ผี – ซ่อน – ศพ 2 CHAPTER 2nd : Mystery นี้ผีดุ!

H - I - D – E II

ผี – ซ่อน – ศพ 2

CHAPTER 2^nd : Mystery นี้ผีดุ!

CHAPTER 2^nd : Mystery นี้ผีดุ!

     ท้องฟ้าที่ถักทอแสงสว่างขมุกขมัวด้านบนแสดงให้เห็นว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะมีเม็ดฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าในยามพลบค่ำ ทุกชีวิตภายในเมืองกรุงยังคงวุ่นวายและเบียดเสียดกันเหมือนทุกวัน บางคนก็ได้เวลาเลิกงานกันแล้ว พวกพนักออฟฟิศหลายคนมายืนรอขึ้นรถไฟฟ้ากันเป็นแถวยาวที่ไม่รู้ว่าอีกสามชั่วโมงจะได้ขึ้นหรือเปล่า บางกลุ่มก็ยังคงนั่งทำงานกันให้ง่วนอยู่ในบริษัท เช่นเดียวกับสถานีโทรทัศน์ที่ผลิตสื่อเกี่ยวกับเรื่องราวเหนือธรรมชาติที่ได้รับความนิยมตลอดกาลอย่าง Mystery Channel

     Mystery Channel คือช่องที่ผลิตสื่อทั้งวิทยุและโทรทัศน์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวลึกลับเหนือธรรมชาติจากทั่วประเทศไทย อีกทั้งยังผลิตละครเกี่ยวกับแนวฆาตกรรม หรือภูตผีปีศาจที่ได้รับความนิยมแทบจะทุกเรื่อง หรือแม้กระทั่งรายการวิทยุที่รวบรวมเรื่องสยองขวัญจากผู้ชมทางบ้านและรายการโทรทัศน์ที่ไปล่าท้าผี บุกผ่าฝ่าดงไปตามสถานที่ยอดฮิตต่าง ๆ สถานีแห่งนี้ได้รับเรตติ้งสิบปีซ้อนในเรื่องของการสร้างสรรค์เนื้อหาที่สนุกสนานและครบรส เรียกได้ว่าเป็นช่องที่กวาดรางวัลมามากมายนับไม่ถ้วนเลยก็ว่าได้

     หญิงสาววัยยี่สิบเอ็ดปีอย่าง ฝน ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ภายในออฟฟิศที่ตกแต่งได้อย่างโมเดิร์นและมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร มือเรียวยาวกดน้ำร้อนออกจากกระติกราคาแพง ควันพวยพุ่งออกมาแสดงถึงความร้อนที่ถ้าโดนมีหวังได้มือพองเป็นแน่ นาฬิกาแขวนผนังบ่งบอกว่าขณะนี้เป็นเวลาสิบเก้านาฬิกาตรง ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาเลิกงานของนักศึกษาอย่างเธอแล้ว แต่ทุกคนก็รู้ว่าสายงานแบบนี้ไม่มีเวลาที่แน่นอน บางครั้งงานก็ปาเข้าไปเกือบห้าทุ่มเวลาที่คิดคอนเทนต์รายการ หรือบางครั้งก็เกือบเช้าถ้าเกิดมีงานถ่ายรายการ มันเป็นเช่นนี้ทุกวันจนเพื่อนของเธอยังแซวเลยว่า ‘ถ้าเธอมีแฟน ป่านนี้คงนอกใจเธอไปแล้วล่ะถ้าจะทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลาแบบนี้’

     ฟ้าด้านบนกระพริบถี่ราวกับจะบอกให้พวกมนุษย์ที่เดินอยู่บนท้องถนนได้เตรียมตัว สายตาของหญิงสาวเหม่อออกไปนอกหน้าต่างที่บัดนี้เริ่มมีเม็ดฝนปรอยลงมากระทบกับกระจก จนถึงตอนนี้งานที่ทีมของฝนทำยังไม่มีความคืบหน้าไปไหนเลย จากการคำนวณเวลาที่ไม่เคยพลาดของเธอแล้วคงไม่พ้นเที่ยงคืนแน่ ๆ

     “แอบมาอู้งานอยู่ตรงนี้เองเหรอ?” ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินเข้ามากระแทกที่หัวไหล่เบา ๆ ก่อนจะทำทีเล่นทีจริงด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ฝนหลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันไปทักทายรุ่นพี่ร่างสูงนั้น

     “ไม่ได้อู้สักหน่อยพี่เบสต์ ฝนแค่คิดว่าวันนี้งานเรากับพระอาทิตย์ อะไรจะมาก่อนกัน” ฝนพูดติดตลก เล่นเอาคนที่ฟังถึงกับยิ้มออกมาไม่หุบในมุกตลกร้ายนี้

     เบสต์และฝนค่อนข้างที่จะสนิทกัน เนื่องจากวันที่หญิงสาวเข้ามาฝึกงานที่นี่วันแรก เธอก็ได้รับการสอนที่ตรงไปตรงมาของรุ่นพี่ซึ่งทำหน้าที่เป็นสกรีนไรท์เตอร์คนนี้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการจัดรายการสด การเขียนสคริปต์รายการต่าง ๆ เธอก็ได้เบสต์นี่แหละที่เป็นคนจัดการสอนทุกอย่างให้อย่างเข้าใจ พนักงานหลายคนเคยแอบจิ้นสองคนนี้อยู่บ่อยครั้งหากแต่ทั้งคู่ก็ปฏิเสธ เพราะพวกเขารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฝนไม่ได้คิดอะไรกับรุ่นพี่หนุ่มคนนี้เลยนอกจากการเป็นพี่ชายที่ดี และอีกฝั่งเองก็ไม่ได้คิดอะไรเช่นเดียวกัน เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะสิ

     “พี่ว่าเราน่าจะเสร็จงานก่อนนะ ถ้าเรามีคอนเทนต์ดีดีหรือน่าสนใจ พี่คิดว่าพวกพี่ ๆ เขาก็น่าจะปิดประชุมได้เร็วนะ” เบสต์ไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะเอื้อมไปหยิบผงชามะนาวเย็นขึ้นมาชงเพื่อดับกระหาย

     การประชุมที่พวกเขาพูดถึงคือการคิดคอนเทนต์เกี่ยวกับรายการ ‘Mystery นี้ผีดุ’ มันคือชื่อรายการของทางช่องที่ได้ความนิยมไม่แพ้รายการอื่น ๆ มันคือรายการเกี่ยวกับเรื่องราวของสิ่งเร้นลับที่บรรดาพิธีกรและแขกรับเชิญจะไปตามสถานที่เฮี้ยนทั่วฟ้าเมืองไทยเพื่อทำภารกิจลบหลู่สิ่งที่มองไม่เห็น บางตอนนั้นเรียกความหลอนได้ถึงขั้นที่คนดูบางกลุ่มต้องไปล่าท้าผีกันตามรอยรายการเลยก็ว่าได้ Mystery นี้ผีดุ ดำเนินมาจนถึงตอนที่แปด ซึ่งตลอดเจ็ดตอนที่ออกอากาศไปนั้นเรตติ้งยังคงพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันจึงเป็นความกดดันให้กับทีมงาน เพราะการแบกทั้งกระแสและความหวังจากคนที่กำลังติดตาม มันคือเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับสื่อประเภทนี้ เพราะถ้าไม่ดี มีหวังว่าได้ถูกถอดออกจากผังรายการของช่องเข้าสักวัน

     และในวันนี้เองก็เช่นกัน คอนเทนต์การถ่ายทำในสัปดาห์ที่เก้ากำลังถูกถกเถียงขึ้น เพราะในตอนที่แปดที่กำลังจะออกอากาศในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านั้นนับว่าเป็นตอนที่พีคกว่าเจ็ดตอนที่ผ่านมามาก แน่นอนว่าตอนที่กำลังจะถ่ายทำในวันมะรืนนี้จะต้องเร้าใจยิ่งใหญ่และเรียกเสียงฮือฮาให้ได้ นี่แหละคือความกดดันและความตรึงเครียดที่เกิดขึ้นอยู่ในค่ำคืนนี้

     “เรื่องที่น่าสนใจมันเยอะนะพี่ แต่รู้สึกว่ามันก็จะดูธรรมดาไปเมื่อเทียบกับตอนที่เราถ่าย ๆ มา อย่างตอนล่าสุดนี่พวกพี่ไปที่สุสานเฮี้ยนของอยุธยาเลยอ่ะ ขนาดฝนเป็นแค่เด็กฝึกงานที่ไปประสานงานเฉย ๆ ฝนยังรู้สึกว่ามันน่ากลัว ยิ่งตอนที่แขกรับเชิญเจอผู้หญิงชะโงกหน้ามาจากป้ายหลุมศพนี่ ไม่อยากจะคิดสภาพเลย” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นเต้น

     “เห็นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้” เขาพึมพำก่อนจะยกชามะนาวจิบเล็กน้อย ด้วยความที่เบสต์เป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีสางอยู่แล้ว จึงทำให้เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่คนอื่นเห็นแล้วจินตนาการไปว่าเป็นผีนั้นมันมีอยู่จริงไหม เขาไม่ใช่คนที่กลัวผีทั้งที่เขาทำรายการแนวนี้ แต่เขาก็ไม่เคยลบหลู่หรือลองดีกับสิ่งที่มองไม่เห็นสักครั้ง ต่างคนต่างอยู่น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทั้งสองโลก เขาคิดเช่นนั้น

     ต่างกับฝน นักศึกษาฝีกงานคนนี้เชื่อเรื่องลี้ลับนี้มาแต่ไหนแต่ไร เพราะเธอเคยเห็นในสิ่งที่เบสต์กลับมองไม่เห็น ไม่ใช่ว่าเธอมีสัมผัสพิเศษอะไร แต่คนเราก็มักจะเจอผีในช่วงที่จิตเราอ่อนที่สุด เธอจำได้ดีว่าในตอนนั้นที่เธอเดินกลับบ้านหลังจากที่ไปร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยมา เธอกลับมองเห็นเด็กผู้ชายที่วิ่งเล่นกันอยู่ตรงมุมมืดของถนนก่อนที่จะหายไปในซอยหนึ่ง เมื่อเธอเดินผ่านไปตรงนั้นก็พบว่ามันเป็นซอยตัน ไม่มีบ้านคนหรือถนนที่จะไปทางไหนได้เลย ตั้งแต่นั้นเธอจึงเชื่อมาตลอดว่าวิญญาณหรือสิ่งที่มองไม่เห็นนั้นมีอยู่จริง ๆ เพราะความเชื่อบวกกับความชอบเป็นทุนเดิม มันจึงทำให้เธอหลงใหลในเรื่องราวเหนือธรรมชาติและตัดสินใจมาฝึกงานที่สถานีโทรทัศน์ Mystery Channel นั่นเอง

     การสนทนาในเรื่องจิปาถะนั้นถูกขัดจังหวะด้วยเสียงวางแก้วเซรามิคสีเขียวเบา ๆ คู่สนทนาทั้งสองหันไปเห็นร่างบางของหญิงสาวทีมงานร่างเล็กคนหนึ่ง เธอยิ้มให้พวกเขาพร้อมกับล้างแก้วที่เพิ่งใช้มาเมื่อครู่อย่างเบามือ

     “ เจน ในนั้นเป็นไงบ้าง?” เบสต์เอ่ยถามพร้อมกับชะโงกหน้าไปยัง ‘ในนั้น’ เล็กน้อย

     ‘ในนั้น’ ที่เบสต์นิยามคือห้องประชุมขนาดย่อมที่เปิดแอร์ราวกับขั้วโลกเหนือ จากจุดที่ทั้งสามยืนอยู่ทำให้เขามองเห็นคนสามคนที่กำลังง่วนอยู่กับโน๊ตบุ๊คของตัวเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขากำลังหาคอนเทนต์เด็ดกันอยู่

     “เห็นว่าน่าจะได้โลเคชั่นในการถ่ายแล้วล่ะค่ะ เขาเลยให้เราออกมาตามเบสต์กับฝนนี่แหละ” หญิงสาวร่างเล็กมารยาทดีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่ารัก ทั้งเบสต์และฝนพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งหมดจะไปยังห้องประชุมเพื่อเตรียมการสรุปงาน

     ภายในห้องประชุมนั้นถูกจัดด้วยโต๊ะยาวและเก้าอี้ห้าหกตัวที่ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยนัก ภายในห้องปรากฏร่างของทีมงานอีกหลายคนนอกจากพวกเขา พี่จุ้น ผู้กำกับรายการที่พาเรตติ้งไปในทิศทางที่ดี ปาร์ค ช่างกล้องมาดกวนที่เคี้ยวหมากฝรั่งทุกครั้งหลังจากที่ดูดบุหรี่เสร็จ และมีนา สาวร่างอ้วนตำแหน่งแอดมินหรือฝ่ายติดต่อสถานที่ เธอกำลังนั่งหาคอนเทนต์อย่างหัวหมุนเพื่อจะหาข้อมูลและคนที่เธอจะต้องประสานงานเพื่อขอใช้เป็นสถานที่ในการถ่ายทำ

     “มา ๆ เดี๋ยวพี่จะสรุปงานเลยแล้วกันนะ” จุ้นลูบเคราของตัวเองก่อนจะเปิดโน๊ตบุ๊คสีดำสนิทเพื่อดูข้อมูลที่มีนานั้นแชร์มาให้ก่อนหน้านี้ก่อนจะเริ่มพูดต่อ “สถานที่ที่เราจะไปถ่ายทำกันในวันมะรืนคือป่าช้าเก่าของจังหวัดอ่างทอง ใกล้ ๆ กับอยุธยาที่เราไปเมื่อครั้งที่แล้ว เห็นว่าที่นั่นเฮี้ยนใช้ได้ เพราะมีคู่รักชอบไปผูกคอตายที่นั่นและคนที่ใช้เส้นทางสัญจรไปแถวนั้นก็มันจะเจอพวกวิญญาณออกมาเล่นด้วยตลอด พี่ว่าที่นี่น่าจะเป็นที่ที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในตอนนี้ ส่วนแขกรับเชิญ...”

     “ขอโทษครับพี่จุ้น แต่ที่นั่นรายการคู่แข่งของเราเพิ่งออนแอร์ไปเมื่อวีคที่แล้วเองนะครับ ผมคิดว่าถ้าเราไปซ้ำ อาจจะดูเลียนแบบเขาหรือเปล่าพี่?” คนเขียนบทรายการอย่างเบสต์ยกมือขัดจังหวะขึ้นเพราะไม่เห็นด้วยที่จะไปยังสถานที่แห่งนี้

     “แล้วมึงมีที่ที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ ถ้ามีก็เสนอสิ พวกกูจะได้กลับบ้านสักที!” ปาร์คพูดด้วยเสียงกระโชกโฮกฮากพร้อมกับเคาะโต๊ะอย่างพวกไม่มีมารยาท นี่ถ้าไม่เห็นว่าเขามีทักษะการถ่ายทำที่ดีมาก ๆ แล้วล่ะก็ จุ้นคงไล่ผู้ชายปากไม่ดีคนนี้ออกไปนานแล้ว

     “เอาจริงพี่ก็แอบเห็นด้วยกับเบสต์นะ เข้าใจฟีลที่เหมือนแบบหมาไปฉี่แล้วเราไปฉี่ทับอีกทีป่ะ มันสร้างแลนด์มาร์คไปแล้วไง พี่คิดว่าเราน่าจะหาที่ที่มันดีกว่านี้ได้มากกว่าพวกนั้น” กลับเป็นมีนาที่พูดขึ้นมาบ้าง หล่อนใช้สำนวนการพูดจนทุกคนเห็นภาพได้ และแน่นอนว่ามันก็หยุดการกระทำห่าม ๆ ของปาร์คได้เช่นกัน

     “พี่คิดว่าถึงคอนเทนต์เรามันจะซ้ำกันกับช่องนั้นก็จริง แต่ถ้าเราทำอะไรที่มันแตกต่าง หรือมีช่วงที่น่าสนใจกว่า พี่ว่าเราน่าจะเรียกกระแสได้มากกว่าทางนั้น ซึ่งมันคือการบ้านที่เบสต์จะต้องไปคิดมาว่าจะทำอย่างไรให้รายการของเราต่างจากของพวกนั้น”

     “แต่ว่าพี่จุ้น...”

     “ถ้าไม่เห็นด้วยกับพี่ เบสต์ก็ลองเสนอมาสักที่เป็นตัวเลือกให้พวกเรา ทำได้ไหม?” จุ้นสวนกลับเพราะเห็นว่าเบสต์พยายามจะเถียง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ฟังความเห็นของลูกน้องหรือว่าเพื่อนร่วมงาน เพียงแต่เขาคิดว่าถ้าเราไปสถานที่เดียวกันกับช่องรายการคู่แข่งและได้ภาพผีหรือว่าฉากหลอน ๆ ได้มากกว่าอีกรายการ เขาน่าจะดึงฐานผู้ชมมาที่ช่องของเขาได้ เหมือนกับการตลาดที่ดึงลูกค้าหรือกลุ่มเป้าหมายมาจากศัตรูเพื่อสร้างฐานที่มั่นคงให้กับช่องของตัวเอง

     ฝนที่ทำหน้าที่เป็นเลขาสรุปการประชุมได้แต่มองคนสองคนที่พูดสลับกันไปมาราวกับการดูกีฬาที่ต่างโต้กลับกันไปมาเพื่อที่จะชนะอีกฝ่ายให้ได้ บนหน้ากระดาษของเธอยังคงว่างเปล่า ไม่มีสรุปการประชุมที่เป็นชิ้นเป็นอันจริง ๆ เสียที

     “เอ่อ พี่จุ้นคะ” จู่ ๆ หญิงสาวที่เงียบมาตลอดอย่างเจนกลับค่อย ๆ ยกมือขึ้นอย่างมีมารยาท ทุกคนให้ความสนใจว่าหญิงสาวที่พูดน้อยจะพูดอะไรออกมา

     เจนลุกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับหันหน้าจอโน๊ตบุ๊คสีเทาด้านให้กับทุกคน เผยให้เห็นคลิปคลิปหนึ่งที่เจนเพิ่งดูจนจบ หญิงสาวค่อย ๆ ขยับเมาส์เพื่อเริ่มเล่นใหม่ตั้งแต่ต้น

     มันคือคลิปของคู่รักยูทูปเบอร์สองคนที่ไปทำคอนเทนต์เคาท์ดาวน์กันที่โรงเรียนสตรีวิทสาร จนกระทั่งภาพตัดไปที่เงาดำของใครบางคนที่กระชากผู้ชายในคลิปจนล้มพร้อมกับเสียงกรีดร้องของผู้หญิงก่อนที่กล้องจะร่วงลงพื้นและดับไป

     “ดูเหมือนหนังสั้นมากกว่าที่จะเป็นเรื่องที่เกิดจริง ๆ อีกนะ” เสียงเปรยเบา ๆ ดังออกมาจากริมฝีปากหนาของชายวัยกลางคนอย่างจุ้น เคราสวยได้รูปขยับตามจังหวะการพูดของเขาหลังจากที่ดูคลิปวีดีโอนั้นจบ

     “แน่ใจเหรอเจนว่านี่คือเรื่องจริง ไม่ใช่ว่าพวกเขาเมคขึ้นมาเองเพื่อขายยอดวิว?” ปาร์คเลิกคิ้วถาม

     “เจนจะบอกว่าคลิปนี้เป็นคลิปที่เป็นกระแสกันในช่วงปีใหม่ แต่ยังไม่เคยมีรายการไหนลองบุกจริง ๆ เลยเพราะไม่กล้า แถมมันเป็นสถานที่ที่ร้างที่เราไม่ต้องติดต่อใครมากเพราะว่าเป็นพื้นที่รกร้าง อย่างดีก็แค่ลุงยามที่คอยเฝ้าประตูโรงเรียน มันเป็นโอกาสดีที่เราจะลองไปที่นั่นดูสักครั้งนะคะ”

     “โรงเรียนสตรีวิทสารเหรอ?” เบสต์เลิกคิ้ว

     “เป็นโรงเรียนที่เกิดเหตุฆาตกรรมหมู่ขึ้นไงพี่เบสต์ แต่มันนานมากแล้วนะ เกือบสิบปีแล้วล่ะ ข่าวดังมากเลยนะตอนนั้น หนูกับเพื่อนสมัยนั้นยังกลัวข่าวนี้จนถึงขั้นไม่กล้าผ่านแถวนั้นเลยนะ” ฝนพยายามช่วยบอกข้อมูลเท่าที่เธอพอจะรู้บ้าง

     “ถ้าอย่างนั้นก็เป็นที่นี่แหละ ถึงจะผ่านมาหลายปีก็ยังไม่เคยมีใครเข้าไปลองของจริง ๆ จัง ๆ สักครั้งเลยนี่ อีกสามวันพวกเราจะไปที่นั่นกัน อยู่ในกรุงเทพด้วย น่าจะเดินทางได้ไม่ยาก มีนา เธอติดต่อแขกรับเชิญจากทางบ้านหนึ่งคน ดาราหรือนักร้องอีกหนึ่งคน รวมเป็นแขกรับเชิญสองคน ไอ้ปาร์ค เช็คความพร้อมของกล้องที่จะใช้อัด ไวเลททุกตัว กล้องวงจรปิดที่เราจะต้องติดตามจุด พรุ่งนี้ไปกับมีนาและเจน ติดต่อขอใช้สถานที่ให้เรียบร้อย ส่วนฝนกับเบสต์ต้องเขียนคอนเทนต์ที่จะใช้ทั้งหมดของอีพีเก้าและเสนอพี่พรุ่งนี้ไม่เกินเที่ยง ตกลงตามนี้นะครับทุกคน มีใครสงสัยอะไรไหม? ” จุ้นสั่งงานอย่างฉะฉานและเข้าใจในคราวเดียว ทุกคนพยักหน้าก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อที่จะเตรียมตัวทำงานที่ได้รับมอบหมายต่อในวันพรุ่งนี้ ก่อนกลับเจนแอบชำเลืองมองนาฬิกาบนโทรศัพท์

     คืนนี้ทำลายสถิติเลิกงานเพียงแค่สองทุ่มครึ่งเท่านั้น สงสัยว่าเรดาห์การคำนวณเวลาเลิกงานจะเริ่มพังจริง ๆ แล้วล่ะมั้ง