บทที่ 18 วาโยที่คุ้มคลั่งตอนที่ 5

บทที่ 18 วาโยที่คุ้มคลั่งตอนที่ 5

อาสึนะมองหน้าของอะเล็กซานเดออย่างโกรธแค้นแววตาของเธอราวกับว่าจะสังหารชายตรงหน้าให้สิ้น ทว่าสิ่งที่เธอทำได้ก็มีเพียงความคิด ต่อให้เด็กสาวจะคำนึงสักแค่ไหน แต่ว่าความเป็นจริงนั่นก็คือ เธอเป็นฝ่ายแพ้พ่าย หากไม่ใช่เพราะความประมาทของเธอ เด็กสาวก็คงชนะชายตรงหน้าไปแล้ว

อะเล็กซานเดอยิ้ม เขามองหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธาของเด็กน้อยตรงหน้า ก่อนที่จะค่อย ๆ ยกมีดขนาดเล็กแล้วนำเลือดที่ติดอยู่ที่ใบมีด ชายหนุ่มพรินิดพิจารณา แค่มองหน้าชายหนุ่มก็รู้ได้ทันทีว่าอาสึนะนั้นคิ ดอะไรอยู่ หากเขาคิดไม่ผิดเด็กสาวตรงหน้าคงคิดว่า หากเธอไม่ประมาทเธอก็คงไม่ต้องแพ้เขา ทว่าสิ่งที่เด็กสาวคิดนั้นเป็นสิ่งที่ผิด นั่นก็เพราะว่าต่อให้หล่อนไม่ประมาทเธอก็ยังคงต้องแพ้เขาอยู่วันยังค่ำ 

ชายหนุ่มเปลี่ยนสายตาไปจ้องยังมายด์ตามภารกิจที่เขาได้รับมา อาเล็กซานเดอร์ต้องพาเด็กคนนี้ไปที่ฐานลับ เขาละสายตาออกจากเด็กน้อยที่หลับตาอยู่ ก่อนที่จะมามองยังอาสึนะ ชายหนุ่มรู้สึกสงสารเด็กตรงหน้า ดังนั้นชายหนุ่มจึงจำต้องปิดชีพเด็กคนนี้ให้เร็วที่สุด ยิ่งปล่อยให้เด็กคนนี้มีชีวิตอยู่นานเท่าไรเด็กคนนี้ก็จะยิ่งทรมาน

“หากจะคิดโกรธแค้นก็จงแค้นโชคฉตาของเธอเสียเถอะ สาวน้อย”

ชายหนุ่มยกมีดขึ้นมาอยู่ในระดับสายตา ก่อนที่เขาจะนำมีดแทงเข้าไปยังร่างที่ไม่มีการตอบสนองของอาสึนะ ทว่าก่อนที่ใบมีดจะสัมผัสร่าง จู่ ๆ ก็เกิดบาเรียขนาดเล็กห่อหุ้มส่วนที่กำลังจะโดนแทง  เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ชายหนุ่มผงะไป ใบมีดพลันดีดกระเด็นกลับ

อาสึนะกัดฟันก่อนที่จะพยุงร่างที่ปราศจากเรี่ยวแรง หล่อนกำมือแน่นในขณะที่สายตาก็เพ่งมองศัตรูตรงหน้า เธอจับไม้คทาเวทมนตร์ไว้แน่นก่อนที่จะค่อย ๆ เปลี่ยนให้มันกลายเป็นมีดขนาดเล็กอีกครั้ง 

“ทำได้แสบมากเลยนะ”

เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ เธอจ้องมองไปยังชายตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น มีดสั้นในมือค่อยๆแหลกสลายและมีบางสิ่งบางอย่างโผล่ขึ้นมาอยู่บนมือ เคียวสายลมขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนักปรากฏขึ้นก่อนที่จะหมุนเป็นวงกลม ก่อนที่มันจะค่อยๆเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งใส่ชายหนุ่ม 

อาสึนะกระโจนร่างก่อนที่จะสะบัดมือ แววตาของเด็กสาวแปรเปลี่ยนกลายเป็นสัตว์ป่าที่แสนดุร้าย น้ำเสียงที่ใช้กล่าวกลับกลายเป็นเสียงของผู้ชาย แต่ถึงกระนั้นร่างกายกลับเป็นเช็กเช่นเดิม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้อาเล็กซานเดอร์นั้นต้องผงะ 

“ยายหนู นี่เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่”

“ยายหนูอย่างนั้นหรือ นี่เจ้ากล้ากล่าวเรียกข้าว่ายายหนู่ช่างหารกล้ายิ่งนัก กี่ปีแล้วที่ไม่มีคนกล้าเรียกขานข้าว่ายายหนู ทำเหมือนกับข้าเป็นเด็กที่ยังมิได้สิ้นกลิ่นน้ำนม”

คำกล่าวของเด็กสาวตรงหน้า ทำหใ้อาเล็กซานเดอร์มองอาสึนะอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เขาหลบการโจมตีของเด็กสาว ในขนาดเดียวกันก็เตรียมที่จะร่ายเวทมนตร์บทต่อไป

 “หรือว่าเจ้าคือสิ่งนั้น ไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะมีสิ่งนั้นติดตามมาด้วย ช่างเหมือนกับแม่ของมันเลย” เขากล่าวพึมพำกับตนเอง

“ใช่แล้วอย่างไร ไม่ใช่แล้วจะเป็นเช่นไร เรื่องที่เด็กคนนี้มีข้าอยู่ในวิญญาณมันไม่ได้เกี่ยวกับเจ้า”

อาเล็กซานเดอร์พยักหน้ารับ “มันก็ใช่ ต่อให้จะมีเจ้าอยู่ในร่างกายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า แต่ว่า” ชายหนุ่มฟันดาบเข้าไปยังกลางลำตัวของอาสึนะ ก่อนที่ใบดาบจะถูกบางสิ่งสะท้อนกลับมา

“สิ่งทีร่ข้าต้องทำตอนนี้ก็คือเอาชนะเจ้า ไม่สิสิ่งที่เข้าจะต้องทำก็คือนำตัวลูกของเมฆาไปจากที่นี่”

ชายหนุ่มใช้ความรวดเร็วภายในพริบตาเขาก็อยู่ตรงหน้าของมายด์ เขานำมือไปจับแขนของเด็กน้อย แต่ก่อนที่ผิวกายจะได้สัมผัสชายหนุ่มก็จำต้องรีบหดแขนกลับ 

อาสึนะกระโจนร่างเพียงพริบตา หล่อนก็โผล่ขึ้นตรงหน้าของอเล็กซานเดอร์ เด็กหญิงผมสีน้ำตาลตวัดมีดสั่นจากล่างขึ้นบนเพื่อหวังปิดชีพ ทว่าชายตรงหน้าก็สามารถถอยห่างไปได้อย่างรวดเร็ว

“ไม่เร็วเลยนี่นาเจ้าหนุ่ม” เด็กสาวยิ้มก่อนที่จะตบมืออย่างพึงใจกับความสามารถของศัตรู

อาเล็กซานเดอร์ค้อมหัวเพื่อรับคำชม “ขอบคุณที่ชื่นชมนะ”

“เจ้าเป็นคนที่สองที่สามารถหลบการโจมตีของข้าได้ คนแรกคือเจ้านั่น”

“คนแรกคือคนที่ผนึกวิญญาณของท่านไว้ที่ร่างกายของเด็กคนนี้อย่างนั้นหรือ”

อาสึนะส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ใช่ คนที่ผนึกข้าไว้ในร่างกายของเด็กสาวตัวน้อยคนนี้นั้นไม่ได้มีฝีมืออ่อนด้อยขนาดนั้น ฝีมือของมันนั้นมากกว่าเจ้าและมากกกว่าข้า หากเปรียบฝีมือกันแล้วคงเหมือนฟ้ากับดิน ไม่สิคง”

เธอมีทีท่าตรึกตรอง ก่อนที่จะกล่าว “เด็กน้อยกับผู้ใหญ่”

คำกล่าวดังกล่าวทำให้อาเล็กซานเดอร์มีท่าทางอย่างรู้ เขามองไปยังอาสึนะด้วยท่าทางตั้งคำถาม “หากท่านไม่รังเกียจ ได้โปรดเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่”

อาสึนะมีท่าทางประหลาดใจ ก่อนที่จะถามกลับไป “แล้วเจ้าไม่คิดจะนำตัวลูกของเจ้าเมฆาไปแล้วยังงั้นหรือ”

อาเล็กซานเดอร์ถอนหายใจออกมา เขามีท่าทางผิดหวัง “ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ได้เห็นพลังเวทของท่าน แต่ว่าแค่ประมือข้าก็รู้ได้แล้วว่าฝีมือของท่านนั้นคงไม่ใช่ธรรมดา หากข้าฝืนต่อสู้ต่อชีวิตของข้าคงต้องสิ้นชีพตรงนี้แน่ แล้วทำไมข้าจะต้องสละชีวิตของข้าด้วย”

สิ้นคำกล่าว อาเล็กซรานเดอร์ก็ลดอาวุธในมือลง เมื่ออาสึนะเห็นดังนั้นเธอจึงยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ว่าเธอกลับไม่คิดจะลดอาวุธ “แม้ว่านี่จะเป็นการถ่วงเวลาของเจ้า แต่ว่าข้าก็จะไม่ว่าอะไร อันที่จริงวิธีของเจ้าก็ไม่ใช่ไม่ดี แต่ว่ามันใช่กลับข้าไม่ได้ผล”

“ท่านได้กลางเวทอาณาเขตไว้แล้วใช่ไหมล่ะครับ สมแล้วที่เป็นสิ่งนั้น แต่มีเรื่องเดียวที่ข้าสงสัย”

อาสึนะยิ้ม “สิ่งที่เจ้าสงสัยก็คือ ทำไมข้าถึงต้องปกป้องลูกสาวของเมฆา คำถามของเจ้านี้มันตอบไม่ยาก”

อาสึนะนำมือมาชี้ที่ตนเอง ก่อนที่จะกล่าว “นั่นก็เป็นเพราะว่า มันเป็นพันธะสัญญาของข้า กับเด็กน้อยคนนี้ ก่อนสติของนางจะดับลง นางก็ได้ร่ายเวทให้ข้าใช้ร่างกายของนาง นางให้ข้าอยู่ในร่างของนางได้สามชั่วโมง ส่วนสิ่งที่นางให้ข้าก็คือพลังเวทของนาง”

“แล้วทำไมท่านต้องทำแบบนั้น ทั้งที่หากท่านต้องการท่านก็สามารถบงการเด็กคนนี้ได้ไม่ใช่หรือ”

อาสึนะส่ายหัว หล่อนมองชายตรงหน้าอย่างพิจารณา ก่อนที่ จะถอนหายใจ “ข้าประเมินเจ้าไว้สูงเกินไป เจ้ายังไม่เข้าใจเวทผนึกวิญญาณ”

อาเล็กซานเดอร์พยักหน้า “ข้ายังไม่เข้าใจเวทผนึกวิญญาณ”

“ข้ารู้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดา เวทมนตร์บทนี้เป็นเวทบรรพกาล ไม่แปลกที่พวกเจ้าจะไม่รู้จักเวทบทนี้ ถ้าจะโทษก็จงโทษพวกเจ้าที่เกิดช้าเกินไป ในยุคสมัยที่พลังเวทมนตร์ลดต่ำขนาดนี้ เวทที่พวกเจ้าแบ่งกันก็เป็นเวทมนตร์พื้นฐษนเท่านั้น”

ชายหนุ่มแสร้งคำนับ ทว่าในใจของเขาพยายามหาช่องว่างเพื่อโจมตี “คงเป็นเพราะว่าพวกข้าไม่มีวาสนา ดังนั้นได้โปรดชี้แนะเพื่อให้ค่าที่เป็นคนโง่เขลา ได้รู้เกี่ยวกับพลังเวทย์อันลำลึก”

“ย่อมได้ แต่ว่าข้าไม่ต้องการสิ่งตอบแทน นั่นก็คือหลังจากที่ข้าทำบอกเฝ้าจนเสร็จ”

อาสึนะยิ้มก่อนที่จะเลียลิมฝีปาก “ถ้าจะขอสังหารเจ้า หลังจากนั้นจะกัดกินวิญญาณของเจ้าเพื่อนำมันไปเพิ่มพลังให้กับตัวเอง  เจ้าจงรู้เอาไว้ว้่าเด็กสาวผู้นี้ไม่ได้ใช้แค่พลังเวท แต่สิ่งที่เด็กน้อยคนนี้แรกมาก็คือวิญญาณของนางด้วย ทุกๆครั้งที่ข้าประทับร่างนางก็จะสูญเสียอายุไปทีละเล็กทีละน้อย”

หล่อนยิ้ม ก่อนที่จะนำมือไปลูบไล้ร่างกายที่ยังเยาวัย เธอถอนหายใจด้วยความเสียดาย “เสียดายจริง ๆ ที่ร่างกายนี้ยังเยานัก ถึงแม้ว่าเด็กคนนี้เป็นดรุณีแรกรุ่น แต่ว่าแค่เด็กอายุสิบสาม จะนำร่างกายนี้ไปยั่วเย้าชายหนุ่มก็ไม่ได้”

ซึ่งคำกล่าวของผู้หญิงตรงหน้าอก  ชายหนุ่มก็รู้สึกสะอิดสะเอียน อาเล็กซานเดอร์มองหญิงตรงหน้าที่ในร่างเด็กน้อย ถึงน้ำเสียงจะดูเหมือนผู้ชาย  แต่จากคำกล่าวก็ทำให้เขาตระหนักได้ไม่ยาก ว่าคนที่สิงสู่คงจะเป็นผู้หญิงเป็นแน่  เขาไม่คิดหรอกว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้ก็แค่การถ่วงเวลา  หากเขาต้องต่อสู้จริงๆเขาก็คงแพ้อย่างง่ายดาย  

เธอเปลี่ยนสายตามามองยังชายหนุ่มตรงหน้า “เจ้าก็นับว่าไม่เล็ว แต่ว่าข้ากลับไม่ถูกใจนัก”

หญิงสาวที่อาศัยอยู่ในร่างของเด็กน้อย  มองพินิจพิจารณาร่างกายที่แสนกำยำของบุรุษหนุ่มตรงหน้า  เธอแลบลิ้นเลียริมฝีปาก แต่ในมือของเธอกับกำอาวุธ แหมท่าทางของเด็กสาวจะดูน่ารักน่าชัง  แต่คำพูดที่กล่าวออกมากับทำให้ต้องเปลี่ยนความคิดในทางใด 

“อยากจะลองนำมีดไปกรีดส่วนต่างๆ  ให้เลือดในร่างนั้นไหลรินออกมาย้อมพื้นจนเป็นสีแดงฉาน อยากจะฟังเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน  ถ้าอยากจะฟังเสียงร่ำไห้ของเจ้า”

เธอหยุดกล่าว ก่อนที่จะนำมีดมาแล้วค่อย ๆ เลียอย่างช้าๆ “หากเจ้ายินยอมให้ข้าทรมานเล่น  ก็คือจะทำจ้างอย่างเบามือ  แต่ถ้าหากเจ้าปฏิเสธ สิ่งที่รอเจ้าอยู่ก็คือความตาย ข้าจะฆ่าเจ้าอย่างช้าๆ  ค่อยๆดื่มด่ำกับกลิ่นคาวเลือดที่แสนหอมหวล เสียงกรีดร้องที่แสนหฤหรรษ์”

เด็กสาวค่อย ๆ เดินตรงไปหาชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะได้ทำสิงใด ชายตรงหน้าก็กล่าว “แหม มันก็ดีนะครับ แต่ว่าข้าขอปฏิเสธ”