ตอนที่ 311 ซัพพลายเออร์ระดับ A
 

“นี่มันรายงานอะไร?” ไทสันถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“รายงานการทดสอบในสภาวะตึงเครียดระดับ 5 ของอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จ” วิลเลียมกล่าว

“ทำไมไม่รวมมาในรายงานฉบับเดียว?” ไทสันอุทานขึ้นมาด้วยความงุนงง

“นายควรอ่านดูนะ ฉันคิดว่าข้อมูลพวกนี้น่าจะพอทำให้นายรู้สึกสนใจ” วิลเลียมกล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาอย่างลึกลับ

เมื่อได้ยินสหายแนะนำขึ้นมาแบบนั้นไทสันก็อ่านรายงานด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเดินไปมาในห้อง 2-3 รอบ

“หลังจากเอาอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จมาต่ออนุกรมกันแล้ว มันสามารถผ่านการทดสอบในสภาวะความตึงเครียดระดับ 5 ได้งั้นเหรอ?! ทำไมผลการทดสอบของการแยกเครื่องเดียวกับการเอาเครื่องมาต่ออนุกรมกันถึงแตกต่างกันมากขนาดนั้น?” ไทสันกล่าวถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

วิลเลียมไม่ได้บอกกับไทสันว่าเขาได้ขอซื้ออุปกรณ์เสริมพลังชาร์จมาจากทูรามอีก 24 เครื่อง ก่อนที่เขาจะนำอุปกรณ์ 4 เครื่องมาต่ออนุกรมกันเป็นอุปกรณ์ 1 ชุดเพื่อทำการทดสอบในรอบที่ 2

หลังจากที่เขาได้ทำการต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จออกมาได้ 6 ชุดและทำการทดสอบในสภาวะตึงเครียดระดับ 5  ผลลัพธ์ที่ปรากฏออกมาก็เป็นสิ่งที่แม้แต่ตัววิลเลียมเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ เพราะอุปกรณ์ทั้งหกชุดสามารถผ่านการทดสอบไปได้อย่างราบรื่น!

นักวิจัยในห้องทดลองเชื่อว่าการต่ออุปกรณ์เสริมพลังชาร์จแบบอนุกรมเข้าด้วยกัน ไม่เพียงแต่จะช่วยเพิ่มความสามารถในการป้องกันของยานรบเท่านั้น แต่มันยังช่วยกระจายแรงกดดันไปยังอุปกรณ์เครื่องที่ต่ออนุกรมกันอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งมันก็ช่วยปรับปรุงความทนทานของเครื่องได้มากกว่าเดิม

“พวกเราทุกคนรู้กันดีว่าถ้าหากความทนทานของเครื่องจักรสูงสุดที่ 100 หน่วย บรรทัดฐานด้านความปลอดภัยก็ควรจะอยู่ที่ประมาณ 80 หน่วย ดังนั้นถ้าหากว่าเครื่องจักรได้รับแรงกดดันเกินกว่า 80 หน่วย มันก็จะเริ่มมีความเสียหายเกิดขึ้นภายในตัวเครื่องจักร” 

“แต่การต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จ 4 เครื่องเข้าด้วยกันกลับทำให้เครื่องจักรแต่ละเครื่องเฉลี่ยแรงกดดันไปได้ถึง 25 หน่วย ทำให้มันสามารถทนรับแรงกดดันได้เหนือกว่าเครื่องจักรโดยทั่วไป” วิลเลียมกล่าวอธิบาย

ไทสันเข้าใจคำพูดของวิลเลียมได้เป็นอย่างดี ว่าการกระจายทนรับแรงกดดันแบบนี้มันมีความหมายว่ายังไง

“นายสรุปรายงานฉบับที่ 2 ให้ฉันฟังหน่อยสิ” ไทสันกล่าวอย่างจริงจัง

“การต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จ 4 เครื่องเข้าด้วยกันจะช่วยเพิ่มพลังป้องกันให้กับยานรบมากกว่า 70% และมันยังช่วยให้อุปกรณ์เพิ่มความทนทานขึ้นจากเดิมถึง 16 เท่า” วิลเลียมกล่าว

“อะไรนะ?! ความทนทานเพิ่มขึ้นจากเดิมถึง 16 เท่าเลยเหรอ?” ไทสันอุทานขึ้นมาด้วยความตกตะลึง

“ใช่ ภายใต้การทดสอบในสภาวะตึงเครียดระดับ 5 ได้ข้อพิสูจน์แล้วว่าอุปกรณ์ที่ต่ออนุกรมกันทั้งหกชุดสามารถผ่านการทดสอบมาได้อย่างง่ายดาย และนักวิจัยก็ให้ข้อสรุปว่าพวกมันสามารถเพิ่มความทนทานจากเดิมได้ถึง 16 เท่า” วิลเลียมกล่าว

ไทสันใช้มือข้างหนึ่งดึงผมสีเงินบนศีรษะพลางใช้ความคิด

ในความเป็นจริงเขาไม่ได้รู้สึกสงสัยในประสิทธิภาพของอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จเลยแม้แต่น้อย เพราะในฐานะของผู้บัญชาการสูงสุดเขาย่อมรู้ดีว่าการติดตั้งอุปกรณ์ชนิดนี้ให้กับกองทัพ มันจะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพในระหว่างการต่อสู้ได้เป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่เขาไม่อยากจะเชื่อนั่นก็คือบริษัทที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาได้ไม่ถึง 3 ปีจะมีความสามารถมากพอที่จะกลายเป็นซัพพลายเออร์ระดับ A ของกองทัพได้จริง ๆ

“การติดตั้งอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จทั้งชุดให้กับยานรบทุกลำมันแพงเกินไป และเราก็ยังมียานรบขนาดเล็กอีกเป็นจำนวนมากที่มีพลังงานไม่มากพอจะสนับสนุนการทำงานของอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จที่ต่ออนุกรม” ไทสันกล่าว

“ฉันได้ปรึกษาเรื่องนี้กับนักวิจัยในห้องทดลองแล้ว พวกเขาบอกว่าพวกเราไม่จำเป็นจะต้องต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จ 4 เครื่องเท่านั้น เพราะการต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จเพียงแค่ 3 เครื่องหรือ 2 เครื่อง มันก็ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้กับพวกมันอย่างน่าเหลือเชื่อด้วยเหมือนกัน”

“ยิ่งไปกว่านั้นการต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จ 2 เครื่องเข้าด้วยกัน ยังเป็นสิ่งที่เซี่ยเฟยผู้ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทควอนตัมได้ทดสอบในสถานการณ์จริง ในระหว่างที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันโกลเดนฟิงเกอร์มาแล้ว โดยในตอนนั้นเขาต้องเผชิญหน้ากับยานรบถึงเก้าลำพร้อม ๆ กัน ก่อนที่เขาจะสร้างตำนาน 1 รุม 9 ที่โด่งดังไปทั่วทั้งพันธมิตรในชั่วข้ามคืน” วิลเลียมกล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ

“ถึงฉันจะไม่ได้ดูการแข่งขันแต่ฉันก็พอจะได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นคนคิดค้นอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จขึ้นมางั้นเหรอ?” ไทสันกล่าวถาม

“อือ” วิลเลียมกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

ไทสันยกมือขึ้นมาจับคางพร้อมกับใช้ความคิด

ว่ากันว่าโดยปกติไทสันเป็นคนที่ไม่เคยแสดงอาการลังเลออกมาเลยแม้แต่น้อย แต่สถานการณ์ในปัจจุบันของบริษัทควอนตัมกำลังทำให้เขารู้สึกลังเลอยู่จริง ๆ

ท้ายที่สุดหากเขาอนุมัติคำสั่งนี้ออกไป มันก็ไม่ใช่เพียงแค่กองยานในกองทัพจะได้ติดตั้งอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จที่ต่ออนุกรมเข้าด้วยกันเท่านั้น แต่การอนุมัติในครั้งนี้จะมีมูลค่านับล้าน ๆ สตาร์คอยน์ เพราะมันเป็นการปรับปรุงประสิทธิภาพของยานรบทั้งหมดที่มีในกองทัพ

เลย์ตันที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อดที่จะลุ้นกับการตัดสินใจของไทสันขึ้นมาไม่ได้ เพราะท้ายที่สุดเขาก็ชื่นชอบประสิทธิภาพของอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จมาโดยตลอด และเขาก็ต้องการที่จะติดตั้งอุปกรณ์ชนิดนี้ให้กับกองยานของกองทัพให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“ไทสันฉันรู้ว่านายกำลังลังเลอะไรอยู่ นายคงกำลังคิดว่าบริษัทควอนตัมเป็นบริษัทขนาดเล็กและยังไม่มีประสบการณ์ ทำให้บริษัทนี้ยังไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นซัพพลายเออร์ระดับ A ของกองทัพ แต่นายก็เห็นผลลัพธ์ของผลิตภัณฑ์หลังจากที่นายได้สั่งให้พวกเราทำการทดสอบในสภาวะตึงเครียดระดับ 5 แล้วใช่ไหม?”

“ถ้าหากนายกังวลเรื่องบริษัทนี้ นายสามารถส่งคนไปดูแลการผลิตของพวกเขาได้และนายก็สามารถออกคำสั่งให้สร้างศูนย์ทดสอบผลิตภัณฑ์ ก่อนที่จะนำผลิตภัณฑ์พวกนั้นมาติดตั้งให้กับกองทัพได้ด้วยเหมือนกัน”

“สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกคือ ตราบใดก็ตามที่เราต้องการติดตั้งอุปกรณ์ชนิดนี้พวกเราย่อมสามารถควบคุมคุณภาพของผลิตภัณฑ์ได้อย่างเต็มที่ ท้ายที่สุดพวกเราก็คือกรมทหาร มันไม่มีอะไรเข้ามาหยุดยั้งความต้องการของพวกเราได้”

“ฉันคิดว่าอุปกรณ์ชนิดนี้มีประโยชน์สำหรับกองทัพมาก และการพยายามปรับปรุงประสิทธิภาพของกองทัพก็เป็นสิ่งที่พวกเราควรจะทำมากที่สุดไม่ใช่เหรอ?”

ปกติเลย์ตันมักจะรู้สึกเกร็งที่จะต้องพูดต่อหน้าไทสัน แต่ในวันนี้เขากลับอธิบายออกมาอย่างยืดยาวได้ด้วยเหตุผลที่ชัดเจน จนทำให้ไทสันอดที่จะมองมายังสหายด้วยความชื่นชมขึ้นมาไม่ได้

‘นี่ฉันเป็นพวกหัวโบราณเกินไปงั้นเหรอ?’ ไทสันคิดกับตัวเองภายในใจ

“อันที่จริงต่อให้พวกเราไม่ต่ออนุกรมอุปกรณ์เสริมพลังชาร์จเข้าด้วยกัน มันก็ถือว่าเป็นอุปกรณ์ชั้นยอดในพันธมิตรแล้วและมันก็ไม่มีเหตุผลที่พวกเราจะไม่ติดตั้งอุปกรณ์นี้ให้กับยานรบของกองทัพ”

“ในความเป็นจริงพวกเราใช้นโยบายการซื้อแบบเก่าแก่มานานหลายปีแล้ว และถ้าหากว่าพวกเรายังเป็นคนหัวโบราณแบบนี้ต่อไป ฉันก็เกรงว่าสักวันหนึ่งพวกเราจะต้องรู้สึกเสียใจกับความหัวโบราณของตัวเอง” วิลเลียมที่อยู่ใกล้ ๆ กันกล่าวเสริมขึ้นมา

“ใช่เลย ไม่ว่าจะบริษัทไหนก็เคยเป็นบริษัทขนาดเล็กด้วยกันทั้งนั้นแหละ ฉันเคยได้ยินมาว่าครั้งหนึ่งบริษัทไกอาซึ่งเป็น 1 ใน 4 บริษัทผลิตยานยักษ์ใหญ่ในพันธมิตรก็เริ่มต้นขึ้นมาจากการเป็นบริษัทผลิตไวน์ขนาดเล็ก แล้วนายดูตอนนี้สิพวกเขาไม่ได้พัฒนาขึ้นมาจนกลายเป็นหนึ่งในคู่ค้ารายใหญ่ของกองทัพหรือยังไง?” เลย์ตันกล่าว

ไทสันจ้องรายงานภายในมือเป็นเวลานาน โดยมีเลย์ตันกับวิลเลียมพยายามพูดเป่าหูอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา

“เอาล่ะบางทีพวกนายอาจจะพูดถูก ถึงแม้ว่าฉันจะกังวลในเรื่องกฎข้อบังคับเก่า ๆ แต่ฉันก็ควรจะต้องคิดถึงความแข็งแกร่งโดยรวมของกองทัพด้วยเหมือนกัน”

“หลังจากนี้กองทัพจะมีซัพพลายเออร์ระดับ A ขนาดเล็กที่สุดในประวัติศาสตร์ และบริษัทนั้นมันก็คือบริษัทควอนตัม!!”

***************

สุดยอดดดดดดดด ชอบในการเป่าหูจริงๆ 5555