บทที่ 310 พ่ายเกมสวาท (จบ)

ฉันมองคนตรงหน้าพร้อมกับทอดถอนใจ ก็เขาแสนดีและน่ารักขนาดนี้ฉันจะปฏิเสธยังไงไหว...

“ชิ...มีแรงหรือเปล่าล่ะคะ...คริคริ” ฉันเอ่ยกระเซ้าเย้าแหย่เขาหลังจากที่ออกจากภวังค์ความคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

และคำพูดของฉันก็ทำให้เขาตาลุกวาวขึ้นมาทันที พร้อมกับทำท่าจะอุ้มฉันขึ้นห้องไปเสียเดี๋ยวนั้น

“ฮ่าๆๆๆ เฮียใจเย็น ๆ ก่อนซิคะ...อายลูกบ้าง” ฉันที่เอ่ยห้ามเขาพร้อมกับมองไปที่ลูก ๆ ที่กำลังวิ่งมาทางพวกเรา