ตอนที่ 30

ตอนที่ 30

เสียงกรีดร้องดั่งสัตว์ป่าก้องอยู่ในห้อง

「อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า ♡」

มารินะที่แลบลิ้นออกมาขณะที่ตาเหลือกแข็งตัวของเธอ, เธอกระตุกเหมือนปลาที่ขึ้นมาจากน้ำ
แค่กี่ครั้งแล้วที่มันเกิดขึ้นวันนี้? มารินะได้สลบไปแล้ว
กระนั้นเธอยังแตกต่อไปอย่างมโหฬาร

การฝึกใหม่เริ่มบนวันที่สาม ผมคิดว่าเทคนิคใหม่ได้มีผลมากแต่มันมากกว่าที่ผมคาด

ไม่โจมตีจุดอ่อนแต่ผูกส่วนที่มีความไวเป็นเส้น และไต่เส้นโดยเล้าโลมมันด้วยนิ้วและลิ้น มันไม่ใช่การเล้าโลมที่เหมาะสมแต่ส่วนที่ความไวสูงได้ถูกคว้า
ถ้าตัวของผู้หญิงได้ถูกจงใจเล้าโลมทั่ว, ทะลวงมันเข้าไปโดยไม่พลาดการตอบสนองแม้แต่น้อย, มันเป็นวิธีที่เป็นไปได้สำหรับผู้ชายธรรมดา
แต่ตาของผมไม่ได้แค่เห็นการตอบสนองภายนอกแต่ยังเห็นอะไรที่อยู่ข้างใน
สั้นๆคือ, ผู้ที่ได้รับการเล้าโลมไม่ได้รู้ตัว และโซนที่ทำให้เงี่ยนที่ซ่อนอยู่สามารถถูกพบได้ด้วย มันเป็นไปได้ที่จะจับสิ่งนั้นด้วย
ปรกติแล้ว, วิธีการนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไร้ขีดจำกัด, แต่ตาของผมไม่ปรกติดังนั้นวิธีการจึงเป็นไปได้อย่างเรียบง่าย
โซนที่ทำให้เงี่ยนที่ซ่อนอยู่ ยกตัวอย่างเช่น, พื้นที่ระหว่างนิ้วกลางและนิ้วชี้ของขาขวา, จุดที่อยู่ในก้นขวาหรือแก้มก้นซ้าย
เมื่อส่วนนั้นถูกกระตุ้น, ความรู้สึกดีจะได้รับการรู้สึก, และมันจะรู้สึกน่าอาย มันเป็นโซนที่ทำให้เงี่ยนที่คนที่โดนกระทำไม่ได้รู้ตัว ดังนั้นการกระทำทำให้เธอคิดในใจว่าเธอไม่เหมาะสมหรือลามก
ขอบคุณความรู้สึกและความไวของมารินะ ขีดจำกัดของมันถูกเพิ่มขึ้นถึงขีดจำกัดไปด้วยกันกับการผ่านของเวลา
ความอับอาย, การทรมาน-ตัวเอง, ความรู้สึกยกขึ้น, และความเร้าอารมณ์ ความรู้สึกพวกนั้นและความรู้สึกดีเพิ่มขึ้นสองเท่า, แต่จุดอ่อนเธอนั้นไม่ถูกสัมผัส, โดยไม่สามารถถึงการแตก, ตัวและใจของมารินะจะไปที่จุดสำคัญในไม่ช้า เมื่อมันชัดเจน, จุดอ่อนถูกโจมตีทันที

「อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า, อ๊า ♡」

เธอกรีดร้องเป็นผลของมัน
ทำให้เธอแตกในวิธีแบบนี้, เทียบกับบังคับให้เธอแตกโดยแค่การโจมตีจุดอ่อนของเธอ, แบบนี้ทำให้เธอถึงระดับกระแตกที่ต่างไป แม้ว่าการแตกโดยการโจมตีจุดอ่อนเป็นระดับที่เหนือกว่า, แบบนี้ทำให้ถึงการแรกระดับที่มากขึ้นไปอีก
มันไม่มีการพูดเกินจริงถ้ามันถูกเรียกว่าการแตกที่แท้จริง
มากกว่านั้น, มันไม่จบแค่เมื่อเธอแตกหนึ่งครั้ง
สิ่งต่างๆที่ร้อนขึ้นทันทีนั้นมันจะเย็นลงเร็ว แต่สิ่งที่เย็นลงช้าคือสิ่งที่ค่อยๆทำให้ร้อนโดยไม่รีบ
บังคับแตกคืออย่างแรกและจงใจแตกคืออย่างหลัง อย่างแรกมันเย็นลงง่ายแต่อย่างหลังต้องใช้เวลา

「แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡ แตกแล้ว~♡」

มารินะเด้งและกระแทกตัวที่แข็งของเธอต่อไป ควยผมถูกใส่อยู่ข้างในหีของมารินะ
ผมไม่ได้ทำอะไร มารินะเด้งและดึงควยออกและเธอใส่มันเมื่อเธอลดเอวลง ควยได้แทงเธอและกระซวกจุดอ่อน และเสียกกรีดร้องก้องอยู่ในห้อง และเอวของมารินะเด้งอีกครั้ง
ในอีกความหมายหนึ่งการสลบของมารินะมาจากการเคลื่อนไหวที่เห็นแก่ตัวของเธอ
เธอปิดหีจนถึงขีดจำกัดและผมรู้สึกว่าโดนกัดออก แต่กระนั้น, หีเธอที่ลูบควยผมเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยน
เพราะมันมีน้ำเงี่ยนมากไปไหลอยู่, ไม่ว่าหีเธอจะปิดแน่นแค่ไหน, ควยได้ขยับอย่างราบรื่นข้างในหีเธอ
อา, มันรู้สึกดี เสียงกรีดร้องของมารินะหนวกหูนิดหน่อย แต่มันรู้สึกดีทีที่ผมสามารถทนมัน มากกว่านั้น, มันง่ายเพราะเธอขยับเอวเธออย่างเห็นแก่ตัว มารินะตีตาเหลือกจนขาวขณะที่แลบลิ้นออกมา ระหว่างกระตุกนั้นน่าสนใจอย่างสนุก, หัวนมของเธอได้แข็งอย่างมากจนมันจะระเบิด และหน้าอกเธอที่ส่ายได้ทำให้ผมเงี่ยนอย่างมากมาย
นี่มันเริ่มในฐานะการฝึกเพื่อเอาชนะยูกะ แต่ผมทิ้งความคิดที่จะพิชิตยูกะออกไปและชอบการฝึกนี้
ทำผมขบขันทุกวัน, มารินะแสดงการตอบสนองมากกว่าที่ผมคาด จนผมเริ่มคิดว่าจะทำเธออย่างอ่อนโยนไปชั่วจังหวะหนึ่ง

วันต่อไป, ห้องเรียนได้มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวขณะที่ผมนั่งบนเก้าอี้ของผม
ผมมองไปรอบๆคิดว่าเกิดอะไรขึ้น, ผมมองดูทางเข้าและเปิดตากว้าง
มารินะหน้าแดงขณะที่เธอยืนอย่างอยู่ไม่สุข ตรงหน้ามารินะคืออาซาฮินะที่วางมือบนเอวของเธอและจ้องลงไปที่มารินะ และยูกะจ้องมารินะข้างอาซาฮินะ นักเรียนในชั้นเรียนกลัวเพราะบรรยากาศของสามคนนี้
แม้แต่ผมยังตกใจ, มารินะถูกปฏิเสธโดยอาซาฮินะ นั่นทำไมผมคิดว่าเธอจะไม่มาอีกที่ชั้นเรียนนี้

「ป-โปรดขยับ ชั้นต้องคุยกับซูซูฮาระ-ซัง」

หน้าแดง, หายใจหยาบ, มารินะพูดกับอาซาฮินะอย่างขี้อาย
เธอค่อนข้างกลัวแต่เธอไม่ถอนตัวออก

「มารินะสนุกจริงๆ」

พึมพำ, ผมวางมือลงบนแก้มระหว่างที่มองพวกเขาอย่างระวัง
ผมอยากจะกระทำชำเราคนสวยตามต้องการ แต่มันไม่สนุกถ้าผมทำทุกอย่างได้อย่างอิสระ อย่างที่คาด สิ่งกระตุ้นนั้นสนุก
ในเรื่องนั้น, มารินะนั้นปัญหาเยอะเมื่อเธอเสียการควบคุมตัวเอง แต่การทรยศความคาดหวังนั้นดีในความหมายของมัน

「บอกชั้นได้มั้ยทำไมยูกะถึงไม่ชอบเธอ? ชั้นจะไม่ถามเพิ่มถ้าเธอไม่อยาก แต่มันจริงที่ว่ายูกะเกลียดเธอ และศัตรูของยูกะคือศัตรูของชั้น」

จ้องมารินะ, อาซาฮินะถามเธอด้วยเสียงที่สง่างาม
โออ้, ยูกะไม่ได้บอกอาซาฮินะว่าทำไมเธอไม่ชอบมารินะ?
เธอน่าจะคิดว่ามันเป็นปัญหาของเธอและมารินะจนถึงจุดจบ
แล้วเธอก็คงจะคิดว่าการยืมพลังของอาซาฮินะมันไม่แฟร์ แม้ว่าหน้าอกและหีของเธอนั้นนุ่ม, เธอค่อนข้างแข็ง คุณใช้สิ่งใดก็ตามที่สามารถใช้ได้
โดยบังเอิญ, อาซาฮินะพูดว่าเธอจะไม่ถามเพิ่มแต่เธอบางทีอาจจะรู้ความจริงแล้ว
เธอต้องสืบมามากเพื่อยืนยันว่าผมล้างบางพวกนักเลงจริงมั้ย จากนั้น, เธอรู้อย่างแน่นอนว่ามารินะนั้นเกี่ยวของ แต่กระนั้นเธอแสร้งที่จะไม่รู้บางทีเพื่อรักษาหน้าของยูกะ
เธอนั้นน่ารำคาญ

「ช-ชั้นด้วย!」

สายตาของชั้นเรียนรวมกันที่จุดเดียวจากเสียงกระทันหันที่ออกมา
คนที่ยืนอยู่ที่เก้าอี้ของเธอสั่นขณะที่เธอยืนขึ้น
คนสังเวยของผู้ติดตามเก่าของอาซาฮินะกลับมาหาเธอ
เอิ่มมม, เธอชื่ออะไรแล้วนะ?

「ศ-ศัตรูของอาซาฮินะ-ซังก็คือศัตรูของชั้น!」

เครื่องสังเวยตะโกนด้วยเสียงสั่นและเธอหันไปและจ้องมารินะด้วยตาที่เปียก ออกจากเก้าอี้เธอ, เธอเดินไปหาอาซาฮินะและยูกะด้วยเข่าที่สั่นและเธอยืนอยู่ข้างยูกะ

「ธ-เธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับอาซาฮินะ ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นคือคิซารากิ ซายากะ」

คิซารากิแนะนำตัวของเธอและคำนับเล็กน้อยต่อยูกะ

「ชั้นได้เตรียมตัวถูกดูถูก ชั้นเป็นคนที่นำนักเรียนเพื่อกีดขวางอาซาฮินะ-ซัง แต่อาซาฮินะ-ซังยื่นมือของเธอมาให้ชั้น」

คิซารากิพูดออกมาระหว่างที่มีรอยยิ้มแบบมาโซคิสม์
อะไรของหัวหน้าชั้น? เธอเป็นแค่ศาลเจ้าแบบพกพา

「ได้โปรดดูถูกชั้น ชั้นจะรับความคิดเห็นจากใจใดๆก็ตามที่เธอมี ในการเพิ่มเติม, ชั้นจะจ่ายหนี้ของชั้นให้อาซาฮินะ」
「ชั้นเข้าใจมัน!」

ยูกะขึ้นเสียงของเธอเวลาเดียวกันกับที่คิซารากิพูดเสร็จ
จากนั้น, ยูกะกอดคิซารากิ

「ชั้นรู้! ชั้นเข้าใจ! ชั้นก็เป็นเหมือนเธอ! ชั้นก็ทรยศยู-จัง! เป็นมนุษย์ที่แย่ที่สุด!」

ยูกะอยู่ในน้ำตะขณะที่เธอตะโกนและกอดคิซารากิ
ยังไงซะ, ยูกะก็มีประสบการณ์ทรยศอาซาฮินะ เธอคิดกับคิซารากิว่าเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ได้
คนที่เรียกว่าคิซารากิตกใจขณะที่ยูกะกอดเธอ

「ห๋าา!?」

คิซารากิมองดูยูกะที่กอดเธอระหว่างที่ร้องไห้, หน้าของเธอซีดและเธอมองที่อาซาฮินะ

「กุนุนุนุนุนุนุ!」

คิซารากิคิดว่าเธอจะถูกเยาะเย้ยแต่อาซาฮินะไม่ขยับและส่งเสียงครวญที่เสียใจ
เธอบ่นได้ถ้าคิซารากิกอดยูกะ แต่ยูกะเป็นคนที่กอดคิซารากิ ถ้าเธอบ่น, นั่นจะเป็นการปฏิเสธความคิดของยูกะ นั่นทำไมอาซาฮินะไม่ขยับ
คนที่เรียกว่าคิซารากิถูกจ้องถึงตายโดยอาซาฮินะและหน้าเธอแข็งและซีด

「คิซารากิ-ซัง ไม่, ซายากะ-จัง ชั้นคิดว่าเราเข้าใจกันและกันได้ลึกๆ, ลึกๆ」
「เข้าใจ…กันและกันได้ลึกๆ ลึกๆ」

คิซาระกิพึมพำขณะที่ยูกะกอดเธอระหว่างร้องไห้, อาซาฮินะได้เริ่มน้ำตาซึมและไม่สบายใจเมื่อเธอได้ยินสิ่งนั้น

「ย-ยูกะ, เฮ้ ยูกะ, มันลึกแค่ไหน? บอกชั้น? บอกชั้นได้มั้ย? ชั้นจะไม่โกรธ ชั้นจะไม่โกรธแน่นอน แค่ลึกแค่ไหนที่เธอเข้าใจกันและกัน? จิตใจ? หรือมันคือร่างกาย?」

แทบจะร้องได้ทุกเวลา, อาซาฮินะสั่นขณะที่เธอมีรอยยิ้มที่เกร็งอยู่บนใบหน้า, เธอดึงแขนยูกะและถามในน้ำเสียที่เยินยออย่างประหลาด และ, เธอส่งสายตาไปที่คิซารากิ มันไม่มีแสงอยู่ในตานั้น
คิซารากิสั่นและตาของเธอเริ่มเปียก ผมพูดได้ว่ามันปรกติที่จะถูกดูถูก ยังไงซะ, พยายามเข้า
ว่าแต่, อาซาฮินะเป็นเลสเบี้ยนจริงๆเหรอ? ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ผมว่ามันน่าขยะแขยงแต่สนุก
ผมรู้ว่ามันจะมีผลอย่างยอดเยี่ยมถ้าผมใช้ยูกะเป็นข้ออ้างแต่ถ้าเธอเป็นจริงๆ, งั้นมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมกระทำชำเรายูกะต่อหน้าอาซาฮินะ? แค่คิดผมก็ตื่นเต้น
แต่มันอันตรายเพราะผมอาจถูกฆ่านะ แม้ว่าผมกระทำชำเรายูกะต่อหน้าอาซาฮินะ ผมต้องสร้างรากฐานที่อาซาฮินะจะต่อต้านผมไม่ได้ก่อน
ยังไงซะ, แต่นั่นมันง่ายนะ ผมแค่ต้องทำให้อาซาฮินะเข้าใจว่ายูกะเป็นคนที่หวังจะถูกกอดโดยผม
และผมอย่ากเห็นหน้าอาซาฮินะเมื่อเธอรู้มัน
ยิ้มระหว่างมีความคิดแบบนั้น, มารินะที่ยืนอยู่บนทางเข้าได้เข้ามาในชั้นเรียนและเดินอย่างกระสับกระส่าย
ยูกะร้องไห้ขณะที่เธอกอดคิซารากะ และอาซาฮินะมองยูกะด้วยตาที่ว่างเปล่าและจ้องไปที่คิซารากิ และ, คิซารากิแข็งตัว
การดิ้นรนสามทาง เพราะสิ่งนั้น, พวกเขาไม่ได้สังเกตว่ามารินะได้รุกรานเข้ามาในชั้นเรียนซักนิด
มารินะผู้ที่ทลายการป้องกันของอาซาฮินะสำเร็จได้เดินมาที่เก้าอี้ของผม และเธอวางมือบนโต๊ะในขณะเดียวกันที่มาถึงที่โต๊ะผม และงอตัวของเธอหันหน้ามาหาผม
มองผมตรงๆด้วยตาที่แฉะ, ลมหายใจที่ร้อนและหยาบเป่าหน้าผม

「ช-ชั้นทนมันไม่ไหว ตัวชั้นร้อนจนชั้นกลับไปไม่ไหวอีกแล้ว」

มารินะผู้ที่แดงถึงใบหู, เลื่อนปากเข้ามาเกือบจะแตะหน้าผม, เธอพูดในเสียงที่เจ็บปวดระหว่างที่หายใจหยาบๆ

「เป็นเวลานาน, ชั้นแตกตั้งแต่เมื่อวาน ชั้นแตกแค่บางอย่างโดนหัวนมชั้นนิดเดียว ชั้นแตกแค่บางอย่างโดนแตดชั้นนิดเดียว แม้แค่ชุดชั้นใน, แค่ใส่ชุดนักเรียน, แค่เดิน, แค่สัมผัส, ชั้นก็แตกแล้ว」

เธอเลื่อนหน้ามาไกลกว่าเดิน และริมฝีปากชมพูอ่อนของเธอแตะกับริมฝีปากผม พูดในสภาพแบบนี้, มารินะวิงวอนอย่างสิ้นหวัง
มองดูรอบๆ, นักเรียนส่วนใหญ่มองไปที่สามคนที่ทางเข้า แต่มีนักเรียนบางคนมองมาทางนี้ด้วยใบหน้าที่แดง
เราไม่ได้จูบกัน แต่เราอยู่ในสถานการณ์ที่การจูบไม่ได้พูดเกินจริงไปแล้ว ริมฝีปากเราแตะกันแม่ว่ามันจะบาง
ผมไม่อยากจะเด่นดังนั้นการกระทำของมารินะทำร้ายผม
แต่มันไม่มีความคิดดีๆ ผุดมาจากหัวผม
ผมจูบเธออย่างอาจหาญในชั้นเรียนที่มีนักเรียนหลายคน ผมสามารถใช้มันในสภาพแบบนี้

「เป็นแฟนสาวของชั้น」

ถามเธอ, เงาในตาของมารินะร่วงลงไป และเธอแยกริมฝีปากที่แตะเบาๆ
เธอแสดงการปฏิเสธอย่างชัดเจน
เอาเลย, นั่นโอเค ถูกกระทำชำเราโดยชั้นมากขนาดนั้น, ปล่อยข้างในเธอมากมาย, ผมทำมารินะแปดเปื้อนโดยไม่มีอะไรเหลือ, แม้อย่างนั้น, เธอยังคิดเกี่ยวกับแฟนหนุ่มเธอ
มารินะไม่สามารถมีเจตนาที่จะกลับไปหาชิโนซากิ เธอไม่สามารถกลับไปอยู่กับชิโนซากิได้อีกแล้ว แต่, เธอไม่มีเจตนาจะเป็นสิ่งของของบางคน เก็บความคิดที่ว่าเธอ “เคย” เป็นแฟนสาวของชิโนซากิ, เธอตั้งใจจะยึดติดกับมัน
ผมคิดว่าเธอจะไม่โอเคแล้วแต่เธอนั้นคือผู้หญิงที่เข้มข้น ผมชอบส่วนนั้นของมารินะ

「โยนชิโนซากิทิ้งและเป็นแฟนสาวของชั้น ยังไงซะ, แต่เธอจะเป็นแฟนสาวภายนอกนะ」

มองดูตาของมารินะที่มีเงา, ผมถามระหว่างยิ้ม
เพราะการฝึกใหม่กับมารินะ, ตัวเธอได้เผาไหม้
แม้ว่าถูกปฏิเสธโดยอาซาฮินะอย่างแข็งแกร่ง, เธอยังมาที่ห้องของผมเพราะเธอไม่สามารถทนมันได้
ตัวของมารินะ, ไม่, หีของเธอได้เป็นเนื้อที่ไม่สามารถมีชีวิตได้โดยไม่มีควยของผมไปแล้ว
การฝึกใหม่นี้น่าสนใจและ หีของมารินะได้เป็นสิ่งดี
แล้วก็, หน้าอกของเธอ ความรู้สึกของการนวดหน้าอกของยูกะนั้นยิ่งใหญ่ แต่หน้าอกของมารินะขึ้นนำเมื่อมันเป็นการสะดุดสายตา
ระหว่างที่หัวนมสีชมพูของเธอชี้อย่างแข็งขัน, สิ่งที่ใหญ่และหนานั้นส่าย และหน้าอกของมารินะคืออย่างเดียวที่ทำมัน
สั้นๆ, มันน่าเสียดายที่จะโยนมารินะทิ้งไป
แต่มารินะไม่มีที่ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ถูกเกลียดโดยยูกะ, และเพราะอาซาฮินะไม่เป็นมิตรต่อเธอด้วย, ถ้าผมกระทำชำเรายูกะและเริ่มฝึกอาซาฮินะ, มารินะจะเสียที่ของเธอไป
นั่นทำไมผมต้องสร้างที่ให้มารินะ นั่นคือการเป็นแฟนสาวของผม
ถ้าเป็นอย่างนั้น, มารินะจะอยู่ข้างผมด้วยเหตุผลที่ถูกต้อง
ถ้ามารินะบ่น, มันจะกลายเป็นผมบ่นในเวลาเดียวกัน
ถ้าเป็นอย่างนั้น, อาซาฮินะจะพูดอะไรไม่ได้ เพราะเธอคือทาสของผม ปัญหาจะเป็นยูกะ ยูกะตกหลุมรักผมและเธอจะรู้สึกไม่สบายใจ เพราะแค่หีกระป๋องของผมแต่มันไม่มีทางที่เพื่อนเย็ดจะบ่น

「ป-โปรดให้ชั้นคิดเกี่ยวกับมัน…」

มารินะพึมพำเสียงกระซิบที่สั่นเทา ระหว่างที่มีเงาทีตาของเธอ ผมหัวเราะมารินะ

「ใช่, คิดเกี่ยวกับมัน แต่ชั้นจะบอกนะ, ชั้นไม่ถือถ้าเธอปฏิเสธ ชั้นจะไม่มอบการทำโทษให้เธอแม้เธอปฏิเสธดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วง」

ตอบเธอด้วยรอยยิ้ม, ตาของมารินะสั่น

「โปรดอย่าเข้าใจผิด ชั้นจะรับข้อเสนอของเธอ ชั้นไม่ได้โกหกเกี่ยวกับการปฏิบัติตามความประสงค์ของนาย ชั้นจะเป็นแฟนสาวนายถ้านายบอกชั้นให้เป็น ไม่ว่ามันจะชั่วคราวหรือเป็นทางการ, ชั้นจะเป็นแฟนสาวนาย แต่ได้โปรดมอบเวลาให้ชั้นซักนิด ได้โปรดให้เวลาชี้นเรียบเรียงความคิดของชั้น」

ระหว่างที่เสียงของเธอสั่น, มารินะมองตรงมาที่ผมและพูด
คำตอบของมารินะทำให้ผมพอใจ

「ได้, เข้าใจแล้ว」

ผมพยักหน้ากับคำพูดของมารินะ
แม้ว่าเธอมีข้อสรุป, เธอยังอยากได้เวลาไปเรียบเรียงความคิด มารินะพูดสิ่งนั้น บางที่อาจจะเกิดใหม่เมื่อเธอคิดเสร็จ มารินะปัจจุบันจะกลายเป็นคนที่ต่างออกไป
แม้มารินะดูขี้จีบ, ตัวตนของเธอนั้นหัว-โบราณอย่างผิดคาด เธอจะเชื่อคู่ของเธอต่อไปเมื่อเธอตกหลุมรับ เธอเป็นผู้ยิงที่จะเดินตามหลังสามีสามก้าว แต่กระนั้น, แรงผลักดันได้เผาไหม้อย่างดุดันในความลับ
เธอเป็นผู้หญิงน่ารำคาญเมื่อเธอเสียการควบคุมตัวเองไป แต่มันไม่มีมนุษย์คนไหนที่มีแต่ข้อดี ความแข็งแกร่งและความอ่อนแอเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน
ชิโนซากินั้นเป็นไอโง่ นายขายตัวตนที่จะไม่มีวันทรยศนายไม่ว่ายังไงก็ตาม นายอาจจะปล่อยปลาที่ใหญ่กว่าที่นายคิด

พักเที่ยง, มารินะมาที่ห้องเรียน
มารินะเข้ามาในห้องเรียนด้วยท่าทางที่สง่างาม และหยุดตรงหน้าโต๊ะผม

「ชั้นยืมเก้าอี้นี้หน่อยได้มั้ย」

เธอมองไปรอบๆระหว่างที่เธอพูด, หยิบเก้าอี้ว่างและวางมันตรงหน้าโต๊ะผมที่มีผมอยู่ตรงหน้า

「ขอบคุณที่ให้เวลาชั้น ขอบคุณสิ่งนั้น, ชั้นสามารถเรียบเรียงความคิดของชั้น」

เสียงของมารินะดังในห้องเรียนที่เงียบ

「มันช่วยไม่ได้สำหรับวันนี้ แต่ชั้นจะทำข้าวกล่องนายเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้」

ระหว่าแกะห่อข้าวกล่องที่เธอวางบนโต๊ะ มารินะพูดกับผม, เปิดข้าวกล่องและถือตะเกียบด้วยมือขวา จากนั้น, มองตรงมาที่ผม

「ให้ชั้นพูดอย่างชัดเจน ชั้นไม่ได้จะลืมชิโนซากิ แต่ชั้นสาบานจะเป็นแฟนสาวของนาย」
「ได้, นั่นโอเค」

มารินะพูดระหว่างมองตรงมาที่ผม ผมตอบระหว่างพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
นั่นโอเค ถ้าเธอพูดว่าเธอจะเป็นแฟนสาวของผมและลืมชิโนซากิ, ผมจะโยนมารินะไปที่นั่นเวลานั้น ผมไม่มีความสนใจในผู้หญิงหลวมๆ
มารินะผู้ที่ได้ยินคำตอบผม, มีรอยยิ้มที่มีปัญหาลอยอยู่บนใบหน้า

「ชั้นไม่เข้าใจนายจริงๆ นายแข็งแกร่งแต่ไม่แฟร์ และนายไม่เคยปราณีศัตรูของนายซักนิด และนายแสดงปฏิสัมพันธ์ที่ค่อนข้างยืดหยุ่นในลักษณะที่เป็นเหตุเป็นผล ถ้าคนอย่างนายเกิดในยุคสงครามระหว่างรัฐ, นายอาจจะเป็นฮีโร่」

มารินะหัวเราะระหว่างที่แสดงรอยยิ้มที่มีปัญหา, วางกับข้าวจากข้าวกล่องลงบนตะเกียบของเธอ และยกมันมาที่ปากผม

「โอเค, อ้าาม~」

เธอพูดออกมาในเสียงที่หวานอย่างประหลาด

「อ้าาม」

ผมเปิดปากขณะที่พักคางไว้กับมือขวา, ไข่เจียวได้เข้ามาในปากผม
ผมปิดปากผม, เคี้ยว, และกลืนมัน

「อร่อยมั้ย?」

มารินะถามระหว่างที่เอียงหัว

「ใช่, มันอร่อย」

ตอบเธอ, มารินะหน้าแดงและหัวเราะอย่างมีความสุข
มองดูสายตาจากรอบๆ, นักเรียนข้างในห้องเรียนมองดูเราตะลึง
กลุ่มนักเลงได้ถูกล้างบาง, อาซาฮินะทีคาดว่าน่าจะเป็นคนทำเป็นศัตรูกับมารินะ ถ้ามันมีข่าวลือเกี่ยวกับมารินะจะแพร่ออกไป, จะไม่มีพวกเขาซักคนที่จะหาเรื่องสู้กับผม
เพราะทั้งหมดนี่, ถ้าพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ดี, พวกเขาอาจจะทำให้อาซาฮินะเป็นศัตรูกัน
มากกว่านั้น, เมื่อผมทำมารินะให้เป็นแฟนผม, มันจะไม่รู้สึกว่ามันแปลกเมื่อผมเกี่ยวข้องกับอาซาฮินะและยูกะ
อาซาฮินะและยูกะไม่เป็นมิตรกับมารินะ มันเป็นปรกติสำหรับพวกเขาที่จะมีเรื่องสู้กับผมที่เป็นแฟนหนุ่มของเธอ มันไม่ผิดธรรมชาติถ้าเราอยู่ด้วยกัน
ถ้าผมเก็บมารินะไว้เป็นเพื่อน, ผมคิดว่ามันจะมีข้อได้เปรียบมากกว่าที่ผมคาดไปมาก
มันเป็นการตัดสินใจที่เฉียบพลัน แต่มันฉลาดอย่างคาดไม่ถึง

ถ้ามันมีปัญหาー

ผมมองเก้าอี้ของอาซาฮินะที่ว่างเปล่า เธอออกไปจากห้องเพื่อกินข้าวกล่องกับยูกะวันนี้ มันดูเหมือนว่าเธอได้พาคิซารากิไปด้วยแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยากไปนิดหน่อย
ทั้งหมดเพราะยูกะสนใจในคิซารากิ อาซาฮินะอยากให้ทั้งสองคนไม่ติดต่อกันมากเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เธอไม่อยากเห็นใบหน้าที่เศร้าของยูกะ
ด้วยสิ่งนั้นพูด, อาซาฮินะและคิซารากิไม่ได้อยู่ในชั้นเรียน นั่นทำไมไม่มีใครบ่นแม้ว่าผมกินข้าวกลางวันกับมารินะ

ยกเว้นคนเดียว

มองดูสายตาที่อยู่ที่ทางเข้าของห้องเรียน, ผมได้ตื่นเต้นกับความรู้สึกที่หนาวสั่น
มีนักเรียนสาวซ่อนตัวของเธอที่ทางเข้าและเฝ้าดู
ยูกะมองมารินะด้วยตาที่เสียแสงไป
มารินะเดินในทางเดินปีหนึ่งเพื่อเข้ามาที่ชั้นเรียนผม
สั้นคือ, ยูกะที่ควรจะกินข้าวเที่ยงกับอาซาฮินะจะไม่แปลกถ้าเธอสังเกตมารินะ
เพราะอาซาฮินะและคิซารากิไม่ได้อยู่ใกล้, เธอต้องแกล้งทำเป็นไปห้องน้ำและตามมารินะมา
จากใจผมผมไม่สามารถบอกการกระทำของยูกะได้ แต่ผมมั่นใจว่าเธอไม่สามารถใช้อาซาฮินะและคิซารากิเพื่อขยี้มารินะ
เพราะมันเป็นตัวตนของยูกะ, ถ้าเธอบ่นงั้นเธอจะลอง และทำบางอย่างด้วยตัวเธอเอง
มันเริ่มมีปัญหาแต่, นั่นทำไมมันน่าสนใจและน่าตื่นเต้น
แล้วมันก็แย่เมื่อผมไม่สามารถอ่านเธอ

「อ-อืมม, งั้น…」

มารินะผู้ที่ขยันนำกับข้าวและข้าวมาที่ปากผมได้หน้าแดง, หายใจหยาบ, อยู่ไม่สุข เธอมองผมอย่างละห้อย
จากนั้นー

「ช-ชั้นอยากได้หำ…♡」

มารินะงอหน้าเธอมาข้างหน้า, ร้องขอควยผมด้วยคำกระซิบหวานที่ละลาย
แม้เธอจะเรียบเรียงความคิดของเธอ มารินะร้องขอหำผมวันนั้นเลย
ปรกติผมจะคิดว่าเธอหลวมแต่ผมไม่คิดอย่างนั้น
ด้วยเทคนิคใหม่, มารินะได้ ถูกมอบการแตกอย่างต่อเนื่องจนทำให้เธอบ้าไปเป็นเวลานาน มากกว่านั้น, เธอไม่สามารถหนีจากการแตกได้แม้ว่าเธอสลบ มารินะได้คลั่งควยเพราะเรื่องนั้น
ผมจงใจเฝ้าดูมารินะ นั่นทำไมผมพูดได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่หลวม
แม่ว่ามันแค่ครึ่งวัน, มารินะเลือกควยเมื่อเธอเรียบเรียงความคิด, เธอทำได้ดีและพูดจากใจ

「เข้าใจแล้ว」
「♡」

พยักหน้า, มารินะอยู่ไม่สุขจากความอายแต่เธอหัวเราะอย่างยินดี
มองดูเธอ มันเป็นการเสียดายคนสวยที่เธอมาเป็นแฟนสาวผม มากกว่านั้น, เธอเป็นรุ่นพี่ที่มีนมใหญ่
ยูกะมองมารินะด้วยสายตาที่เสียแสงจากเงาของประตูของห้องเรียน
อุ้ยโยยย้ーนี่มันสนุก ยูกะดูอันตราย ตาเธอดูเหมือนจะฆ่ามารินะ
ผมไม่รู้ว่าการกระทำแบบไหนจะมาจากยูกะแต่ผมไม่มีที่ให้ดูยูกะตอนนะ นั่นทำไมー

「ชั้นสามารถเห็นความก้าวหน้า」
「เอ๋?」

มารินะเอียงหัวกับคำพึมพำของผม

「ไม่, ไม่มีอะไร เราควรจะทำจนเธอเต็มท้องมั้ย?」
「♡」

มารินะที่เอียงหัวหน้าแดงเมื่อได้ยินคำพูดผมและมองลงข้างล่าง แต่เธอหัวเราะและเริ่มเก็บกล่องข้าวของเธอ
ผมไม่มีที่จะดูยูกะตอนนี้ ดังนั้นมันมีความเป็นไปได้ที่จะชนะ
มีความคิดอย่างนั้น, ผมลุกจากเก้าอี้เพื่อไปมีเซ็กส์กับมารินะ

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน