บทที่ 215 เกาะนั้นใช่ไหม!!

“นี่คุณ!!...อะ...อ้าว” ฉันที่เตรียมจะแว้ดใส่คนด้านข้างเพราะคิดว่าเขายังนั่งอยู่บนรถคันนี้ แต่ทว่า...ฉันกลับต้องพบกับความว่างเปล่า เนื่องจากเขาได้เดินไปที่ริมทะเลตั้งแต่รถได้จอดเทียบหาดแล้ว

ฉันที่ได้เห็นดังนั้นก็รีบเตรียมเดินไปหาเขาด้วยใจที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง แต่ด้วยส้นสูงที่ใส่ไว้ก่อนหน้านี้ทำให้ฉันเดินได้ไม่ถนัดนักบนพื้นทราย จึงทำให้ฉันตัดสินใจทิ้งรองเท้าหรูเอาไว้บนรถเขาแทน จากนั้นก็รีบจ้ำเท้าก้าวเดิน เพื่อขอสวดเขาสักบทสองบทให้หนำใจ