77 พรสองข้อ

77 พรสองข้อ

—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】

เมืองราเฟนนั้นถูกห่อหุ้มไปด้วยความไม่สบายใจและบรรยากาศที่ไม่สงบ เหตุมาจากกองทัพให้ของทหารม้าที่กลับมาและจำนวนของของที่ได้จากสงครามมหาศาลที่ถูกนำกลับมา

「มันเกือบจะเป็นการอพยพของทั้งประเทศ ไม่ใช่ว่านี่มันรถม้า 100 คันเหรอ?」

「มี แบบใหญ่ 15 คัน และแบบกลาง 75 คันและต่ำกว่า แต่ 20 คันขนน้ำกับอาหารสัตว์」

ซีเลียทำได้ดีในการจำรายละเอียดแบบนี้ มันน่าประทับใจ แต่เธออาจจะสนใจมากเกินไปโดยไม่จำเป็น ถ้าเธอถูกเบี่ยงความสนใจโดยเรื่องเล็กๆและพลาดที่จะเห็นภาพใหญ่ นั่นจะไม่ดี

「ฮ่ะะอุ-! อย่ายืดแก้มหนูเมื่อหนูกำลังบอกบางอย่างที่จริงจัง」
—————————————————————
「ท่านทำได้ดีในการกลับมาอย่างไร้บาดแผล ไม่มีอะไรเปลี่ยนเป็นพิเศษข้างในดินแดน……แม้ว่า อีกครั้งที่ท่านนำกลับมาจำนวนมาก」

อดอล์ฟ ที่ควบม้าที่เหมือนลาเล็กๆมา แล้วก็ดูเหมือนจะตกตะลึง ยังไงซะ นั่นเพราะเรานำดาบหอกพันเล่ม และอะไรก็ตามที่มีค่าสมกับน้ำหนัก นอกจากนั้น ยังมีเกราะที่ดูแพงและธนูซึ่งช่วยให้เราปฏิรูปทั้งกองทัพ

「ยังไงซะนี่……อย่างที่คาดไม่มีทีให้ทิ้งสิ่งนี้」

「เราจะขายพวกนี้ส่วนใหญ่ มีของมีค่าอยู่นิดหน่อย ดังนั้นแค่เก็บหอกและเกราะธรรมดาในที่ว่างและปิดมันด้วยผ้าหรืออะไรบางอย่าง และเราจะนำอัญมณีและทองกลับไปที่คฤหาสน์」

「อะไรบนโลกที่ท่านทำ? อย่าบอกนะว่า……」

อดอล์ฟมีน้ำเสียงสงสัยในเสียงของเขา ผมน่าจะได้ทำสิ่งที่เขาจินตนาการ

「ชั้นแต่เอาสิ่งที่ขุนนางและนักธุรกิจได้ทิ้งไว้ข้างหลัง อย่ากังวล เพราะชั้นไม่ได้เอาอะไรจากพลเมืองธรรมดา」

「ได้โปรดทำอะไรให้พอดีๆ ผมขอร้องท่านล่ะ……」

อดอล์ฟส่งเสียงที่กังวลและนำหลายคนไปกับเขาเพื่อนับของที่ได้จากสงคราม เขาน่าจะอยากสร้างรายการสิ่งของที่แม่นยำ เขาอยากจะสร้างสรุปของผู้คน ดินแดน สินทรัพย์และเอกสารด้วยกัน

ซีเลียทำบางอย่างที่คล้ายกัน แต่เธอทิ้งขั้นตอนสำคัญ อดอล์ฟไม่มีความผิดผลาดอย่างแน่นอนและไม่ทิ้งอะไรทั้งนั้น เขามีทักษะแต่มันน่าประทับใจที่เขาไม่หดหู่โดยการทำงานที่มีรายละเอียดและมีปัญหา บางทีผมควรจะนำเขาไปกับผมเพื่อไปสนุกกับผู้หญิงบางคน

ระหว่างที่คิดว่าเขาจะชอบผู้หญิงแบบไหน ผมปล่อยลีโอโพลให้จัดการกับกิจการทั่วไปของทีมที่กลับมา และนำซีเลียกลับไปที่คฤหาสน์ ปีปี้อยู่ข้างผมด้วย

มันไม่ใช่การเดินทางที่ยาวนาน แต่ผมอยากจะโอบกอดผู้หญิงที่ผมทิ้งไว้ในคฤหาสน์อย่างสะเพร่า ผมอย่ากจะห่ออยู่ในนมสัตว์ประหลาดของนนน่า ให้ซีเลียบริการผม และมันจะดีถ้าเมลพ่นนมแม่ออกมาได้…….. ระหว่างที่ทำมัน ผมจะตีตูดริต้าด้วย หน้าอกและหว่างขาของผมทั้งสองเต้นเป็นจังหวะในความคาดหวัง ขณะที่ผมเปิดประตู พบกับภาพที่แปลกตรงหน้าผม

「「ยินดีต้อนรับกลับมา!」」

คาร์ล่าและเมลกระโดดมาข้างหน้าและจูบผม ถ้าผมดูดีๆ พวกเธอใส่ชุดวันพีชหลวมๆที่เหมือนกัน มันยาว แต่ถ้ามันม้วนขึ้น มันดูเหมือนผมจะแทงพวกเธอได้อย่างง่าย ริต้า ด้วยกันกับพี่สาวน้องสาว คูและรู มาทีหลังเพื่อทักทายผมด้วย มากเท่านี้มันโอเค แต่…….

「…………」

นนน่าหดตัวอยู่ที่เข่าและไหล่ของเธอตก

「มีอะไร?」

「......อออออุ ได้โปรดถามพวกเธอสองคน」

เมื่อผมไปหาพวกเธอสองคน คาร์ล่าและเมลเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จับมือกันและพูดพร้อมกัน

「「พวกเราสองคนท้อง!」」

「เออออออออออออ๋!?」

คนที่ส่งเสียงตกใจแบบนั้นคือซีเลีย ผมปล่อยอสุจิมากเข้าไปในพวกเธอเมื่อผมโอบกอดพวกเธอสองคนจนทำให้พวกเธอท้อง มันจะแปลกกว่าถ้าพวกเธอไม่ท้อง

「อย่างนั้นเหรอ? นั่นดี มานี่」

ผมกอดพวกเธอสองคนใกล้กับผมและลูบหัวของพวกเธอ พวกเธอทั้งสองคนแก่กว่าผมโดยเฉพาะเมลที่ มากกว่าผม 17 ปี แต่เธอยังเป็นสาวที่น่ารักของผม

「เอ่ะเฮะเฮะ จู่ๆหนูก็รู้สึกไม่ดี หนูคิดว่ามันเป็นการป่วยบางอย่าง แต่เมลก็รู้สึกเหมือนกัน」

「เราให้หมอดูมันด้วย ดังนั้นไม่มีผิดพลาด」

คาร์ล่าร้องขอให้ผมชมเธอ ระหว่างเมลนำมือของผมไปที่ท้องและลูบมัน มันอาจจะเร็วเกินไปดังนั้นผมบอกเมื่อผมจับเธอไม่ได้ แต่การรู้ว่าลูกผมอยู่ในนั้นทำให้ผมรู้สึกแปลก

「พี่ไม่รู้ว่าพี่ควรทำยังไง……พี่ควรจะให้หนูพักผ่อนมั้ย?」

ไม่ว่ายังไง ผมไม่มีความคิดเกี่ยวกับการเป็นพ่อเลย

「อุฟุฟุ พี่ไม่ต้องกังวล เพราะการมีลูกเป็นงานของผู้หญิง มันโอเคที่จะปฏิบัติกับเราเหมือนที่พี่ทำมาก่อนหน้าตลอด หนูไม่ได้อวด แต่หนูมีลูกสามคนแล้ว ดังนั้นหนูก็ให้คำแนะนำคาร์ล่า-ซังได้ ได้โปรดสบายใจ」

การมีผู้หญิงที่มีประสบการณ์การท้องเหมือนเมลอยู่รอบๆทำให้ผมมั่นใจ ถ้ามันแค่คาร์ล่า งั้นมันจะทำให้ผมกังวล

「หนูจะไม่ไต่หลังคาอีกแล้ว มันจะทำให้เด็กแข็งถ้าหนูไปฉี่ข้างนอก ดังนั้นหนูจะระงับการทำอย่างนั้นด้วย」

เธอไม่ควรจะทำเรื่องพวกนั้นตั้งแต่แรก งั้นเธอได้ทำเรื่องแบบนั้นข้างนอกตลอดเวลานี้……?

「เมล ถ้าคาร์ล่าทำอะไรแปลก อย่ากลัวที่จะดุเธอ คาร์ล่าก็ฟังที่เมลพูดด้วย」

「ค่าาา~ เพราะทั้งหมดมันลูกของเอเกอร์ หนูจะหวงแหนเขา」

「หนูเข้าใจ มันควรจะเป็นเวลาเดียวกัน ดังนั้นเราควรจะมีลูกที่แข็งแกร่งด้วยกัน」

ริต้า คู รู และซูที่เริ่มเดินได้ ดูเหมือนจะมีความสนุกอย่างตื่นเต้น ล้อมรอบพวกเธอสองคน ซีเลียที่ฟื้นจากอาการช็อก ตอนนี้จับท้องอย่างระวัง ดังมันเป็นบางอย่าง อิริจิน่าบอกว่าอย่าใช้กำลัง ดังนั้นแค่เผื่อไว้ เธอใช้นิ้วเพื่อแตะซ้ำๆ ท้องที่ไม่ต่างออกไปในแง่ของรูปลักษณ์ แต่ซีเลียและอิริจิน่าสนใจชีวิตที่อยู่ข้างในสุดขีด ด้วยบรรยากาศที่กลมกลืนนี้ มีผู้หญิงหนึ่งคน ที่มีออร่ามืดมน

「อย่ากังวลมากเกี่ยวกับมัน นี่เป็นเวลาที่รอมานาน ทำไมไม่ฉลองกันล่ะ?」

「แน่นอน หนูจะให้พรพวกเธอ แต่มันไม่ใช่เรื่องนั้น – บางทีมดลูหนูบอกหนูว่ามันเกลียดหนูที่หนูท้องไม่ได้ และมันเป็นความรู้สึกที่น่าสมเพช……」

ในความเป็นจริง นนน่า ได้อ้างว่าเธอนั้นเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมาย มันน่าคิดนิดหน่อยกับความจริงที่ว่าแม้ว่าผมโอบกอดเธอมากมาย เธอเป็นคนเดียวที่ไม่ท้อง

 

「อะไรแบบนั้นเกิดขึ้นด้วย หนูแค่ 19 ใช่มั้ย? จากตอนนี้ไป พี่จะโอบก่อนหนูอย่างต่อเนื่องโดยไม่ลังเล และหนูจะท้องที่ไหนซักที่ในเวลานั้น」

「ถ้าถ้าเด็กผู้ชายเกิดก่อน!!…………ยังไงซะ หนึ่งคนได้เกิดไปแล้ว ใช่มั้ย? หนูเดาว่ามันอาจไม่สมเหตุสมผล ที่หนูอยู่ในความรีบ」

นนน่าฝังหน้าของเธอไว้ที่หน้าอกผมและกระซิบขอบคุณเบาๆ ผมไม่รู้ว่าเธอขอบคุณผมเรื่องอะไร แต่ผมเดาว่าผมจะกอดเธอก่อนตอนนี้

「อ้าาา–!! นนน่าทำมัน!」

เสียงที่ดังของคาร์ล่าทำลายเวลาเงียบๆด้วยกันของเรา

「ชั้นไม่ได้ทำ! ไม่ใช่ว่าเราแค่กอดกันเหอร?」

「งั้นแล้วมือล่ะ?!」

ก่อนผมจะรู้ตัว มือของนนน่าลูบหว่างขาของผม

「นั่นคือ ยังไงซะ ของที่มีค่าของเขาตื่นเต้น ชั้นเลยคิดว่า……รู้มั้ย」

การที่นนน่ากอดผมนั้นเท่ากับการดันหน้าอกของเธอมาใส่ผม ควยผมที่กลับมาจากสนามรบนั้นโดยพื้นฐานแล้ว ประกาศว่ามันใคร่ผู้หญิงแล้ว

「พวกเราจะทำมันจริงๆตอนนี้ ดังนั้นมันควรจะโอเค」

แต่ ผมเย็ดสาวท้องไม่ได้

「พี่ไม่คิดว่าพี่แทงหนูได้ แต่หนูใช้ปากและมือได้ ท้องยังไม่โดดเด่นด้วย ดังนั้น นั่ไม่ควรจะทำให้อารมณ์บูด ใช่มั้ย?」

เมลและคาร์ล่าไม่ได้ทำมันมาซักพักแล้ว ดังนั้นพวกเธออาจจะอยากมัน

「งั้นไปอาบน้ำเถอะ ริต้า หนูมาด้วย พี่จะสร้างความรักกับเธอ」

「ขอบคุณมากค่ะ」

ผมต้องเสน่หากับผู้หญิงทั้งหมดในบ้านที่ต้องรอ การมีเซ็กส์ที่มีราคา เป็นความลับที่ไว้รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้หญิง

「ยังไงซะถ้างั้น อิริจิน่า เรามาล้างตัวในที่ต่างกันมั้ย」

「หนูเดาว่า เราเข้าไปขวางไม่ได้ โอ้ เดี๋ยว!?」

「ไม่ เราจะไม่ทำ!! อย่างน้อยไปที่ไหนที่เอเกอร์-ซามะไม่อยู่เถอะ!!」

พวกเธอดูเหมือนจะสนุกของพวกเธอเองที่นั่น
—————————————————————
ห้องน้ำในคฤหาสน์ลอร์ดศักดินาในราเฟนถูกสร้างด้วยความรีบ มันแคบกว่าและดูไม่ดีกว่าห้องนั้นที่เรามีตอนแรกที่เมืองหลวง แต่มันถูกสร้างใหม่อย่างช้าๆและใหญ่ขึ้น มันอาจจะดีกว่าห้องในเมืองหลวงแล้วตอนนี้ ไม่ว่ายังไง นี่เป็นดินแดนของผมดังนั้นผมทำตามใจผมได้

「มันใหญ่ขึ้นอีกแล้ว ไม่ใช่เหรอ」

「ใช่ ที่อยู่ในเมืองหลวงก็ใหญ่ด้วย แต่อย่างที่คาดมันใส่ทุกคนลงไปในน้ำไม่ได้」

ทันทีที่เราเข้าไปในห้องน้ำ เมล คาร์ล่า นนน่า ริต้า และผม เทน้ำบนตัวเราและล้างตัวของเรา นนน่าและริต้าล้างตัวของพวกเธอโดยใช้ผ้ามีสบู่เพื่อเช็ดตัวอย่างตัวถึง จากนั้นใช้ตัวของพวกเธอที่เต็มไปด้วยฟองกดใส่ผมและล้างผมด้วย มันมีดีสำหรับคาร์ล่าและเมลที่จะดันท้องผม ดังนั้นเมลดูดปากของผมระหว่างที่คาร์ล่าดูดควยของผม

「ฮาร์ดเลตต์-ซามะไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะทั้งหมดเราจะทำทุกอย่างเพื่อพี่」

「เมื่อมันเป็นซักพักแล้วมันรู้สึกหนาจริงๆ มันไม่พอดีกับปากของหนู อุว้าา ไข่พี่หนัก-! พี่เก็บไว้เยอะเลยไม่ใช่เหรอ?」

「เอเกอร์-ซามะ พี่อย่าแตกตอนนี้เชียวนะ พี่เก็บมามากและจากนั้นปล่อยน้ำหวานข้นๆนั้นข้างในหนู…….」

หลังจากพวกผู้หญิงล้างตัวผมเสร็จ แม้แต่ทำถึงการล้างรูตูดของผม พวกเธอนำผมไปที่อ่าง ด้วยอุณหภูมิของฤดูร้อนอยู่ในจำ แม้ว่าการอาบน้ำเป็นเวลานานในน้ำอุ่น จะไม่ทำให้อุณหภูมิเพิ่มมากขนาดนั้น

ขณะที่ผมเข้าไปในอ่าง ผมกอดนนน่าจากข้างหลังขณะที่เราจบไปด้วยกันในน้ำ

「ก่อนอื่นพี่จะกระแทกหนูด้วนอสุจิที่สะสมมา」

「หนูดีใจ」

นนน่านั่งบนผมระหว่างที่ผมนั่งขัดสมาธิและกระดิกไปรอบๆ พยายามจะจัดตำแหน่งให้เทียบกับควยผม เมื่อเธอพอใจ เธอจับควยของผมและใส่เข้าไปด้วยตัวเธอเอง

「อาาา……มันนานมากตั้งแต่ที่หนูได้เอเกอร์-ซามะข้างในหนู…………」

เมื่อผมเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของเธอ ผมรอสิบวินาทีเพื่อที่จะลิ้มรสความรู้สึกดีให้เต็มที จากนั้นเริ่มขยับอย่างช้าๆ ด้วยกันกับการเคลื่อนไหวของเรา น้ำกระฉอกไปรอบๆ และทำเสียงน้ำกระจาย

「มันรู้สึกค่อนข้างลื่น เธอโหยหามันเหรอ?」

「ใช่ หนูได้โหยหาควยที่บาปหนานี้……พี่น่าจะใครผู้หญิงหลายคนบนสนามรบ ใช่มั้ย?」

แค่ไม่กี่คน

「ตอนนี้ ไม่เนื้อนี้เป็นของหนู ดื่มด่ำกับมันมากเท่าที่หนูต้องการ」

「หนูจะทำ! พี่จับนมหนูได้ด้วย……」

「เราจะทำมัน」

คาร์ล่าตัดเข้ามาในการสนทนะและดูดหน้าอกของนนน้า เมลก็ยิ้มและดูดอีกเต้า

「เฮ้ เดี๋ยว! พี่สองคนทำอะไรน่ะ-!? อ๊า~ อย่า อย่าดูดหัวนมหนู!!」

ผมก็ได้ยินเสียงดูดอย่างชัดเจนมาจากพวกเธอ พวกเธอไม่ใช่แค่เอาปากไปอม แต่พวกเธอพยายามจะดูดบางอย่างออกมา นนน่าพยายามจะแยกพวกเธอออกไปจากหัวนมเธอผมจึงจับมือเธอทั้งสองไว้

「เอเกอร์-ซามะ! ทำไมมม?! อ้าาา คาร์ล่าอย่ากัดชั้น!!!」

มันจะเป็นการเสียเปล่าที่จะให้ช่วงเวลาที่น่าสนใจแบบนี้จบไป

「พวกมันใหญ่จริงๆ ไม่ใช่เหรอ……? ถ้าบางอย่างที่สัตว์ประหลาดแบบนี้ มีตัวตน งั้นมันจะทำให้เราดูแบนไปเลย! เราต้องกำจัดสัตว์ประหลาด!」

คาร์ล่าจับหัวนมและดึงมัน นนน่าโยนหัวของเธอไปข้างหลังและกรีดร้อง ผมจะประณามพวกเธอที่รุนแรงเกินไป แต่พวกเธอไม่ได้ทำแรงเกินไป และความรู้สึกแน่นค่อนข้างดีด้วย

「แม้ว่าหน้าอกใหญ่มาก หัวนมนั้นน่ารักขนาดนี้……แต่สีมันมืดไปนิดหน่อยนะ เอ้านี่-♪」

「อย่าพูดเกี่ยวกับสี จริงๆแล้วหนู……อ๊าาาาาาาา-!! เมล-ซังกัดหนู! หยุดมันนะ!!」

เมลขูดหัวนมด้วยฟันของเธอ ทำให้นนน่ายกสะโพกขึ้นและครางอย่างดัง

「เมล อย่าทำเธอเจ็บมาก」

「ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น ♪」

ผมไม่คิดว่าพวกเธอซีเรียส แต่รอยฟันได้ถูกทิ้งไว้บนหัวนมนนน่า เมลดูเหมือนว่าจะอ่อนโยนภายนอก แต่เธอมีท่าทางที่ไร้ความปราณีในการทำสิ่งต่างๆ

หลังจากนั้น คาร์ล่าและเมล ภรรยาน้อยที่ท้อง โจมตีเป็นกลุ่มกับนนน่าที่ไร้การป้องกัน ทำให้เธอเหนื่อยอย่างสมบูรณ์

「นนน่า? พวกเธอสองคนทำมันเกินไป เธอเหนื่อยถึงตายแล้วตอนนี้」

「「ขอโทษ~」」

ผมไม่ได้ยินความรู้สึกเสียใจจากสองคนนี้เลย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ตัวของเธอผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ ปากที่อยู่ลึกข้างในตัวเธออาจจะเปิดได้ง่าย ถ้าผมโชคดี ผมอาจจะสามารถมอบความหวังให้เธอได้ ผมจับหน้าอกที่ใหญ่และแหย่ผู้หญิง และแทงสะโพกของผมเข้าไปในเธอ

「นนน่า! ท้องซะ!!」

ผมแทงขึ้นไปที่นนน่า ยกตัวที่เหนื่อยของเธอเหนือผิวน้ำและน้ำแตก บางที่การแช่ในน้ำอุ่นทำให้สิ่งต่างๆดีขึ้น แต่ผมบอกได้ว่าอสุจิที่หนา เกือบแข็ง ออกเป็นสาย ไหลเข้าไปในเธอจากควยของผม

「อาา-......มันออกมา」

แรงของการน้ำแตกทำนนน่ากลับมามีสติและเธอวางมือของเธอไว้บนท้องอย่างมีความสุข

「เมล เอาเลยแล้วรู้สึกมันสิ หนูบอกได้ว่ามันยิงออกไป」

「อร้า พี่พูดถูก หนูสงสัยว่ามันจะต่อไปนานแค่ไหน」

ภรรยาน้อยทั้งสองคนเอะอะรอบๆบริเวณที่ผมเชื่อมต่อกับนนน่า ส่วนที่ใส่เข้าไปในไม่ได้แล้วตอนนี้อยู่เหนือผิวน้ำ ด้วยการกระตุ้นแบบนี้ อสุจิจำนวนมากพ่นออกไปมากขึ้น

「นนน่า~ บอกได้มั้ย? มันทำเสียงน้ำพุ่งและมันไหลเข้าไปในเธอ เธอจะเป็นเหมือนเราอีกไม่นาน หนูมั่นใจ」

「ด้วยเมล็ดพันธุ์จำนวนมากขนาดนี้ ไข่ข้างในนนน่า-ซังตอนนี้ต้องวุ่นวายอยู่แน่」

ระหว่างที่จ้องส่วนที่เราเชื่อมต่อกันและฟังการคุยลามก นนน่าสั่น

ในท้ายที่สุดการน้ำแตกที่ยาวนานเสร็จ ขณะที่ผมลดเอวของผมเพื่อให้นนน่าจมกลับเข้าไปในน้ำ

「ฟฟฟู่ นั่นรู้สึกดี แล้วหนูล่ะ?」

「มันดีที่สุด…….หนูได้รับเยอะด้วย」

ควยผมดึงออกมาจากเธอ แต่มันจะเป็นการเสียของที่อสุจิไหลกลับออกมา ดังนั้นนนน่าอั้นมันไว้ขณที่เธอขึ้นจากน้ำ ยังไงซะ เวลาของคนต่อไป

「ริต้า หนูก็อยากได้บ้าง ใช่มั้ย? พี่จะโอบกอดหนูแล้วตอนนี้ ดังนั้นมาตรงนี้」

ข้างนอกอ่าง ริต้าได้ถูตัวเธอเองอย่างสิ้นหวัง ขณะที่เธอเตาะแตะมาและส่ายตูดที่ภาคภูมิใจของเธอใส่ผม ระหว่างที่ลดมันวงบนเอวของผม ด้วยตูดที่ใหญ่ขนาดนี้อยู่ข้างบนมัน ควยของผมได้แรงคืนมาอีกครั้ง
—————————————————————
「พี่ชอบแบบไหน แอลกอฮอล์หรือน้ำผลไม้」

「มีเนื้อด้วยเหมือนกัน」

หลังจากที่ได้ออกมาจากอ่าง ผมและภรรยาได้ผ่อนคลายอยู่ที่โซฟา ระหว่างที่มีความสุขไปกับเครื่องดื่มที่คูและลูเตรียม ปรกติแล้ว เซบาสเตียนและริต้าจะทำอย่างนั้น แต่พ่อบ้านยุ่งอยู่ในการเครียมการฉลองชัยชนะ และริต้าได้ครวญอยู่ในห้องน้ำระหว่างที่ส่ายตูดเธอ บางทีผมทำมันมากเกินไปเล็กน้อย

「ฮาร์ดเลตต์-ซามะ เวลานี้ดีมั้ย?」

อดอล์ฟมาเมื่อผมมีความสุขกับเครื่องดื่มระหว่างที่หยดเหงื่อเย็นลงบนหน้านนน่า ที่มองบน คาร์ล่าที่จึ้ปาก และเมลที่ยิ้ม

「และนี่คือ?」

「รายการของของที่ได้มาจากสงครามที่ผมทำก่อนหน้า ผมไม่รู้มูลค่าของเกราะ อาวุธ และอัญมณี ดังนั้นมันมีรายการแค่จำนวน ระหว่างที่จำนวนของทองถูกนับอย่างแม่นยำ」

「โฮฮฮ่ นายทำได้ดีที่นับได้ในเวลาสั้นๆนี้」

「แม้ว่ามันเป็นระยะเวลาที่สั้น……เรากลับมาแค่ก่อนเที่ยงและตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินแล้ว」

งั้นเราก็ทำมันมานานขนาดนั้น ไม่ต้องสงสัยว่าริต้า ที่ควรจะทนทาน เปลี่ยนเป็นสภาพนั้น

「อาวุธใช้ได้ระดับหนึ่งโดยกองทัพส่วนตัว แต่ชั้นมีแผนที่จะขายอัญมณีและของมีค่าพวกนั้น และเปลี่ยนมันเป็นทอง นายรู้ที่ที่พ่อค้าจะซื้อมันจากเรามั้ย?」

「ด้วยจำนวนมากเท่านี้ มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพ่อค้าในราเฟน เทียบได้กับร้านขายของทั่วไป เพื่อที่จะซื้อมัน แต่มีพ่อค้าร่ำรวยที่พึ่งพาได้ในเมืองหลวงโกลโดเนียนะ…….นั่นจะโอเคกับท่านมั้ย?」

「หืม? แต่ถ้านายคิดเกี่ยวกับมันปรกติ ชั้นคิดว่าไม่มีทางนอกจากขายมันที่เมืองหลวงนะ」

「ผมจะไม่แนะนำมัน มันไม่ต้องพูดเลยว่าพ่อค้าที่ร่ำรวยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับราชวงศ์ ของนั้นถูกปล้นสะดมมา ใช่มั้ย? ดังนั้น ถ้าราชวงศ์รู้เกี่ยวกับรายละเอียดจากพ่อค้า มันจะทำให้เรามีภาระที่เราไม่ต้องการ」

เข้าใจแล้ว มันเป็นอย่างนั้นอย่างแน่นอน พวกเขาจะไม่ชมเราที่เราขโมยมาจากเทรีย ประเทศอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นมิตร ไม่ว่าพวกเขาจะละเลยแค่ไหน นอกจากนี้ ถ้ามันเกิดมีราคาเยอะ มีภาษีบางอย่าง เพราะทั้งหมดเจ้าหน้าที่พลเรือนในเมืองหลวงเล็งที่จะหาโอกาสที่จะเก็บภาษี กับขุนนางลอร์ดศักดินาหลายครั้ง

「มันจะไม่ถูกโทษอย่างเป็นทางการ และมันไม่ได้ถูกพูดถึงบ่อยครั้ง เรามีตัวเลือกแบบนั้นมั้ย?」

อดอล์ฟครุ่นคิดในใจของเขา เมื่อสงครามจบและมันสงบสุข ตัวจนของเขาเพิ่มความสำคัญขึ้นมา

「บางที่ มากราโดหรือสตูร่า……? อย่างหลังจะดีกว่า ประเทศนั้นตอนนี้ได้พัฒนาในเชิงพาณิชย์ และยังมีพ่อค้าใหญ่ที่เราหาอยู่อีกด้วย พอค้าหลายคนของพวกเขาไม่อยู่ภายใต้อิทธิพลของประเทศ ดังนั้นมันสะดวก」

「สตูร่า? ......นั่นข้ามแม่น้ำ ไม่ใช่เหรอ? พวกเค้าจะยอมมีปัญหาในการมามั้ย?」

「พ่อค้าจะไปที่ไหนก็ได้เมื่อพวกเค้าได้กลิ่นของทอง มากไปกว่านั้น ขายของของเรากับประเทศที่สาม พวกเขาจะแม้แต่รับของที่เป็นของอาณาจักรเทรีย ดังนั้น เราขายอย่างเป็นความลับได้」

「มันโอเค ถ้านายพูดอย่างนั้น ถ้าเราขายพวกมันได้หลายทอง งั้นมันจะไม่สำคัญว่าเราขายที่ไหน」

「นั่นขึ้นอยู่กับการเจรจา โชคร้าย อัญมณีและงานศิลป์อยู่นอกความเชี่ยวชาญของผม ผมเลยประเมินค่ามันไม่ได้ มันจะเป็นเรื่องดี ถ้าเราซ่อนจุดอ่อนนั้นด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งระหว่างการเจรจา」

「…………」

ตาของนนน่าเป็นประกาย

「นนน่า หนูไปไม่ได้」

ข้อพิศูจน์ว่าตาของเธอเชื่อไม่ได้อยู่ในของปลอมหลายอย่างทีท่กระจายอยู่ในบ้านของเรา แม้ว่าเธอจะพองแก้ม เธอก็ยังไปไม่ได้

「ถ้าเราไม่มีที่อยู่ งั้นมันไม่สำคัญว่าเราพูดอะไร เราทำได้ตามใจต้องการ ชั้นจะปล่อยทางเลือกของพ่อค้าให้กับนาย」

「เข้าใจแล้วครับ งั้นผมจะมอบรายการทองให้」

รายการที่แสดงถึงรายละเอียดของเงินที่รวมกัน 4000 ทองถูกเขียน

「เข้าใจแล้ว……」

มันไม่มากเท่าที่ผมคิด มันเป็นจำนวนมาก แต่มันใช้มากกว่า 3000 ในค่าใช้จ่ายเพื่อเคลื่อนไหวกองทัพตั้งแต่ทีแรก พ่อค้าน่าจะรับเงินและวิ่งหนีด้วยโชค เราคาดหวังให้ขุนนางนำเกราะที่ดูแพงและอัญมณีจากครอบครัวเขาได้

「ความขัดแย้งนี้เป็นประสบการณ์ที่มีค่าให้เรา ผมได้กลยุทธ์ใหม่บางอย่างด้วย และเราไม่มีการขาดทุน ดังนั้นมันค่อนข้างเป็นผลที่สำเร็จ」

ลีโอโพลต์ได้มาใกล้ๆ และพูดขึ้นมาก่อนผมจะรู้ตัว เห็นว่าการค้าขายและเรื่องแบบนั้นมันอยู่นอกเหนือความเชี่ยวชาญของเขา เขาไม่พูดขึ้นมา มันช่วยได้ที่ลูกน้องของผม เข้าใจบริเวณที่เชี่ยวชาญ นิสัยของเขาแข็งแกร่งถ้าให้เริ่มพูด ดังนั้นถ้าวิชาพวกเขาซ้อนทับกัน งั้นจะมีปัญหาเรื่อยๆทุกวัน

「ชั้นเดาว่า มีทหารมากกว่านั้นในหมู่พลเมืองด้วย ได้โปรดบอกอิริจิน่าเพื่อที่จะให้พวกเขาเข้ามาในกองทัพส่วนตัว กองทัพส่วนตัวจะเพิ่มขึ้น และการให้ความร่วมมือจะเพิ่มขึ้นด้วย」

「ใช่ กองทัพทิศตะวันตกในท้ายที่สุดจะถูกคืนให้ราชา โฟกัสหลักของกลยุทธ์ใหม่จะเป็นการผสมกองทัพส่วนตัว กับทหารม้าธนู」

「ชั้นหวังพึ่งนายนะ」

หลังจากที่พูดนั่น ลีโอโพลต์จากไป

ตอนนี้ไม่มีเรื่องเบี่ยงความสนใจแล้ว ผมกอดผู้หญิงได้ซ้ายขวาเลย

「หนูจะบริการพี่มั้ย? พี่อยากจะมีความสุขกับตัวเองระหว่างที่พี่ทำได้」

ผมจะมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงทันทีที่ผมพักตัวของผม ราชาไม่ได้เรียกผมเป็นพิเศษ แต่จดหมายจากอีริชบอกผมว่าให้ไปโดยเร็ว และมันถูกเขียนเหมือนน้ำเสียงที่แข็ง

ผมถอนหายใจเพราะเขาน่าจะมีบางอย่างที่จะบ่น ผมกดหัวเมลขณะที่เมลดูดไม้เนื้อของผมและยิงอสุจิเข้าไปในปากของเธอ

「เมล็ดพันธุ์ของเอเกอร์-ซามะอยู่ในมดลูกและท้องของหนู……」

เธอนำทั้งสองมือของเธอไปที่ท้ัองของเธอในความปิติยินดี ทันทีที่เมลนำปากออก คาร์ล่าเปิดของเธอ นนน่าก็ดูเหมือนเธออยากจะบริการผมด้วยปากของเธอด้วย ผมเลยใช้นิ้วของผม ชั้นจะโอบกอดผู้หญิงเหล่านี้ มากเท่าที่ตอนนี้ผมทำได้
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 20 ปี ฤดูร้อน
(วิธีนับอายุแบบดั้งเดิม)
สถานะ: วิสเคาน์อาณาจักรโกลโดเนีย ผู้บัญชาการกองทัพอิสระตะวันออก จำนวนทหาร: 1950
ลอร์ดศักดินาของบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ กองทัพส่วนตัว: 300
ชาติภูเขา: ประมาณ 1000
สินทรัพย์: 6000 ทอง (หนี้ 5000 ทอง)
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกใหญ่
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), ซู (ลูกสาว), คู, รู, ริต้า (เลียนแบบแม่บ้าน), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โยกุริ (แขกของบ้าน)
เมืองหลวง: เมลิสซ่า, มาเรีย, แคทเธอรีน, แอนโตนิโอ้ (ลูกชาย), มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการกองทัพส่วนตัว), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), ลีโอโพลต์ (รองผู้บัญชาการกองทัพอิสระ), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), ชวาร์ซ (ม้า)
คู่นอน: 49, เด็กที่เกิดแล้ว: 7
—————————————————————

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord