บทที่ 87: เห็นผี (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 19 พ.ย. 67)

“เร็วเข้า เร่งมือหน่อย ข้าต้องกลับไปพักผ่อนเพื่อความงามแล้ว” หรงเฟยพูดเร่งอย่างหมดความอดทนเมื่อเห็นขันทีทั้ง 2 ไม่ยอมลงมือสักที

ขณะนี้ขันทีน้อย 2 คนยังคงหวาดหวั่นอยู่ลึก ๆ ในใจ หลังจากที่ได้ยินคำสั่งของคู่เป็นนาย พวกเขาก็ไม่กล้าชักช้าอีก ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วเหวี่ยงมู่ไป๋ไป่ออกไปทันที

จากนั้นร่างเล็ก ๆ ก็เป็นเหมือนว่าวสายขาดในยามค่ำคืน พอผ้าห่อสีดำตกลงสู่หน้าผาที่เต็มไปด้วยก้อนหิน ดวงตาของหรงเฟยก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น