244 ฮีโร่อาเบลพูดกับมังกรขาว

244 ฮีโร่อาเบลพูดกับมังกรขาว

◇มุมมอง ฮีโร่อาเบล◇

“ชั้นได้ใช้ชิวิตอยู่มานานหลายพันปี ชั้นได้อยู่หลายช่วงเวลาเมื่อแสงสว่างและความมืดสับเปลี่ยน…” (เมล)

เรื่องราวของมังกรขาว-ซามะเริ่มด้วยคำเหล่านั้น

เธอจะพูดเกี่ยวกับอะไรที่นี่ ผมสงสัย

“เธอทำหน้า ‘เธอพูดเกี่ยวกับอะไรอยู่’ หือห์” (เมล)

“ม-ไม่!” (แอนนา)

หนูรีบทำหน้าเข้ม

มังกรขาว-ซามะอ่านหน้าของหนูได้ในทันที

“มาพูดกันง่ายๆ ลอร์ดปีศาจที่ปกครองยุคมืดมากว่าพันปี ชั้นคิดว่ามันได้เวลาที่ฮีโร่ของการกอบกู้จะเปลี่ยนสภาพที่โลกปรากฏ” (เมล)

“กอบกู้…?” (แอนนา)

หนูไม่เข้าใจ และพูดมันซ้ำ

“ปีศาจและมนุษย์ เมื่อการควบคุมฝั่งเดียวนานเกินไป บางคนที่จะกำจัดผู้ปกครองของโลกนี้จะปรากฏที่อีกฝั่ง ผู้ปกครองจะเปลี่ยนระหว่างมนุษย์และปีศาจเป็นเวลานานในแบบนี้ อยู่ในวงจรของทุก 1,000 ปี” (เมล)

“...”

มันเป็นบางอย่างที่มนุษย์ที่อยู่ได้แค่ร้อยปีจะไม่สามารถเข้าใจได้

เพื่อพูดให้แม่นยำขึ้น หนูเป็นการผสมจากมนุษย์และคนปีกสวรรค์ แต่อายุขัยของหนูไม่ต่างจากมนุษย์

“ทันทีที่ชั้นได้เผชิญหน้ากับผู้ใช้สปิริต-คุง ชั้นคิดว่าเค้าคือฮีโร่ของการกอบกู้” (เมล)

“?!”

หนูรีบส่งสายตาไปหามาโกโตะ-ซังที่หลับ

มาโกโตะ-ซังน่ะหรือ?!

ว้าว!

การที่มีมังกรขาวในตำนานคิดกับเขาแบบนั้น!

“แต่หลังจากที่ได้ทำอะไรร่วมกันกับผู้ใช้สปิริต-คุง…ชั้นรู้สึกว่าเขาใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบอยู่” (เมล)

“ใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบ…?” (แอนนา)

“เหมือนกับสิ้นหวัง ชั้นช่วยไม่ได้นอกจากจะรู้สึกว่ามันอันตราย” (เมล)

หนูก็มีตะหงิดๆเกี่ยวกับมันเมื่อมันถูกชี้ออกมา

เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่หนูเจอมาโกโตะ-ซัง เขาได้พูดอย่างใหญ่โตว่าจะกำจัดลอร์ดปีศาจ และจะกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

ทุกคนตกใจและโกรธเขาตอนแรก

แต่มาโกโตะ-ซังแสดงความสามารถจริงๆ

เขากำจัดคนสนิทของลอร์ดปีศาจได้ ได้สู้ให้ลอร์ดปีศาจเคนถอย และมีมังกรขาว-ซามะรับรู้ความสามารถของเขา

นั่นทำไม หนูหยุดที่จะถูกมันกวนใจในบางเวลา

แต่มันจริงที่ว่ามาโกโตะ-ซังรู้สึกเหมือนเขาไม่พักผ่อนตลอด

จากโมโมะ-จัง เขาแม้แต่อดนอนเผื่อฝึก

เขาเกือบจะดูเหนื่อยอยู่ตลอด

ทำไมเขาทำงานหนักมาก?

แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งอยู่แล้ว

เมื่อหนูพูดว่า ‘ไม่ใช่ว่ามันไม่โอเคที่จะฝึกมากขนาดนี้เหรอ?’ เขาจะตอบว่า ‘ชั้นขาดไปอีก 1’

เมื่อหนูถาม ‘นายหมายความว่ายังไง?’ เขาบอกหนูว่าเขาอยากจะเพิ่มความเชี่ยวชาญอีก 1 เลเวล

แค่เพื่อสิ่งนั้น?

แม้ว่ามันไม่มีจจุดหมายมากในความเชี่ยวชาญเวทมนตร์ นอกจากจะไม่ต้องร่ายที่เลเวล 50

มาโกโตะ-ซังได้ฝึกเวทมนตร์อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ที่หนูเจอเขา ดั่งเขาถูกเข้าสิง…

หนูชินกับการเห็นอย่างนั้น แต่มันเพราะเขาอยู่ในความรีบหรือ?

“พูดจากใจแล้ว การคุยเกี่ยวกับดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ชั้นพูดถึงในลาเบรินทอส…นั่นเป็นชั้นซื้อเวลา” (เมล)

“เอ๋?” (แอนนา)

หนูตกใจโดยคำพูดของมังกรขาว-ซามะ

“เธอหมายความว่ายังไงเรื่องนั้น?” (แอนนา)

“ผู้ใช้สปิริต-คุงตอนนี้น่าจะกำจัดลอร์ดปีศาจได้” (เมล)

“อะ?!” (แอนนา)

หนูตกใจ

เขากำจัดลอร์ดปีศาจได้?!

หนูแข็งเป็นน้ำแข็งจากเรื่องนี้ และมังกรขาว-ซามะถอนหายใจ

“เธอซื่อสัตย์เกินไป ฮีโร่มนุษย์-คุง” (เมล)

“เอ๋?” (แอนนา)

“ชั้นจะบอกเธออย่างนึ่ง ชั้นได้อยู่มานาน ดังนั้นมันไม่เหมือนว่าชั้นต้องเทียบพลังของลอร์ดปีศาจ พูดอีกอย่าง ชั้นอ่อนแอกว่าลอร์ดปีศาจ และอ่อนแอกว่าผู้ใช้สปิริต-คุง อะไรเอาการประเมินของชั้นเป็นเรื่องจริง” (เมล)

“ค-ค่ะ…” (แอนนา)

แม้ว่าเธอจะบอกหนูแบบนั้น สำหรับหนู ทุกคนอยู่เหนือไกลออกไป

แน่นอนว่าหนูจะจบที่การที่เชื่อเธอ…

“นี่เป็นแค่การประเมินของชั้นที่ไม่มีพลังจริงมากขนาดนั้น แต่…แม้ว่าผู้ใช้สปิริต-คุงเอาชนะลอร์ดปีศาจได้…เขายังไม่เทียบไกลๆกับเทพเจ้าของปีศาจ อิบลีส” (เมล)

หนูรู้สึกว่าตัวหนูแข็งจากคำพูดเหล่านั้น

ลอร์ดปี่ปกครองเหล่าปีศาจและโลกนี้

ตัวตนที่ลอร์ดปีศาจรับใช้

“...เธอเคยเจอเทพเจ้าของปีศาจอิบลีสมาก่อนมั้ย?” (แอนนา)

“ชั้นเคย แค่ครั้งเดียว” (เมล)

“เค้าเป็นคนยังไง…?” (แอนนา)

สำหรับบางคนแบบหนู ที่มีความกล้าที่น่าตั้งคำถามแม้แต่กับลอร์ดปีศาจ หนูทำไม่ได้แม้แต่จินตนาการ

“มันส่งการสั่นลงไปที่ตัวชั้นแค่จากการนึกถึงมัน นั่นไม่ใช่บางอย่างที่จะมาอยู่ในดินแดนมนุษย์ ในเวลานั้น ชั้นคิดว่าชั้นไม่ต้องการอะไรกับ {สิ่งนั้น}” (เมล)

เสียงของมังกรขาว-ซามะสั่น

เทพเจ้าปีศาจอิบลีสน่ากลัวขนาดนั้น?

“นั่นทำไม…ชั้นอยากให้เค้าได้ความแข็งแกร่งโดยไม่รีบ เธอเป็นฮีโร่คนเดียวในปาร์ตี้นี้ ใช่มั้ย?” (เมล)

“ชั้น…” (แอนนา)

มันจริงที่หนูมีสกิลฮีโร่สายฟ้า

แล้วก็ หนูไม่ได้บอกเรื่องนี้กับมาโกโตะ-ซัง แต่หนูก็มีสกิลออราเคิลแห่งแสงด้วย

ถ้าหนูบอกเรื่องนั้นกับเขา ความจริงที่ว่าหนูเป็นผู้หญิงจะถูกเปิดเผย ดังนั้นหนูซ่อนมันมาตลอดเวลานี้

เพราะเรื่องเหล่านี้ หนูถูกเลี้ยงมาอย่างตัวตนที่พิเศษ

พ่อแม่ของหนูเลี้ยงหนูมาอย่างรักใคร่ในฐานะบางคนที่เกิดมาด้วยสกิลฮีโร่และออราเคิล

แต่พ่อแม่ของหนูถูกฆ่าโดยลูกน้องของลอร์ดปีศาจไม่นานหลังจากที่หนูมีความทรงจำใดๆ

คนที่ดูแลหนูคือแม่บุญธรรมหนู ฮีโร่ไฟ

เธอวางความหวังไว้กับหนูพูดว่า ‘ชั้นจะช่วยโลกซักวันหนึ่ง’

มาสเตอร์ของหนูถูกฆ่าโดยลอร์ดปีศาจ

หัวใจหนูแตกสลาย

ในช่วงเวลาที่มาสเตอร์ของหนูถูกฆ่า หนูทำได้แค่วิ่งหนี

หนูไร้ความสามารถเมื่อคนที่ฆ่ามาสเตอร์ของหนู อัศวินดำ ปรากฏขึ้นในลาเบรินทอส

หนูอ่อนแอ

อ่อนแอมาก

“ชั้น…เป็นอย่างมาโกโตะ-ซังไม่ได้ ชั้น…แข็งแกร่งขนาดนั้นไม่ได้” (แอนนา)

“มันชัดเจน” (เมล)

“เอ๋?” (แอนนา)

มังกรขาว-ซามะปฏิเสธความกังวลของหนู

“สปิริติน้ำผู้ยิ่งใหญ่ที่รับใช้ผู้ใช้สปิริต-คุงที่นอนอยู่ที่นี่ ทำลายประเทศได้ด้วยตัวเอง ด้วยสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ 5 คนปรากฏที่ลาเบรินทอส…ถ้าพวกเธอเอาจริง {พวกเธอทำให้ทวีปจมได้}” (เมล)

“ม-ไม่มีทาง…ฮ่าฮ่า” (แอนนา)

การหัวเราะแห้งๆออกมาจากปากหนู

เธอต้องพูดเกินจริงที่นี่ ใช่มั้ย?

“ยังไงซะ…จมทั้งทวีปนั้นพูดเกินไปนิดหน่อย แต่นั่นคือความน่ากลัวของพลังที่พวกเขามี -นั่นคือความน่ากลัวของเวทมนตร์ขอบงผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

“...”

หนูไม่ได้รู้สึกถึงมุขตลกจากหน้าของมังกรขาว-ซามะ

“ชั้นเห็นมันแค่ในตำนานปรัมปรา และนี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้เห็นของจริง ชั้นรู้ว่าการควบคุมสปิริตเป็นบางอย่างที่ส่งต่อกันมาโดยเอลฟ์และดวาร์ฟด้วยความใส่ใจโดยเฉพาะ แต่การมีสปิริตผู้ยิ่งใหญ่รับใช้เธอ ไกลเท่าที่ชั้นใช้ชีวิตมา…ไม่ ชั้นมันใจเลยว่าแม้แต่พ่อแม่ชั้นก็ไม่เคยเจอคนนั้น” (เมล)

“...”

มังกรขาว-ซามะที่มีชีวิตอยู่มามากกว่า 10,000 ปี…

“มาโกโตะ-ซังคืออะไรบนโลกนี้กัน…?” (แอนนา)

“...”

มังกรขาว-ซามะตกอยู่ในความเงียบกระทันหัน

“มังกรขาว-ซามะ?” (แอนนา)

“...ชั้นถูกทำให้เงียบ” (เมล)

“เอ๋?” (แอนนา)

“ชั้นรู้สึกถึงสายตาที่ไม่ดีกับชั้น อันไดน์ต้องมองเราอยู่ เธอควรจะออกมา…ช่างน่ารำคาญ” (เมล)

“{โอ้ชั้น เธอสังเกตเหรอ เธอแค่พูดไปเรื่องเกี่ยวกับราชาของเราไม่ได้นะ รู้มั้ย?}”

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่เดียปรากฏจากที่ไหนก็ไม่รู้

ตัวนั้นของเธอโปร่งใสเล็กน้อย และหนูไม่รู้สึกถึงมานาปรกติของเธอ

“เธอระงับตัวตนของเธอ ต้องเป็นเพราะผู้ใช้สปิริต-คุงดุเธอ ใช่มั้ย?” (เมล)

มังกรขาว-ซามะพูดเหมือนจะเอาคืนเธอ

“...ชั้นถูกห้ามจากการใช้พลังตามใจ แม้ว่าชั้นทำมันระหว่างที่คิดเกี่ยวกับการทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ราชาของเรา…” (เดีย)

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่หน้ามุ่ย

ดูเหมือนมาโกโตะ-ซังดุเธอ

“ฮีโร่-คุง ฟังเกี่ยวกับตัวตนของผู้ใช้สปิริต-คุงจากเจ้าตัวเอง” (เมล)

“โอเค…” (แอนนา)

เธอหมายความว่ายังไง ‘ตัวตน’?

“นี่ควรจะโอเคที่จะพูด ใช่มั้ย?” (เมล)

มังกรขาว-ซามะพูดอย่างช้าๆดั่งจะเลือกคำพูดของเธอ

ถ้ามนุษย์ใช้พลังของอันไดน์ วิญญานจะถูกตัดออก มันเป็นเทคนิคที่ลดอายุขัยของเธอ” (เมล)

“อายุขัย?!” (แอนนา)

หนูตะโกนอย่างไม่ได้ตั้งใจกับคำพูดของมังกรขาว-ซามะ

“มันเป็นพลังที่ทำลายประเทศได้ รู้มั้ย? เธอคิดว่าบางคนใช้พลังนั่นได้โดยไม่มีราคาใดๆเหรอ?” (เมล)

“ต-แต่มาโกโตะ-ซังไม่พูดซักคำเกี่ยวกับเรื่องนั้น…” (แอนนา)

“แน่นอนว่าเค้าจะไม่พูด…แต่ชั้นบอกได้ว่านั่นเป็นเทคนิคที่ดึงชีวิตของเธอไป” (เมล)

“ราชาของเราจะไม่ถูกกวนใจโดยอะไรบางอย่างแบบนั้น” (เดีย)

“!!”

หนูหมดคำพูดกับสิ่งที่เดีย-ซังพูด

มีภาระมากขนาดนี้บนมาโกโตะ-ซังคนเดียวหรือ?

แต่ หนูไม่สังเกตและทำอะไรอย่างสบาย…

“การที่เค้าไม่ถือมันคือปัญหา…เฮ้ ฮีโร่-คุง” (เมล)

“ค-คะ?” (แอนนา)

“เธอจะยอมรับสถานการณ์ปัจจุบันที่ผู้ใช้สปิริต-คุงเป็น {แค่คนเดียว} ที่สู้เหรอ?” (เมล)

“นั่น…” (แอนนา)

ไม่มีทางที่เรื่องนั้นจะโอเค

ถ้ามาโกโตะ-ซังปกป้องหนูและโมโมะ-จังถึงจุดที่ว่าดึงชีวิตของตัวเองไป ไม่มีทางที่มันจะโอเคที่จะดื่มดำไปกับมันต่อ

“ชั้นจะช่วยมาโกโตะ-ซัง ชั้นอาจจะไม่มีพลังตอนนี้ แต่ชั้นจะได้พลังมาและสนับสนุนเค้า” (แอนนา)

“นั่นดี ถ้าผู้ใช้สปิริต-คุงใจร้อน เธอควรจะเป็นคนที่ตำหนิเขา ไม่ใช่ว่านั้นคือการมีสหายเหรอ?” (เมล)

มังกรขาว-ซังยิ้มอย่างอ่อนโยน

ได้เลย ครั้งต่อไปที่มาโกโตะ-ซังบุ่มบ่าม หนูจะเป็นคนที่หยุดเขา!

…หนูจะทำได้มั้ย?

แต่เมื่อมาโกโตะ-ซังใช้เวทมนตร์ของเขาในลาเบรินทอส หนูจบที่การเกือบตายนะ…

หนูไม่คิดว่าหนูทำคนเดียวได้…

“อ-อืม…มังกรขาว-ซามะและเดีย-ซังก็ช่วยด้วยแทนที่จะเป็นชั้นแค่คนเดียวได้มั้ย?” (แอนนา)

“ไม่ใช่ชั้น” (เมล)

มังกรขาว-ซามะปฏิเสธออกมาห้วนๆ

ท-ทำไม?!

“มังกรโบราณต่อต้านคนที่พวกเธอแพ้ไม่ได้ ชั้นแพ้ผู้ใช้สปิริต-คุง นั่นทำไมชั้นจะเชื่อฟังผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

มังกรขาว-ซามะพูดด้วยสายตาที่จริงจัง

หนูก็ได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อน

ถ้าคุณสามารถทำให้มังกรโบราณยอมรับความพ่ายแพ้ได้ พวกเขาทำให้มังกรโบราณเคารพคุณได้

“นั่นทำไมเธอฟังมาโกโตะ-ซังเหรอ มังกรขาว-ซามะ?” (แอนนา)

“มันแค่ความภาคภูมใจของชั้น ชั้นดื้อ -มากับอายุ” (เมล)

มังกรขาว-ซามะถอนหายใจในการดูถูกตนเอง

“ราชาของเรามีชั้นก็เพียงพอแล้ว! ชั้นจะสนับสนุนราชาของเรา ดังนั้นอะไรอย่างอื่นไม่มีความจำเป็น” (เดีย)

เดีย-ซังกระโดดเข้ามาในการสนทนาของเรา

“สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่และแวมไพร์น้อยก็ไม่ไหวด้วย พวกเธอยอมรับผู้ใช้สปิริต-คุงอย่างมืดบอด แทนที่จะอย่างนั้น พวกเธอจบที่การยุยง” (เมล)

“ไมใช่ว่านั่นโอเคเหรอ?” (เดีย)

“นี่ทำไมสปิริตถึงถูกเรียกว่าไม่มีความคิดและขาดความรอบคอบ” (เมล)

“เธอพูดอะไรนะ?!” (เดีย)

เดีย-ซังควันขึ้น แต่มังกรขาว-ซามะเมินเธอ

เธอส่งสายตาที่มีความหมายมาให้หนู

“ผู้ใช้สปิริต-คุงดูเหมือนจะมี…ความเคารพเธอ แต่เขาดูเหมือนจะขีดเส้นแบ่งไว้นะ… แต่ถ้ามันเป็นบางอย่างที่เธอพูด ชั้นมั่นใจว่าเค้าจะฟัง เธอจะเป็น ‘ตัวหยุด’ ของผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

“มาโกโตะ-ซัง…จะฟังที่ชั้นพูด…?” (แอนนา)

มันจริงที่ว่าหนูรู้สึกว่ามาโกโตะ-ซังคิดถึงใจหนู

หนูคิดว่ามันเพราะหนูพึงพาไม่ได้

มาโกโตะ-ซังมีความเคารพ…กับหนู…?

“แล้วก็ จากมุมมองของชั้น ชั้นคิดว่ามีตัวหยุดเค้าในอดีต… เพราะทั้งหมดชั้นไม่คิดว่าเค้าจะมีชีวิตที่ยืนยาวโดยมีนิสัยแบบนั้น” (เมล)

“เธอพูดว่ามีบางคน…สนับสนุนมาโกโตะ-ซังเหรอ?” (แอนนา)

“เราอาศัยอยู่ในเวลาแบบนี้ มีการจากลามากมาย เหตุผลที่เค้าใจร้อนเกี่ยวกับการกำจัดลอร์ดปีศาจอาจจะเป็นเพราะ เขาเสียบางคนที่สำคัญไปกับเขา -เพื่อการแก้แค้น…” (เมล)

มาโกโตะ-ซังเสียบางคนที่สำคัญกับเขาเหมือนหนู?

ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น

“มาโกโตะ-ซังพูดว่าเค้ารับคำทำนายมาจากเทพธิดา-ซามะ” (แอนนา)

“แต่ผู้ใช้สปิริต-คุงไม่ใช่ผู้ศรัทธาของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ไม่เพียงแค่นั้น เค้าไม่ข้องเกี่ยวกับเทพเจ้าองค์ไหนเลย” (เมล)

“นั่น…” (แอนนา)

ถูกต้องที่สุด

มาโกโตะ-ซังพูดว่าเขารับคำทำนาย แต่เขาไม่ใช่ผู้ศรัทธาของอัลเธน่า-ซามะ

หนูรู้เพราะหนูมีสกิลประเมิน

“เธอควรจะเรียนรู้เกี่ยวกับผู้ใช้สปิริต-คุง เป็นบางคนที่ไม่เหมือนชั้นที่เคารพเค้าเพราะชั้นแพ้ หรือบางคนเหมือนสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ที่รับใช้เค้า หรือเหมือนกับตัวน้องที่เป็นลูกศิษย์ของเขา -เธอจะเป็นสหายคนเดียวที่จุดยืนเท่าเทียมกับผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

“...ค่ะ” (แอนนา)

คำพูดของมังกรขาว-ซามะมีน้ำหนักมากกับหนู

หนูคิดว่าหนูรู้จักมาโกโตะ-ซัง

หนูเชื่อในความแข็งแกร่งของมาโกโตะ-ซัง

เพราะหนูเชื่อในมัน หนูคิดว่าดีพอแล้ว

หนูไม่รู้ว่าเขาดึงพลังชีวิตไประหว่างที่ปกป้องหนู…

เขาปกป้องหนูเพราะคำทำนาย? หรือมีวัตถุประสงค์อื่น?

หนูไม่รู้

หนูมองหน้าของมาโกโตะ-ซัง

เขาหลับอย่างสงบสุข

สีหน้าสงบสุข

ท่านอนที่ไม่กระดิกแม้แต่น้อย

การได้ดูหน้าที่หลับของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง…ทำให้หัวใจหนูเต้นนิดหน่อย

 

เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord