บทที่ 1: กลายเป็นนางร้ายในนิยาย
“ใครก็ได้ช่วยที...อย่าฆ่าข้า!”
ในยามราตรีที่มืดมิดคืนหนึ่ง
ภายใต้พระจันทร์สีแดงฉาน สตรีที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดกำลังวิ่งหนีเข้าไปในป่าด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“กร๊าซซซซซ!”
วินาทีนั้นเสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวดังมาจากด้านหลังของหญิงสาว
ในขณะเดียวกันสตรีนางนั้นก็รับรู้ได้ว่าเจ้าของเสียงคำรามหมายจะเอาชีวิตตนเอง นางรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต ทว่าด้วยความตกใจลนลานนางจึงสะดุดล้มลงกับพื้น
“อย่าเข้ามานะ! ข้าไม่อยากตาย เจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้...”
สตรีผู้ถูกไล่ล่ากรีดร้องเสียงหลงพลางคลานหนีไปข้างหน้า แต่นางกลับถูกเถาวัลย์สีดำพันข้อเท้าไว้แน่น
เนื่องจากนางถูกพันธนาการไว้ นางจึงหันกลับมามองอีกฝ่ายด้วยความสิ้นหวัง
ภาพตรงหน้าที่เห็นก็คือมังกรสีดำน่าสะพรึงกลัวกำลังอ้าปากเปื้อนเลือดอยู่ห่างจากหญิงสาวไม่ถึงคืบเท่านั้น
ในตอนนั้นเอง แขนขาของสตรีผู้โชคร้ายก็ถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้น ๆ อย่างโหดเหี้ยม ทำให้เลือดเนื้อสาดกระเซ็นไปทั่ว โดยที่เลือดบางส่วนกระเด็นเข้าใส่ดวงตาสีเข้มของมังกรสีดำที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“กรี๊ดดดดดดด!!”
แล้วเสียงกรีดร้องอันทรมานก็ดังก้องอยู่ในป่าเป็นเวลานาน…
เฮือก!!
หูเจียวเจียวสะดุ้งตื่นจากความฝันในสภาพที่มีเหงื่อโชกไปทั้งตัว
มันเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวมาก! เธอฝันว่าตัวเองกลายเป็นนางร้ายในนวนิยายแฟนตาซีที่เธออ่านไปเมื่อไม่นานมานี้ แล้วในความฝัน เธอถูกมังกรยักษ์ฉีกเป็นชิ้น ๆ อย่างน่าสยดสยอง
ความฝันนี้เหมือนจริงมาก ทั้งความรู้สึกสิ้นหวังและความตื่นตระหนก ตลอดจนความเจ็บปวดที่ร่างกายฉีกขาด ประหนึ่งว่าเธอได้เผชิญกับมันด้วยตัวเองจนไม่สามารถแยกได้ว่ามันเป็นความฝันหรือความจริงกันแน่
“หูเจียวเจียว เจ้านี่มันไร้ยางอายจริง ๆ เจ้ากล้ามากนะที่วางยาอิงหยวน น่าขยะแขยงสิ้นดี!”
“อิงหยวนชอบเมี่ยนเอ๋อ ต่อให้เขาไม่มีเมี่ยนเอ๋อ เขาก็จะไม่หลงรักผู้หญิงอย่างเจ้าหรอก ออกไปซะ! อย่ามาทำตัวหน้าด้านที่นี่!”
เสียงตะคอกด้วยความโกรธปนดูถูกดังมาจากด้านหลังหูเจียวเจียว
เมื่อเธอหันกลับมาก็เห็นว่ามีผู้หญิงร่างใหญ่คนหนึ่งกำลังชี้หน้าด่าเธออยู่
ผู้หญิงคนนั้นมีผมสั้นสีน้ำตาล หน้าตาธรรมดา ๆ และแต่งตัวแบบคนป่า พร้อมกันนั้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็ชี้ไปทางหนึ่ง แค่จินตนาการว่าแขนของอีกฝ่ายฟาดเข้าใส่หัวของเธอ ๆ คงจะสลบคาที่แน่นอน
“เอ่อ คุณ... กำลังคุยกับฉันอยู่หรือเปล่า?” หูเจียวเจียวชี้นิ้วมาที่ตัวเองด้วยความงุนงง
ทำไมชื่อ ‘อิงหยวน’ ถึงคุ้นหูกันนะ?
เธอคิดพลางหันมองไปรอบ ๆ แต่บริเวณนี้มีเพียงเธอและผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้เท่านั้น
อีกทั้งเธอก็ไม่คุ้นกับสภาพแวดล้อมโดยรอบเช่นกัน ซึ่งที่นี่รายล้อมไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม แล้วยังมีบ้านไม้ตั้งอยู่ข้าง ๆ รวมถึงมีเสียงแปลกประหลาดดังมาจากข้างในบ้าน แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลามากพอที่จะไปสนใจเรื่องอื่น
“ฉันชื่อหูเจียวเจียวน่ะถูกแล้ว แต่ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร คุณจำคนผิดหรือเปล่า?” หญิงสาวพยายามพูดคุยกับคนตรงหน้าอย่างสุภาพ ก่อนจะถามคำถามที่เธอสับสนมากที่สุด
“ขอโทษนะ ที่นี่คือที่ไหนเหรอ?”
“หูเจียวเจียว! ไม่ต้องมาเสแสร้ง! อิงหยวนกับเมียนเอ๋อกำลังมีสัมพันธ์กัน คนหน้าไม่อายแบบเจ้าเหมาะกับตัวซวยอย่างหลงโม่เท่านั้น ตัวซวยกับอีตัวเหมาะสมกันแล้ว!”
ที่ผ่านมาหู่จิงเคยเห็นหูเจียวเจียวแกล้งบ้ามาก่อนจึงคิดว่ามันเป็นกลอุบายใหม่ของอีกฝ่าย นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของนางบูดบึ้งมากยิ่งกว่าเดิม
หลงโม่?
ชื่อนี้เป็นตัวร้ายในนิยายเรื่อง ‘แดนปีศาจมหัศจรรย์’ ไม่ใช่เหรอ!? ในฐานะภูตมังกรที่ทรงพลัง หลังจากที่เขากลายเป็นมารร้าย พลังของเขาก็พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดของโลกแห่งนี้!
อย่าบอกนะว่าฉันทะลุมิติเข้ามาในนิยาย!?
ทันทีที่หูเจียวเจียวคิดได้เช่นนั้น เธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่าลงกลางหัว จากนั้นเธอเดินโซเซไปข้างหน้าและถามผู้หญิงร่างใหญ่อย่างกระตือรือร้นเพื่อยืนยันในสิ่งที่ตนคาดเดา ”คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันชื่อหูเจียวเจียว หูที่คุณพูดถึงคือหูที่แปลว่าจิ้งจอกหรือหูที่แปลว่าหนวดเครา?”
ตอนที่เธออ่านนิยาย เธออดไม่ได้ที่จะบ่นว่านามสกุลของเธอออกเสียงเหมือนกับนางร้ายในเรื่องที่อ่าน ดังนั้นเธอจึงจำเรื่องราวของตัวละครนี้ได้ชัดเจนมาก
‘หูเจียวเจียว’ ในหนังสือทั้งนิสัยเสีย เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจ นางชอบอิงหยวนผู้เป็นพระเอกในเรื่องมากจนถึงขั้นใช้วิธีการสกปรกหลายครั้งเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง
แต่เขาเป็นถึงพระเอก ส่วนนางเป็นแค่ตัวประกอบงี่เง่าตัวหนึ่ง!
ด้วยเหตุนี้ ลู่เมี่ยนเอ๋อที่เป็นนางเอกของเรื่องจึงโกรธมาก นางจึงวางแผนให้หูเจียวเจียวได้เสียกับตัวร้ายในนิยาย ต่อมานางก็กำเนิดลูกออกมา
จิ้งจอกสาวแค้นเคืองมากถึงขนาดที่ว่าปฏิบัติไม่ดีกับลูกของตนเอง อีกทั้งเด็ก ๆ ยังถูกนางทารุณกรรมทุกวันจนชาวบ้านรังเกียจซึ่งทำให้นอกจากครอบครัวของนางแล้วก็ไม่มีใครชื่นชอบนางอีก
เมื่อหูเจียวเจียวคิดว่าภาพในความฝันก่อนหน้านี้จะกลายเป็นความจริง เธอก็สั่นเทาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่
ความจริงแล้วหญิงสาวได้อ่านเนื้อเรื่องช่วงหลังของนิยายมาก่อน หลังจากที่ ‘หูเจียวเจียว’ ถูกสามีฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นางก็ได้รับการช่วยเหลือจากลูก ๆ
พวกเขาไม่ได้ช่วยชีวิตผู้เป็นแม่เพราะความเมตตา แต่กลับกลายเป็นว่านางถูกลูกในไส้ทรมานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ส่งผลให้ชีวิตของนางเลวร้ายเสียยิ่งกว่าตาย และไม่ว่านางจะอยากตายมากแค่ไหน ลูก ๆ ของนางก็ไม่ยอมให้นางตายง่าย ๆ ซึ่งจุดนี้ทำให้ ‘หูเจียวเจียว’ เป็นตัวละครที่น่าสังเวชที่สุดในเรื่อง!
“นังบ้า ไสหัวไปซะ!” สีหน้าของหู่จิงแสดงออกถึงความเกลียดชังพร้อมกับผลักหูเจียวเจียวออกไปอย่างหยาบคาย
“เจ้ามันโง่มากจริง ๆ”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย…”
หูเจียวเจียวที่ยังตั้งตัวไม่ทันถูกผลักลงไปกระแทกกับก้อนหินที่อยู่บนพื้นจนเกิดแผลถลอกหลายจุดบนร่างกาย ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกวิงเวียนศีรษะอยู่ชั่วขณะ
ต่อมา หญิงสาวยกมือขึ้นแตะหลังศีรษะของตัวเองเนื่องจากมันเป็นจุดที่มีอาการเจ็บปวดที่สุดก่อนจะเลื่อนมือนั้นมาดู
เลือด! นี่ฉันหัวแตกตั้งเมื่อไหร่!?
ทันใดนั้นเสียงผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “หู่จิง ช่างมันเถอะ ปล่อยนางไป”
หูเจียวเจียวพยายามฝืนทนต่อความเจ็บปวดพลางหันไปมองทางต้นเสียง
เธอเห็นว่ารูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้นอ่อนโยนพอ ๆ กับน้ำเสียงของเจ้าตัว ใบหน้าที่บอบบางแดงระเรื่อราวกับเพิ่งปัดแก้มมาใหม่ ๆ ประกอบกับริมฝีปากบวมเจ่อสีแดงฉ่ำของนาง
สตรีร่างเล็กกระทัดรัดแต่งกายด้วยชุดหนังสัตว์สีเหลือง ซึ่งมันขับให้ผิวสีขาวที่แต่งแต้มด้วยร่องรอยสีกุหลาบโดดเด่นมากยิ่งขึ้น
“เมี่ยนเอ๋อ เจ้ากับอิงหยวนเสร็จกิจแล้วหรือ?”
เมื่อหู่จิงได้ยินเสียงของหญิงสาวผู้มาใหม่ นางก็เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายแบบหน้าชื่นตาบาน
“อื้อ” ลู่เมี่ยนเอ๋อพยักหน้าตอบรับอาย ๆ
หลังจากที่หู่จิงได้รับคำตอบยืนยันก็รู้สึกโล่งใจ ก่อนจะหันไปจ้องหูเจียวเจียวเขม็ง “เจ้าได้ยินแล้วใช่ไหมว่าตอนนี้อิงหยวนเป็นสามีของเมี่ยนเอ๋อแล้ว ฉะนั้นเจ้ามาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเสีย!”
พอหูเจียวเจียวได้ยินบทสนทนาที่เคยเห็นผ่านตา ในที่สุดเธอก็เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง ณ ตอนนี้
ปัจจุบันเนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตอนที่ตัวเอกชายและหญิงกำลังครองคู่กัน
เจ้าของร่างเดิมของเธอไม่ชอบสามีที่เป็นตัวร้ายมาก แม้ว่านางจะให้กำเนิดลูกแก่เขาแล้ว ทว่านางก็ยังคิดถึงอิงหยวนอยู่เต็มหัวใจ ต่อมา นางบังเอิญพบดอกมั่นถัวหลัว*ที่มีสรรพคุณเป็นเหมือนยาปลุกกำหนัด แล้วนางก็ล่อลวงให้อิงหยวนกินมันก่อนจะจัดการรวบหัวรวบหางเขา
*ดอกมั่นถัวหลัว = ดอกลำโพง
แต่หูเจียวเจียวไม่คาดคิดว่าลู่เมี่ยนเอ๋อจะเข้ามาพบเหตุการณ์โดยบังเอิญ นางจึงถูกผลักล้มหัวฟาดพื้นจนสลบ จากนั้นลู่เมี่ยนเอ๋อก็เข้ามาแทนที่ตนเอง
ถัดมา นางเอกก็ช่วยพระเอกบรรเทาพิษที่เขาได้รับแล้วลงเอยกันด้วยดี
ผลสุดท้ายเจ้าของร่างเดิมเลยเป็นตัวละครที่น่าอนาถที่สุด...
หูเจียวเจียวคนปัจจุบันเย้ยหยันในใจขณะที่สายตาจับจ้องไปยังร่องรอยบนร่างกายของลู่เมี่ยนเอ๋อพลางคิดว่า
จุ๊ๆๆ พระเอกเรื่องนี้ดุดันเหลือเกิน! เฮ้อ~!
เดี๋ยวก่อน!
ตอนนี้เธอคือหูเจียวเจียวคนนั้น เธอต่างหากที่น่าอนาถที่สุด!
หญิงสาวรู้สึกสับสนอยู่ในใจ
ฉันไม่อยากถูกลาสบอสในเรื่องฉีกร่างนะโว้ย!!
ถึงแม้ว่าเธออยากจะร้องไห้แทบตาย แต่เธอก็จำใจต้องพยุงตัวเองลุกขึ้นจากพื้น
ทางด้านของหู่จิงเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของหูเจียวเจียวอย่างระแวดระวังโดยคิดว่าอีกฝ่ายจะแผลงฤทธิ์อย่างไรต่อไป
“เอ่อ... ข้ามีอีกคำถามหนึ่ง พอได้คำตอบแล้วข้าจะไปทันที” เมื่อจิ้งจอกสาวรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาอย่างรังเกียจ เธอก็รีบยกมือขึ้นอย่างอ่อนแรงพร้อมกับถามว่า “เจ้าช่วยบอกข้าได้ไหมว่าบ้านของข้าไปทางไหน...”
หูเจียวเจียวจำได้ว่าสาเหตุหลักที่ทำให้ตัวร้ายกลายเป็นมารคือเจ้าของร่างเดิมไม่ชอบเขาและมองว่าเขาเป็นคนไร้ค่า นางจึงทิ้งเขากับลูก ๆ ไป ดังนั้นสิ่งแรกที่สามีทำหลังจากที่แข็งแกร่งขึ้นก็คือลงมือฆ่านางเพื่อระบายความโกรธของตัวเอง
ตราบใดที่สามีของหูเจียวเจียวไม่เข้าสู่ด้านมืด เธอจะสามารถเปลี่ยนแปลงตอนจบอันน่าเศร้าได้หรือไม่?
ตอนนี้อย่างแรกที่เธอต้องทำก็คือรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อไปแก้ปัญหาเกี่ยวกับจอมวายร้ายและลูก ๆ
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเธอรู้เพียงแค่โครงเรื่องคร่าว ๆ เท่านั้น แล้วเธอไม่รู้ว่าในระหว่างกระบวนการทะลุมิติเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น เธอจึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเจ้าของร่างเดิมเลยสักกะติ๊ดเดียว!!
เมื่อหู่จิงได้ยินคำถามไร้สาระนั้น นางก็โกรธจนเส้นเลือดปูดที่ขมับ แล้วนางก็ชูกำปั้นขึ้นข่มขู่อีกฝ่าย “หูเจียวเจียว! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ออกไป๊!!”
“ข้าไปแล้ว ๆ”
คนถูกตวาดกุมหัวพร้อมกับวิ่งเตลิดหนีไปอย่างไม่รู้ทิศทาง…
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 784
แสดงความคิดเห็น