กล่องเวลา 20: สติดีๆไว้

            ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าตกลงเขาเป็นเจ้านาย หรือเจ้านี่กันแน่ อยากออกบ้านตอนไหนก็ออก บ่นให้ก็เถียงกลับ ดึกดื่นป่านนี้ก็ยังปลุกมาเปิดประตูให้คุณชายออกไปทำธุระอีก คนในบ้านมีสี่คน แต่ดันมาเรียกแต่เขาประจำ ขิงส่งหมาน้อยของเขาออกบ้านเสร็จ ก็หันหลังเดินกลับไปห้องนอน ระหว่างทางมุ่งหน้าสู่ห้อง รอบบริเวณค่อนข้างมืดพอควร ดีที่สายตาเขาปรับได้ไว ทำให้สามารถมองเห็นเงาข้าวของต่างๆภายในบ้านได้บ้าง

            จังหวะนั้นเอง สายตาชายหนุ่มก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าต่างบ้าน บ้านเขาด้านหนึ่งเป็นมุ้งลวดกั้นบานเกล็ด ด้านหนึ่งเป็นบานเลื่อนครอบกรงเหล็ก และตอนนี้ ที่หน้าต่างฝั่งมุ้งลวด มีเงาตะคุ่มของอะไรบางอย่างกำลังมองมาที่เขา ขาชะงักทันที ขิงไม่แน่ใจว่าตนตาฝาดไปหรือเปล่า จึงพยายามเพ่งสายตามองดีๆอีกครั้ง

            ใบหน้าขนาดใหญ่ สันกลามเหลี่ยมเป็นสัน ริมฝีปากหนา ผมสั้น ตาโตเบิกกว้างจ้องมาอย่างดุดัน ขิงเห็นอย่างนั้นก็ตกใจทันที มันคล้ายหน้าคน แต่ขนาดใหญ่กว่าพอดู จ้องเขม็งตรงมาแบบไม่กระพริบตา เขารีบบอกตนเองว่าตั้งสติไว้นะ ตั้งสติดีๆ นั่นคน หรืออะไร เอาให้ชัดเจน ทั้งที่กลัวจนฉีดเกือบราด ทว่าอีกใจก็อยากพิสูจน์

            ชายหนุ่มพยายามทำใจนิ่งๆเข้าไว้ ก้าวเข้าไปใกล้หน้าต่างบานนั้นอีกสักหน่อย พยายามเพ่งมองสุดความสามารถ เริ่มเห็นว่าตรงนั้นแม่ห้อยพวกด้ายเย็บผ้าหลายพวงไว้ ถัดออกไปนอกกระจกเป็นตู้ข้าวของ พอมองรวมกันสามารถทำให้เห็นเป็นหน้าคนได้ แต่ที่ต้องสะดุ้งอีกครั้งคือ ยิ่งมอง ยิ่งพิศวง ถึงจะรู้แล้วว่ามันมีที่มาจากอะไร เมื่อมองในความมืดก็กลับยิ่งรู้สึกมันดูน่ากลัวเอามากๆ กระทั่งทนจ้องต่อไปไม่ไหว เขาค่อยๆเบือนสายตาหันไปดูทางอื่นช้าๆอย่างคนกำลังประคองสติ เท้าขยับไปข้างหน้าเตรียมจะเผ็นเข้าห้อง ทันใดร่างแข็งแรงก็ต้องกระตุกแรงอีกครั้ง

  โฮ่ง! โฮ่งๆ!

  “ไอ้บ้าเอ๊ย! ตกใจหมดไอ้ทองเกย”เขาแทบใจหายใจคว่ำ นึกว่าเกิดอะไรร้ายแรงขึ้น ที่แท้เป็นเสียงเห่าร้องจะเข้าบ้านของเจ้าขนฟู เขาต้องเดินฝ่าความมืดไปหน้าบ้าน เปิดประตูให้มันอีกแล้ว

            ขิงทำใจอยู่นิดหนึ่ง ก็กลั้นใจรีบสาวเท้าไปพาเจ้าทองเกยเข้าบ้าน ตอนแรกคิดว่าจะคว้ามันไว้ อุ้มเดินกลับห้องเป็นเพื่อนกัน แต่ที่ไหนได้ล่ะ บานประตูอ้าปุ๊บวิ่งพรวดหายเข้าบ้านไปเลย หลังจากนั้นเขาก็ไม่รออะไรอีกแล้ว เร่งมือจัดการปิดล็อกประตูเรียบร้อยก็วิ่งหนีเข้าห้องทันที

            พอเช้าวันใหม่มาถึง ชายหนุ่มก็กลับมาที่เดิมเมื่อคืน เพราะอยากพิสูจน์ว่าภาพที่เห็น เป็นการประกอบกันของข้าวของบริเวณนั้นหรือไร เมื่อได้มองช่วงสว่างแบบนี้ เขาก็พบว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ทว่ามองเวลาปราศจากแสงจะหลอนสุดๆเลย