไม่น่าเลยฉัน โอ๊ย ปากพาซวยแท้ๆ แล้วฉันจะถามทำไมวะหนะ รอให้งานแต่งผ่านไปก่อนแล้วค่อยถามก็ได้”

“ฉันก็ไม่รู้” คืนนั้นนุ่นนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะไม่รู้ว่ากุ้งหายไปไหน ใครโทรไปกุ้งก็ไม่ยอมรับสายทั้งนั้น และไม่รู้ว่ากุ้งอยู่ไหน

>>>>> @@@@@ <<<<<

     หลังจากที่เด่นโทรมาบอกเรื่องหลังฟาร์ม ที่พวกนั้นแอบเข้ามาสร้างบ่อนเล็กๆซ่อนอยู่หลังฟาร์มเพื่อสร้างความฉิบหายวายป่วงให้กับคนแถวนั้น จนกุ้งต้องเข้าไปปราบและไล่ออกไปด้วยตนเองเพราะพึ่งพาตำรวจไม่ได้ จนตัวเองต้องได้รับบาดเจ็บนั้น กุ้งจึงตัดสินใจกลับมา Clear งานที่นี่อีกครั้ง โดยไม่ได้บอกใครทั้งสิ้น และเมื่อกลับมาคิดไปคิดมาแล้ว งานของโรสนั้นก็ใกล้จะเสร็จแล้วในเรื่องฐานล่างและโครงสร้าง เหลือเก็บและเพิ่มเติมเพียงไม่กี่อย่าง คนงานควรที่จะได้พักบ้าง เพราะเปิดโอเร่งงานมา 2 เดือนเต็มๆแล้ว กุ้งจึงรีบโทรไปบอกให้เอ้รู้เพียงคนเดียว โดยมีคำสั่งให้คนงานทุกคนหยุดพักงานเพื่อได้พักผ่อนบ้าง เป็นเวลา 7 วันแล้วให้มาทำงานตามปกติในวันที่ 8 มีนาคม ให้จ่ายค่าแรงรายวันกับพวกเขาด้วยในวันหยุดนี้ ถือว่าเป็นการทำงานตามปกติ เมื่อเอ้ได้รับคำสั่งจึงรีบไปประกาศ “เอ้าพวกเราทุกคนหยุดๆ มารวมตัวกันทางนี้ ผมมีข่าวดีจะบอก” ทุกคนหยุดงานและมานั่งรวมกัน ฟังเอ้

“คุณนรากรบอกว่า พวกเราทุกคนทำงานกันมาเหน็ดเหนื่อยตลอด 2 เดือน จึงบอกให้พวกเราหยุดพักกัน เป็นเวลา 7 วัน ดีใจกันไหม”

     ทุกคนเงียบ สักพักลุงแก่ๆคนหนึ่งลุกขึ้นแล้วพูดออกมา “จะดีใจได้ยังไงหละนายช่าง ถ้าพวกเราหยุด แล้วพวกเราจะเอาอะไรกิน กัน ตั้ง 7 วันเลยนะพ่อคุณ ทำแบบนี้พวกเราจะดีใจได้ยังไง” เอ้ ยกมือขึ้นบอกลุง เพราะยังพูดไม่จบ

“แหม นึกว่าเรื่องอะไร ใจเย็นๆ ผมยังพูดไม่หมด ต้องขอโทษด้วย ผมนึกว่าพวกเราทุกคนจะดีใจที่ได้หยุด ไม่ต้องกลัว คุณนรากรเขาเข้าใจพวกเราดี ท่านบอกว่า ให้จ่ายค่าแรงรายวันกับพวกเราด้วยในวันหยุดยาวนี้ ถือว่าเป็นการทำงานตามปกติ ดีไหม ว่าไง”

     เท่านั้นแหละ ทุกคนก็มีเสียงเฮ ออกมาทันที แล้วมีเสียงป้าแก่ๆคนหนึ่งตะโกนออกมาแบบไม่อายใครเลย

“คุณนรากรน่ารักที่สุดเลย ป้ารักคุณนรากรมากๆเลย หรือว่าไงพวกเรา”

“ใช่ มันต้องแบบนี้ซิถึงจะเรียกว่า เจ้านายที่ดี หลังจากนี้ต่อไปพวกเราจะตั้งใจทำงานให้กับคุณนรากรอย่างเต็มที่เลย ใช่ไหมพวกเรา”

“ช่าย..ฮิ้ว” ทุกคนปรบมือชอบใจมาก “เอ้า มาครับ ใครที่ว่างเก็บอุปกรณ์เครื่องใช้เสร็จหมดแล้ว ก็เดินมารับค่าแรง แล้วกลับไปพักผ่อนกันได้เลย ไม่ต้องรีบนะ รายชื่อมีอยู่แล้ว ใครมาทำงานก็ได้ ส่วนวันนี้ใครไม่มาก็ช่วยไม่ได้นะ ฝากไปบอกพวกที่ไม่มาด้วยนะ อย่าลืมนะครับ ถ้าใครพร้อมก็ไปรับค่าแรงได้เลยในตู้นะครับกับผู้จัดการออย ผมขอตัวก่อน จะไปเก็บของเหมือนกัน”

     ออยรีบโทรไปบอกโรสเพื่อแจ้งข่าวนี้ให้ได้รู้ทันที เพราะมันกะทันหันจริงๆ นี่ก็พึ่ง 9 โมงเช้าเอง โรสกลัวงานไม่เสร็จ

“ว่าไงนะแก พี่กุ้งนะเหรอ สั่งหยุดงาน 7 วัน โดยจ่ายค่าจ้างตามปกเนี่ยนะ อีกแล้วเหรอ ทำอะไรไม่ปรึกษาอีกแล้ว”

     โรสวางสายแล้วรีบโทรหากุ้ง โทรไปที่เบอร์ปกติไม่ติด เพราะกุ้งปิดเครื่อง นึกขึ้นได้ว่ากุ้งเคยให้เบอร์พิเศษไว้จึงรีบค้นหา

“พี่กุ้ง พี่ทำอะไร ทำไมถึงไม่ปรึกษาหนูก่อน อย่านึกว่าหนูดีด้วย แล้วจะทำแบบนี้ตามอำเภอใจได้นะ หนูไม่ชอบ”

“เดี๋ยวค่ะใจเย็นๆก่อนนะ นี่ใครคะ พอดีตอนนี้นายไม่อยู่ ไปธุระที่หลังฟาร์มลืมโทรศัพท์ไว้ มีอะไรจะฝากบอกนายไหม ถ้านายกลับมาดิฉันจะบอกให้” โรสโมโหมากที่กุ้งทำแบบนี้ พอได้ยินว่าไปหลังฟาร์มก็ยิ่งโกรธหนักเข้าไปอีก เพราะห้ามแล้วยังจะไปอีก

“ว่าไงนะ ไปหลังฟาร์ม ไปอีกแล้วเหรอ บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ไป ทำไมนะ พูดอะไรไม่เคยฟังกันบ้างเลย รับปากแล้วก็ทำไม่ได้”

“ตกลงว่าไงค่ะ จะให้บอกว่าใครโทรมาจะได้ ดิฉันจะได้บอกนายถูก”

“แล้วเธอหละเป็นใคร ถึงได้ถือโทรศัพท์พี่กุ้งไว้ได้หนะ”

“ดิฉันชื่อทิพย์เป็นเลขาคุณนรากรค่ะ แล้วตกลงคุณเป็นใครค่ะ จะบอกได้รึยัง ถ้าไม่บอกดิฉันขอวางสายนะคะ เผื่อนายโทรเข้ามา”

“เมีย” โรสเผลอตัว เลยทวงสิทธิ์ที่เก็บซ่อนไว้อยู่ภายในจิตใต้สำนึก เพราะโกรธกุ้งมากที่ไม่ทำตามสัญญา

     ทิพย์ตกใจมากนึกว่านิด โทรมา “คุณนิด” โรสรีบบอกกลับทันทีแบบโกรธสุดๆ

“ไม่ใช่ นั่นมันเมียเก่า เลิกลากันไปตั้งนานแล้ว อย่ามาเอ่ยชื่อนี้ให้ฉันได้ยินอีกฉันไม่ชอบ ฉันชื่อโรส ฝากบอกนายเธอด้วย ว่าฉัน โรส โชติรส สมบัติไพศาล เมียปัจจุบันของเค้าโทรมา กรุณาให้โทรกลับด่วนด้วย ไม่งั้นมีเรื่องแน่ ถ้าภายใน 1 ชั่วโมง ฉันยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากพี่กุ้ง แสงตะวันเตรียมตัวพินาศได้เลย ไม่เชื่อก็คอยดู ว่าฉันพูดจริง ไม่ได้พูดเล่น” พูดจบโรสก็วางสายทันที

“บรรลัยแล้วพวกเรา” ทิพย์รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานกุ้งหลังจากที่เอาเอกสารไปวางไว้ให้และได้รับสายโรส

     ทุกคนรีบวิ่งมาถาม “เกิดอะไรขึ้นเหรอวะทิพย์ ทำไมถึงทำหน้าตาตื่นแบบนั้น” เจี๊ยบเพื่อนสนิทถามคนแรก

“พวกแกจำยัยโรสได้ไหม คนที่นายพาไปประกาศตัวที่ในงานวันนั้นหนะ” ทุกคนพยักหน้า

“เออ นั่นแหละ อยู่ดีๆแกโทรมาหานาย แล้วรีบให้นายโทรกลับด่วน ท่าทางจะโกรธมาก ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร”

“แล้วแกจะไปสนใจอะไรวะ เรียกร้องความสนใจมากกว่า อย่าไปสนใจเลย สงสัยนายเบื่อก็เลยหนีมานี่ไง”

“ไม่นะ ทีแรกฉันก็นึกว่ายัยนิดโทรมาง้อขอคืนดี แต่ที่ไหนได้กลับเป็นนาง นางประกาศดังลั่นเลยว่านางเป็นเมียปัจจุบัน ถ้าภายใน 1 ชั่วโมง นางยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากนาย แสงตะวันเตรียมตัวพินาศได้เลย แกพูดแบบนี้เลย ว่าแต่ตอนนี้ใครพอจะตามนายได้บ้าง ยังไงก็ต้องอย่าประมาท ว่าไง กันไว้ดีกว่าแก้” ทุกคนส่ายหน้า เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้กุ้งอยู่ไหน รู้แค่ว่าไปหลังฟาร์มกับเด่น

     สักพักทิพย์ก็นึกขึ้นมาได้ เพราะมัวแต่ทำงานให้กุ้ง เลยลืมถึงเรื่องพนัน พอโรสโทรมาเรื่องเมีย จึงไปกระตุ้นต่อมรายได้ของทิพย์ขึ้นมาทันที “เดี๋ยว..พวกแกทั้งหมดห้ามไปไหน หันกลับมานี่เลย โดยเฉพาะแกนังเจี๊ยบอย่าทำเนียน จ่ายมาเลยซะดีๆ 500 นังหนิง พี่ติ๋ม ด้วย เร็ว อย่าเบี้ยว เงินเดือนพึ่งออกเมื่อเช้า เลิกก่อนกำหนดตั้ง 1 อาทิตย์ ไงหละเชื่อหัวไอ้ทิพย์ไหม ว่ายังไงก็ไปไม่รอด นิสัยแบบนั้น นายไม่เอาหรอก” ทั้งสามคนจำต้องควักตังจ่ายทิพย์ไป เพราะ ลงชื่อไปแล้วนี่ วัดดวงกันไป เหมือนแทงหวยนั่นแหละ

     ทิพย์ดีใจมากที่เช้านี้ได้ตังมา 1,500 บาท “เอ้านี่ของแกขิม 500 ของป้า 500 เหลือ 500 ก็ถือว่าเป็นกำไร ฉันไปหละ รีบไปหานายก่อน ก่อนที่อะไรๆมันจะพังไปมากกว่านี้ ไปหละ” ขิมกับป้าจิ๋ม สบายไป ส่วน 3 สาว ติ๋ม หนิงและเจี๊ยบ ก็หน้าบูดซิครับจะเหลือรึ

$$$$$ ----- $$$$$

     โรสรีบขับรถไปที่ไซด์งาน แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะไม่มีใครอยู่แล้ว แม้แต่ออย คงเหลือแต่เอ้ ที่กำลังจะขึ้นรถกลับ

“คุณเอ้” โรสเดินมาดึงประตูรถ “เดี๋ยวค่ะ” เอ้โยนกระเป๋าเข้าไปเก็บในรถ “อ้าวคุณโรส มาทำไมครับ คงจะรู้เรื่องนี้แล้วซิ”

“ทำไมเวลาที่พี่กุ้งสั่งงานอะไรคุณ คุณถึงไม่แจ้งโรสก่อน อย่าลืมซิว่าโรสมีอำนาจสูงสุดในการตัดสินใจที่นี่ไม่ใช่พี่กุ้ง”

“อันนี้ผมไม่ทราบนะครับคุณโรส ว่าคุณกับไอ้กุ้งตกลงอะไรกันไว้ ถึงผมกับมันจะเป็นเพื่อน แต่ในสายงานผมเป็นลูกน้องมัน มันมีอำนาจสูงสุดในไซด์งานนี้ เจ้านายสั่งอะไรมา ผมก็ต้องทำตาม จริงไหมครับ ผมว่าคุณกับมันไป Clear กันเอาเองนะ ผมขอตัว พอดีนัดเมียไว้ จะพาลูกไปเที่ยวครับ เพราะนี่ก็ปิดเทอมพอดี พอลูกสอบเสร็จ เย็นนี้ผมจะไปเลย ขอโทษด้วยนะครับ ขอตัว”

     แล้วเอ้ ก็ขับรถออกไปเลย ปล่อยให้โรสยืนอารมณ์เสียอยู่คนเดียว หันไปทางไหนก็เจอแต่บ้านคนงานที่ว่างเปล่า เพราะบางคนเดินทางกลับต่างจังหวัด เหลือคนที่เฝ้าแคมป์เพียงไม่กี่คน ลุงแก่ๆ กับเด็กเล็กๆไม่ถึง 5 คน เพราะไม่รู้ว่าจะไปไหน

##### ^^^^^ #####

“ไอ้เอียด ตกลงหาตัวพี่กุ้งเจอรึยังวะ” เอียดเบื่อมากกับคำถามนี้ จึงเดินออกไปถามนี “เดี๋ยวนะแกรอแป๊บ”

“พี่นี” นีหันมา “ว่าไงค่ะบอส” เอียดยังคงถือสายเพื่อนไว้ “รู้ไหมว่าตอนนี้พี่กุ้งอยู่ไหน ในตารางงานหนะวันนี้”

“เท่าที่รู้นายไม่ได้แจ้งนะคะ เพราะตามสเก็ตด้วนที่นายให้ไว้ ช่วงนี้นายน่าจะอยู่ที่ไซด์งานที่กัลปพฤกษ์ จนถึงวันที่ 6 และจากนั้นวันที่ 8 เป็นต้นไปจนถึงวันที่16 น่าจะไปตกแต่งห้องประชุมใหม่ของท่านประธาน เพราะค้างมานานแล้ว บอสถามทำไมคะ”

“ขอบใจมาก แค่นี้แหละ” แล้วเอียดก็เดินกลับเข้าไปที่ห้อง “ได้ยินแล้วใช่ไหม แกลองไปดูที่ไซด์งานที่กัลปพฤกษ์นะ ฉันขอตัวทำงานก่อน นี่มันวันที่ 1 มีนา งานยุ่งมาก ขอสรุปงบประมาณประจำเดือนก่อน ขอให้แกโชคดีนะนุ่น”

     พอวางสายนุ่นก็รีบขับรถจากบ้านที่ดอนเมืองข้ามไปหากุ้งที่กัลปพฤกษ์ทันที พอมาถึงก็ต้องผิดหวังเพราะที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้ว

!!!!! &&&&& !!!!!

     ทิพย์ดั้นด้นยอมเสี่ยงชีวิตเข้าไปตามกุ้งที่หลังฟาร์มเองเลย เพราะไม่แน่ใจกับสิ่งที่โรสพูด กันไว้ดีกว่าแก้ “นาย นาย อยู่ไหน”

เด่นเดินออกมาพอดี “อ้าว ทิพย์ เข้ามานี่ทำไม ผมสั่งห้ามทุกคนแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเธอเข้ามาทำไม ไม่เชื่อฟังคำสั่งกันเลย”

“โธ่ ผู้จัดการ ใจจริงหนูก็ไม่อยากที่จะเข้ามาสักเท่าไหร่หรอก ถ้ามันไม่เกิดเรื่อง ว่าแต่ตอนนี้นายอยู่ไหน หนูต้องเจอนายให้ได้”

     เด่นงง “เรื่องอะไร ไหนบอกมาซิ” เด่นพาทิพย์เดินกลับออกมาจนถึงบ้านของกุ้งและให้นั่งพัก

“เอ้าว่าไป ใจเย็นๆตอนนี้นายไม่อยู่ เข้าเมืองไปแล้ว มีอะไรก็บอกฉันมา เผื่อฉันจะช่วยได้”

“คุณเด่นจะช่วยได้เหรอค่ะ เรื่องของผัวเมีย หนูเป็นแค่เลขา รู้ไหมระเบิดลูกใหญ่ กำลังจะลงที่แสงตะวันแล้ว”

“หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ” ทิพย์ตั้งสติ แล้วบอกเด่น

“หนูจะบอกยังไงดี คืองี้เมื่อกี้หนูรับโทรศัพท์นายเครื่องนี้” ทิพย์ยกขึ้นมา “แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งโทรมาวีนใส่นาย ทีแรกหนูก็นึกว่าเป็นคุณนิดเมียเก่านาย ที่เลิกกันไปแล้ว โทรมาขอคืนดี แต่นางบอกว่าไม่ใช่ นางบอกว่าเป็นเมียคนปัจจุบัน รีบให้นายโทรกลับด้วยด่วน เหมือนนางจะโกรธอะไรนายสักอย่าง ให้โทรกลับไปภายใน 1 ชั่วโมง ไม่งั้นแสงตะวันพินาศแน่ นางพูดแบบนั้น”

“อย่างนั้นเลยเหรอ เขาเป็นใคร นางบอกชื่อไหม” ทิพย์พยักหน้า

“โรส โชติรส สมบัติไพศาล” เท่านั้นแหละ เด่นรีบดึงโทรศัพท์มาทันที

“คุณกลับไปทำงานได้แล้ว ที่เหลือผมจัดการเอง” แล้วเด่นก็ให้ทิพย์กลับไปทำงาน

     ทิพย์ขับมอเตอร์ไซด์คู่ใจกลับออฟฟิต เด่น รีบโทรกลับหาโรสทันที “สวัสดีครับ” โรสกำลังหงุดหงิด ไม่สนใจและฟังเสียงให้ดีว่าใครโทรมา พอเห็นชื่อที่โรสเมมไว้ ผัวตัวดี ปรากฏขึ้นมา โรสก็รีบว่าทันที

“พี่กุ้ง อยู่ไหน รีบกลับมา Clear กับหนูให้รู้เรื่องเลยเดี๋ยวนี้นะ สั่งหยุดงานได้ยังไงตั้ง 7 วัน แบบนี้ หนูก็ฉิบหายหมดซิ 7 วันๆละเท่าไหร่ เอาหัวสมองส่วนไหนคิด ไอ้ผัวบ้า” เด่นแทบอยากจะเหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้งเสียจริง จึงได้แต่ดันออกห่างๆหูขวาเขาเท่านั้น

“เดี๋ยวครับ คุณโรส ใจเย็นๆฟังผมก่อน คือตอนนี้นายไม่อยู่ นายเข้าเมืองไปทำธุระที่สถานีตำรวจเรื่องผู้บุกรุกไร่เมื่อหลายวันก่อน”

“แล้วคุณเป็นใคร ทำไมถึงมีโทรศัพท์ผัวฉัน” โรสกำลังควันออกหู ไม่สนใจอะไรใครทั้งสิ้น พิณเดินเข้ามาแค่จะถามว่าเย็นนี้จะทานอะไรจะได้แวะซื้อถูก ก็ยังไม่กล้า อ้าปากถามเลย เพราะเห็นว่า อารมณ์กำลังเดือดอยู่

“ผมชื่อเด่น เป็นผู้จัดการที่แสงตะวันครับ ขอให้คุณโรสใจเย็นๆก่อน มีเรื่องอะไรฝากผมไว้ได้ เดี๋ยวพอนายกลับมา ผมจะบอกให้ ได้ไหม คือผมไม่รู้หรอกว่าคุณกับนายทะเลาะหรือมีปัญหาอะไรกัน ผมขออย่างเดียว อย่างดึงแสงตะวันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยได้ไหม เพราะที่นี่มันมีอีกหลายชีวิตที่ต้องเลี้ยงดู ถ้าคุณเอาลูกระเบิดลูกใหญ่ของคุณมาลงที่นี่ผมเกรงว่า มันจะไม่ดีนะครับ เชื่อผม ใจเย็นๆ”

“แล้วอีกนานไหมที่ผัวฉันจะกลับมา” โรสเริ่มใจเย็นลง เพราะเด่นมีจิตวิทยาในการคุยเรื่องพวกนี้

“ผมก็ตอบไม่ได้นะ เอาเป็นอันว่า ถ้าคุณกุ้งกลับมาเมื่อไหร่ผมจะให้คุณกุ้งรีบโทรหาคุณโรสทันที ดีไหมครับ”

“ก็ได้ คอยดูนะ ถ้าภายในวันนี้พี่กุ้งไม่โทรกลับ พรุ่งนี้แสงตะวันเห็นดีแน่ ฉันนั่งเครื่องบินแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ถึง ดูซิ ว่าจะแก้ตัวยังไง”

“ครับ แล้วผมจะรีบบอกให้เร็วที่สุด เพื่อที่แสงตะวันจะได้ไม่เป็นอะไรในวันพรุ่งนี้” แล้วเด่นก็วางสายและรีบขับรถออกไปทันที

<<<<< $$$$$ >>>>>

     วันนี้โกร๋นใจกล้ามาคนเดียว ในเมื่อน้องไม่ยอมเดินผ่านร้าน ก็เลยต้องมาบุกที่รามอีกครั้ง มาที่ซุ้มเดิมที่เขาเคยมา ไม่ต้องมีใครมาคอยให้กำลังใจแล้ว นี่ก็จะบ่าย 3 แล้วน่าจะทัน ตายเป็นตายวันนี้ ต้องพูดกับน้องให้รู้เรื่อง น้องกำลังนั่งทำรายงานอยู่ โกร๋นไม่พูดพร่ำทำเพลง เอาขนมหม้อแกงมาวางไว้ให้ตรงหน้าแล้วค่อยๆถอยหลังออกไปนิดนึงและก็ร้องเพลงให้ฟังอีกที น้องก็ได้แต่นั่งฟัง ดูซิว่า โกร๋นจะมาไม้ไหนอีกคราวนี้ ระหว่างนั้นน้องก็เอื้อมมือไปหยิบขนมหม้อแกงแจกเพื่อนในกลุ่มเพื่อให้ทานกันจนพุงกางไปเลย

< หนุ่มเมืองเพชร - ไชโย ธนาวัฒน์ > https://www.youtube.com/watch?v=0NOgko8wz08

“พี่โกร๋นขอบอกตามตรง หนูไม่ได้รังเกียจพี่นะ ที่พี่จนหรือขายเสื้อผ้า แต่หนูไม่ชอบคนขี้เหล้าเมายา ถ้าพี่ยังไม่เลิกนิสัยนี้ และไม่เป็นที่พึ่งให้ใครได้ หนูว่า พี่อย่ามาคุยกับหนูเลย ผู้หญิงทุกคนหนะ คงไม่อยากที่จะได้คู่ครองที่เมาหยำเปหรือเอะอะไรก็ลงขวดลงขวด มันไม่มีความมั่นใจและมีความสุขหรอกในชีวิตหรอก พ่อหนูก็เป็นขี้เมาคนนึงแล้ว ถ้าหนูจะมีแฟนหรือคนรัก อย่างน้อยคนนั้นต้องเข้าใจหนูบ้าง ต้องยอมรับและเป็นที่ปรึกษาได้ ไม่ใช่เป็นแบบนี้ เมาได้ทุกวัน” น้องอัดอั้น ระบายออกมาจนโกร๋น เถียงไม่ทันเลย

“น้อง น้องต้องเข้าใจพี่บ้างนะว่าที่พี่เมาหนะ สาเหตุมาจากอะไร พี่ไม่ได้เมาทุกวัน ที่พี่เมาก็เพราะน้องนั่นแหละ รู้ไว้ด้วย รู้ไว้ซะ”

“แล้วงานการก็ไม่เป็นอันทำ บางวันก็หายตัวไปไม่มาขายของ คงเข้าใจที่หนูพูดนะ ขอตัวกลับหละ งานเยอะ อ้อ ขอร้อง และไม่ต้องตามไปวุ่นวายกับหนูที่หออีกหละ ถ้าไม่พร้อม เพราะหนูเบื่อ หนูเกลียด จำเอาไว้ ถ้ายังไม่ปรับตัว และไม่รู้ตัวเองว่าชีวิตนี้ควรจะทำอะไรให้ดีกว่านี้หละก็ ขอแนะนำว่าไปเกิดใหม่ซะจะง่ายกว่ากันเยอะ แค่นี้นะ หลีก ขอทางจะกลับหอ ไปทอม วา เกะกะ น่ารำคาญ”

     น้องทิ้งท้ายเอาไว้จนโกร๋นเริ่มสำนึกว่าสิ่งที่น้องพูดมา มันจริงหรือเปล่าที่ชีวิตเขามันไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ จึงเดินคอตกกลับไป 

>>>>> ##### <<<<<

     นุ่นเดินลงมาจากรถแล้วมองดูรอบๆ สักพักก็เดินเข้าไปที่แค้มป์คนงานเผื่อจะเจอใครบ้างที่พอจะรู้ว่าที่นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้รกร้างแบบนี้วันนี้ “ป้า ป้าขา สวัสดีค่ะ” ป้าคนหนึ่งกำลังเลี้ยงหลานสาวอยู่ “มีอะไรเหรอนังหนู”

“วันนี้ทำไม ที่นี่ถึงปิดเงียบแบบนี้หละคะ” นุ่นพยายามหาที่นั่ง ดีนะที่ใส่กางเกงมา

“อ๋อ ที่นี่ปิด 1 สัปดาห์ นายสั่งให้พักแล้ววันที่ 8 ค่อยกลับมาเริ่มทำงานกันใหม่ เพราะตลอดสองเดือนที่ผ่านมาคนงานไม่ได้พักเลย”

“นาย นี่หมายถึงใครคะ คุณนรากรหรือเปล่า” ป้าพยักหน้า “แล้วคุณนรากรบอกหรือเปล่าจ๊ะว่าเค้าไปไหน”

“เห็นนายช่างที่เป็นเพื่อนกัน เค้าบอกว่า ไปอะไรนะ ตะวันๆอะไรนี่แหละ ป้าก็ไม่เข้าใจ พอดีป้าเป็นเมียของลุงที่ทำงานอยู่ที่นี่ ป้าไม่รู้อะไรมากหรอกหนูพอเค้าปิดก็ไม่รู้จะไปไหน ก็เลยนั่งเลี้ยงหลานให้เค้าเนี่ย พ่อแม่มันไม่อยู่ ออกไปซื้อกับข้าวกับปลาแถวนี้แหละ”

“ขอบใจมากนะป้า ตะวัน ต้องเป็นแสงตะวันแน่ ดีหละ พี่กุ้งหนีได้หนีไป นุ่นจะไม่ยอมให้พี่หนีหนูไปไหนหรอก ยังไงเราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ให้มันรู้ไปว่าพี่จะไม่ยอมรับคำขอโทษจากหนู ยังไงชื่อเสียงหนูก็เสียไปแล้ว ใครๆเค้าก็รู้กันทั่วว่าหนูเป็นเมียพี่ โดยเฉพาะเพื่อนๆ เป็นไงเป็นกัน เอาวะเพื่ออนาคต ถึงเสียเวลาก็ต้องไป ดีเลยแม่ให้เราไปทำธุระเรื่องที่ ที่โคราชพอดี ถึงจะอยู่กันคนละอำเภอ แต่ก็พอไหว” หลังจากที่รู้เป้าหมายแล้ว นุ่นก็รีบกลับบ้านทันที เพื่อไปเตรียมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

///// +++++ /////

    โรสไม่รอแล้วให้กุ้งโทรกลับ รีบบอกพิณให้เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเหมือนเดิม เพราะโรสใจร้อน ได้โทรได้จองตั๋วเครื่องไปแล้ว และรีบเดินทางโดยให้ลุงทองไปส่งในบ่ายวันนั้นทันที โรสถึงสนามบินดอนเมืองประมาณ 5 โมงเย็น และขึ้นเครื่องประมาณ 5 โมงครึ่ง

     โรสได้เที่ยวบินที่คิดว่าจะไปทันแบบเร็วที่สุดคือ เวลา 17.40 น.–18.45 น. ของ นกแอร์ บินตรง ใช้เวลาบิน 1.5 ชม. ในราคา 1,270 บาท ที่สนามบินนานาชาติ ดอนเมือง DMK - สนามบินเมืองนครราชสีมา BFV โรสตัดใจเอาเที่ยวนี้แหละจองออนไลน์ทันที 2 ที่

----- ^^^^^ -----

     เด่นขับรถตามมาที่สถานีตำรวจในช่วงบ่าย เมื่อเจอหน้ากุ้งก็คืนโทรศัพท์ให้ และบอกเรื่องที่โรสโทรมา

“คุณกุ้งผมนี่นับถือคุณจริงๆเลยนะ” กุ้งงง และสงสัยว่าเด่นหมายถึงเรื่องอะไร

“คุณเด่นหมายถึงอะไรผมงง เรื่องไหนเป็นเรื่องไหนเนี่ย มันหลายเรื่อง ชมผมเรื่องไหน” กุ้งเดินออกมานั่งที่เก้าอี้ม้าหินหน้าโรงพัก

“เลิกกับเมียเก่าปุ๊บ ก็ได้เมียใหม่ปั๊บ แหม เหมือนเลือกซื้อของที่ตลาดเลยนะ ผมถึงนับถือคุณไง”

“เดี๋ยวๆ พี่ชาย น้องงงไปหมดแล้ว ท่านพี่หมายถึงอะไร ช่วยบอกให้น้องชายคนนี้รู้สักนิดนึงซิ เมียใหม่อะไรที่ไหน ผมยังไม่มีใคร”

“อ่ะแหนะ มาทำไก๋ ยังจะมาปากแข็งอีก แล้วใครหละที่ชื่อน้องโรสหนะ เนี่ยโทรเข้ามาที่เครื่องพิเศษเครื่องนี้ได้ ถ้าไม่พิเศษหรือสำคัญจริงๆ คุณคงจะไม่บอกเบอร์เครื่องนี้ให้ใครอย่างแน่นอน ขนาดคุณนิด ยังไม่รู้เลย”

“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณว่าใครโทรเข้าเครื่องนี้นะ” เด่นไม่รู้จะเชื่อกุ้งหรือไม่เชื่อดี จะว่าหูไม่ดีก็ไม่น่าใช่

“โรส โชติรส สมบัติไพศาล เมียปัจจุบันของคุณเค้าโทรมา เขาบอกผมอย่างนั้น อย่าบอกนะว่าไม่รู้จักหนะ”

“เขาบอกคุณอย่างนั้นเหรอว่าเป็นเมียผม” เด่นพยักหน้าและพูดต่อ

“ยังไม่แค่นั้นนะ เขายังบอกอีกว่า ถ้าคุณไม่โทรกลับไปภายในวันนี้ พรุ่งนี้แสงตะวันพินาศแน่ ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้เขา มีความสำคัญยังไงกับคุณถึงได้กล้า..” กุ้งยกมือให้เด่นหยุด และรีบโทรกลับทันที โรสปิดเครื่องเพราะกำลังนั่งอยู่บนเครื่อง

“โรสอีกแล้วนะ สร้างเรื่องให้พี่อีกแล้ว ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้นะ ชอบเอาแต่ใจตัวเอง นึกจะรักก็รัก นึกจะทิ้งก็ทิ้ง คนนะโว๊ย ไม่ใช่กระดาษทิชชู่” กุ้งโทรเท่าไหร่ก็มีแต่สัญญานติ๊ดๆๆๆๆ “คุณเด่น คุณกลับไปที่ฟาร์มก่อนนะ ผมขอไปทำธุระสักหน่อย”

“ได้ครับ แล้วมีอะไรก็ใจเย็นๆนะ แผลเก่ายังไม่หาย ระวังจะได้แผลใหม่หละ” กุ้งยกมือบ๊ายบายแล้วขับรถออกไปเลย  

***** +++++ *****

       ประมาณ 1 ทุ่ม นวลมารอรับตามที่โรสโทรหาก่อนขึ้นเครื่อง “นายหญิง ทำไมถึงรีบแบบนี้หละค่ะ ดีนะที่นวลกำลังเดินทางกลับมาจากบ้านแม่ที่ร้อยเอ็ด รีบแทบแย่ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วเล่นเอาเหนื่อยเลย มาค่ะ แล้วทำไมไม่ให้นายมารับหละคะ”

“อย่าพูดถึงเค้า ฉันกำลังโกรธ เค้าอยู่ คนอะไรดื้อด้านสิ้นดี เธอรู้ใช่ไหมเรื่องที่พี่กุ้งโดนยิงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วหนะ”

“รู้ค่ะ คุณหนูลูกแก้วมานอนเฝ้าตลอด 3 วันเลย นึกว่าแย่ซะแล้วหนะตอนนั้น”

“ก็นี่แหละฉันถึงมานี่ไง จะมาลากตัวกลับกทม. ให้รู้แล้วรู้รอดเลย คนอะไรโตเป็นควายแล้วยังไม่รู้จักคิดว่าใครเค้าคอยห่วงตัวเองบ้าง ถ้าตัวคนเดียวฉันจะไม่ห้ามเลย นี่ลูกเมียก็มี ทำอะไรไม่เคยคิดถึงคนที่อยู่ข้างหลังบ้าง เธอรู้ไหมว่าเมื่อเช้านี้เค้าเข้าไปที่หลังฟาร์มอีกแล้ว” นวลส่ายหัว “หนูไม่รู้หรอกค่ะ เพราะหนูขอลานายกลับบ้านไปหาแม่ พอดีแม่ไม่ค่อยสบาย อีกอย่างเห็นว่าโรงเรียนปิดแล้ว คุณหนูช่วงนี้ก็ไปอยู่ที่บ้านคุณยายหลายวัน เห็นมีเวลาว่างก็เลยไปมาได้ 3-4 วันแล้วหละ พึ่งจะกลับมาวันนี้ นายหญิงก็โทรมาพอดี”

“แล้วนี่เราจะไปยังไงกันหละนวล” พิณเข็นรถที่ใส่กระเป๋ามาจอดข้างๆ

“เอาไงต่อคะคุณหนู สามีไม่มารับแล้วเราจะไปยังไง โทรบอกคุณกุ้งดีไหม”

“ไม่ หนูจะไปเซอร์ไพร์สเค้า เอาให้เข็ด ดูซิว่า ถ้าเจอหน้าหนูที่นี่ เขาจะทำหน้ายังไง”

“ไม่ต้องห่วงหรอกคะนายหญิง หนูมีรถประจำ เวลาหนูกลับบ้าน หนูมักจะเรียกให้เขามารับมาส่งเสมอ นั่นมาโน่นแล้ว ไปค่ะ”

<<<<< ----- >>>>>

     เย็นนี้มอญมารับดาวไป Dinner เบาๆที่ห้องอาหารริมน้ำ “นี่มอญฉันขอถามนายตรงๆนะ” มอญมองหน้า

“มีอะไรเหรอ เอ้าอยากถามอะไรก็ถามไป” ดาวจ้องหน้ามอญกลับ “ที่นายมาทำดีกับฉันเนี่ย ต้องการอะไร” ดาวยิงคำถามตรงๆ

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนที่ไม่เคยยอมใครอย่างนายหนะ จะมาทำดีกับฉันโดยไม่หวังผลอะไร ไม่ใช่ว่า ไม่มีใครจะให้รักแล้วนะ ถึงจะวกและมาขอ Return กับฉันหนะ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่ายาก ขอบอกไว้ก่อน ถึงฉันจะเลิกกับพี่กุ้งไปแล้ว ฉันก็คงไม่กลับไปหานายอีกเหมือนกัน ฉันว่านายอย่าพยายามเลย มันเสียเวลาเปล่า เลิกซะเถอะ อย่าลืมซิว่าตอนนี้ฉันเป็นเมียพี่กุ้งอยู่ ที่ฉันมากับนายในวันนี้ก็แค่จะบอกว่า ต่อไป ฉันจะไม่มากับนายอีกแล้วนะ เพราะถ้าเกิดพี่กุ้งเค้ารู้เข้าว่า เพื่อนรักของเขากำลังจะมาตีท้ายครัวเพื่อนเขาเนี่ย มันคงไม่ดีแน่ เมียใครใครก็รัก คงเข้าใจนะ ถึงฉันจะเป็นเมียน้อยมาก่อนฉันก็ยอมรับสภาพ แต่นั่นมันก็เมื่อก่อน ตอนนี้ พี่กุ้งเลิกกับนังนิดไปแล้ว ก็เท่ากับว่า ฉันเป็นเมียคนเดียวของพี่กุ้ง ดังนั้นมันคงจะไม่เหมาะแน่ ถ้าฉันจะไปไหนมาไหนกับนายบ่อยๆ คงจะเข้าใจนะมอญ ขอบใจที่นายพยายามช่วยฉันมาตลอดในช่วงที่ฉันแย่ตอนนั้น ถึงยังไงเราก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะ”

     ดาวเอื้อมมือขวามาแต่ที่มือซ้ายมอญเบาๆ และส่งยิ้มให้ด้วยความจริงใจ พร้อมสายตาที่เป็นมิตรและอบอุ่น

“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ ก็เอาที่เธอสบายใจเลยดาว ฉันทำใจได้นานแล้ว ไอ้ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ก็แค่อยากให้เธอสบายใจขึ้นเท่านั้น”

“ขอบใจนะที่เข้าใจฉัน ตอนนี้ได้ข่าวว่าพี่กุ้งหายไป เพราะเกิดเรื่องที่แสงตะวัน ฉันเป็นห่วงเค้ามาก ได้ยินว่า มีการปะทะกันด้วย”

“จริงซิ ฉันกับเพื่อนๆไม่รู้เรื่องมันเลยตอนนี้ เธอนี่เก่งนะ หาข่าวได้เก่งมากเลย นับถือเธอจริงๆ เธอนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆดาว”

“ทำไงได้ สามีทั้งคน เมียอย่างฉัน ถ้าไม่ติดตามข่าวสามี แล้วจะให้ไปติดตามข่าวใครที่ไหนหละ ข่าวนายงั้นเหรอมอญ ตลกแล้ว”

“อืม ก็ใช่นะ เธอพูดถูกทีเดียว” มอญยกไวน์ขึ้นจิบบาๆแล้วมองออกไปที่แม่น้ำ

“ฉันคิดว่ารออีกสัก 2-3 วัน ถ้าพี่กุ้งยังไม่กลับมา ฉันจะว่าไปหาเขาที่นั่น เพื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง เพราะว่างานที่นี่ยังไม่เสร็จ”

“เอาเลย เอาที่เธอสบายใจนะ ถ้ามีอะไรที่จะให้ฉันช่วยก็บอกแล้วกัน เพื่อนกัน ยินดีเสมอ เอ้าทานๆ”

     ดาวยิ้มและทานอาหารอย่างมีความสุขที่มอญเข้าใจเธอ ไม่ว่ามอญจะเข้ามาหาเธอด้วยเหตุอะไรก็ตาม แต่เธอก็ดีใจที่มอญสุภาพกับเธอมาก ไม่หยาบคายและกักขระเหมือนเมื่อก่อนสมัยที่เป็นสามีภรรยาหรือตอนใช้ชีวิตร่วมกัน

\\\\\ +++++ \\\\\

     นวลพาโรสมาที่บ้านกุ้งเหมือนเดิม “พี่พิณขึ้นไปนอนห้องเดิมได้เลยนะ หนูพึ่งเข้ามาทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองก่อนไป ข้างบนไม่มีใครใช้หรอก เพราะ 2 เดือนที่แล้วนายไม่อยู่ ไปหมกตัวทำงานอยู่ที่ กทม. กลับมาอาทิตย์ที่แล้วก็เกิดเรื่องเลย บ้านนี้ก็เลยปิดไว้เฉยๆ” ส่วนโรส นวลก็เปิดห้องเดิมก็ห้องกุ้งนั่นแหละ เมียนายนี่ เมื่อเปิดให้แล้วก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน

“ขอตัวก่อนนะคะนายหญิง เพลียมากจริงๆ อ้อมไปอ้อมมา เล่นเอาหนูแย่เลย ราตรีสวัสดิ์คะ มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน”

“ขอบใจมาก เอ้านี่ ฉันให้ ค่าเหนื่อยที่อ้อมไปรับฉัน” นวลดันมือโรสกลับไป

“ไม่เอาหรอกค่ะ มันเป็นหน้าที่ คุณโรสเป็นนายหญิงที่นี่ นวลเป็นแม่บ้านที่นี่ ยังไงก็รับไม่ได้”

     โรสไม่สนใจ ม้วนเงิน 2 พันยัดใส่กระเป๋าเสื้อนวลทันที “ไปได้แล้วฉันจะนอนพักสักหน่อยเมื่อยเหมือนกัน” แล้วนวลก็เดินกลับออกไป ตอนนี้ประมาณ 2 ทุ่ม โรสเปลี่ยนชุดแล้วอาบน้ำ เธอมองไปรอบๆ ทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     โรสรักกุ้งก็ตรงนี้แหละ ทั้งๆที่สองเดือนที่ผ่านมาประกาศลั่นไปแล้วว่าลาขาด แต่กุ้งก็ยังไม่เอารูปของเธอออกจากหัวเตียงไปทิ้งที่ไหน ทำให้โรสตัดใจจากกุ้งไม่ได้จริงๆ “พี่กุ้ง หนูให้สัญญา ว่ากลับมาคราวนี้ หนูจะไม่งี่เง้า จะทำตัวดีให้สมกับความรักที่พี่มีให้”

     โรสเอามือไปจับรูปมาดูและแนบไว้กับอก สักพักก็วางลง “หนูจะรักษาความรักของเราเอาไว้ให้ดีและนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น หนูจะใช้เหตุผลและสติในการดำเนินชีวิตนะพี่ หนูให้สัญญา” แล้วโรสก็เปลี่ยนชุดเข้าไปอาบน้ำหลังจากออกมา ก็เอาเสื้อผ้าจัดใส่ตู้เหมือนเดิมเหมือนเมื่อก่อนทุกอย่าง แล้วก็ปิดไฟล้มตัวนอนบนเตียงที่เดิมของเธอ

     จนเวลาผ่านไป 4 ทุ่มนิดๆ กุ้งกลับเข้ามาหลังจากที่ไปสืบข่าวเรื่องบ่อนและได้ข่าวคราวบางอย่างมา กุ้งยังไม่รู้ว่าโรสมา พอเดินเข้าห้อง ก็ยังไงไม่ได้เปิดไฟ เพราะประตูเปิดอยู่ไฟจากด้านนอนจึงส่องเข้ามา เห็นทางลางๆ กุ้งถอดเสื้อและกางเกงชุดเก่ากองไว้กับพื้น ตามประสาชายโสด เอาเท้าเขี่ยให้พ้นเท้าไปก่อนเดี๋ยวค่อยเก็บ หยิบผ้าขาวม้าที่ห้อยไว้มานุ่งแล้วเดินผิวปากออกมาจากห้อง เอาเท้าดันปิดประตูเบาๆ เดินหาอะไรทานที่ห้องครัว และน้ำเย็นๆที่ตู้เย็นมาทั่งทาน <เอิ๊ก> แล้วเรอนิดหน่อย อิ่มว่างั้น แล้วก็เดินเข้าห้องไปอาบน้ำ ระหว่างอาบน้ำ จึงพึ่งนึกขึ้นได้ “เห๊ย วันนี้เราลืมปิดแอร์เหรอวะ ไม่นี่ ปิดแล้ว แล้วทำไมถึงได้ยินเสียงแอร์ทำงานหละวะ”

     กุ้งรีบอาบน้ำและออกมา คราวนี้กุ้งรีบเปิดไฟใหญ่ และหันไปที่เตียง “โรส..มาได้ยังไงวะเนี่ย” กุ้งดูเวลาแล้ว ก็ไม่อยากที่จะกวนเวลานอนของโรส จึงเดินไปเปิดไฟหัวเตียงและปิดไฟใหญ่ เข้าไปนอนที่เดิมของเขา เหมือนเดิมด้วยความเคยชิน กุ้งค่อยๆเอามือสอดไปใต้คอของโรสและขยับโรสเข้ามาในอ้อมกอดของเขา โรสขยับตัวหมุนมาทางซ้ายแขนขวาก็มาวางอยู่ที่อกของกุ้งทันที

“พี่กุ้ง ไอ้ผัวเจ้าชู้ ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ อย่าให้จับได้นะว่าแอบไปนอนกกใครที่ไหนนะปาดนี้ยังไม่ยอมกลับบ้านอีก”

     ขนาดนอนหลับยังละเมอเลยโรสเอ๊ย หัวก็ซุกดันมาที่หน้าอกเท้าขวาก็ก่ายกุ้งแบบไม่รู้ตัวนึกว่าหมอนกอด เพราะยิ่งกอดก็ยิ่งอุ่น กำลังสบาย กุ้งเลยหันไปหอมที่หน้าผาก แล้วก็อามือซ้ายลูบหัวโรสเบาๆ “ไม่มีใครจะให้รักอีกแล้วใช่ไหมโรส ถึงได้วนกลับมาหาพี่เนี่ย แต่ก็เอาเถอะ พี่ยินดีนะ ถ้าโรสยังรักพี่อยู่เหมือนเดิม พี่ก็ขอให้สัญญาว่า การเริ่มต้นชีวิตใหม่ของพี่ในครั้งนี้ จะมีเพียงโรสคนเดียวเท่านั้นจริงๆ เพราะตอนนี้ พี่ก็ไม่มีใครแล้ว ผู้หญิงทุกคนที่มาเข้ามา มันทำให้พี่รู้ได้เลยทันทีว่าใครที่จริงใจและเข้าใจพี่จริงๆ”

>>>>> ***** <<<<<

     รุ่งเช้าวันใหม่ที่ 2 มีนาคมประมาณ 7 โมงนิดๆได้เวลาตื่นของโรส โรสตื่นมาต้องพบว่า เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของกุ้งเรียบร้อยแล้ว มิน่าหละ เมื่อคืนถึงนอนสบาย อุ่นน่าดู เพราะได้หนุนแขนและอกอุ่นๆของกุ้งนี่เอง โรสจึงขอนอนต่อ โดยไม่ปลุกกุ้ง

***** >>><<< *****

     ทางด้านนุ่น ก็รีบออกเดินทางไปทำธุระให้แม่แต่เช้ามืด เพราะหวังเอาไว้ว่า ถ้าเสร็จธุระเร็วจะได้รีบเข้าไป Clear ปัญหากับกุ้งซะทีจะได้จบๆกันไปกับเรื่องแต่งงาน มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงต้องไม่ยอมเสียตัวฟรี กุ้งทั้งกอดทั้งหอมไปตั้งกี่ครั้งแล้ว ยังไงก็ต้องได้แต่ง

<<<<< ===== >>>>>

     1 ชั่วโมงผ่านไป กุ้งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก็เห็นโรสกำลังนอนจ้องตาเขาอยู่ กุ้งเอามือบีบจมูกนิดหน่อย แล้วก็หอมหน้าผาก โรสดันตัวขึ้นไปหอมที่แก้มซ้ายกุ้ง กุ้งเอามือซ้ายลูบผมโรสไปมา แล้วก็หอมไปที่แก้มขวา

“นี่พี่ฝันไปหรือเปล่า ว่าคนที่เอาแจกันตีหัวพี่เมื่อเดือนที่แล้วหนะ จะมานอนอยู่ตรงหน้าพี่เนี่ย”

“พี่กุ้งหนะ” โรสเอามือขวาตีที่ไปที่อกซ้ายเบาๆ “ก็ใครหละที่จะมาปล้ำหนูก่อนหนะ หนูก็ต้องป้องกันตัวหนะซิ อีกอย่างตอนนั้น พี่ก็น่ามืด น่ากลัวด้วย ถ้าหนูไม่ทำแบบนั้น หนูจะรอดไหม หนูขอโทษนะ ยังไม่หายโกรธหนูเหรอ”

“พี่ไม่เคยโกรธหนูหรอก ถึงหนูจะยิงพี่ให้ตาย พี่ก็ไม่โกรธ” โรสยิ้ม “น่ารักมากสามีหนู” โรสให้รางวัลด้วยการหอมแก้มไปสองข้าง

“แล้วนึกยังไงถึงไปวีนเจ้าทิพย์กับคุณเด่นแบบนั้น ไม่น่ารักเลยรู้ไหม ไม่อายเขาเหรอ ที่ประกาศออกไปอย่างนั้นว่าเป็นพี่เมียหนะ”

“ไม่ ในเมื่อมันเป็นความจริง ทันทีที่พี่กับเลิกกับยัยนิด ก็เท่ากับว่า สถานะความเป็นเมียของหนูก็กลับมาทันทีเหมือนเดิมจริงไหม”

     กุ้งเอามือซ้ายขึ้นมาบีบจมูกโรสเบาๆแล้วจูบไปที่ปากและก็ยิ้มให้ “เจ้าเล่ห์นะเราเนี่ย แม่มดน้อยของพี่ จอมวางแผนจริงๆ”

“หรือพี่จะไม่ยอมรับ ก็ได้นะ ถ้าพี่ไม่ต้องการหนู หนูจะได้กลับ ไม่หน้าด้านอยู่ให้มันอายคนหรอก อุตส่าห์คิดถึงและเป็นห่วงผัว ด้านหน้ามาหา แต่เขากลับขับไล่ไสส่งเหมือนหมูเหมือนหมา ไปก็ได้ ปล่อยเลย ไม่ต้องมากอดเค้า ไม่รักไม่ต้องการเค้าแล้วจะมารั้งเค้าไว้ทำไม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คนนิสัยไม่ดี” โรสงอน ลุกขึ้นแล้วหันหลังให้

“ใครบอกว่าพี่ไม่รักและไม่ต้องการเมียของพี่คนนี้หละ พี่ดีใจต่างหากที่ได้หนูกลับมาต่างหาก ไม่งั้นวันนั้นพี่จะหน้ามืดและบ้าปล้ำหนูเหรอ น่าคนดี ไม่เอาน่า อย่างอนไปเลยนะนะ” โรสยังเล่นตัว จนกุ้งต้องใช้วิธีงอนขั้นสุดท้าย

     กุ้งเอามือซ้ายสอดเข้าไปใต้เสื้อกล้ามตัวน้อยๆ แล้วคลึงที่เต้าซ้ายและขวาเบาๆของโรสจนโรสเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาทันที

“โอ๊ว..ซี๊ด พี่กุ้งอย่าค่ะ พี่” โรสไม่ไหวแล้วจึงค่อยๆบิดตัวหนี กุ้งจึงค่อยๆดึงเสื้อกล้ามตัวน้อยขึ้นพ้นหัว แล้วเอียงตัวเอาแขนขวามาประคองคอโรสเอาไว้ ก้มหน้าลงไปจัดการที่เต้าทั้งสองข้างเหมือนเดิม กุ้งเลยขอดื่มนมสดจากเต้าพันธ์โชติรสแต่เช้าเลย

     โรสมีความสุขมาก ช่วงเวลาเดิมเมื่อ 2 เดือนที่หายไปกลับมาแล้ว “โอ๊ว พี่ขา อูย ซี๊ด พี่ ผัวขา” โรสพูดไม่เป็นประโยคแล้ว

“พอแล้วพี่ หนูเชื่อแล้วว่าพี่รักและต้องการหนู พอได้แล้ว หนูใจจะขาดอยู่แล้ว”

     กุ้งคิดว่าโรสน่าจะพร้อมแล้วกับตรงนั้น เมื่อตัดสินใจมาที่นี่ในครั้งนี้ จึงเอื้อมมือซ้ายไปดึงกางเกงนอนแพรขาสั้นให้หลุดออกจากขา จนร่างกายของโรสเปลือย แล้วเอามือซ้ายนั่นแหละไปซุกซนที่บริเวณถ้ำของเธอ โรสยังไม่พร้อมกับเรื่องนี้ในตอนนี้ เพราะยังไม่มั่นใจในตัวกุ้ง จึงเอามือขวาตัวเองไปหยุดมือซ้ายของกุ้งไว้

“อย่าพึ่งค่ะ หนูขอนะอย่างที่เคยบอก ถ้าพร้อมเมื่อไหร่หนูจะให้ทันที ขอให้หนูแน่ใจพี่มากกว่านี้ก่อน จะได้ไหมทูนหัวของเมีย”

     กุ้งจึงหยุดทันทีและโรสก็ลุกขึ้นจากที่นอนทันที “ไปคะ ไปอาบน้ำกัน หนูจะได้ทำแผลให้พี่ด้วย เห็นไหมยังไม่หายดีเลย ยังมีเลือดซึมๆอยู่เลย ไป อย่าดื้อ เมียสั่ง ผัวต้องทำตามอย่าดื้อกับเมียนะ ไป ลุก ยังอีก ยังจะมาดูดอีก ไปดูดต่อในห้องน้ำก็ได้ ไป”

     แล้วโรสก็ลุกขึ้นเดินนำหน้ากุ้งเข้าห้องน้ำไปก่อนเลยทั้งเปลือยๆแบบนั้นแหละ ไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างไว้ให้ กุ้งปิดแอร์และถอดเสื้อกล้ามออกแล้วก็ตามเข้าไป ไม่นานหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ โรสก็มานั่งทำแผลให้กุ้งด้านนอก พิณเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟตามหน้าที่

“เสร็จแล้ว” กุ้งเอียงหันไปหอมแก้มโรสต่อหน้าพิณ โรสตีไหล่ซ้ายกุ้ง “พี่ อายเค้า ไปพี่ไปทานมื้อเช้าได้แล้ว จะได้ทานยา”

    พิณมีความสุขมากที่เห็นโรสกลับมายิ้มได้อีกครั้งหลังจาก 2 เดือนที่ผ่านมา โรสได้แต่อมทุกข์และสีหน้าไม่ดีมาตลอดเพราะรักคุด

***** ----- *****

     หลังจากที่ทานข้าวอิ่มแล้ว กุ้งก็จูงมือโรสมาที่สวนดอกไม้เดิมที่เคยมา และครั้งนี้กุ้งพิเศษกว่าเดิมไม่เหมือนครั้งก่อนๆ กุ้งพาโรสขี่ม้าเที่ยวในอาณาจักรของเขา ทำให้โรสมีความสุขมากกับการที่เธอได้ตัดสินใจกลับมาคืนดีกับกุ้งในครั้งนี้ เพราะมันทำให้เธอมั่นใจในความรักในครั้งนี้มากขึ้นกว่าเดิมมาก ว่าตั้งแต่นี้ไป เธอจะมีแค่กุ้งคนเดียวไม่เหลียวแลใครอีกเลยแม้กระทั่งเมฆ เมื่อทั้งคู่มั่นใจซึ่งกันและกัน พร้อมกับเติมความหวานให้กันไม่ขาด เพราะเข้าใจแล้วว่าไม่มีใครที่จะให้รักได้อีก นอกจากคนที่อยู่ตรงหน้าซึ่งกันและกันในตอนนี้ ทั้งสองจึงร้องเพลงคู่ให้แก่กัน เพื่อเป็นการให้สัญญากับความรักในครั้งนี้ว่า จะไม่ขอมีใครอีก นอกจากสองเราเท่านั้น

< รักเดียวใจเดียว - นพเก้า (อิ๋ว+อ๊อด) > https://youtu.be/8pe2UB4RpQg     

\\\\\ ----- /////

     10 โมง นุ่นพึ่งเข้าเขตโคราชผ่านเข้าตัวเมืองและอนุสาวรีย์ย่าโม เพื่อทะลุไปอีกอำเภอนึงที่อยู่อีกฝาก เมื่อมาถึงก็รีบเข้าคุยเรื่องที่ ที่แม่ของเธอได้ติดต่อเอาไว้เพื่อขาย นุ่นพาลูกค้าไปดูสถานที่ เมื่อเดินดูเป็นที่พอใจ ลูกค้าก็ได้กลับมาตัดสินใจกัน ขอเวลาคิดและปรึกษากันอยู่พักใหญ่ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง เพราะลูกค้าต้องการได้ที่มาทำโรงงาน แต่ติดตรงที่ราคาที่นงนุชตั้งไว้ค่อนข้างสูง จึงต้องคิดกันนานสักหน่อย ระหว่างที่นุ่นรอการตัดสินใจ นุ่นเองก็ไม่มีกระจิตกระใจในการทำอะไรเลย

     ลูกค้าขอต่อรองราคาและเงื่อนไขในการผ่อนชำระ ไม่ว่าจะเรื่องของธนาคารที่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะเนื้อที่มันกว้างมากเกือบ 10 ไร่ ลูกค้าจึงต้องคิดและไตร่ตรองให้ดี นุ่นไม่มีอำนาจต่อรองหรือตัดสินใจ จึงต่อสายให้คุยกันเองกับแม่ ไม่นานพอคุยกันเสร็จ ลูกค้าก็ขอนัดนุ่นอีกครั้งในสัปดาห์หน้า ถ้าพร้อมและตัดสินใจได้เมื่อไหร่ จะโทรหาอีกที เพื่อนัดทำสัญญากัน

***** ///// *****

     นิดหลังจากที่ได้เลิกลากับกุ้งไปแล้วนั้น วันนี้ขณะที่กำลังจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ จู่ๆแหวนวงหนึ่งก็หล่นลงมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอที่จับขึ้นมา นิดจึงนึกขึ้นมาได้ว่าจะถามกุ้งตั้งนานแล้ว ก็ลืมไปเลยว่าแหวนวงนี้เป็นของใครสาวคนไหน แต่ในเมื่อตอนนี้ เธอได้เลิกกับกุ้งไปแล้วเธอจึงไม่สนใจ คงได้แต่วางแหวนนั้นเอาไว้ในลิ้นชักและก็ออกไปทำธุระของเธอต่อ ตามวงจรชีวิตปกติของเธอตามเดิม

<<<<< ***** >>>>>

     หลังจากที่นุ่นเสร็จเรื่องจากตรงนั้นก็เที่ยงพอดี จึงรีบบึ่งรถไปหากุ้งทันที นุ่นคำนวณเวลา ถ้ารถไม่ติดและเหยียบขนาดนี้ คงถึงประมาณบ่าย 2 โดยไม่พักที่ไหนเลย หลังจากที่เธอแวะทานมื้อเที่ยงจนอิ่มดีแล้ว จึงรีบเหยียบมิดไมล์ไปหากุ้งทันทีโดยไม่คิดชีวิต

***** \\\\\ *****

       บ่ายโมงกุ้งขี่ม้ามาจอดที่หน้าออฟฟิตและจูงมือโรสเข้าไปข้างใน เพื่อที่จะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นายหญิงคนใหม่ ของแสงตะวันอย่างเป็นทางการเสียที “นาย นึกว่าจะไม่เข้ามาแล้ว หนูกำลังจะโทรตามเลยทีเดียว พอดีมีเอกสารด่วนจากโรงเรียน 2 แห่งที่เราบริจาคทุนช่วยเหลือทุนเรียนดีเอาไว้ แล้วนี่ตกลง ยังไงค่ะ  Clear กันเรียบร้อยดีแล้วนะ”

       กุ้งเซ็นต์เอกสารเสร็จจึงรีบแนะนำ เพราะจะรีบกลับ กทม.ด่วน มีงานรออยู่ กุ้งเอียงตัวเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของเด่น

“คุณเด่นขอเชิญข้างนอกหน่อยครับ” เด่นเดินออกมา รู้เลยว่าจะพูดเรื่องอะไร ก่อนที่กุ้งจะพูดอะไรเด่นขอแซวอะไรนิดนึง

“ตกลงว่าแสงตะวันไม่พินาศแล้วนะ Sure นะ ผมจะได้สบายใจ” กุ้งผลักเด่นเบาๆ “เรียบร้อย ไม่มีอะไรแล้ว ปลอดภัย”

       ทุกคนจ้องมองโรสเป็นตาเดียว “เอาหละทุกคนอยู่กันครบแล้วนะ ขาดแต่คุณกวางคนเดียวไม่เป็นไร เดี๋ยวคุณเด่นไปบอกกันเอาเองก็แล้วกันนะ เอาหละวันนี้ผมขอแนะนำและเปิดตัวอย่างเป็นทางการเลยก็แล้วกัน คุณโรสหรือคุณโชติรส สมบัติไพศาล ตั้งแต่นี้ไปจะมาเป็นนายหญิงที่นี่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่างเป็นทางการ เข้าใจไหมครับ”

       โรสเขินและอาย เพราะไม่คิดว่ากุ้งจะเปิดตัวกระทันๆแบบนี้ “พี่กุ้ง หนูอายเค้านะ ไม่ต้องบอกแบบนี้ก็ได้ หนูทำตัวไม่ถูกแล้ว” แล้วโรสก็โค้งคำนับทุกคน “ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นคนของที่นี้ด้วยอีกคนนะคะทุกคน มีอะไรก็ช่วยชี้แนะด้วย”

“ยินดีค่ะนายหญิง แต่แบบเมื่อวานทิพย์ไม่เอาด้วยนะ ทิพย์กลัวไม่มีงานทำ ถ้าแสงตะวันพินาศหนะ เพราะทิพย์รักที่นี่ค่ะ นะคะ อารมณ์แบบเมื่อวาน ไม่เอานะทิพย์กลัว มีอะไรเราค่อยมาคุยกัน นายหญิงก็ออกจะน่ารัก หวังว่าคงไม่ใจร้ายกับพวกเรานะ”

“เมื่อวานต้องขอโทษด้วย เพราะมันโกรธจริงๆ แต่ตอนนี้หายแล้ว เพราะเราสองคนได้ Clear กันหมดแล้ว สบายใจได้”

“ดีแล้วที่ทุกคนเข้าใจ เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้ ถ้าคุณโรสโทรมาหรือมาเองแบบนี้ ต้องเกรงใจเหมือนฉันมาเองเข้าใจไหม”

“รับทราบคะนาย” ทุกคนตอบพร้อมเพรียงกัน ยังกะทหารแหนะ แล้วกุ้งก็เริ่มแนะนำพนักงานทุกคนให้โรสได้รู้จัก

“เอาหละเริ่มจากคนนี้แก่ที่สุดในบรรดาสาวๆพวกนี้” ติ๋มงอนนิดๆ “นายหนะ โน่นต่างหากแก่สุด ป้าจิ๋ม”

“เย้าเล่น สวยสุดต่างหาก ติ๋ม เป็นโอเปอเรเตอร์ เพราะเธอเก่งพูดได้หลายภาษา คนนี้ ทิพย์ เลขานุการ คนนี้ หนิง ประชาสัมพันธ์ ถัดไป ขิม พนักงานการตลาด สุดท้ายนั่น เจี๊ยบ พนักงานบัญชี และสาวที่สุดในที่นี้ นี่เลย ป้าจิ๋ม แม่บ้าน ส่วนสุดหล่อที่ยืนอยู่ข้างพี่นี่ คุณเด่น เป็นผู้จัดการที่นี่ ดูแลทุกอย่างแทนพี่ทั้งหมดตอนที่พี่ไม่อยู่ ฝีมือดีมากขอบอก มีอะไรก็โทรปรึกษาได้เลย เอาหละ วันนี้คงจะรู้จักกันหมดแล้วนะ สำหรับในส่วนของออฟฟิต ส่วนในโรงผลิตและคอกวัว คราวหน้าค่อยๆเรียนรู้ไป เป็นเมียพี่ ต้องเหนื่อยหน่อยนะ ไหวป่าว เปลี่ยนใจได้นะที่รัก” โรสเอาศอกกระทุ้งเอวกุ้ง “ไหวค่ะที่รัก กรุณารับรู้ไว้ด้วย ว่าเมียพี่หนะ แกร่งกว่าที่คิด”

       ทุกคนหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขที่เจอคนจริงเข้าแล้ว “มันต้องแบบนี้ซิคะ ถึงจะสมเป็นนายหญิงของเรา” ติ๋มพูดออกมา แล้วสาวๆทุกคนก็เดินเข้ามากอดโรส รวมทั้งป้าจิ๋มด้วย ไม่นาน กุ้งก็กลับมาโหมดปกติ สั่งงานทุกคนก่อนที่จะกลับไปลุยงานต่อที่ กทม.

“ทิพย์ ครั้งที่แล้วที่บอกให้ลงไป กทม.หนะ แล้วไม่ได้ไป ต้องขอโทษด้วยนะที่ต้องทำให้เก้อ ครั้งหน้าไม่พลาดแน่ แต่ขอฉัน Clear งานก่อนนะแล้วจะบอกอีกที เร็วๆนี้แหละก่อนสงกรานต์แน่นอน เตรียมจัดกระเป๋ารอได้เลย” ทิพย์รับทราบ “ค่ะนาย”

“หนิง ช่วงที่ทิพย์ไม่อยู่ ทำงานที่ กทม. เรารับหน้าที่เป็นเลขา รับงานแทนทิพย์ไปก่อน ติ๋ม อีก 3 วันจะมีลูกค้าจากญี่ปุ่นสองสามีภรรยา ชื่อคุณ ยูคิมูระ และคุณซานาโกะ มาเยี่ยมชมโรงงาน ช่วยเป็นล่ามให้คุณเด่นด้วย ส่วนรายละเอียดผมได้บอกคุณเด่นไว้หมดแล้ว จำเอาไว้ หน้าที่ของเธอ จะทำยังไงก็ได้ ให้สองสามีภรรยานั้นพอใจและเซ็นต์สัญญากับเราเพื่อที่จะส่งออร์เดอร์ออกนอกประเทศให้ได้ ถ้าเธอทำได้แล้วฉันจะมีของสมนาคุณให้ กับส่วนแบ่ง 2 % ฟรีๆที่จะได้ไปในทุกออร์เดอร์ของการส่งออก อย่าลืมนะ ผมฝากด้วย ถ้าไม่มีอะไรติดขัดอีก 2 อาทิตย์เราเจอกันตามปกติที่นี่ ผมไปหละ ถ้าเย็นมากรถจะติด”

“นายคะ” ทิพย์ยังติดใจอยู่นิดนึง ยังไม่ Clear “อะไรยัยทิพย์ มีอะไร เรื่องมากจริงแกเนี่ย”

“เรื่องที่จะให้หนูไปทำงานที่ กทม.หนะ นานป่ะ แล้วหนูจะไปนอนที่ไหน นายก็รู้ว่าที่ กทม.หนูไม่มีที่พัก”

“โถ แม่คุณนึกว่าเรื่องอะไร ประมาณ 3 สัปดาห์ และฉันจะให้แกไปพักกับใครได้นอกจากเจ้านี หายข้องใจรึยัง”

“เครค่ะ สบายใจแล้ว เออ..” ทิพย์เขินๆอายๆ อยากจะถามเรื่องเบี้ยเลี้ยง เพราะทุกครั้งที่ทำงานนอกเหนืองานในออฟฟิต ทุกคนจะได้ค่าเหนื่อยต่างหาก ทิพย์ก็บิดอยู่นั่นแหละ “อะไรอีก เรื่องมากจริง ฉันจะรีบไป เห็นไหมหนะ เมียฉันยืนตาเขียวอยู่นี่หนะ”

“ครั้งนี้ไปไกล หนูจาได้เบี้ยเลี้ยงเท่าใดน้อ” โรสหัวเราะ แล้วเอามือปิดปาก จนทิพย์หน้าเสียเลย

“วันละ 300 ชัดไหม” ทิพย์ตาโตเลย รีบนับนิ้วใหญ่เลย 3 อาทิตย์ = 18 วัน 18x300 = 5,400 บาท

“หนูรักนายที่สุดในโลกเลย 5,400 เหนาะๆ ไปเลย นายหญิง พานายกลับได้เลย หมดธุระหนูแล้ว”

       ทิพย์รีบดันตัวกุ้งและโรสออกไปจากออฟฟิตทันที กุ้งเอามือยีหัวทิพย์แล้วยิ้ม และชี้นิ้วไปที่ทิพย์ก่อนออกจากออฟฟิต โรสสวัสดีทุกคนก่อนที่จะออกไป เด่นโบกมือให้ แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้อง กุ้งพาโรสขึ้นม้าแล้วควบกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะเดินทางกลับไปลุยงานต่อที่ กทม.ทันที พวกในออฟฟิตได้แต่ยืนจ้องมองดูรักครั้งใหม่ของนายตัวเอง อยู่ดีๆติ๋มก็เอ่ยปากขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“นี่แหละเขาเรียกรักแท้ จากกันไปนานแค่ไหน สักวันก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน เนื้อคู่ ยังไงก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะนานสักเท่าใด”

       หลังจากที่กุ้งและโรสกลับไปได้ไม่นาน ประมาณบ่าย 3 กว่าๆนุ่นก็มาถึง ถามหากุ้ง แต่ไม่ทันเพราะกุ้งกลับ กทม.ไปแล้ว นุ่นขับรถเข้ามาจอดยังกะพายุหมุน ฝุ่นตลบอบอวนไปหมดจนคนในออฟฟิตต้องลุกออกมาดูกันว่าเกิดลมพายุขึ้นภายนอกรึไง พอลงจากรถได้ ก็รีบวิ่งเข้ามาด้านใน “คุณนรากรอยู่ไหมคะ” หนิงรีบบอก “ไม่อยู่ค่ะ กลับ กทม.ไปแล้วเมื่อตอนบ่าย”

“อ้าว นึกว่าจะอยู่หลายวัน จบกัน” นุ่นผิดหวังมาก “แล้วคุณมีธุระอะไรด่วนกับนายหรือเปล่าคะ ไม่ลองโทรหาหละ”

“โทรแล้ว ไม่รับสาย เอาไงดีเนี่ย ตกลง กลับ กทม.ไปแล้วใช่ไหม” นุ่นเสียเวลาอีกครั้ง ยังไงก็ต้องรีบกลับ กทม.เพราะนี่บ่าย 3 แล้ว

“ตกลงมีอะไรด่วนคะ ดิฉันจะได้แจ้งนายได้” หนิงกวักมือเรียกเพื่อน ทิพย์เดินมาหา “มีไรเหรอหนิง”

“เนี่ย คุณคนนี้เค้าบอกว่ามีธุระด่วนกับนาย นี่คุณทิพย์นะคะ เป็นเลขานาย มีอะไรก็สั่งบอกไว้ได้เลย”

“ไม่เป็นไร ถ้ากลับ กทม.เดี๋ยวฉันตามไปคุยเอง เพราะฉันมาจาก กทม. เอางี้เพื่อความ Sure ช่วยบอกคุณนรากรด้วยว่า ดิฉัน นุ่น นันทิยา ภรรยาของเค้ามาหา จะคุยเรื่องงานแต่งในวันที่ 7 มีนานี้ จะเตรียมจัดงานยังไง ให้ช่วยโทรหาด้วย ขอบคุณนะคะ คุณเลขา”

    แล้วก็รีบเปิดประตูออกไปเลย นุ่นอารมณ์เสียมาก กะว่าจะมาค้างและนอนคุยเรื่องนั้นเสียหน่อย เลยอด หนิงกับทิพย์มองหน้ากัน

“อ้าว ตกลง มันยังไงกันวะแก ตอนบ่าย นายมาแนะนำคนนึง นี่ มาอีกคนล้ว โอ๊ย เวียนกบาลจริงเจ้านาย” ทิพย์เกาหัวแล้วเดินไปนั่ง

“เอา เถอะ เรื่องของเจ้านาย หน้าที่แกมีอะไรก็ทำไปไอ้ทิพย์ เอ้า นั่งนิ่งอยู่ได้ โทรหานายซิ เฉยอยู่ได้ ซิ” หนิงบอก

“เออๆ กำลังจะโทร วุ่นวายจริง เรื่องผัวๆเมียๆเนี่ย ทำไมวะ ถึงอยากที่จะแย่งเป็นนายหญิงแสงตะวันกันจัง มันมีอะไรดีนักวะที่นี่ ฉันคนนึงหละไม่ขอแย่งกับใคร เพราะฉันไม่ชอบรับผิดชอบงานที่มันใหญ่โตอะไรแบบนี้ อยู่แบบนี้สบายดี” หนิงส่ายหัวกับเพื่อน

       ทิพย์โทรหากุ้ง แต่ไม่ได้รับสายเพราะกำลังขับรถ โรสเลยรับแทน “มีอะไรเหรอค่ะคุณทิพย์ ถึงได้โทรตามเจ้านายเนี่ย”

“นายหญิง ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีมีเรื่องด่วน นายว่างที่จะคุยไหม” กุ้งเลยบอกให้โรสกด Speaker แล้วโรสก็ถือไว้ให้

“มีอะไรทิพย์ แกนี่เรื่องมากกะฉันจริงๆเลยนะ เดี๋ยวฉันก็เปลี่ยนใจเรื่องงานซะหรอก”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 30 .. “ ไม่ลึกลับ แต่ซับซ้อน ”

ตอนที่ 29 .. “ ไม่มีใครจะให้รัก ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก