ไม่จำเป็นต้องปิดบัง

หลังจากหลานหงตัดสินใจพูดคำนั้นออกมา ก็เกิดความเงียบระหว่างทั้งสองไปชั่วขณะ เเม้จะไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่เจียเหรินก็ตกใจอยู่ไม่น้อยเขาไม่คิดว่านางจะพูดเช่นนี้ออกมา ไม่ใช่ว่าเขากลัวว่านางจะรู้ เพราะการแสดงออกของเขานั้นแตกต่างกับเจ้าของร่างเดิมอยู่มาก แม้จะใช้ข้อแก้ตัวว่าล้มป่วยหนัก หลังจากก้าวผ่านมาได้เลยเกิดคิดตกขึ้นมาก็เถอะ ใครจะเชื่อง่ายๆกันล่ะ ในเมื่อเขาติดสินใจให้นางเป็นคนของตนเองแล้ว เจียเหรินไม่คิดปิดบังนางไปตลอดชีวิต เพียงแค่เขาไม่คิดว่าแมวน้อยขี้กลัวเช่นนางจะมีความกล้าเช่นนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าเจ้าของร่างนี้ ช่างน่าประหลาดใจเสียจริง

“หึ โดนเจ้าจับได้เสียแล้ว” ในเมื่อนางพูดมาเช่นนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องปิดต่อไป

“ทะ ท่านไม่ใช่จริงๆรึ ท่านเป็นใคร เหตุใดท่านจึงมาอยู่ในร่างของสามีข้าได้ แล้วเขาเล่าเขาไปอยู่ที่ใด” นางมองหน้าชายตรงหน้า แม้จะทำใจมาแล้วแต่พอได้ยินจากปากคนตรงหน้านางยังตกใจ นางยิ่งแน่ใจยิ่งนัก ทำไมงั้นรึ เพราะวันที่เจียเหรินสิ้นลมนั้นนางเป็นคนอยู่กับเขา พอเขาไม่หายใจนางตื่นตระหนกยิ่งแต่เพียงไม่นานร่างของเขากลับกระตุกอย่างแรงแล้วลมหายใจเขาก็กลับมาอีกครั้ง ผ่านไปหนึ่งชั่วยามเขาก็ฟื้นขึ้นมา เหตุการณ์ที่นางคาใจมาตลอดได้รับความกระจ่างแล้ว อีกเรื่องหนึ่งคือหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วโอบกอดนางไว้นางรับรู้ได้ถึงส่วนนั้นที่ดุนหลังนางอยู่ ทั้งๆที่สามีคนเดิมของนางไม่มีทางทำได้ เรื่องนี้นางไม่เคยกล้ากล่าวกับผู้ใด แท้จริงนางมิใช่ไม่สามารถมีบุตรได้ หากแต่สามีนางมิเคยเข้าหอกับนาง แล้วนางจะมีบุตรเช่นใดได้เล่า เพื่อปกปิดเรื่องที่ตัวเองนกเขาไม่ขัน เขากลับโยนความผิดทุกอย่างให้นางอย่างไม่อายฟ้าดิน นางไม่สามารถพูดอะไรได้ ซ้ำยังถูกทุบตีข่มขู่อยู่ประจำ เรียกได้ว่าเขาจากไปนางก็ไม่เสียใจอะไรมากนักตอนนี้นางกลับโล่งใจเสียมากกว่า

“ข้ารึข้าเป็นเพียงนักเดินทางข้ามเวลาผู้หนึ่งเท่านั้น สามีของเจ้าเดิมทีเขาก็หมดอายุขัยในโลกนี้อยู่แล้ว ข้าเพียงเข้ามาตอนที่เขาจากไปแล้วเท่านั้น มั่นใจได้ว่าข้าไม่ใช่คนทำร้ายเขาแน่นอน ส่วนสาเหตุที่ข้าเข้ามาอยู่ร่างนี้งั้นรึ ตามจริงข้าก็ไม่ได้เลือกร่างนี้ แต่มีบางคนส่งข้ามากนั่นแหละ ข้าเลือกไม่ได้”

“มีคนส่งท่านมางั้นรึ แล้วท่านจะกลับไปหรือไม่” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วนางก็อดกังวลไม่ได้ มีคนส่งเขามาแล้วจะพาเขากลับไปอีกหรือไม่ นางทุกข์ใจนัก เขาดีกับนางเช่นนี้นางจะทำใจได้เช่นไร

“หึ เจ้าไม่ต้องห่วงการมาของข้าครั้งนี้ ข้าจะอยู่จนสิ้นอายุขัยของข้าในโลกนี้ การใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดาของข้านี้ มันคือหนึ่งในรางวัลที่ข้าขอแลกกับการทำงานอย่างหนักของข้า” มองสีหน้ากังวลของนางแล้วเจียเหรินอดยิ้มไม่ได้จริงๆ

"เช่นนั้น ข้าควรเรียกท่านเช่นไรเจ้าคะ" นางมองไปทางเขาอย่างกังวลอีกครั้ง นางไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าคิดเช่นไรกับนางและอยากให้นางอยู่ในสถานะไหนในตอนนี้

“เจ้าเรียกอะไรก็แล้วแต่เจ้าเลย แต่ข้าจะบอกเจ้าไว้ เจ้าคือคนของข้า เป็นภรรยาของข้า ข้าจะดูแลเจ้าไปตลอดชีวิต” นางจะเรียกเขาเช่นไรก็ช่างยังไงเขาก็จะดูแลนางไปตลอดชีวิตอยู่ดี

“ถ้าเช่นนั้นข้าจะเรียกท่านว่า สะ สามี” หลานหงดีใจยิ่งนักที่เขาไม่คิดทอดทิ้งนาง สามีคนนี้ก็เหมือนต้นขาทองคำสำหรับนาง นางต้องเกาะเขาไว้แน่นๆนางเชื่อว่าต่อไปครอบครัวของเราต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน เขาดีกับนางเช่นนี้ นางขอแค่ได้อยู่กับเขาอย่างมีความสุขก็พอแล้ว

“555+ เจ้าชั่งน่ารักเสียจริง มา ๆ ให้ข้ากอดเจ้าหน่อยสิ” ภรรยาตัวน้อยคนนี้ช่างสรรหาคำพูดมาเอาใจเขาจริงๆ พูดออกมาทั้งๆพวงแก้มแดงๆนั้นปกปิดความเขินอายเอาไว้ไม่มิดสักนิด ก่อนเขาจะคว้าตัวนางเข้ามากอดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“ข้าว่าเรากินมันเผานี้กันเถิดเจ้าคะ ข้าหิวแล้ว” ด้วยความเขินอายแถมเจียเหรินกอดนางเสียแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก นางจึงต้องหาทางออกจากอ้อมกอดของเขาโดยบอกว่านางหิวเช่นนี้

“หึ ได้ นั่งเถิด ภรรยาข้า นี่เป็นของรางวัลอีกชิ้นที่ข้าได้มา มันมีค่านัก มันคือน้ำพุแห่งสวรรค์ สรรพคุณของมันท้าทายสวรรค์ยิ่งนักต่อไปเจ้าจะรู้จักเอง เจ้าลองดื่มมันดูรับรองเจ้าจะไม่ผิดหวัง” เจียงเหรินยอมปล่อยนางในที่สุด พร้อมกับปลดกระบอกไม้ไผ่ออกจากเอวพร้อมใช้นิ้วชี้ที่ปากกระบอกไม่นานก็มีน้ำหยดออกจากนิ้วของเขาผสมกับน้ำเปล่าที่มีในกระบอกนั้นอยู่ก่อนแล้ว

“นี่ เป็นไปได้เช่นไร ของมีค่าเช่นนี้ ท่านไม่เพียงแต่ให้ข้ากินแต่ท่านยังบอกความลับเช่นนี้กับข้าอีก” แม้นางจะรู้ว่าสามีของนางไม่ใช่คนทั่วไป แต่เขาไว้ใจนางเช่นนี้นางก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

“ข้าเชื่อใจภรรยาของข้า”

“อื้อ ข้าภรรยาคนนี้ จะไม่ทำสามีผิดหวังในตัวข้าเจ้าคะ” หลานหงสบตากับเจียเหรินเมื่อได้ยินคำพูดที่จริงจังของเขา นางก็ตอบไปด้วยความมั่นใจเช่นกัน นางจะไม่มีทางทรยศเขาแน่นอน ก่อนที่นางจะดื่มน้ำลงไปหลายอึก พร้อมยื่นไปให้ผู้เป็นสามีกินด้วยกัน

“สามี ข้ารู้สึกได้เจ้าคะ ร่างกายของข้าเบาสบายยิ่งเจ้าคะ เรี่ยวแรงเหมือนจะดียิ่งนัก สายตาเหมือนจะมองชัดขึ้น แล้วไม่รู้สึกหิวเลยเจ้าคะ” นางไม่คิดว่าน้ำพุของสามีจะวิเศษเช่นนี้ พึ่งกินเข้าไปกลับเห็นผลทันตายิ่ง นางรีบบอกการเปลี่ยนแปลงของนางให้สามีฟังอย่างตื่นเต้น

“หากไม่ใช่ว่าข้ากลัวว่าจะผิดสังเกตจนมากเกินไป ข้างคงไม่ใช้เพียงแค่น้ำพุแค่ไม่กี่หยดเช่นนี้แน่ รอผ่านไปอีกสักพักเมื่อเราได้ขยับขยายกว่านี้ก่อนเถอะ ฮืม” เจียเหรินหมายมาดไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว ต่อไปภรรยาตัวน้อยของเขาจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ และเขาจะขุนนางให้เป็นแมวน้อยที่ตัวอ้วนฟูให้ได้ รอก่อนเถอะ