ใครคนหนึ่ง : ตอนที่ 5 เหยื่อที่น่ารัก

•5•

วันนี้บ้านของผมมีงานเลี้ยงจบมัธยมปลายของหลานชายคนเดียว ก่อนหน้านี้เจ้าแม็กก็มีปรึกษาไปเรียนต่อ ผมก็อยากสนับสนุนหลานแต่พอคิดไปเรื่องราวทั้งหมดของแม็กมันเป็นการหนีปัญหา สงสัยคงต้องคุยกันใหม่ให้เข้าใจแล้ว

อยู่ๆก็มีข้อความจากภรรยาสาวเข้ามา ผมอ่านข้อความที่เธอส่งมาก็แอบยิ้มกับตัวเองเบาๆขนาดไม่ได้เรียกหายังมาเสนอถึงที่ 

ผมอ่านข้อความที่กุหลาบส่งมาให้จนถึงข้อความสุดท้าย เด็กนั่นเป็นเพื่อนของแม็กเหรอทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องแล้วความสัมพันที่บอกว่าอยู่ในห้องนอนหมายถึงอะไรกันแน่ 

ความจริงก็ไม่ได้สนใจอะไรนะ แต่ร่างกายของไอ้เด็กนั่นมันดีสำหรับผมมากอันนี้ยอมรับ แต่ถ้าผมเป็นคนแรกแล้วมันจะมั่วถึงจะเป็นหลานชายของผม ผมก็ไม่เอาต่อหรอก

"นายครับวันนี้ไม่มีงานแล้วนะครับ นายจะกลับเลยไหมครับ" ลูกน้องคนสนิทบอกผม ผมกระตุกยิ้มมุมปากให้มันเล็กน้อย

ทำไมจะไม่กลับในเมื่อที่บ้านมีของเล่นที่น่าสนใจอยู่ แต่จะให้เดินดุ่มๆเข้าไปอาจจะทำให้กวางน้อยตกใจตื่นกลัวก็ได้

"กลับไปก่อนวันนี้ฉันจะขับรถกลับเอง" ผมบอกลูกน้องมันทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้ถามและเดินออกไปทันทีหลังจากที่ผมสั่ง

วันนี้ผมคิดว่าคงเป็นวันที่สนุกอีกวันแน่ๆ แค่คิดว่าจะมีเรื่องสนุกรอที่บ้านผมก็รู้สึกดีแล้ว

ผมนั่งเคลียร์งานอีกไม่นานก็คว้าเสื้อสูทมาพาดไว้ที่แขนแล้วเดินตรงไปที่โรงรถทันที

18.00น.

บ้านของมีน

ตู้ม!!!

"กรี๊ดดดดดดอีเอกอีสัสมาถีบเจนนี่คนสวยได้ยังไง" พอผมเดินเข้ามาในตัวบ้านก็ได้ยินเสียงหวีดร้องของผู้ชายเอิ่มผมคิดว่าน่าจะเพื่อนของเจ้าแม็กแน่ๆเสียงหลงเชียว

หลังจากส่งเสื้อให้คนใช้ในบ้านไปเก็บผมก็เดินมาด้านหลังบ้านซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน

เจ้าแม็กมันช่างเลือกสถานที่ได้ดีจริงๆ สระว่ายน้ำบ้านผมก็ค่อนข้างใหญ่ สนามหญ้าด้านหลังก็เขียว 

อ๊ะนั่นไงเหยื่อตัวน้อยของผม หึหึ น่ารักจริงกับตรีมเชิตขาวกางเกงขาสั้น มันช่างทำให้ขาเรียวๆนั่นเด่นชัด และขาวผ่องจริงๆ

"ท็อปขอกินเหล้าหน่อยได้ไหม"  เสียงเล็กนั่นกำลังออกอ้อนผู้ชายที่สูงกว่าตรงนั้น อะไรถึงขั้นกับขอกันเลยเหรอ

"แม็ก" ผมเดินเข้าไปใกล้ๆหลานชายและเอ่ยเรียก แม็กหันมาหาผมและยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้ามายกมือไหว้ผม

"อามีนขอบคุณสำหรับงานเลี้ยงนะครับ"  แม็กมันว่าพร้อมกอดผมแน่น ผมมีหลานคนเดียว หลานในไส้ ผมรักหลานมากเพียงแค่แม็กบอกว่าอยากได้อะไร ผมก็จะหามาให้หลาน

"พวกมึงทุกคนๆกูมีคนจะแนะนำให้พวกมึงรู้จัก" เสียงแม็กดังขึ้นทำให้เพื่อนๆรนอื่นหยุดกิจกรรมทั้งในสระและที่ยืนปิ้งบาบีคิว ไหนจะที่ยืนอยู่ตรงบาร์อีกต่างก็พากันหันมาทางผม

"นี่คือผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการของวันนี้ครับ นั่นก็คืออาของผมเองครับ" เสียงหวิดวิวดังสนั่นแม้มีคนไม่มากนัก ผมกะด้วยสายตาน่าจะประมาณสัก 20 คนได้

"ทั้งหมดกล่าวคำขอบคุณ" ผู้หญิงตัวสูงขาวๆแค่มองดูแล้วน่าจะเป็นทอม กล่าวขึ้น

"ขอบคุณค่ะ / ขอบคุณครับ" ทั้งหมดกล่าวคำขอบคุณ แต่มีอยู่เพียงคนเดียวที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงสายตาของเราสบกัน

"สวัสดี" ผมขยับปากแต่ไร้เสียงทำให้คนที่ยืนอยู่ถึงกลับหลบตา ตัวสั่น

หึหึ คืนนี้สนุกแล้วสิ

---------------------------

ไรท์แก้ไขคำผิดแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

เอ็นจอยนะคะ