4. แผนลับแผนร้าย (2)

4. แผนลับแผนร้าย (2)

ในความฝันฉันเหมือนคนที่กำลังจมน้ำ หายใจไม่ออก ชูมือไขว่คว้าหาใครสักคนให้ช่วยฉันให้พ้นจากอันตรายนี้ ร่างของฉันจมลงไปในน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่ฉันกำลังจะยอมแพ้ต่อโชคชะตา ปล่อยร่างตัวเองจมลงสู่แม่น้ำอันดำมืดหาจุดสิ้นสุดไม่ได้   

หมับ!! มือฉันคว้าไปโดนมือหนาของใครสักคน มือที่แสนจะอบอุ่นนั้นดึงฉันให้โผล่พ้นจากพื้นน้ำ

เฮือก!! ฉันหายใจเข้าเต็มปอดอย่างแรง สะดุ้งเฮือก ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ในห้องมืดมากมองไม่เห็นอะไรเลย ฉันพยายามขยับร่างกายที่ปวดร้าวไปทั่วทั้งร่างโดยเฉพาะแก่นกลางกาย ที่พอขยับตัวแต่ละทีความปวดแปลกๆแถมยังแสบส่วนนั้นอีกด้วย เมื่อคืนก่อนที่จะฝันว่าจมน้ำยังฝันว่ากำลังมีอะไรกับผู้ชายสักคน บ้าบอดีแท้..ฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นมายังรู้สึกเจ็บจริงอีกด้วย ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะผิวกายเปลือยเปล่าที่โผล่พ้นจากผ้าห่ม เมื่อคืนจำได้ว่าดื่มไวน์กับสเต็กเนื้อ จากนั้นความทรงจำก็เลือนลางจำอะไรไม่ได้ สงสัยจะเมาจนถอดเสื้อตัวเองแถมยังถอดเสื้อชั้นในอีกด้วย ที่สำคัญรู้สึกว่าท่อนล่างก็โล่งๆ ฉันมองหาสวิตช์โคมไฟที่หัวเตียงจะหาเสื้อผ้ามาใส่เพราะรู้สึกหนาว พอมือแตะไปที่สวิทช์ ไฟสีนวลๆ ก็สว่างวาบ ฉันค่อยๆ ปรับสายตาตัวเอง กลิ่นน้ำหอมจางๆเจอกลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างหนาที่นอนหันหลังให้ แผ่นหลังขาวนวลเนียนขยับร่างดึงผ้าห่มคลุมศีรษะ

“เออ ยังไม่ตื่นอีก ฝันไรเนี่ย” ฉันหัวเราะเบาๆกับฝันบ้าบอที่ไม่มีวันเป็นจริง ชายในฝันของจริง...  

“พี่พลอยปิดไฟได้ไหม ซายน์นอนไม่หลับ” พลอย? เสียงผู้ชายที่นอนเปลือยข้างๆ ส่งเสียงให้รู้ว่านี่คือความจริง!! ร่างสูงเปิดผ้าห่มที่คลุมออก ดวงตาสีเข้มที่ค่อยๆลืมขึ้นเต็มที่ เบิกกว้างด้วยความตกใจ

“พะ..พี่ซายน์” ฉันแอบกลืนน้ำลาย นี่มันอะไรกัน? ทำไมฉันกับซายน์ถึงได้มาอยู่กันในสภาพแบบนี้

“น้องดาว..” เสียงของพี่ซายน์เบามาก เขาเหมือนพูดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ..แสดงว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน ฉันกับพี่ซายน์เรา...ฉันก้มมองกองเสื้อผ้าข้างๆเตียงซึ่งเป็นหลักฐานชั้นดีว่าฉันกับพี่ซายน์ไปถึงขั้นไหนต่อไหน แล้วทำไมพี่ซายน์ถึงมานอนอยู่ในห้องฉันได้...

“ดาวเข้ามาห้องพี่ได้ยังไง?”

“นี่ห้องของพายค่ะ” พี่ซายน์มองไปรอบๆซึ่งติดภาพแซม คลาฟินเต็มผนังห้องแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ ฉันปวดหัวขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน พยายามเอี้ยวตัวก้มไปเก็บเสื้อผ้าที่ถอดไม่เป็นระเบียบข้างๆเตียง โดยยึดผ้าห่มผืนเดียวกันกับที่พี่ซายน์ใช้คลุมตัวไว้ สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ฉันกลืนไม่เข้าและไม่พร้อมจะคายอะไรออกมา พี่ซายน์นิ่งไปนานคว้าเสื้อยืดสีขาวของตัวเองที่อยู่ข้างตัวให้ฉันสวมก่อน

“ขอบคุณค่ะ” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนี้ สมองไม่ประมวลผลอะไรทั้งสิ้น โชคดีเสื้อยืดของพี่ซายน์ยาวเลยเข่าของฉันทำให้ดูไม่น่าเกลียด

กริ๊ก!! เสียงลูกบิดประตูห้องนอนไขเข้ามา แม่พั้นซ์เปิดประตู แล้วยกมือทาบอกทำตาโตด้วยความตกใจ

“นี่มันอะไรกัน ทำไมซายน์กับหนูดาวถึงอยู่กันในสภาพนี้”

“.....”

“......”

ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากฉันกับพี่ซายน์ ปกติฉันเห็นพี่ซายน์ทำหน้านิ่งๆ แต่คราวนี้ฉันดูออกว่าเขาเครียดมาก

“แม่ครับ ซายน์ขอไปราวน์วอร์ดก่อนนะครับแล้วค่อยคุยกันเย็นนี้” พี่ซายน์ลุกขึ้นจากที่นอน ฉันหลับตาแทบไม่ทันโชคดีร่างสูงแค่เปลือยอกแต่ท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์สีเข้มอยู่ หน้าที่ของหมอสำคัญกว่าเรื่องใดๆในโลกจริงๆ  

“เวลาแบบนี้ยังห่วงงาน หนูดาวอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวนะลูก” แม่พั้นซ์เดินเข้ามานั่งใกล้ๆพลางลูบหัวฉันเบาๆ ฉันยังไม่อยากเชื่อว่าเรื่องเมื่อคืนจะเกิดขึ้นจริง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน พอเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายรอยจูบสีกุหลาบตามบริเวณหน้าอกย้ำชัดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้เป็นอย่างดี..มันไม่ใช่ความผิดของพี่ซายน์...เขาทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจ..  

Sine talks

พอออกจากห้องนอนยัยพาย ผมก็ต่อสายโทรหาไอ้หมอตามทันที เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมผมถึงเข้าไปนอนในห้องน้องสาวได้

[ ไอ้ซายน์ตื่นแล้วเหรอ? ] เสียงมันยังงัวเงีย

“เออ เมื่อคืนมึงพากูไปนอนใช่ไหม?”

[ ใช่กูจำไม่ค่อยได้ แล้วยังไง ] แสดงว่าไอ้หมอตามพาผมเข้าห้องผิดเพราะห้องยัยพายกับห้องผมมันอยู่ติดกัน

“มึงพากูเข้าห้องยัยพาย เพื่อนน้องสาวกูนอนในนั้น” แล้วผมก็คิดว่าน้องดาวคือหมอพลอย เมื่อคืนรู้สึกแปลกๆ ในใจคิดว่าไม่น่าจะใช่หมอพลอย เพราะร่างที่ผมคร่อมทับตัวเล็กกว่ามากและอะไรบางอย่างมันรัดแน่นจนผมบอกได้อย่างไม่อายว่ารู้สึกดีมากจนห้ามตัวเองให้หยุดทำไม่ได้และผมไม่ได้ป้องกันด้วย

[ แล้วมึงไม่ได้ทำอะไรน้องดาวใช่ไหม? ]

“ทำ” ผมตอบตามตรงสั้นๆ

[ มึงต้องรับผิดชอบน้องดาวนะเว้ย ถึงมึงไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ น้องเค้าเป็นผู้หญิงมีแต่เสียกับเสีย ] ไอ้หมอตามพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กูต้องรับผิดชอบยังไงวะ” บางทีผมก็ทำตัวไม่ถูกจนต้องขอคำแนะนำจากเพื่อน

[ มึงถามแม่พั้นซ์ละกัน แค่นี้ก่อนนะเจอกันที่โรงพยาบาล ]  หมอตามวางสาย ผมถอนหายใจอย่างหนักหน่วง ยิ่งเห็นคราบเลือดจางๆบนที่นอนสีขาวสะอาดนั้น ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีก เมาจนมีอะไรกันกับเพื่อนน้องสาวและที่สำคัญผมยังเป็นคนแรกของเธอด้วย ไม่น่าเลยไอ้ซายน์ ผมจะทำยังไงถึงจะชดเชยความผิดพลาดนี้ได้..

Dao talks

พอยัยพายรู้เรื่องก็นั่งเครื่องจากภูเก็ตกลับกรุงเทพฯทันที ฉันนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงของเพื่อนรัก ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ถามว่าเสียใจที่เสียตัวไหมก็ต้องตอบว่าเสียใจ แต่ฟูมฟายเสียใจแล้วมันได้อะไร ยังไงซะมันก็เอาอะไรกลับคืนมาไม่ได้ ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป

“ฉันขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะดาว” ยัยพายกอดฉันเบาๆ

“พี่ซายน์ไม่ได้ตั้งใจ เค้าคิดว่าฉันเป็นพลอย ว่าจะถามพลอยคือแฟนพี่ซายน์เหรอ?” เมื่อคืนฉันได้ยินพี่ซายน์เรียกฉันว่าพลอย ยัยพายทำหน้าตกใจแว่บนึงแต่ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติ  

“พลอยใสไง ดาราที่พี่ฉันชอบ”

“น้องพลอยใส ตาโตๆแบ๊วอ่ะเหรอ?” นี่พี่ซายน์เข้าใจว่าฉันเป็นน้องพลอยใส ตาโตโนตมเลยเหรอ?

“พ่อแม่ฉันจะไปคุยกับครอบครัวแก บ้านฉันจะรับผิดชอบเต็มที่”

“อะไรนะ?” ต้องไปคุยกับแม่ฉันเลยเหรอ?”  

“ครอบครัวฉันจะให้พี่ซายน์แต่งงานกับแก” พอยัยพายพูดจบฉันก็ทำตาโตด้วยความตกใจ

“ถึงกับแต่งงานเลยเหรอ? ไม่ใช่ฉันไม่แคร์เรื่องเมื่อคืนนะพาย แต่ฉันว่ามันมากไปที่สำคัญพี่ซายน์ไม่ได้รักฉัน เราจะแต่งงานกันได้ยังไง” สำหรับฉันความรักคือพื้นฐานของการแต่งงาน    

“แกตัดสินใจเองไม่ได้หรอก เรื่องนี้มันใหญ่มากสำหรับบ้านฉัน ให้ผู้ใหญ่คุยกันเถอะดาว เชื่อฉันนะแล้วมันจะดี” ยัยพายถอนหายใจแล้วลูบหลังฉันเบาๆ ตกเย็นหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ พ่อไพรซ์ แม่พั้นซ์และยัยพาย นั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันรู้สึกเกร็งมากนั่งบีบมือตัวเอง

“มะรืนนี้พ่อกับแม่ ซายน์และพายจะไปบ้านหนูดาวที่สุโขทัย แม่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ซายน์ทำกับหนูดาว”

“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ พี่ซายน์ไม่ได้ตั้งใจ” ฉันยังยืนยันคำเดิม พี่ซายน์เมาไม่ได้สติไม่ได้ตั้งใจที่จะมีอะไรกับฉันสักหน่อย การแต่งงานทั้งๆที่ไม่รัก เหมือนทำร้ายคนสองคนให้ตายทั้งเป็น ฉันไม่อยากทำลายชีวิตใคร อย่างที่บอกไม่ใช่ฉันเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่ไม่แคร์เรื่องบนเตียง เราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ฉันท์ใด ชีวิตก็ย่อมต้องดำเนินไปข้างหน้าฉันท์นั้น..เรื่องนี้ฉันจะฝังมันไว้ในความทรงจำและจะไม่ขุดมันขึ้นมาอีก...  

Pie talks

เอาจริงๆนะ ฉันไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ แค่กะจะมอมให้สองคนนั้นหลับและตื่นขึ้นมาในห้องเดียวกันจากนั้นบังคับให้พี่ซายน์แต่งงานกับยัยดาว ไม่ว่าจะอ้างเหตุผลร้อยแปดพันประการก็ต้องบังคับให้พี่ซายน์แต่งงานให้ได้แต่พี่ซายน์ดันเจาะไข่แดงยัยดาวด้วยน่ะสิ แล้วที่สำคัญทั้งๆที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่ซายน์แต่เพื่อนสาวไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่ชายฉันอีกด้วย ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดมากที่ดึงเพื่อนรักเข้ามา ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ทำแบบนี้เด็ดขาด...