ตอนที่5 ข้อตกลง​

    “อาทิตย์​ กลับ..”

    “ครับนาย”

  หญิงสาว​มองตามหลังคนตัวสูงก่อนจะตามออกไปแต่ก็ไม่ลืมบอกให้เลขาสาวที่อยู่หน้าห้องทำงานเข้าไปดูแลพ่อของตน…

     “คุณ..หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

  ดารินทร์​เรียกตามหลังคนตัวสูงที่กำลังจะเดินลงไปชั้นล่างก่อนที่เขาจะหยุดตามเสียงเรียกแล้วหันกลับมามองเธอ

     “คุณ​เอาเวลาที่มาวิ่งตามก้นผม ไปดูแลพ่อคุณน่าจะดีกว่า”

     “ที่พ่อฉันเป็นแบบนั้นก็เพราะคุณไม่ใช่หรอ”

   ชายหนุ่ม​ยิ้ม​เยาะ​ก่อนจะเอามือล้วงลงในกระเป๋ากางเกง​ของตนก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง

     “ผมยังไม่ได้ทำอะไรพ่อคุณเลย แต่เขารับความจริงไม่ได้ต่างหากล่ะ”

      “ความจริงอะไร??”

     “ถ้าคุณอยากรู้ ก็ไปถามเขาเอง”

  ชายหนุ่ม​พูดเสียงแข็ง​ก่อนจะหันหลังให้ แล้วเดินจากเธอไปปล่อยให้หญิงสาว​งงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น คนเป็นพ่อเองก็ไม่ยอมบอกเขาเองก็ไม่ยอมบอกเธอเช่นกัน

     “สรุปมันเรื่องอะไรกันแน่”   

   ดา​รินทร์​พึมพำ​กับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปยังห้องทำงาน​เพื่อดูแลคนเป็นพ่อทันทีที่เปิดประตู​ห้องเข้าไปนายการัณย์​จึงเอ่ยถามลูกสาวของตน

    “รินทร์​ลูกไปไหนมา”

    “รินทร์​ตามเขาไปค่ะ รินทร์​อยากรู้​ว่าเขาเป็นใคร แล้วนี่พ่อดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ”

     "พ่อดีขึ้นแล้วล่ะ" 

     "รินทร์​ว่าวันนี้พ่อกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวรินทร์​ให้ลุงอวนขับรถมารับ" 

      "พ่อไม่เป็นอะไรหรอกน่า พ่อหายดีแล้ว" 

      "คุณพ่อนะคุณพ่อ ดื้อรั้น​จริงๆเลย งั้นวันนี้รินทร์​ออกไปพบลูกค้าแทนพ่อแล้วกันนะคะ" 

    "เอาอย่างงั้นก็ได้ ยังไงพ่อฝากดูแลลูกค้าด้วยแล้วกัน"

    "ได้ค่ะ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ งั้น​รินทร์​ไปก่อนนะเดี๋ยวสาย" 

  ดารินทร์​รีบออกไปพบลูกค้าที่พ่อของเธอ​นัดไว้ แต่ก่อนจะออกไปเธอเองก็ไม่ลืมเตือนเลขาที่อยู่หน้าห้องและปริมเลขาคนสนิทของเธอ​ให้ดูแลคนเป็นพ่อ

     "ปริมดูแลคุณพ่อแทนฉันด้วยนะ แล้วฉันจะรีบกลับมา มีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ" 

     "ได้ค่ะคุณรินทร์" 

  ดารินทร์​ใช้เวลาไม่นานนักเธอก็มาถึงร้านอาหาร​ที่พ่อของเธอได้นัดกับลูกค้าไว้ ซึ่งเธอเองก็มาก่อนเวลานัดประมาณ​สิบนาทีและลูกค้าก็ตามหลังเธอมาติดๆ ในแวดวง​นักธุรกิจ​เธอเองก็รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่​อยู่หลายคนจึงไม่ยาก นักในการเจรจาครั้งนี้ จริงๆแล้วลูกค้าคงยอมเซ็นสัญญา​ร่วมลงทุน​ตั้งแต่เห็นหน้าตาอันสะสวยรวมถึงความเฉลียวฉลาด​ในการเจรจาของหญิงสาว​ การเจรจากับลูกค้าครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี หลังจากเสร็จเรื่องธุระกิจ ดารินทร์​ได้นั่งรับประทาน​อาหารกับลูกค้าสักพักก่อนจะแยกย้ายกัน ในมื้อนี้หญิงสาว​อิ่มแปล้จากโต๊ะ​อาหารที่มีลูกค้าเต็มใจเป็นเจ้ามือ

   "ว้ายยย!! นี่มันอะไรกัน นายเข้ามาในรถฉันได้ไง " 

  ดารินทร์ร้องเสียงหลงในขณะที่เธอกำลังก้าวเท้าขึ้นรถ แต่อีกฝั่งนั้นพบว่ามีคนตัวสูงเข้ามานั่งข้างๆกับเธอโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว

 "ผมมีข้อเสนอมาให้คุณ แต่งงานกับผมถ้าไม่อยากให้ธุรกิจของบ้านคุณต้องพังไม่เป็นท่า"

   "ทำไมฉันต้องฟังคุณด้วย"

   "เดี๋ยวคุณก็รู้ว่าทำไม เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของผมให้พร้อมนะครับที่รัก"

ชายหนุ่มยื่นมือข้างขวาของตนเชยคางมนของหญิงสาวเข้ามาใกล้จนเกือบจะชิดใบหน้าของเขา แล้วเอ่ยเบาๆก่อนหญิงสาวจะสบัดหน้าหนีไปอีกทาง

      "ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ"

หลังจากพูดจบชายหนุ่มก้าวเท้าลงจากรถของดารินทร์ก่อนจะปิดประตูรถให้เบาๆ

       "ไอ้บ้าเอ้ย!!"

   หญิงสาวสบถกับตัวเอง ในใจนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับก้อนเนื้อที่อยู่ข้างในจะหลุดออกมา 

    ดารินทร์สบัดหน้าเพื่อเรียกสติของตัวเองกลับมา ก่อนจะสตาร์ทรถและแล่นออกไปจากร้านอาหาร