the end of world Chapter 9

                   Chapter 9 เดธคิดส์ เดอะคิลเลอร์ (ตอนจบ)

 

…

 

          “แจ้งทุกหน่วยสกัดจับรถเก๋งสีดำป้ายทะเบียน ขท 9525 ขอให้จับตายทันที...ขอย้ำให้จับตายทันที”

เสียงดุดันของนายตำรวจหนุ่มกรอกลงไปในอุปกรณ์สื่อสารอย่างเฉียบขาด

เมื่อเห็นสภาพวอดวายโดยรอบที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้

รถดับเพลิงหลายคันวิ่งบึ่งเข้ามาระดมช่วยกันฉีดน้ำอย่างรวดเร็ว

เพื่อควบคุมเปลวเพลิงบ้าคลั่งของปั๊มน้ำมัน

ที่ระเบิดกลืนเอาชีวิตของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์และเหล่าประชาชนผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่

ไปเกือบ 200 คนในคราวเดียว

เหล่าตำรวจชุดใหม่ที่เพิ่งมาถึงรีบเคลื่อนกองกำลังออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อติดตามลงโทษอาชญากรให้ได้

เสียงไซเรนแผดกระหึ่มอีกครั้งพร้อมกับรถตำรวจหลายคันพุ่งราวกับพายุตัดผ่านตัวเมืองกระจายกันออกไปหลายเส้นทางเพื่อปิดล้อมเป้าหมาย

ในขณะเดียวกันทางด้านของเดธคิดส์ที่รถของเขาทำท่าจะกระตุกมีอาการติดๆดับๆเป็นระยะ

ไม่รู้ว่ากระสุนมากมายที่ต่างซันโวเข้ามาไปโดนอะไรของมันจึงได้มีอาการเช่นนี้

“สงสัยจะมาได้แค่นี้แฮะ”

เขากล่าวออกมาด้วยอาการสงบ

พร้อมกับละมือจากพวงมาลัยของรถเก๋งคู่ใจที่นิ่งสนิทไปเป็นที่เรียบร้อย

แล้วหันมาตรวจสอบกระสุนที่เหลืออยู่แทนเพราะถ้าหูของเขาไม่ฝาด

อาชญากรหนุ่มได้ยินเสียงไซเรนดังเข้ามาจากรอบทิศทางเลยทีเดียว

เพราะบริเวณที่รถของเขามาจอดตายอยู่เป็นสี่แยกพอดี

เท่ากับว่าตอนนี้เขาได้ถูกปิดล้อมจากเหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทุกเส้นทางไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง

‘กระสุนปืน 40 นัด  มีดสั้น 2 เล่ม และเจ้าลูกเกลี้ยงอีก 3 ลูก...มีแต่ต้องสู้ให้ถึงที่สุดเท่านั้น’

เดธคิดส์คิดในใจพร้อมกับสลัดปลอกกระสุนเดิมออกแล้วยัดลูกใหม่เข้าไปแทนที่

แล้วรวบอาวุธที่เหลือทั้งหมดใส่ในกระเป๋ากางเกงและกระเป๋าเสื้อจนเต็ม

ก่อนที่จะเปิดประตูผางแล้วล้มตัวกลิ้งออกไปอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับที่เสียงคำรามของอาวุธจากเหล่าตำรวจที่มาจากทางด้านซ้ายจะแผดสนั่นขึ้นโดยไม่บอกไม่กล่าว

 

 

ปังปังปังปังปังปังเปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยง!!! บึ้มมม!

 

ฝนเหล็กพุ่งสาดกระหน่ำเข้าหาพาหนะคู่ใจของจอมวายร้ายดังกราวสนั่น

ก่อนที่จะจบลงด้วยการระเบิดเป็นเศษเหล็กไปในเวลาต่อมา

หากเดธคิดส์ช้ากว่านี้เพียงแค่เสี้ยววินาทีเขาคงต้องตายคาที่อย่างไม่ต้องสงสัย

รถตำรวจจากทิศทางอื่นๆที่เพิ่งมาถึงก็พุ่งรถเข้ามาจอดห่างออกไปจากตัวซากรถของอาชญากรหนุ่มเล็กน้อย

ก่อนที่จะพากันลงมาตรวจสอบซากกันอย่างรวดเร็ว

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้เดินไปถึง กระสุนปืนจากเดธคิดส์ที่กลิ้งเข้าไปหลบอยู่ยังพุ่มไม้ข้างทาง

ก็เจาะเข้าที่บริเวณถังน้ำมันของรถคันที่จอดอยู่ใกล้ที่สุดอย่างแม่นยำ

 

เปรี้ยงบึ้มมมม!

 

ไม่ต้องสงสัยกระสุนของเขายังเฉียบขาดเหมือนเดิมรถคันดังกล่าวระเบิดไป

พร้อมกับเหล่าเจ้าหน้าที่ที่อาศัยมันเป็นพาหนะ

เปลวไฟและเศษเหล็กแตกกระจายว่อนกระแทกกับรถคันอื่นส่งผลให้ลุกติดไฟกันเป็นทิวแถว

ทำให้เหล่าตำรวจพากันหนีตายอย่างอลหม่าน

ส่วนใครที่หนีไม่ทันก็ต้องทิ้งชีวิตไว้กับรถที่ระเบิดกันไปเป็นทอดๆอย่างต่อเนื่องราวดอกไม้ไฟแห่งความตาย

ที่พรากเอาเจ้าหน้าที่ผู้เสียสละเพื่อบ้านเมืองไปถึง 70 คน

 

บึ้มบึ้มบึ้ม!!!

เปลวไฟจากแรงระเบิดพุ่งขึ้นสูงเสียดฟ้า

พร้อมกับร่างของอาชญากรหนุ่มก้าวออกมาจากที่ซ่อนโดยเดาะลูกเกลี้ยงในมือน้อยๆไปด้วย

ต่อหน้าต่อตาเหล่าตำรวจอีกกลุ่มที่เพิ่งมาถึงจุดเกิดเหตุ รถหลายคันจอดปิดทางหนีทีไล่ ของจอมวายร้ายไว้อย่างแน่นหนา

ปากกระบอกอาวุธประจำตัวของเจ้าหน้าที่ทุกนายต่างเล็งจับยังร่างของอาชญากรหนุ่มเป็นจุดเดียว

เตรียมพร้อมที่จะลั่นไกสังหารร่างที่อยู่เบื้องหน้าได้ในทันที

เดธคิดส์ไม่สะทกสะท้านกับความตายที่ใกล้เข้ามาเขายังเล่นกับลูกเกลี้ยงในมือเหมือนเดิม ชายหนุ่มโยนลูกระเบิดในมือสลับซ้ายขวา หรือบ้างก็โยนแล้วเอามือไขว้หลังรับไว้ดูแล้วช่างน่าหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่ง

พลางสาวเท้าเดินตรงเข้าหากลุ่มผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ด้วยฝีเท้าเนิบช้ามั่นคง

โดยมีเปลวเพิงร้อนแรงเป็นฉากหลังเสริมให้ภาพลักษณ์ของอาชญากรหนุ่มในยามนี้

ราวกับยมทูตที่ขึ้นมาจากนรกก็ไม่ปาน

“ลองมาดูกันไหม?...ว่ากระสุนของพวกคุณกับระเบิดของผมอะไรมันจะเร็วกว่ากัน”

เขาตะโกนถามพร้อมกับยกชูลูกระเบิดในมือขึ้นสูงให้เหล่าตำรวจได้เห็นกันอย่างชัดเจนทุกคน

โดย 2 เท้าก็เดินเข้าหาด้วยความเร็วเท่าเดิม

แต่ก่อนที่ใครจะได้ตอบอะไรกับไปนั่นเองเหตุประหลาดก็ได้อุบัติขึ้น

เริ่มจากเสียงคลื่นซ่าๆที่แทรกมาตามอากาศพร้อมกับผืนฟ้าทั้งผืนก็กลายเป็นหน้าจอขนาดยักษ์

ที่มีร่างตัวประหลาดขาวดำกล่าวอะไรยืดยาวที่อาชญากรหนุ่มฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจ

ก่อนที่ภาพดังกล่าวจะสลายหายไป

ทุกร่างกลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง แต่ก่อนที่ใครจะทันได้เหนี่ยวไก ใส่ร่างของจอมวายร้ายที่ยืน

เป็นเป้าอยู่ตรงหน้า เหตุประหลาดก็ได้เกิดขึ้นกับร่างของนายตำรวจหลายนายที่ได้หายใจสูดไอหมอกเย็นยะเยือก ที่โรยตัวมาปกคลุมรอบบริเวณอย่างกะทันหัน

ร่างของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หลายสิบนาย ลงไปนอนชักกระตุกอยู่บนพื้น ดวงตาเบิกกว้างน้ำลายไหลหยดย้อย

ก่อนที่จะส่งเสียงร้องคำรามต่ำๆในลำคอ แล้วกระเด้งตัวขึ้นมาจากพื้น ร่างเหล่านั้นแยกเขี้ยวพร้อมกับกระโจนใส่เพื่อนด้านข้างอย่างดุดัน

เสียงร้องคำรามอย่างหิวกระหาย และเสียงร้องระงมดังอย่างสับสนอลหม่านเกิดขึ้นในทันที

เมื่อร่างนายตำรวจที่กระเด้งตัวขึ้นมากระโจนเข้าขย้ำคอหอยเพื่อนอย่างจัง

จนลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น แล้วลุกกลับขึ้นมาใหม่ด้วยอาการไม่ผิดไปจากตัวที่เข้าขย้ำเลยแม้แต่น้อย

สถานการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นกับกลุ่มผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ทำให้พวกเขาละความสนใจจากเดธคิดส์ชั่วคราว

ปากกระบอกของผู้ที่ยังเป็นปกติหันเข้าหา ร่างที่เคยเป็นเพื่อนร่วมงานของตน

พร้อมกับลั่นไกอย่างไม่ลังเล ขืนมัวช้าอยู่พวกเขาคงถูกรุมฉีกกระชากเป็นชิ้นๆอย่างแน่นอน

เสียงอาวุธหลากหลายชนิดของนายตำรวจแต่ละนายที่หาทางรอดให้ตัวเอง แผดดังสะเทือนเลื่อนลั่น

ประกายไฟพวยพุ่งเป็นสายตรงเข้าใส่ร่างตัวประหลาดในเครื่องแบบอย่างจัง จนบางร่างแขนขาดขาขาดลงไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพ

แต่พวกมันก็ยังไม่ตาย ยังใช้ความพยายามใช้คางพากายเลื้อยเข้าใส่เหล่านายตำรวจที่ลั่นไกเข้าใส่พวกมันอย่างหิวกระหายตามเดิม

จำนวนของนายตำรวจลดลงไปพอพอกับการเพิ่มขึ้นของเหล่าตัวประหลาด

เดธคิดส์ที่ยังคงยืนมองสถานการณ์นิ่งๆ ไม่หวาดหวั่นกับภาพอันสยดสยองที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า

แถมยังใช้โอกาสนี้วิเคราะห์สถานการณ์ที่กำลังพบเจออีกต่างหาก

‘พวกมันแพร่เชื้อได้จากการกัด...ดูแล้วพวกมันน่าจะไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดขนาดโดนยิงไปขนาดนั้นแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้...ดังนั้นสิ่งที่แค่ต้องทำก็คือระเบิดพวกมันจนไม่เหลือซากก็จบเรื่อง’

เขาคิดในใจพร้อมกับใช้ปากกระชากสลักระเบิดลูกเกลี้ยงในมือ

ก่อนที่จะขว้างระเบิดลูกนั้นพุ่งไปใจกลางดงของมนุษย์และตัวประหลาด

ที่นัวเนียกันอย่างวุ่นวายตรงหน้าในทันที

โดยไม่สนเลยว่าเหล่ามนุษย์พวกเดียวกันจะถูกลูกหลงไปด้วย

พร้อมกับถอยออกมาให้พ้นจากแรงระเบิดโดยสายตาก็สังเกตผลลัพธ์

อย่างไม่กระพริบเพราะกลัวจะมีอะไรหลงหูหลงตาไปนั่นเอง

ตูม!

 

เสียงระเบิดดังสะเทือนเลื่อนลั่นเปลวไฟพวยพุ่งไอร้อนระอุแผดพุ่งไปรอบบริเวณ

ร่างที่โดนระเบิดไปจังๆแขนขาและศีรษะปลิวกระเด็นกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง

ปะปนกันอย่างแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร แต่อย่างน้อยผลลัพธ์ก็น่าพึงพอใจ

เพราะเหล่าตัวประหลาดที่คิดว่าฆ่าไม่ตายนั้นเมื่อศีรษะขาดออกจากตัวก็ไม่มีตัวไหนกลับมากระดุกกระดิกได้อีก

ความวุ่นวายถูกระงับไว้ได้ชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเหล่าตัวประหลาดและนายตำรวจหลายคนถูกระเบิดเข้าไปอย่างจัง

ทำให้สถานการณ์ที่วุ่นวายเบาบางลง

เปิดโอกาสให้เหล่านายตำรวจที่ยังรอดชีวิตได้หายใจหายคอและกลับมาตั้งตัวได้

เหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่เหลือรอดพากันวิ่งมาทางอาชญากรหนุ่มเป็นทางเดียว

ทำให้เหล่าตัวประหลาดหันขวับแล้วเห็นเขาเป็นเหยื่อของมันตามไปด้วย

ดังนั้นเดธคิดส์ก็ไม่รอช้ารีบออกวิ่งในทันที ติดตามไล่หลังเหล่าร่างในชุดเครื่องแบบที่วิ่งผ่านไปอย่างกระชั้นชิด

ขืนมัวล่าช้าอยู่เขาอาจจะต้องตกเป็นเหยื่อของฝูงปีศาจกระหายเลือดไปก็ได้

ในขณะที่เร่งฝีเท้าอย่างเร็วจี๋ ก็ยังไม่วายที่จะหันมาเหนี่ยวไก

ปล่อยกระสุนออกไปสกัดกั้น เหล่าร่างที่เดินส่ายโงนเงนเข้ามา

ร่างไหนที่โดนศีรษะก็ไม่มีโอกาสกลับมายืนได้อีกต่อไป ต่อให้เขารู้ถึงจุดอ่อนแต่ก็ไม่คิดร้องบอกเหล่านายตำรวจที่วิ่งตีคู่กันไป

ถึงแม้ร่างในเครื่องแบบจะเห็นว่าจอมวายร้ายที่พวกเขาต้องการตัวกำลังวิ่งอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่มีใครคิดจับกุมเขาอีกต่อไป เพราะในตอนนี้แค่หนีตายก็เต็มกลืนแล้ว

เหล่ามนุษย์ทั้งหมดวิ่งไปตามถนนสายหลักที่เปิดโล่ง

โดยมีสัตว์ประหลาดวิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ

จนกระทั่งพบกับเส้นทางที่หนาแน่นไปด้วยรถหลากหลายชนิดที่จอดตายสนิทขวางเส้นทาง

ทำให้เหล่ามนุษย์ที่วิ่งหนีสุดชีวิตเคลื่อนไหวไม่ค่อยสะดวก

ซ้ำร้ายไปกว่านั้นยังมีสัตว์ประหลาดขวางเส้นทางของพวกเขาอยู่อีกด้วย

สงสัยเจ้าของรถที่จอดนิ่งสนิทพวกนี้คงตกเป็นอาหารของพวกมัน

หรือไม่งั้นก็กลายเป็นพวกเดียวกับพวกมันไปแล้วอย่างแน่นอน

เหล่าร่างที่เดินส่ายโงนเงนอย่างไร้ทิศทางที่อยู่ตรงหน้าในทีแรก

เมื่อสัมผัสได้ถึงเสียงฝีเท้าก็หันขวับ แล้วเยื้องย่างตรงเข้าหากลุ่มคนในทันทีอย่างหิวกระหาย

เดธคิดส์เมื่อเหลียวหลังไปมองเห็นว่าเหล่าสัตว์ประหลาดไล่หลังเข้ามาอย่างกระชั้นชิด

จวนเจียนจะคว้าเขาได้หวุดหวิดขึ้นทุกที

อาชญากรหนุ่มจึงไม่รอช้ารีบวางแผนเอาตัวรอดอย่างเร่งด่วน

มีตัวประหลาดรายล้อมเข้ามาทั้งด้านหน้าและหลังแบบนี้...เขาควรจะทำยังไงดีนะ?

เหล่าตำรวจที่สติแตกกราดปืนยิงเข้าหาเหล่าสัตว์ประหลาดรอบทิศอย่างหมดหนทาง

ทั้งที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์...แต่ว่าพวกเขาก็ไม่อาจทำสิ่งอื่นที่ดีกว่านี้ได้

เสียงปืนที่ดังระงมเสียงหวีดร้องอย่างหวาดกลัวและเจ็บปวดยังดังอย่างต่อเนื่อง

“พวกเรายิงมันที่หัว”

เสียงร้องบอกดังมาอย่างเร่งร้อนจากนายตำรวจคนหนึ่ง

ที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติจากร่างของตัวประหลาดบางตัวที่ถูกยิงระเบิดสมอง แล้วไม่ลุกขึ้นมาอีก

จึงทำให้คนอื่นที่ได้ยินดังนั้นแล้วทำตาม ตัวประหลาดเริ่มล้มลงไปอีกหลายตัว

แต่ด้วยจำนวนที่มากมายแล้วพวกมันก็ยังแห่แหนมาจากรอบทิศทางอีก สถานการณ์ของพวกเขาก็จัดได้ว่ายังเลวร้ายอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

****************************จบตอน