ใครคนหนึ่ง : ตอนที่ 2 เหยื่อที่ถูกใจ

•2•

สำหรับการทำงานที่ยากเย็นแสนเข็นของผู้บริหารระดับเจ้าของบริษัทมันต้องมีปัญหาทุกวันสิน๊า ไม่เคยที่วันไหนจะเข้ามาแล้วได้นั่งสบายๆใช้แค่มือเซ็นเอกสาร แต่กลับกันกับต้องใช้สมองทุกส่วนในการแก้ปัญหาต่างๆไม่เว้นแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆรวมไปถึงเรื่องใหญ่ระดับประเทศเหมือนตอนนี้ที่นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงวัย 29 ปี ต้องเจอปัญหาผู้รวมหุ้นของบริษัท โกงบัญชีไปหลายสิบล้าน ยิ่งขุดคุยยิ่งเยอะ จนทำให้สาขาบางสาขาทั้งในและต่างประเทศสั่นคลอนเลยทีเดียว

ก๊อก...ก๊อก...

"เข้ามา" เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูเจ้าของห้องก็อนุญาตให้คนด้านนอกเข้าพบทันที ทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากเอกสารขึ้นมามองด้วยซ้ำ

"อามีน สวัสดีครับอาว่างไหมแม็กมีเรื่องอยากคุยด้วย"

อ่า...ที่แท้คนที่เข้ามาในห้องก็คือหลานชายวัย 18 ปี ของเขานี่เอง

"ว่าไงเจ้าแม็ก" ผู้เป็นอาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น เขาและแม็กสนิทสนมกันมากเวลาที่แม็กมีปัญหาเรื่องเพื่อนเรื่องแฟนเขาก็จะมาปรึกษามีนเป็นคนแรกเสมอ

"แม็กอยากปรึกษาเรื่องไปเรียนต่างประเทศครับ" ผู้เป็นอาแปลกใจเล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้พี่ขายของเขาบังคับยังไงแม็กก็ยืนกรานว่าจะไม่ไปเด็ดขาด แต่วันนี้มาแปลก

"อาแปลกใจเหรอครับ" เหมือนแม็กจะรู้ทันเพราะสีหน้าของอาเขามันเป็นไปแล้วการที่อาเขาเลิกคิ้วขึ้นก็เหมือนเป็นคำถามอยู่เนืองๆ

"ใช่อาแปลกใจ ทำไมอยู่ๆถึงอยากไปหนูจันทร์เจ้าตกลงจะไปด้วยแล้วหรือ" มีนเอ่ยถามหลานอีกครั้ง จันทร์เจ้าเป็นแฟนของแม็กที่คบกันมาได้เกือบจะสามปีแล้วเด็กคนนี้น่ารักเวลาอยู่กลับผู้ใหญ่

"เราเลิกกันแล้วครับ" แม็กบอกไปและก้มหน้าลงไม่สบตา

"ยังไงน้องเกลก็ต้องไปอังกฤษอยู่แล้วอาถือว่าส่งแม็กไปดูแลน้องเกลก็ได้นะครับ" มีนเมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็ถอดแว่นออกมือวางปากกาพลางคุ่นคิดว่าหลายเขามีสาเหตอะไรถึงต้องอากไปเรียนต่างประเทศ ข้ออ้างมี่จะไปดูแลลูกสาวของตัวเองดูไม่สมเหตสมผลมากนัก

ก๊อก...ก๊อก...

ประตูห้องเปิดออกพร้อมใครอีกสองคนเดินเข้ามาในห้อง

"คุณพ่อขา" เสียงเล็กใสๆของลูกสาววัยสามขวบวิ่งดุกดิกเข้ามาหาผู้เป็นพ่อก่อนจะกระโจนตัวเองโผเข้ากอดอย่างรักใคร่

"ว่าไงครับคนเก่ง ไปไหนกับคุณแม่มาเอ่ย" ยังไม่ทันได้รับคำตอบจากลูกสาวตัวน้อย เสียงภรรยาของเขาก็ดังขัดขึ้นก่อน

"กุหลาบพาลูกไปหาคุณพ่อคุณแม่กุหลาบมาค่ะ" คำตอบนั่นยิ่งทำให้มีนงงงวยเข้าไปอีก ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมา

"แม็กพาน้องเกลออกไปก่อน ส่วนเรื่องนั้นค่อยมาคุยกันอีกทีนะ" แม็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มเด็กหญิงตัวเล็กออกมา

ไม่นานหลังจากที่แม็กพาลูกสาวออกไปแล้ว แม็ก็เริ่มซักถามภรรยาทันที

"พาลูกไปทำไมเธอก็รู้ว่าพ่อแม่เธอไม่มีทางยอมหรอก พี่เคยบอกเธอหลายครั้งแล้วนะ" มีนตำหนิการกระทำของภรรยา

"เห้อ...ก็เห็นว่าจะไปอังกฤษแล้วอีกนานจะไม่ได้กลับมา เลยอยากพาหลานไปหาพวกเขาก็แค่นั้นเองอ่ะ" กุหลาบบอกตามที่ใจนึกคิด

"แล้วคนพวกนั้นว่ายังไงบ้าง" มีนเอ่ยถามต่อ

"ก็...ไม่ว่ายังไงเหมือนเดิม ไม่คุยไม่สนใจแค่มองหน้า แล้วให้คนรับใช้เอากระดาษที่มีโน๊ตในนั้นมาให้ บอกแค่ว่าไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี้อีก" กุหลาบมีสีหน้าเรียบเฉยดูไม่เศร้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้สำหรับเธอ

"งั้นก็ดีแล้วล่ะ อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นอีกเลย" มีนเอ่ยแค่นั้นก่อนที่จะก้มหน้าทำงานต่อ

"กุหลาบ ช่วงนี้มีข่าวว่าเธอพาเด็กอายุ 20 ปีขึ้นคอนโดบ่อยไปแล้วนะ" กุหลาบได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับหัวเราะเสียงดังราวกับเป็นเรื่องขบขัน

"พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ วันก่อนได้ข่าวหิ้วเด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักไม่ใช่ไง ระหว่างเด็กมันจะจัดการพี่ให้อยู่หมัดล่ะ 5555 ไปล่ะ" ว่าเสร็จกุหลาบก็เดินออกไปมีนที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มๆแล้วส่ายหัวไปให้กับความเจ้าเล่ห์ของกุหลาบ ที่รู้ไปหมดว่าเขาทำอะไรที่ไหน

แต่ก็อย่างว่าเด็กคนนั้นมันถูกใจ จนอยากจะกินซ้ำ คงจะอีกไม่นานแน่ๆที่เราจะได้เจอกัน "น้ำเหนือ"

--------------------

บ้านของมีนนี่ความสัมพันแปลกๆ

เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วนะคะ ขอบคุณค่ะ