บทที่ 1 หนุ่มข้างบ้าน

บทที่1

เกือบสัปดาห์แล้วที่พรทิวาหายจากอาการป่วยไข้และถอดเฝือกที่ขา เธอคิดว่าสามารถกลับไปทำงานที่ร้านเค้กและกาแฟของครอบครัวได้แล้ว แต่ อรุณ พี่ชายที่รักและดูแลน้องสาวราวกับบิดาก็ไม่ยอมให้เธอไป

ตั้งแต่สูญเสียพ่อและแม่ไปในอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเหลือสองคนพี่น้อง อรุณก็เหมือนจะเป็นโรคขี้ห่วงจนเกินเหตุ ยิ่งเมื่อพรทิวาตกบันใดจนขาหักต้องเข้าเฝือก ไม่ทันไรก็ป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ซ้ำ กว่าจะหายก็เล่นเอาอรุณแทบแย่ เขาต้องเหน็ดเหนื่อยจากการดูแลทั้งน้องสาวและร้าน ยิ่งใกล้ช่วงเทศกาล งานในร้านก็ยิ่งเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว เนื่องจากขนมสูตรพิเศษของครอบครัวเธอนั้นขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยเลิศและต้องจองคิวกันนาน อรุณไม่สามารถละทิ้งงานในร้านได้ สุดท้ายเมื่อรู้ตัวว่าไม่สามารถบริหารจัดการทั้งสองอย่างไปพร้อมกัน เขาจึงจำเป็นต้องเรียกผู้ช่วยพิเศษมา เพื่อให้ช่วยดูแลน้องสาวสุดรักซึ่งปกติแล้วไม่ยอมให้ชายใดเข้าใกล้

“พี่ทิว จะรับโกโก้เย็นกับชีสเค้กสักชิ้นไหมครับ” ถึงจะทำเป็นถาม แต่ถาดของว่างและเครื่องดื่มก็ถูกยกมาวางบนโต๊ะตรงหน้าเธอในสวนนั่งเล่น

พรทิวาเหลือบมองหนุ่มหน้าใสสวมแว่นที่อายุน้อยกว่าเธอถึงห้าปีนั่งลงข้างๆ โดยไม่รอคำอนุญาต เขาเลื่อนจานขนมมาไว้ตรงหน้าเธอแล้วยิ้มแทนการบอก‘ทานสิครับ’

“ขอบใจจ้ะ รัต” หญิงสาวหยิบช้อนแล้วตักชีสเค้กเข้าปาก แสร้งทำเป็นให้ความสนใจกับการกิน หลบเลี่ยงสายตาที่มองมาจากหลังกรอบแว่น

สายตาที่มักทำเธอร้อนวูบวาบเสียจนทำตัวไม่ถูก

รัตติกาล เป็นชายหนุ่มอายุสิบเก้าปีที่อาศัยอยู่ข้างบ้าน เขาก็เหมือนพรทิวากับอรุณที่สูญเสียครอบครัวไปหมดเมื่อหลายปีก่อนจนต้องอยู่ตัวคนเดียว อรุณกับพรทิวาจึงคอยช่วยเหลือเจือจุนเด็กข้างบ้าน จ้างเขาทำงานพิเศษในร้านระหว่างเรียนไปด้วย

เขาเคยเป็นเหมือนน้องชาย แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่พรทิวามองเขาเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง เป็นคนที่อยากรัก อยากใกล้ชิดและสัมผัสอย่างลึกซึ้ง

พรทิวาคิดว่าเขาก็ชอบเธอ แม้จะไม่แสดงออก ไม่เคยบอกรัก มีเพียงสายตาที่มักมองมาอย่างมีความหมาย แต่จะให้เธอแสดงออกตอบรับอย่างไร กับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าตั้งหลายปี