ตอนที่ 9 จูบแรก

     ชายหนุ่มบังคับให้สาวน้อยของเขาหันมาหา ในทันใดนั้นเองพ่อเลี้ยงหนุ่มก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่า "นาริน" นั้นกำลังร้องไห้ออกมา น้ำตาใสๆ ไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างไม่ขาดสายมันทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มปวดร้าวในหัวใจเป็นอย่างมาก เขายื่นมือออกไปทั้งสองข้างจับใบหน้างามของเธอเอาไว้ แล้วใช้หัวแม่มือปาดน้ำตาบนแก้มใสอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มรู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจ

     “น้องริน!! ร้องไห้ทำไมครับ พี่ขอโทษนะ อย่าร้องไห้อีกเลย พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ ยกโทษให้พี่ด้วยนะ..คนดี”

     "อัศวิน" พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและอ่อนโยนที่สุด เขามองเธอด้วยแววตาสำนึกผิด เห็นน้ำตาของเธอแล้วใจเขามันหดหู่เอามากๆเลยจริงๆ มันทำให้เขารู้สึกเศร้าใจไปด้วย ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน "นาริน" มองสบสายตากับพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างสับสน พี่วินของเธอเป็นอะไรไปนะ เขาต้องการอะไรกันแน่ ทำไมต้องทำดีกับเธอด้วย ยิ่งเขาทำดีมากขึ้นเท่าไหร่ ตัวเธอก็ยิ่งรักฝังลึกลงไปเท่านั้น จนยากจะถอนตัวถอนใจอยู่อย่างนี้ เขาไม่รู้หรืออย่างไรว่าเธอจะขาดใจตายเพราะเขาอยู่แล้ว คนใจร้าย.."อัศวิน" มองสบนัยน์ตาหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยน เขาเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มเนียนใส ให้เธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะลูบไล้ใบหน้างามอย่างแผ่วเบาหนุ่มสาวจ้องสบนัยน์ตากันในระยะใกล้ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย แตกต่างกันไป ราวกับต้องมนตร์สะกด

     ทำไมหัวใจเขามันถึงเต้นระทึก สั่นไหวเช่นนี้นะ ชั่ววินาทีนั้นเองชายหนุ่มก็ค่อยๆ ทาบทับริมฝีปากหนาลงไปบนริมฝีปากบางของสาวน้อยตรงหน้า ด้วยสัมผัสที่แผ่วเบาราวกับว่าละเมอก่อนจะค่อยๆ เพิ่มน้ำหนักขบเม้มริมฝีปากทั้งบนและล่างของสาวน้อยสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปในอุ้งปากที่แสนหอมหวานอย่างหยอกเย้าอยู่ในที ดูดซับความเสน่หาที่อยู่ในส่วนลึกสุดใจปลดปล่อยออกมายิ่งลิ้นหนาสัมผัสกับลิ้นบาง หวานฉ่ำราวกับดอกไม้แรกแย้มมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้หัวใจของชายหนุ่มรุ่มร้อนมากขึ้นเท่านั้นอยากรุกล้ำเธอให้หนักขึ้นกว่านี้ รับรู้เพียงว่าสัมผัสของสองลิ้นที่เกี่ยวรัดกันและกันนั้น ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเติมเต็มอย่างบอกไม่ถูก "อัศวิน" เลื่อนมือหนาลงมาลูบไล้แผ่นหลังของสาวน้อยด้วยสัมผัสลึกซึ้ง เขายังคงจูบเธอต่อเนื่องไม่หยุดราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว "นาริน" ยังคงยืนเคลิบเคลิ้ม ยินยอมให้ชายหนุ่มตรงหน้าตักตวงความหอมหวานจากเธออย่างเต็มอกเต็มใจ

     อย่างไม่คิดที่จะผลักไส หน่ำซ้ำยังตอบรับสัมผัสจากเขาอย่างเอียงอาย ด้วยความอ่อนประสบการณ์อีกด้วยเพราะจูบนี้เป็นจูบที่รอคอยมานานแสนนานจนเธอคิดว่าฝันไปอยู่เลยในตอนนี้ มันเป็นจูบแรกของเธอ และเธอก็คิดมาตลอดว่า เธอจะมอบมันให้กับชายคนที่เธอรักสุดหัวใจ นั่นก็คือพี่วินของเธอนั้นเองและแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้ พี่วินได้รับจูบแรกไปจากเธอจริงๆ อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ กว่าจะรู้สึกตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ก็ตอนที่เสียงโทรศัพท์ในห้องแทรกดังขึ้นมาในโสตประสาทของคนทั้งคู่ ปลุกให้ตื่นจากภวังค์ความคิดทำให้สองหนุ่มสาวต้องผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ ชายหนุ่มมองริมฝีปากบางสวยที่ตอนนี้เริ่มบวมเปล่ง แดงระเรื่อเพราะฝีมือเขาด้วยความเสียดาย แต่สาวน้อยนั้นก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายเป็นที่สุดพ่อเลี้ยงหนุ่มทั้งเสียดาย และรู้สึกผิดในคราเดียวกัน เขาไม่ควรเลยที่จะทำแบบนั้นลงไป

     ทำไมเขาไม่หักห้ามใจตัวเองไว้ให้ดีกว่านี้นะ เผลอลืมตัวไปจูบสาวน้อยที่คิดมาตลอดว่าเป็นน้องสาวเข้าจนได้แล้วต่อจากนี้ไปตัวเขาเองกับน้องรินจะวางตัวกันยังไงละที่นี้ ขนาดตั้งใจไว้แล้วว่าจะอยู่ให้ห่างๆ ก็ยังทำไม่ได้ มาวันนี้กลับทำในสิ่งตรงกันข้ามกับความคิดที่นึกกลัวมาตลอดสะได้ชายหนุ่มนึกด้วยความสับสนในใจ นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย

     “น้องริน พี่ขอโทษนะ คือว่า..พี่เอ่อ..พี่ไม่ได้ตั้งใจ”

     ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปดีคำว่าไม่ได้ตั้งใจของเขานั้น มันเป็นเหมือนหนามทิ้มแทงหัวใจของเธอให้เจ็บปวด ร้าวรานในหัวใจมากแค่ไหน ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ จริงสินะ ก็เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้วนี่ นี่เธอคาดหวังอะไรอยู่หรือ มาหวังลมๆ แล้งๆ อะไรอยู่ได้ไม่เจียมตัวเอาสะเลย หวังให้เขามารักหรือ มาสนใจงั้นหรือ นี่เธอจะเพ้อฝันไปถึงไหนกัน "นาริน" คิดด้วยความทุกข์ระทม

     “มะ..ไม่เป็นไรค่ะ มันไม่ใช่ความผิดของพี่วิน รินผิดเอง รินขอตัวก่อนนะค่ะ”

     หญิงสาว พูดจบก็วิ่งออกไปทันที แต่ดวงตาคู่สวยก็คลอเคล้าไปด้วยน้ำตาที่ก่อนหน้านี้แห้งไปแล้ว ก็ตีตื้นขึ้นมาอีกระลอก ก่อนจะรีบออกไปจากห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเธอแอบไปนั่งร้องไห้เงียบๆ คนเดียวในห้องน้ำ กดกั้นเสียงสะอึกสะอื้นไม่ให้ใครผ่านมาได้ยิน น้ำตาที่ไหลออกมานั้นราวกับเขื่อนแตกก็ไม่ปาน

     “ครั้งหนึ่งเขาก็เลือกพี่สาวของเธอ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รัก ก็ยังเสนอตัวมาหาเขาถึงที่นี่อีก เจ็บซ้ำเจ็บซากไม่รู้จักจำ เธอคิดเหรอว่าเขาจะรักเธอ เลิกเพ้อฝันไปคนเดียวได้แล้วนาริน”

     หญิงสาว พร่ำบอกกับตัวเองซ้ำๆ ในใจนั้นก็สุดแสนจะบอบช้ำด้าน "อัศวิน" หลังจากสาวน้อยวิ่งออกไปแล้ว เขาก็ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงไปไหน เมื่อได้เห็นน้ำตาของ "นาริน" ที่เอ่อคลออยู่ในดวงตาคู่สวย ก็รู้สึกสงสารเธอขึ้นมาจนไม่รู้จะทำยังไงดีได้แต่ยืนนิ่งเป็นผักอยู่อย่างนี้เธออาจจะผิดหวังและเสียใจมากที่เขาไปจูบเธอแบบนั้นมันไม่ควรเลยจริงๆ

     แล้วต่อไปเขากับเธอจะเป็นพี่น้องกันได้ยังไงอีก มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ชายหนุ่มคิดทบทวนอย่างหนัก เขาทั้งสับสนและว้าวุ่นในหัวใจเหลือเกินแล้วทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่ "นาริน" ก้าวเข้ามาทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว ไม่เป็นตัวของตัวเองเอาสะเลย ทั้งที่พยายามแล้วแต่พอยิ่งใกล้เธอเท่าไหร่ ก็หักห้ามใจไว้ไม่อยู่ทุกที ผลออกมาก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ..

     โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ