บทที่ 2 หักหลัง

สองร่างสารเลวผละออกจากกันอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ ฉันไม่รอช้าพุ่งเข้าไปตบไอ้สารเลวตัวผู้ด้วยความโมโหและเสียใจอย่างมาก พั๊วะๆๆ ปั๊กๆๆๆ "โอ๊ยยยยยยย เจ็บนะ โอ๊ยๆๆๆ " เสียงไอ้เคนร้องด้วยความเจ็บเพราะหลบจากการจู่โจมของฉันไม่ทันได้แต่ปัดป่ายมือเพื่อปกป้องตัวเอง

"เคนทำไมทำกับเอลิซอย่างนี้อ่ะ นี่มันวันครบรอบนะ เคนทำอย่างนี้กับเอลิซได้ยังไงทำได้ยังไงห๊ะไอ้ชั่ว ฮือๆๆ" ปากฉันพร่ำด่ามือก็ไม่ได้หยุดตีเพราะทั้งโกรธทั้งเสียใจ

"อุ๊ยเอลิซเราขอโทษนะเราไม่ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น..และเราไม่น่าลืมล็อกห้องเลย" เสียงนังเพื่อนสารเลวเอ่ยขึ้น แว็บเดียวที่ฉันมองหน้ามัน มันไม่ได้มีความสำนึกเลยสักนิด ออกจะภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำด้วยซ้ำ

 "แกก็เหมือนกันชมพู่จะทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไงทั้ง ๆ ที่ฉันช่วยเหลือแก รักแก ฉันดีกับแกทุกอย่าง ที่สำคัญฉันเป็นเพื่อนแกนะ นังเพื่อนชั่ว แกมันชั่วหาที่ติไม่ได้จริง ๆ" ฉันผละมือออกจากร่างของเคนหมายพุ่งเข้าไปจะตบเพื่อนที่เคยรักสักฉาด

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะถึงร่างชมพู่ตัวฉันก็ปลิวไปปะทะกับกำแพง จนจุกไปทั่วร่าง

                   "หยุดบ้าสักทีได้ไหม ฉันละเบื่อเธอ เต็มทนแล้ว 1 ปีที่ฉันคบกับเธอมา ฉันแม่..งโคตรจะอึดอัดเลยว่ะ ไหนจะต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เป็นคนดี ไหนจะต้องมาคอยข่มใจไม่ให้ข่มขืนเธอ ในเมื่อมาเห็น ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เวลาเอากับชมพู่อีก มาชมพู่มาต่อให้จบกันดีกว่า" ไอ้เคนพูดแล้วหันไปหาชมพูพร้อมกดร่างชมพูให้นอนลงเพื่อบรรเลงเพลงสวาทต่อ

                   "อุ๊ย มันจะดีหรอเคน เอลิซยังนั่ง.....กองอยู่ตรงนี้เลยนะคะ" อีชมพู่เพื่อนชั่วเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน อีกทั้งส่งสายตาเยาะเย้ยมาที่ฉัน

                   "ก็ช่างมันสิถ้ามันอยากจะนั่งมองเราเอากันก็ปล่อยมันไป มาต่อกันให้เสร็จดีกว่า" ไอ้เคนแฟนชั่วพูดโดยไม่หันมามองหน้าฉันสักนิดแถมยังก้มหน้าบดปากดูดดึงแลกลิ้นกันอย่างเมามันเพื่อปลุกอารมณ์สวาทอีกครั้งต่อหน้าฉัน พวกมันทำเหมือนว่าฉันไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้ มันไม่แม้แต่จะแคร์เสียงสะอื้นร่ำไห้ของฉันเลย

"อุ๊ย! เคนอย่าเลยค่ะอุ๊ยอย่าดูดแรงสิคะอุ๊ย! " อีชมพู่เพื่อนเลวทำท่าทางสะดีดสะดิ้งหัวเราะต่อกระซิบกับแฟนฉัน มันไม่สนใจที่ฉันกำลังนั่งร้องไห้ เสียใจกับสิ่งที่ได้ยินและได้เห็น แต่ฉันคงจะหน้าหนา หน้าด้านไม่พอที่จะมานั่งมองพวกมันเอากัน อย่างน้อยเพื่อศักดิ์ศรีของฉัน ฉันต้องเป็นคนบอกเลิกมัน ฉันต้องเป็นคนทิ้งมันเอง...

                  "ไอ้เคน นับตั้งแต่นี้มึงกับกูจบกันส่วนมึง อีชมพู่ อีเพื่อนเลว ถ้ามึงอยากได้ไอ้เคนมันมากนักมึงก็เอาไป แต่จำไว้ว่านับจากนี้มึงกับกูขาดกัน พวกมึงสองคนจะไปลงนรกที่ไหนก็ไป พวกมึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับกูอีกแล้ว" พูดจบฉันหันหลังก้าวเดินออกจากห้อง แต่ก่อนลาขาดขอสักทีเถอะว่ะ ผลัวะ!! “โอ๊ย.." จำรสชาติตีนของกูไว้ให้ดีแล้วอย่าเสนอหน้ามาให้เห็นอีกนะไอ้เคน” พูดจบฉันก็รีบวิ่งออกมา โดยไม่คิดจะหันกลับไปมองอีก

....ครืนนน...เปรี้ยง! แหมะๆๆๆๆ ซ่าาาาา....

เออดีจริง ๆ วันเฮงซวยอะไรกันว่ะเนี่ยฝนที่ไม่มีท่าจะตก ก็ตกมาซ้ำเติมฉันซะยังงั้น ไหน ๆ มันจะเฮงซวย ก็เฮงซวยให้มันสุดไปเลยละกัน ฉันร้องไห้ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ยืนไว้อาลัยให้กับความโง่ของตัวเองกลางสายฝน ปล่อยให้ฝนชำระล้างออกไปให้หมด ทั้งน้ำตา ความโง่ และความเสียใจ

ฉันพาร่างที่เปียกสะบักสะบอม พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดกลับมาถึงคอนโด ใจนึงก็อยากจะนอนจมน้ำตาให้มันสาแก่ใจกับความโง่ที่ไว้ใจคนผิด แต่อีกใจมันก็ฉุกคิดขึ้นมาว่าทำไมฉันต้องมานอนเสียใจให้กับไอ้อีสารเลวพวกนั้น ฉันต้องมีความสุขสิฉันต้องมีความสุขกว่าพวกมันสิ คิดได้ดังนั้น ฉันก็ปฏิญาณกับตัวเองว่า..นับตั้งแต่วินาทีนี้ฉัน เอลิซ จะเป็นคนใหม่ จะไม่อ่อนหวาน อ่อนแอ จะแรดจะร่..าน ให้สาแก่ใจ ในเมื่อการที่ฉันเป็นคนเรียบร้อย เป็นแกะน้อยที่แสนดีแล้วมันทำให้ฉันต้องเจ็บ ถ้างั้นฉันจะเปลี่ยนจากแกะน้อยเป็นเสือร้ายแทนให้มันสมกับสิ่งที่ฉันได้พบเจอมา…..และฉันจะเป็นคนที่ไม่มีหัวใจ...ฉันจะไม่มีความรักให้ใครอีกแล้ว