ตอนที่ 1,002 สถานการณ์ที่สิ้นหวัง

เซี่ยเฟยถูกกระชากออกจากอุโมงค์มิติอย่างรุนแรง โชคดีที่เขาเคลื่อนไหวได้ทันเวลา มันจึงทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่มากนัก อย่างไรก็ตามจู่ ๆ ทั้งชายหนุ่มและขนอุยที่อยู่ใกล้ ๆ ต่างก็แสดงอาการเจ็บปวดขึ้นมามากกว่าความเป็นจริง

“นั่นนายกำลังทำอะไร?” ลินนิจถามอย่างสงสัย

“มันมีคนจงใจมุ่งเป้ามาที่เราแน่ ๆ ผมแค่อยากรู้ว่ามันเป็นใคร?” เซี่ยเฟยกล่าว

ลินนิจชะงักค้างไปเล็กน้อยเมื่อตระหนักว่าเซี่ยเฟยกับขนอุยกำลังแสร้งทำตัวว่าได้รับบาดเจ็บเพื่อหลอกล่อศัตรูของพวกเขาออกมา และในระหว่างที่ศัตรูไม่ทันระวังตัว ทั้งเจ้านายและสัตว์เลี้ยงก็จะลงมือสังหารโดยที่ศัตรูไม่ทันได้เตรียมการตั้งรับเอาไว้

สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือคนที่แกล้งบาดเจ็บไม่ได้มีเพียงแต่เซี่ยเฟยเท่านั้น แต่เจ้าตัวน้อยยังแสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บโดยที่เซี่ยเฟยไม่จำเป็นจะต้องออกคำสั่งอะไร เรียกได้ว่าหลังจากที่ขนอุยได้อยู่กับเซี่ยเฟยมาอย่างยาวนาน มันก็สามารถทำความเข้าใจการเคลื่อนไหวเจ้านายของมันได้ราวกับว่าพวกเขาสามารถสื่อใจระหว่างกัน

ในเวลาเพียงแค่ไม่นานมันก็มีประตูมิติถูกเปิดออกไม่ห่างจากชายหนุ่มมากนัก ก่อนที่มันจะมีชาย 2 คนเดินออกมาจากประตูมิตินั้น

ชายคนหนึ่งเป็นคนแคระร่างอ้วนที่เผยรอยยิ้มออกมาตลอดเวลาจนทำให้เขาได้รับฉายาว่าสไมล์

ชายอีกคนคือชายผิวเข้มตัวผอมที่ชื่อว่าไดร์ โดยชายคนนี้มีผิวหนังแห้งติดกระดูก ซึ่งถ้าหากว่าใครมาพบเห็นเขาตอนกลางคืน คนส่วนใหญ่ก็คงจะคิดว่าตัวเองได้พบกับโครงกระดูกเดินได้

โชคดีที่เซี่ยเฟยไม่ใช่คนขวัญอ่อนที่หวาดกลัวสิ่งที่ดูเหมือนโครงกระดูกมีชีวิต และถึงแม้ว่าสไมล์กับไดร์จะดูแปลก ๆ แต่มันก็ไม่สามารถหยุดแผนการที่เซี่ยเฟยจะจัดการกับศัตรูทั้งสองคนนี้ได้

“ฮ่า ๆ ๆ เจ้าเด็กนี่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเลยสินะ สมองของมันไม่ได้ปล่อยความผันผวนของพลังงานออกมาด้วยซ้ำ เผลอ ๆ พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของมันอาจจะได้รับผลกระทบจากพายุมิติจนกลายเป็นคนพิการไปแล้ว” สไมล์กล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่ในระหว่างที่เขากำลังจะเดินไปหาเซี่ยเฟยนั่นเอง ไดร์ก็ยื่นฝ่ามือออกมาหยุดเขาเอาไว้เสียก่อน

“รอดูสถานการณ์ไปก่อน พวกสกายวิงเป็นนักรบที่เจ้าเล่ห์มาก” ไดร์กล่าว

“คนเจ้าเล่ห์มีแค่เซี่ยกู่เฉิงคนเดียวเท่านั้นแหละ เจ้าเด็กนี่เป็นแค่สมาชิกธรรมดาของตระกูล มันจะเจ้าเล่ห์ได้สักแค่ไหนกันเชียว นอกจากนี้ถึงมันจะมีเล่ห์เหลี่ยมจริง ๆ พวกเราก็แค่ต้องทรมานมันให้ตาย พวกเรารีบเอาจดหมายแล้วกลับไปหาคอนสแตนกันดีกว่า” สไมล์กล่าวอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยมากนัก

“จะว่าไปพวกรีเวิร์สมันก็ใช้การไม่ได้เลย โชคดีที่คอนสแตนผูกจิตกับลูกปัดวิญญาณเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเราก็คงจะไม่รู้เลยว่าพลส่งสารของรีเวิร์สจะถูกสังหาร แล้วทำให้ข้อมูลสำคัญตกไปอยู่ในมือของสกายวิงแบบนี้”

เซี่ยเฟยที่แสร้งทำเป็นเจ็บปวดจนหมดสติถึงกับชะงักค้างไปเล็กน้อย เมื่อได้พบว่าความจริงแล้วมันมีการติดตามอยู่ที่ลูกปัดวิญญาณที่เขาบังเอิญได้รับมา

ริเวอร์เคยเล่าเรื่องฉายาของผู้กล้าแต่ละคนให้กับเขาฟังมาก่อน เขาจึงสามารถเดาได้อย่างไม่ยากเลยว่าชายสองคนที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นมานี้คือสไมล์กับไดร์ในบรรดาผู้สร้างทั้ง 13 คนนั่นเอง

แม้ว่าเขาจะเคยสังหารจอมเทพระดับสูงมาก่อน แต่ในคราวนี้เขาจะต้องไปเผชิญหน้ากับพระเจ้าที่มีพลังเหนือกว่าจอมเทพขึ้นไปอีก ที่สำคัญศัตรูยังมีอยู่ถึงสองคน ชายหนุ่มจึงไม่แน่ใจว่าเขาจะรับมือกับสถานการณ์ในคราวนี้ยังไงดี

เข็มทิศมิติถูกทำลายลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แม้แต่กระเรียนขาวก็มีควันลอยขึ้นมาด้วยเช่นกัน ชายหนุ่มจึงไม่เหลือเส้นทางถอยไปจากพื้นที่ดวงดาวอันแปลกประหลาดในบริเวณนี้ได้เลย

“ดูสิ เจ้าเด็กนี่มันยังไม่ตาย” สไมล์เข้ามาสำรวจเซี่ยเฟยใกล้ ๆ ก่อนที่จะหันหลังไปคุยกับไดร์

โอกาส!

ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ที่ศัตรูเปิดเผยช่องว่าง เนอร์วาน่าก็ถูกปล่อยออกไปอย่างรวดเร็ว ขนอุยก็อ้าปากพ่นพลังงานออกมาด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งหงส์ครามก็ยืดใบหญ้าออกมาอย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตามสไมล์ก็ยังสมกับเป็นพระเจ้าที่แข็งแกร่ง เพราะเขาสามารถตอบสนองต่อการโจมตีได้อย่างแม่นยำ ภายในช่วงระยะเวลาไม่กี่วินาทีสั้น ๆ มันจึงเกิดการปะทะกันไปมากกว่า 100 กระบวนท่า

ในที่สุดสไมล์ก็กระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลักทั้งที่ยังคงเผยรอยยิ้มออกมาตามปกติ เพียงแต่ในตอนนี้รอยยิ้มบนใบหน้าค่อนข้างที่จะบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย

“นี่นายบาดเจ็บงั้นเหรอ!?” ไดร์อุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อสังเกตเห็นบาดแผลอันน่ากลัวบนแขนของสไมล์

“มันอาศัยโจมตีทีเผลอน่ะสิ แต่มันบาดเจ็บหนักกว่าฉันเยอะ” สไมล์กล่าวอย่างเย็นชา

หลังจากพูดจบผู้สร้างทั้งสองก็มองไปทางเซี่ยเฟยพร้อม ๆ กัน แต่ดวงตาของพวกเขากลับเบิกกว้างขึ้นมาด้วยความตกตะลึง เพราะเซี่ยเฟยกำลังจับจ้องมองมายังพวกเขาด้วยแววตาอันบ้าคลั่ง ยิ่งไปกว่านั้นทั่วทั้งร่างกายของชายหนุ่มกลับไม่มีบาดแผลอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว

“เป็นไปได้ยังไง?! ฉันโจมตีออกไปด้วยดาบพายุคลั่ง แล้วทำไมมันถึงไม่เป็นอะไรเลย” สไมล์อุทานขึ้นมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“สกายวิงคือตระกูลนักรบความเร็วสูง บางทีเขาอาจจะหลบการโจมตีของนายพ้นก็ได้” ไดร์กล่าวจากด้านข้าง

การเคลื่อนไหวในครั้งนี้ทำให้สไมล์โกรธมาก เพราะในฐานะของ 1 ใน 13 ผู้สร้าง เขากลับถูกเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาลูบคมจนทำให้ต้องเสียหน้า

“เซี่ยเฟย นายโอเคไหม?” ลินนิจถามอย่างกังวล

ระหว่างที่ชายหนุ่มซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอุกกาบาต เซี่ยเฟยก็หยิบขวดน้ำยาออกมาจากแหวนมิติและรีบกระดกดื่มเข้าไปภายในปากเพื่อซ่อมแซมร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บให้ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

แท้ที่จริงแล้วหลังจากการปะทะเมื่อสักครู่ เซี่ยเฟยก็แอบถอนตัวออกไปจากสนามรบอย่างเงียบ ๆ ส่วนตัวตนของเขาที่สไมล์และไดร์กำลังจ้องมองอยู่นั้น นั่นก็คือร่างแยกที่เกิดขึ้นมาจากเคาน์เตอร์แคกตัส!

“ศัตรูแข็งแกร่งมาก ความเร็วของฉันใช้จัดการกับเขาไม่ได้” เซี่ยเฟยกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ร่างแยกที่สร้างขึ้นมาจากเคาน์เตอร์แคกตัสไม่ได้รับบาดเจ็บก็จริง แต่ชายหนุ่มตัวจริงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีเมื่อสักครู่นี้ ทั่วทั้งชุดเกราะอาชูร่าเต็มไปด้วยบาดแผลอย่างมากมาย ซึ่งถ้าไม่ใช่เพราะวิชาเล่ห์กายาที่ทำให้เขาเคลื่อนที่ได้อย่างพลิ้วไหว การจู่โจมเมื่อสักครู่ก็คงจะไม่ได้จบลงด้วยอาการบาดเจ็บเพียงเท่านี้

“การพัฒนาเป็นพระเจ้าไม่เพียงแต่จะเป็นการยกระดับตามปกติ แต่มันเป็นการพัฒนาที่เพิ่มคุณภาพอย่างก้าวกระโดด เหตุผลที่พวกรีเวิร์สควบคุมจำนวนของพระเจ้าเอาไว้ นั่นก็เพราะพวกมันรู้ดีว่านักรบระดับนี้คือภัยคุกคามของพวกมัน” ลินนิจกล่าว

ชายหนุ่มกัดฟันโดยไม่พูดอะไร เพราะเขาจำเป็นจะต้องระดมสมองให้หลุดพ้นออกไปจากสถานการณ์ร้ายแรงในครั้งนี้โดยเร็วที่สุด

ทันใดนั่นเองไดร์ก็เริ่มลงมือจู่โจม เซี่ยเฟยจึงทำการตัดสินใจครั้งสำคัญว่าเขาจะไม่หลบซ่อนอีกต่อไป

ร่างแยกที่ทำขึ้นมาจากเคาน์เตอร์แคกตัสมีคุณสมบัติในการสะท้อนการโจมตีของศัตรูกลับไป ยิ่งการโจมตีของศัตรูแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ แรงสะท้อนกลับก็จะยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นไปเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเคาน์เตอร์แคกตัสย่อมไม่สามารถต้านทานพลังการโจมตีของผู้สร้างได้ การปะทะกันเพียงแค่ครั้งเดียวมันจึงทำให้ร่างกายของเซี่ยเฟยกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

แน่นอนว่าเซี่ยเฟยประเมินสถานการณ์นี้เอาไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว และเมื่อเขาได้พบว่ามันไม่มีเส้นทางให้เขาหลบหนีอีกต่อไป เขาจึงระเบิดความดุร้ายเพื่อพยายามต่อสู้แลกชีวิตกับศัตรู

พลังงานปะทุออกมาจากร่างของเซี่ยเฟยอย่างบ้าคลั่ง แสดงให้เห็นว่าชายหนุ่มพร้อมที่จะต่อสู้อย่างเต็มกำลังกับศัตรูแล้ว

ไดร์สะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะฝ่ามือของเขาเพิ่งจะสัมผัสเซี่ยเฟยลงไป แต่จู่ ๆ มันกลับมีเซี่ยเฟยปรากฏตัวขึ้นมาอีกคน

“ร่างแยกงั้นเหรอ!? ไม่ว่าแกจะมีร่างแยกสักกี่ร่าง ฉันก็แค่ต้องทำลายร่างพวกนั้นไปเรื่อย ๆ เท่านั้นเอง” ไดร์กล่าวอย่างดูถูก

วิธีการลงมือของไดร์เรียบง่ายมาก เพราะไม่ว่าเซี่ยเฟยจะใช้กลอุบายแบบไหน เขาก็ใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อทำลายกลอุบายของชายหนุ่มลงทั้งหมด

อย่างไรก็ตามในระหว่างที่เขากำลังทำลายร่างแยกของเซี่ยเฟยอยู่นั่นเอง จู่ ๆ เคาน์เตอร์แคกตัสก็เกิดการระเบิดขึ้นมาครั้งใหญ่

ตูม!

การระเบิดเกิดขึ้นอย่างรุนแรงเพราะการจู่โจมในก่อนหน้านี้คือการโจมตีของพระเจ้า

“นี่มันร่างแยกจากเคาน์เตอร์แคกตัส!” ไดร์กล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าอันซีดเซียว โดยที่บนมือขวาได้รับบาดเจ็บจนเลือดไหลโชก

ระหว่างที่ศัตรูได้รับบาดเจ็บเซี่ยเฟยก็พุ่งตัวเข้าหาไดร์ด้วยความเร็วมากกว่า 4 ล้านเมตรต่อวินาที โดยมีขนอุยอยู่ด้านซ้าย หงส์ครามอยู่ด้านขวา และเนอร์วาน่าลอยอยู่เหนือศีรษะเพื่อจู่โจมไปยังพระเจ้าร่างผอม

แต่ไหนแต่ไรชายหนุ่มก็ไม่เคยวางแผนทำการเคลื่อนไหวเพียงแค่ชั้นเดียวอยู่แล้ว เพราะเขามักจะคิดโจมตีด้วยแผนซ้อนแผนอยู่เสมอ

ไดร์รีบใช้มือขวาที่ได้รับบาดเจ็บกอดเข่าของตัวเองเอาไว้เพื่อหดตัวเข้ามาจนกลายเป็นเสมือนกับลูกบอล อย่างไรก็ตามท่าทางอันแปลกประหลาดของผู้สร้างคนนี้กลับทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มสูงขึ้น ไดร์จึงเคลื่อนที่ไปยังด้านข้างของเซี่ยเฟยด้วยความเร็วไม่น้อยกว่า 2 ล้านเมตรต่อวินาที

ร่างกายของไดร์กลายเป็นเหมือนกับลูกเหล็กที่กำลังพุ่งเข้าหาหงส์ครามอย่างรวดเร็ว ซึ่งการเคลื่อนไหวในครั้งนี้ทำให้ชายหนุ่มบิดการโจมตีไปไม่ทัน เขาจึงควบคุมใบหญ้าของหงส์ครามทั้งแปดให้ถักทอกลายเป็นตาข่ายเพื่อพยายามจะสกัดกั้นอีกฝ่ายเอาไว้

ฉัวะ!

ใบหญ้าที่สานกันเป็นตาข่ายพุ่งเข้าปะทะกับร่างกายของไดร์อย่างรุนแรง น่าเสียดายที่มันไม่เพียงแต่จะไม่สามารถหยุดยั้งศัตรูเอาไว้ได้เท่านั้น แต่ใบหญ้าทั้งแปดยังถูกทำลายจนกระจัดกระจายกลายเป็นชิ้น ๆ

***************

ใครจะมาช่วยพี่เฟยกันเนี่ย! รอบนี้ไม่น่าสู้ไหวนะ