บทที่ 161: น่าเสียดายที่มันสายเกินไป

“ป้าหงและทุกคนในพรรคอู๋อิ่งรู้จักเจ้า แค่ใบหน้าของเจ้าก็มีความน่าเชื่อถือมากกว่าจี้หยกมากแล้ว” เฟิ่งมู่ชิงกล่าวเสียงเรียบ

คำพูดของผู้เป็นนายทำให้โม่เยว่รู้สึกสะเทือนใจมากกว่าเดิม นางเงยหน้าขึ้นมองดูคนตรงหน้าด้วยสายตาเหลือเชื่อ แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของอีกฝ่าย นางก็มั่นใจมากขึ้นพร้อมกับคิดในใจว่า

ข้าขอสาบานว่าชาตินี้ข้าจะติดตามพระชายาไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่!