รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 112 คนไม่มีสิทธิ์ หากคิดรักเธอจะผิดไหม...?
รับคำท้าฯ
ตอนที่ 112
ประกาศิตตัดสินใจบอกความในใจกับเจ้าของสวนบ้านไร่ทะเลฝัน จะเก็บมันไว้ในใจต่อไปไม่ได้อีกแล้ว แค่อยากบอกให้เธอรู้ไว้ว่ายังมีเขาอีกคนที่รักเธอเสมอ
“คุณปริม...”
“ผม...รู้สึกดี...กับคุณมาก...ผมอยากจะขอ...ดูแลคุณชั่วชีวิตได้ไหมครับ...” สองมือของชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวไว้แน่นขึ้นอีก ดวงตาสีน้ำทะเลสบตากับเจ้าของมือตลอดเวลา หัวใจกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วตอนนี้
“ผมรักคุณ...”
เจ้าของบ้านไร่ทะเลฝันนิ่งงันไปชั่วอึดใจเดียว ไม่คิดว่าเขาจะมาสารภาพรักทั้ง ๆ ที่น่าจะรู้ดีว่าในใจของเธอมีใครอยู่แล้ว
“ขอบคุณมากนะคะ ที่รู้สึกดีกับฉัน” หญิงสาวหยุดพูดลงชั่วขณะก่อนจะพูดต่อไป มองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า
“ฉันรักคุณ...แบบเพื่อนค่ะ คุณเป็นเพื่อนที่ดีมาก หวังว่า...เราคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้รึเปล่าคะ” เธอตัดสินใจบอกความรู้สึกที่มีต่อเขาอย่างตรงไปตรงมา อยากจะรักษาความรู้สึกดี ๆ เอาไว้ แต่จำเป็นต้องบอกให้ตรงกับใจไม่อยากให้เข้าใจผิด หรือมีความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เกี่ยวกับตัวเธอ ก่อนจะเลื่อนมือของตนออกจากฝ่ามือของลูกค้าหนุ่ม
“ครับ” หนุ่มลูกครึ่งรับคำด้วยเสียงอันแผ่วเบา เขาพอรู้คำตอบดีอยู่แล้ว เพียงแต่อยากจะบอกให้หญิงสาวรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเช่นไรใจของเขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงยังคงรักเธอตลอดไป ถึงจะไม่สมหวังแต่การได้อยู่ใกล้ ๆ ได้ช่วยเหลือ ได้ดูแลคนของหัวใจเขาก็มีความสุขแล้ว ชายหนุ่มพยายามฝืนยิ้มให้แม้จะเป็นรอยยิ้มที่แสนแห้งแล้งเหลือเกิน เพื่อบอกว่าเขาไม่เป็นอะไร และยอมรับการตัดสินใจของอีกฝ่ายได้
**********************
หนุ่มหน้าหวานเดินย่องไปทางด้านหลังของภรรยาของพ่อ แอบจี้เอวเบา ๆ ทำให้ปัถยาสะดุ้งด้วยความตกใจร้องเสียงหลง ก่อนหันมาหยิกต้นแขนลูกชายของสามีที่ทำให้หัวใจแทบตกไปที่ตาตุ่ม
“การ เล่นอะไรน้าตกใจหมดเลย” มองหน้าคนแกล้งหัวเราะชอบอกชอบใจใหญ่เลย ยิ่งเห็นเธอหยิกแขนของเขาไม่เข้า เพราะกล้ามเนื้อของเขาแน่นมาก ยิ่งหัวเราะเสียงดัง เธอจึงต้องเอามือตีแขนของพ่อหนุ่มจอมกวนแรง ๆ แทน ก่อนจะอดขำไปด้วยไม่ได้
ปัถยามองเห็นแขนขาว ๆ ของหนุ่มน้อยมีริ้วรอยขีดข่วน มีบาดแผลตามแขน ตามมืออยู่หลายแผล
“ทำไมแผลเยอะขนาดนี้จ๊ะ”
“นิดหน่อยครับ ละครเรื่องใหม่ผมเป็นทหารสมัยกรุงศรีอยุธยา ต้องฝึกฟันดาบ มีฉากบู๊หลายฉาก บางทีมีพลาดบ้างครับ” คนพูดยืดอกบอกว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับลูกผู้ชายอย่างเขามาก
“มีมะม่วงเขียวเสวยด้วย น่าทานจังครับ” เขาเอื้อมมือหยิบมะม่วงที่ปอกเรียบร้อยแล้วในจานเข้าปาก เคี้ยวมะม่วงจนแก้มขาวละมุนตุงโย้เชียว ก่อนจะทำตาโตลุกวาวแล้วอุทานออกมาอย่างพอใจในรสชาติหวานมันอร่อยถูกใจมาก
“อร่อยจังเลยครับ”
ปัถยาหันมามองหนุ่มหล่ออย่างเอ็นดูในความน่ารักน่าตีเหลือเกิน เวลานี้เขาดูเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด
“เป็นอะไรไปจ๊ะ” เธอมองเห็นสีหน้าของชายหนุ่มตรงหน้ากำลังเหม่อลอยเหมือนตกอยู่ในภวังค์
“เปล่าครับ...ผมแค่คิดถึงปริมตอนทานมะม่วงด้วยกันเฉย ๆ ครับ” คนเหม่อสะดุ้งสุดตัว เขาคิดถึงตอนที่ได้ปอกมะม่วงและป้อนให้แฟนสาวทาน มันเป็นภาพที่มีความสุขมาก เขาจะไม่มีวันลืมได้เลย
“ผมเข้าใจน้าแล้วครับ ที่รักพ่อของผมมาตลอด ความรู้สึกเป็นเช่นไร ผมทำได้แล้ว การที่เราจะรักใครโดยไม่ต้องหวังว่าจะได้อยู่ด้วยกันมั้ย แค่ขอให้เขามีความสุขมีชีวิตที่ดีก็พอแล้วครับ” เขายิ้มให้ภรรยาของพ่อ
คนฟังมองพ่อหนุ่มน้อยด้วยความชื่นชมที่เข้าใจความรักอย่างแท้จริงได้แล้ว
หนุ่มหน้าหวานรีบชักสีหน้าให้สดชื่นขึ้นก่อนจะยื่นหน้ามาดูว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่
“น้าปัถทำอะไรอยู่ครับ”
“กำลังจะชงน้ำขิงจ้ะ”
“ชงให้พ่อเหรอครับ มา...! ผมชงเอง เดี๋ยวผมเป็นคนยกไปให้นะครับ” สองมือหยิบถ้วยแก้วกาแฟใสใบขนาดกลาง ตักขิงผงในซองฟอยด์ใส่ลงไปครึ่งช้อนชา กดน้ำร้อนตามลงไป ใช้ช้อนคันเล็กคนให้ละลาย
“อาการชอบมีลมในท้อง อาหารไม่ย่อยของพ่อดีขึ้นรึเปล่าครับ” เขารู้มาว่า ผู้สูงอายุมักจะมีลมในท้องบ่อย ๆ และระบบย่อยอาหารไม่ดี จึงไปถามปิ่นขวัญว่า ควรทำอย่างไรดี จึงได้รับคำแนะนำว่า ให้ทานน้ำขิงหรือยาหอมก่อนอาหารทุกมื้อ เพื่อช่วยให้ระบบย่อยอาหารดีขึ้น ช่วยขับลมในกระเพาะอาหารด้วย
“ดีขึ้นมากจ้ะ ตั้งแต่ทานน้ำขิงหรือยาหอมก่อนอาหารทุกมื้อ”
“แสดงว่าได้ผลดีนะครับ” นักร้องหนุ่มเงยหน้าขึ้นมายิ้ม
“น้าปัถไปแต่งตัวได้แล้วนะครับ ขอบคุณนะครับที่จะไปดูละครเพลงของผม”
“คนหล่อแสดงทั้งทีพลาดได้เหรอ การร้องเพลงเพราะมาก น้าชอบฟังการร้องเพลงนะ”
“ขอบคุณครับ” คนถูกชมตรง ๆ ก้มหน้าก้มตาชงน้ำขิงพลางอมยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเขิน
ปัถยามองนักร้องหนุ่มอย่างชื่นชมในความใส่ใจรักครอบครัวของเขาจริง ๆ แม้ว่าจะถูกพ่อบังคับให้ต้องเลิกกับแฟน แต่เขายังคงทำหน้าที่ของลูกที่ดีเสมอ ใช้ความรักและรอคอยวันเวลาที่จะทำให้คนเป็นพ่อใจอ่อนยอมรับคนที่เขารักได้
“พ่อครับ น้ำขิงครับ” บุตรชายถือถ้วยน้ำขิงเข้าไปยื่นให้นายแพทย์ใหญ่ ก่อนนั่งลงที่โซฟาข้างบิดา
“ขอบคุณนะครับที่วันนี้พ่อจะไปดูละครเพลงที่ผมแสดงด้วย”
คนเป็นพ่อปิดหนังสือนิตยสารทางการแพทย์ในมือ มองหน้าลูกชายคนเดียว แล้วยื่นมือมารับถ้วยน้ำขิง
“ฉันอยากไปดูแกแหกปากร้องเพลงซะหน่อย ว่าจะร้องได้เรื่องหรือเปล่า” เขายกมือตบบ่าบุตรชายเก๊กหน้านิ่งซ่อนรอยยิ้มอยู่ในสีหน้า
“พยาบาลฝากถามว่า เมื่อไหร่แกจะได้เล่นเป็นพระเอกเสียที” เพื่อนหมอและพยาบาลต่างแซวว่า เล่นละครเป็นพระรองตลอด ไม่มีนางเอกไม่มีคู่เหมือนคนอื่นบ้างเลย
“ผมสะดวกแบบนี้ครับพ่อ”
ปฏิการยิ้มกว้าง ทำหน้าทะเล้นกลบเกลื่อน
“มีคนมาติดต่อผมไปเล่นหนังสั้น เป็นนักบินด้วย เท่มาก ๆ เลยครับพ่อ เป็นหนังเฉลิมพระเกียรติในหลวง เกี่ยวกับการทำฝนหลวงครับ”
“แกต้องระวังเรื่องให้การให้ความเห็นด้วยนะ” เขารู้สึกเป็นห่วงลูกชายเพราะการรับเล่นหนังสั้นเฉลิมพระเกียรติในหลวงเท่ากับเป็นการแสดงจุดยืนของตนเอง ตอนนี้บ้านเมืองมีข่าวโจมตีสถาบันไม่หยุดหย่อน เกิดการบูลลี่กันมากมาย กลัวว่าลูกจะได้รับผลกระทบไปด้วย
“ผมคิดว่า ผมไม่ได้ทำอะไรผิดครับ การที่เรารักการที่เราเทิดทูนสถาบันที่ทำให้ไทยเราเป็นปึกแผ่นไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของชาติไหน การชื่นชมคนทำดีต่อประเทศชาติบ้านเมือง ต่อแผ่นดินมันไม่ดีตรงไหนครับพ่อ”
“พ่อไม่ได้บอกว่าไม่ดี แค่ให้ระวังการให้ความเห็น เดี๋ยวแกจะตกงาน” อดห่วงความเป็นคนตรงของลูกชายไม่ได้
“โอเคครับ ผมจะระวัง ถึงผมจะไม่ได้เป็นดารา ผมก็มีงานอื่น ๆ อีกนะครับ งานร้องเพลงประกอบละคร งานโฆษณา เดินแบบ งานแต่งเพลง งานพากย์หนัง ซีรีส์เอย การ์ตูนเอย งานพิธีกรอีกมีคนติดต่อให้ผมไปเป็นผู้ช่วยพิธีกรเกมโชว์ และเป็นเมนเทอร์รายการประกวดร้องเพลงของเด็ก ๆ อีกนะครับ นอกจากนี้ยังมีรับงานวางระบบคอมระบบแลนด์อีก เขียนแอพพิเคชั่นด้วย ลูกพ่อเก่งมั้ยครับ”
“เก่งมาก............” พ่อแกล้งชมพูดลากเสียงยาวราวกับประชด
“เดี๋ยวผมต้องไปแล้วนะครับ พ่อไปถึงแล้วโทรบอกผมด้วยนะ” เขาทำสัญลักษณ์มือเป็นรูปโทรศัพท์อยู่ที่ข้างหูของตนเอง
“ถึงแล้วพ่อจะโทรหานะ”
ปัณณวัตรมองตามหลังลูกชายเดินตรงไปยังประตูบ้าน หลังจากที่ลูกเลิกกับแฟนแล้ว ยังคงปฏิบัติตัวกับเขาในฐานะลูกอย่างดี เคยแอบเข้าไปดูห้องนอนของลูกชาย นอกจากมีรูปแม่ยังมีรูปของปริมาเต็มไปหมด หมอนและปอกหมอนยังคงมีรูปของแม่สาวคนนั้นสกรีนอยู่ทุกใบ แม้แต่ถ้วยน้ำในห้องนอนยังมีรูปของอดีตแฟนเช่นกัน ผ่านมาเกือบปีแล้วลูกยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้น นอกจากจะไม่มีท่าทีสนใจผู้หญิงคนไหน ยังเลือกละครที่ไม่มีบทต้องคู่กับสาวคนไหนอีกเลย ทั้ง ๆ ที่ดาราสาว ๆ มีแต่คนสวย ๆ ทั้งนั้นแต่กลับไม่อยู่ในสายตาลูกชายของเขาแม้แต่น้อย อดแปลกใจไม่ได้เจ้าลูกชายรำคาญสาว ๆ ที่ตามตื๊อ ที่รุมชอบเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ทำไมถึงชอบปริมา ทำไมถึงตามจีบเธออยู่ได้ถึงสามปี แม้แต่ตอนนี้ก็ยังรักและคิดถึงเธอคนนั้นอยู่
บ่อยครั้งเขาได้ยินลูกเล่นกีต้าร์ร้องเพลงเหมือนกำลังคิดถึงใครบางคน วันก่อนเขาได้ยินปฏิการร้องเพลง คนไม่มีสิทธิ์ของ ฮิวโก้ จุลจักร จักรพงษ์ น้ำเสียงที่ร้องเพลงนี้นั้นเศร้ามาก เหมือนกำลังระบายความในใจ...
ฉันมันคนไม่มีสิทธิ์ ถ้าคิดรักเธอจะผิดไหม
ขอช่วยทำให้ฉันมั่นใจ ว่าเธอคือคนนั้น ที่ฉันรอ
ไม่รู้ ต้องทนอีกนานเท่าไร
ไม่รู้ ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรทำเช่นไร ให้เธอรู้ความในใจ ว่ารักเธอ
ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรทำเช่นไร ให้เธอรู้ว่าในใจ ฉันรักเธอ
************************
ปริมามองตนเองในกระจกกับผมทรงใหม่ ซอยสั้นเหมือนเด็กผู้ชายเลยทีเดียว วันนี้เธอใส่เสื้อยืดมีฮู้ดสีเทาเข้มแขนยาวกับกางเกงสบาย ๆ สีเดียวกัน สวมหมวกแก๊บสีดำ และแว่นกันแดดสีน้ำตาลแดง พร้อมแมสสีดำเช่นกัน แอบชมตัวเอง หล่อเหลาเหมือนกันนะเนี่ย
วันนี้เธอมาถึงโรงละครแห่งชาติเพื่อดูละครเพลงของปฏิการ มองเห็นป้ายโฆษณาขนาดใหญ่เป็นภาษาอังกฤษและภาษาไทยโดดเด่นด้วยตัวหนังสือสีทองบนพื้นสีดำที่มีดารานักแสดงแนวหน้าของเมืองไทยทั้งนั้นเลย มองเห็นรูปปฏิการหันด้านข้างบนโปสเตอร์สันจมูกโด่ง ริมฝีปากได้รูปสวย สันกรามคมชัดมากอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับแขน ผูกหูกระต่าย สวมทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำ ผมหยักศกหน้าม้ายาวปรกตาแสกกลางดัดผมลอนเล็กน้อย ในเรื่องเป็นนักดนตรีสีไวโอลิน ได้ดูตัวอย่างโฆษณาของละครเพลงเรื่องนี้ นักร้องหน้าหวานต้องสีไวโอลินพร้อมกับวาดลีลาการเต้นไปพร้อมกับจังหวะดนตรีได้อย่างพริ้วไหวและเท่มากจริง ๆ แถมเสียงร้องเพลงนั้นทรงพลังไพเราะเหนือคำบรรยาย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นพระเอก แต่ก็เป็นตัวละครเด่นมีบทบาทไม่น้อยกว่าใครในเรื่อง ที่สำคัญหล่อที่สุดในสายตาของเธอ โดยเฉพาะผมทรงนี้ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
ปริมาเก็บกระดาษแข็งสีดำบัตรเข้าชมละครเพลงหมายเลขที่แปดสิบห้า ซึ่งหมายเลขนี้ตรงกับเดือนเกิดของหนุ่มหน้าหวานคือเดือนสิงหาคมวันที่ห้า เธอเก็บบัตรเข้ากระเป๋าเสื้อที่สะดวกต่อการหยิบออกมาให้ได้โดยง่าย สาวบัญชีมาถึงก่อนเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง เธออยากมาดูละครเพลงเรื่องนี้ คิดถึงหนุ่มหน้าหวานมาก แค่ได้เห็นเขาบนเวทีไกล ๆ ก็ดีใจมากแล้ว ยังมีเวลาเหลือจึงเดินเล่นและชมประวัติความเป็นมาของโรงละครแห่งชาติ ผู้คนต่างทยอยเดินทางมาชมละครมากหน้าหลายตา ได้ยินเสียงชมความหล่อของปฏิการไม่หยุดปากของบรรดาสาว ๆ ที่กำลังถ่ายรูปกับโปสเตอร์และสแตนดี้ตัวละครต่าง ๆ ด้านหน้า ซึ่งมีสแตนดี้ของหนุ่มหน้าหวานยืนถือไวโอลินสายตามองไวโอลินที่วางพาดอยู่ที่ลำคออย่างเท่และหล่อมาก เท้าที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าหยุดชะงักลงชั่วคราวเมื่อมองเห็นบิดาของนักร้องหนุ่มกำลังเดินมากับภรรยาเพื่อมารอเข้าชมละครเพลงเช่นกัน หญิงสาวมองซ้ายมองขวารีบเดินหลบไปอยู่ด้านหลังของบอร์ดโฆษณาด้วยใจเต้นระทึก โชคดีที่วันนี้เธอปลอมตัวเหมือนเด็กผู้ชายเพราะกลัวว่าจะต้องเจอกับเหตุการณ์อย่างนี้นั่นเอง เธอถอนหายใจออกเบา ๆ เมื่อเดินพ้นมาได้อย่างหวุดหวิด ปลอบใจตนเองว่า ปลอมตัวเปลี่ยนลุคขนาดนี้คงไม่มีใครจำเธอได้หรอก แม้แต่ปฏิการก็ตาม ถ้าบังเอิญเจอกัน เขาก็คงจำเธอไม่ได้เช่นกัน
**********************
ปฏิการวายสายโทรศัพท์ของบิดาที่โทรมาแจ้งว่า เดินทางมาถึงโรงละครแล้ว เขามองเห็นมองดาราสาวรุ่นพี่กำลังกลุ้มใจเดินหากระเป๋าเงินที่หล่นหายไป ยังมีเวลาก่อนการเริ่มแสดงจริงอีกเกือบชั่วโมง เขาจึงอาสาออกไปช่วยเดินหาด้วยอีกแรง และเดินไปแจ้งประชาสัมพันธ์ไว้หากมีใครเก็บกระเป๋าเงินได้ให้ช่วยแจ้งตามเบอร์โทรนี้ด้วย ขณะที่เขาหมุนตัวกลับมาหลังจากแจ้งประชาสัมพันธ์เรียบร้อยแล้ว เขาชนอย่างแรงกับใครคนหนึ่ง
คนชนเมื่อมองเห็นหน้าของปฏิการแล้วตกใจอย่างมาก รีบลนลานเดินหนีไปทันที
“เดี๋ยวครับ! คุณ!” ปฏิการรีบเดินตามไปเมื่อมองเห็นคนชนเขาทำบัตรชมละครเพลงหมายเลขแปดสิบห้าตกไว้
**************************
สวัสดีค่ะ ตอนนี้คุณแม่อายุมากแล้ว มีปัญหาเรื่องระบบย่อย และลม เคยฟังหมอแพทย์แผนไทยแนะนำว่า ให้ทานยาหอมหรือน้ำขิงก่อนทานอาหารครึ่งชั่วโมง เลยลองให้แม่ทานดูบ้าง ปรากฏว่า แม่บอกว่า ระบบย่อยดีขึ้นและลมก็ดีขึ้นเช่นกัน ลองนำไปให้ดูนะคะ ใครที่มีลมในท้องเยอะ ลองทานดูค่ะ
เพื่อน ๆ คิดว่า พระเอกเดินชนกับใคร และเขาจะรู้รึเปล่าคะ ว่าคน
ไปที่เขาชนเป็นใคร?...^_^
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 432
ความคิดเห็น
ชนนางเอกของเราแน่นอน 55+
อุ๊ย...คุณแงซายมา!
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ที่ยังติดตามนิยายเรื่องนี้อยู่ ^^
แสดงความคิดเห็น