บทที่ 419: หากท่านไม่พูดจะไม่มีใครว่าท่านโง่

“กินเจ้า?” หูเจียวเจียวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีหลังจากได้ยินคำตอบของเด็กหญิง “ทำไมพวกป้า ๆ ต้องกินเจ้าด้วย?” 

“ดวงตาของพวกนางเปล่งประกายเหมือนกับสีหน้าของเสี่ยวเหยาตอนที่เขาเห็นอาหาร...” หลงหลิงเอ๋อกล่าวพลางทำหน้ามุ่ย

แม่จิ้งจอกที่ได้ฟังรู้สึกขบขันกับคำอธิบายที่จริงจังของลูกสาว และคิดไม่ตกว่าจะอธิบายให้นางฟังอย่างไรจึงจะเข้าใจ

สุดท้ายหญิงสาวก็ได้แต่พูดสั้น ๆ ว่า