บทนำ

    บทนำ ปะทะ

            หลังจากการกวัดแกว่งดาบเพียงครั้งเดียว

ทำให้ฐานทัพของชาวต่าง ๆ มิติถึงกลับสั่นสะเทือน

ห้องที่พวกอาเล็กซ์อาศัยอยู่ถูกแบ่งครึ่งออกเป็นสองซีก

เด็กหนุ่มอายุประมาณสิบสี่สิบห้ายื่นอย่างไม่ยี่หระกับความเสียหายที่มันทำไว้  เด็กหนุ่มเงยหน้ามองฟ้าอย่างไม่สนใจกับเสียงผู้คนที่กำลังมุ่งหน้ามาทางที่เขายืนอยู่ 

            เด็กหนุ่มกวาดตามองไปยังผู้คนที่ยืนล้อมรอบเขาอยู่เบื้องหน้า

เขายิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน “ในที่สุดฉันก็ตามหาพวกแกจนเจอ” 

            ดาบสีดำสนิทในมือของเด็กหนุ่มส่องแสงวาววับ

ใบดาบสีดำสนิทตรงปลายดาบมีรอยโลหิต

เขาตวัดดาบอย่างรวดเร็วจนไปถากใบหน้าหัวหน้าของชาวต่างโลก 

            “เรื่องในวันนั้น

ฉันมาชำระแทนผู้แกเรียบร้อยแล้วชาวต่างมิติ”

            “ไม่คิดเลยว่าแกจะมาที่นี่ได้

แต่ว่าไม่ช้าไปหน่อยหรอที่มาหาพวกฉันในวันนี้

ที่ผ่านมาฉันตามหาแกตั้งนานแต่ก็ไม่เจอ แกไปอยู่ที่ไหนมาล่ะ”

            “ไปอยู่ที่ไหนมาอย่างงั้นหรอ

เรื่องนั้นฉันไม่จำเป็นต้องบอกพวกแก” เขาฉวยดาบสีดำทมิฬ ก่อนที่จะตวัดดาบเข้าใส่หัวหน้ากลุ่ม

ทว่าว่าก่อนที่ใบดาบจะสัมผัสกับร่างกาย เด็กหนุ่มพันรู้สึกถึงพลังเวทย์ที่เหือดหาย

ราวกับว่าถูกบางสิ่งบางอย่างดูดออกไป 

            “แกนี่โง่หรือเปล่า

ถ้าหัวหน้าโดนฆ่าตายง่าย ๆ ฉันก็คงเป็นหัวหน้าไม่ได้ ๆ 8 ปีแล้วสินะที่พวกเราไม่ได้เจอกัน

โตขึ้นมากเลยแต่ว่าน่าเสียดายนะที่ตอนนี้ ฉันต้องขอให้แก่ตาย”

            สิ้นคำ

 ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! 

เสียงปืนจากฟ้าดังกัมปนาทใส่ร่างกายของชายหนุ่ม  ทว่าก่อนที่กระสุนปืนจะถึงตัว เด็กหนุ่มพลันจับดาบแล้วควงเป็นวงกลมประหนึ่งว่าดาบนั้นเป็นโล่เพื่อไว้ปกป้องร่างกาย

“พวกแกนี่บ้าหรือเปล่าที่คิดว่าฉันจะตายด้วยเรื่องแค่นี้ เมื่อแป็ดปีก่อนฉันไม่รู้จักอาวุธนี้ก็จริง แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้จักมันเป็นอย่างดี ดังนั้นวิธีที่พวกแกเคยใช้กับฉันคงใช้ไม่ได้อีกแล้ว”

เขาทะยานร่างไปเบื้องหน้าของหัวหน้ากลุ่ม ก่อนที่จะตวัดดาบใส่แขนของชายตรงหน้า ความรวดเร็วของชายนิรนามทำให้พวกอาเล็กซ์ต้องตกตลึง แต่ก่อนที่ใบดาบจะได้สัมผัสกับแขน พลันเขากลับหยุดดาบ

เด็กหนุ่มในตาสีดำก้มมองมือที่แทงทะลุร่าง “นี่ นี่ ทำไมถึง” เขาพูดก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา 

เมมองท่าทางของเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่จะพยักหน้าให้ฟ้าที่ยืนอยู่ด้านข้าง “จัดการมันได้เลย”

“รู้แล้ว ไม่ต้องสั่งหรอกค่ะ” หล่อนพูดพลางสาวเท้ามาอย่างช้า ๆ สำหรับฟ้าเด็กน้อยตรงหน้าย่อมไม่สามารถหนีเงื้อมือของเธอได้อยู่แล้ว 

หญิงสาวค่อย ๆ หยิบปืนคู่กายก่อนที่จะบรรจงเล็ง หญิงสาวค่อย ๆ กดไกปืนอย่างช้า ๆ ‘ลาก่อนนะ เด็กน้อยที่หน้าสงสาร’ 

ปั้ง !