ใครคนหนึ่ง : ตอนที่ 11 รักษา

•11•

เหนือ

ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้คุณมีนเขาจะพาผมไปไหน แต่คุณมีนขับรถน่ากลัวมากๆ เขานิ่งเสียจนผมกลัว รถก็ขับโคตรเร็ว

แต่แปลกจังตอนที่เขาพาผมออกมาจากบ้านไอ้แม็ก เขายังดีๆ อยู่เลย แต่พอพ้นประตูบ้านก็เหวี่ยงผมขึ้นรถจนจุก

อยู่ๆ คุณมีนก็ตบไฟเลี้ยวชิดซ้ายและเบรกอย่างแรงจะผมหัวโขกกับคอนโซลหน้ารถเลย

"โธ่เว้ยแม่ง!!!! "

เขาสบถออกมาแล้วทุบเข้าไปที่พวงมาลัยรถของตัวเองอย่างแรง 2-3 ครั้งผมควรต้องห้ามเขาใช่หรือเปล่า แล้วเขาทำแบบนี้ทำไม ทำไมในหัวผมมีแต่ตำถามเต็มไปหมดก็ไม่รู้

"คุณมีนครับ หยุดเถอะ ผมขอร้อง"

ผมบอกเขาเสียงสั่นๆ ก่อนจะเอื้อมออกไปจับกับข้อมือของคุณมีนให้หยุดทุบรถ คุณมีนไม่สะบัดออก ผมเห็นเขาโกรธจนหน้าแดง นี่ความผิดของผมอีกแล้วหรือเปล่า

"ต่อไปนี้หยุด ห้าม กินเหล้า เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ทุกชนิด ถ้าไม่อยากให้ผมฆ่าคุณกับชู้ของคุณ!!!)

เขาตะโกนใส่ผม แต่ไม่ยอมหันหน้ามา ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป ทำได้แค่เพียงก้มหน้าลงต่ำนึกหงุดหงิดเล็กๆ ทำไมเขาต้องโมโหขนาดนี้ด้วย เรื่องของผมและเขามันก็แค่วันไนท์สแตนด์

หลังจากที่เขาตะโกนใส่ผมเขาก็จับมือของผมออก ตอนแรกมันรู้สึกแบบหวิวๆ อ่ะครับ แบบเหมือนเขาปฏิเสธการถูกเนื้อต้องตัว เขาคงมองว่าผมไม่ดีแน่ๆ เลย เพราะผมได้ทั้งเขาและแม็ก

แต่จริงๆ แล้วมันไม่ได้เป็นที่ผมคิดนะครับ ทุกคนอย่าเข้าใจผิด คุณมีนยังขับรถไปเหมือนเดิม แต่หันกลับมาคว้ามือของผมไปประสานไว้ที่ตักตัวเองด้วย

จากที่มีอาการเจ็บตามเนื้อตัว เหมือนมันทุเลาลงคุณมีนคือยารักษาหรือเปล่า อันนี้ผมไม่แน่ใจ

ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีผมอยู่ให้ห้องพักของโรงพยาบาลแล้ว ในห้องไม่มีใครเลยครับ มีแค่ผม ช่องทางตรงนั้นยังรู้สึกเหมือนบวมแดง และขัดๆ อยู่เวลาขยับตัว

แกร๊ก...ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออก ตามมาด้วยหมอและพยาบาล และคุณมีนที่กำลังคุยโทรศัพท์กับใครสักคน

"ครับ น้องเกวเดี๋ยวคุณพ่อกลับนะครับ คืนนี้คุณพ่อจะกลับไปนอนนะครับ"

อ่า...น้องเกวหลานไอ้แม็กก็เท่ากับว่าเป็นลูกของคุณมีนสินะ ทำไมอยู่ผมเหมือนอยากจะร้องไห้เลยล่ะ

"คนไข้ตาแดงนะครับ คุณพยาบาลผมขอไฟฉายหน่อย"

คุณหมอหนุ่มหันไปบอกพยาบาลที่อยู่ด้านหลัง ก่อนจะยื่นให้ตามความต้องการของหมอ

"เป็นอะไร"

คุณมีนเอ่ยถามผม น้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงแบบนั้นยิ่งทำให้ใจผมวาบหวิว

"ยังไม่รู้แต่กูเห็นคนไข้ตาแดง"

คุณหมอตอบกลับ แต่สรรพนามที่ใช้เรียกกันแบบนี้ เขาสองคนคงเป็นเพื่อนกันสินะ

"คนไข้นอนแล้วถ่างขาออกหน่อยนะครับ"

คุณหมอสั่งผม แต่ผมอายเกินกว่าจะถ่างขาให้ใครดูนะสิ

"มึงจะทำอะไรไอ้หนึ่ง มาสั่งเมียคนอื่นถ่างขามึงจะบ้าหรือไง? "

"เมีย? นี่มึงแดกเด็กอีกแล้วเหรอมีน"

"ก็เมียกูน่ารักจะทำไม"

"18 หรือยังเราอ่ะ"

คุณหมอหันมาถาม จริงๆ ผมจะ 19 ปีแล้วต่างหาก ผมไม่ได้ตอบแต่นอนพยักหน้ากลับไป

ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีก เผยให้เห็นคุณหมออีกคน คราวนี้หล่อและสูงกว่าหมอคนแรกอีก

"บอกแล้วไงไม่ให้มายุ่งกับไอ้มีน มันพาเด็กมาเดี๋ยวก็โดนจับเข้าคุกกันพอดี"

"ไอ้สัสเกล้า เร็วๆ มึงสองตัวรีบตรวจเมียกูเลย กูอยากอยู่กันแค่สองคนแล้ว"

พี่หมอคนแรกส่ายหัวแต่ก็อมยิ้มน้อยๆ ผมไม่รู้ว่าเขายิ้มทำไม แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณมีนถึงบอกว่าผมเป็นเมีย

"อ่ะ...ซี้ด"

ในขณะที่ผมกำลังเหม่ออยู่ๆ ก็มีอะไรเย็นมาวนๆ แถวก้นของผม มันเย็นวาบจนผมเผลอส่งเสียงร้องที่น่าเกลียดนั้นออกมา

"อือหือไอ้มีน นี่เมียมึงจริงๆ หรือเปล่า หรือน้องโดนรุมโทรมมาอ่ะ"

คุณหมอเกล้าซักสีหน้าสงสัยและถามคำถามที่ทำให้หัวใจของผมหน่วงขึ้นมาอีกครั้ง กับการรักเพื่อน และเพื่อนที่เอาแต่ครางชื่อเมียตัวเองทั้งที่มันกำลังสอดใส่อยู่ในตัวของผม

มีน

ผมเห็นเหนือน้ำตาคลอเหมือนกำลังจะร้องไห้เลย บอกตรงๆ ตอนเห็นโมโหชิบหายทั้งๆ ที่เคยพูดไปแล้วว่าถ้าเหนือกับแม็กมันได้กันเมื่อไหร่ผมจะเลิกยุ่งทันที

แต่แม่งผมกลืนคำพูดตัวเองลงคอ แล้วจับคนตรงหน้าใส่รถ ขับออกมาทันที ระหว่างทางผมครุ่นคิดตลอด จนมารู้ว่าตัวเองก็สนใจเหนือไม่น้อย

"ออกไปคุยกับกูข้างนอก ฝากหน่อยนะหนึ่ง"

ผมบอกไอ้เกล้าแล้วเดินออกมาด้านนอก สีหน้ามันเคร่งเครียดไม่มีความเล่นอีกต่อไป

"มีนมึงต้องแจ้งความนะ ด้านหลังน้องฉีกขนาดนั้นอ่ะ นั่นมันเข้าข่ายข่มขืนแล้ว"

มันบอกผมเสียงเขียว มึงจะบ้าหรือไงแจ้งความจับหลานตัวเองไอ้ประสาท

"ทำไม่ได้มึงบ้าป่ะเนี่ย"

"ใครทำ? ที่แน่ๆ ไม่ใช่มึงหรอกกูรู้"

"อืม...คนอื่นแต่กูลงดีเทลไม่ได้ มึงไม่ต้องรู้หรอกเกล้า มีหน้าที่รักษาก็ทำไปเข้าใจป่ะเกล้า"

"มันผิดจรรยาบรรณกู มึงก็รู้มีน"

"มึงกำลังจะสร้างโรงพยาบาลใหม่ใช่มั้ย แต่ตอนนี้มึงมีปัญหาเรื่องที่ใช่หรือเปล่า"

".........."

"พรุ่งนี้มึงเข้าไปเคลียร์ได้เลย เรื่องนี้กูจัดการให้แล้วให้เรื่องวันนี้มันจบ กูขอ"

"ไอ้แม็กอีกแล้วใช่มั้ยมีน พี่มัตเขารู้หรือยังว่าลูกเขาเป็นแบบนี้"

ผมไม่ตอบ จนมันส่ายหน้าแล้วเดินกลับเข้าไปให้ห้องอีกครั้ง

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะปกป้องหลานไปได้อีกนานแค่ไหน แต่รู้แล้วว่าครั้งนี้ผมโกรธหลานมาก จนอยากจะตัดขาดจากมันเลยทีเดียว

----------------------------

***ยังไม่ได้แก้คำผิด

อามีนของเราอิอิ

เอ็นดูเหนือด้วยนะคะ ส่วนแม็กมันต้องมีอะไรแน่ๆ

ขอบคุณรีดที่ติดตามนะคะ