21 สัตว์ร้ายผู้เฝ้าประตู 1

21 สัตว์ร้ายผู้เฝ้าประตู 1

“คิเมียรา…?” (ลูซี่)

ลูซี่พึมพำสิ่งนี้

สัตว์ยักษ์ได้นอนอยู่ที่นั่น

มีสองหัว สิงโตและแพะ, และมีหางที่มีปลายหางเป็นงู ขนทั้งตัวของมันสีเทาเข้ม

ดูเหมือนมันจะหลับอยู่, แต่มันรู้สึกเหมือนว่ามันจะตื่นทันทีที่เราเข้าใกล้มัน

ผู้เฝ้าประตูผมว่า

ดูเหมือนว่าเจ้านี่ก็เป็นสัตว์เวทมนตร์ที่ถูกสร้างขึ้นมา

“ลองสู้มันก่อนมั้ย?” (นีน่า)

นีน่า-ซังไม่มีความลังเล

“ยัง ยัง, เดี๋ยว ให้ชั้นเชคด้วย [ประเมิน] ก่อนสิ” (ฟูจิวาละ)

“มันดูแข็งแกร่งน่ะ ฟูจิ-ยัง, เอาเลยได้โปรด” (มาโกโตะ)

“ปล่อยชั้นเอง… ฟุมุ ฟุมุ, มันดูเหมือนจะเป็นคิเมียราจริงด้วย จุดอ่อนของมันดูเหมือนจะเป็นไฟ” (ฟูจิวาระ)

“ได้เวลาชั้นเฉิดฉาย!” (ลูซี่)

ลูซี่มีพลังขึ้นมาในทันที

“แล้ว, มันดูเหมือนมันจะเกิดก่อนยุคแห่งการหลุดพ้น-เดสุ โซ มอนสเตอร์ค่อนข้างอายุยืน” (ฟูจิวาระ)

“”เอ๋?!””

ลูซี่และนีน่า-ซังส่งเสียงด้วยความช็อก

“โออ้…มอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว นั้นคงอันตราย” (นีน่า)

“เดี๋ยวนะ, นี่ไม่ใช่แย่แล้วเหรอ?” (ลูซี่)

นีน่า-ซังและลูซี่เริ่มปั่นป่วน

“ลูซี่, แย่ตรงไหนเหรอ?” (มาโกโตะ)

“มอนสเตอร์นั้นเก่งหรอ, ท่าน-นีน่า?” (ฟูจิวาระ)

คู่หูอิเซไกไม่เข้าใจ

“นาย-ท่าน, ในยุคมืดก่อนผู้กอบกู้จะปลดปล่อยโลกนี่เมื่อ 1,000 ปีก่อน, มอนสเตอร์ตอนนั้นจะแข็งแกร่งกว่าตอนนี้น่ะ นายรู้เรื่องนั้น, ใช่มั้ย?” (นีน่า)

“ชั้นเคยได้ยินมา” (ฟูจิวาระ)

ผมรู้เรื่องนั้น

“มอนสเตอร์จากเวลานั้นดุร้ายเพราะอิทธิพลจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, และมีคนพูดว่า เอลฟ์และมนุษย์ของยุคนั้นแข็งแกร่งกว่านักดาบและนักเวทย์ตอนนี้” (นีน่า)

“พูดอีกอย่าง, เจ้านี่อยู่มาตั้งแต่ก่อน 1,000 ปี, งั้นมันคงค่อนข้างแข็งแกร่ง, หือห์ แข็งแกร่งแค่ไหนถ้าเทียบกับคิเมียราปรกติ?” (มาโกโตะ)

“มันพูดกันว่ามอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีก่อน เก่งกว่า 3-4 เท่าน่ะ” (นีน่า)

“งั้นนั่นไม่ทำให้มันตกอยู่ในการจัดประเภทที่ต่างไปเหรอ?” (มาโกโตะ)

เวลาเมื่อ 1,000 ปีก่อนอันตรายไปแล้ว

“ชั้นเคยได้ยินมาว่าของปาร์ตี้นักผจญภัยที่มีประสบการณ์ถูกจัดการเพราะคิดว่ามันคือมอนสเตอร์ธรรมดา แต่มันกลายมอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว” (นีน่า)

“เราทำอะไรดี? ยอมแพ้แล้วกลับดีมั้ย?” (มาโกโตะ)

ใจจริงผมไม่อยากกดดันมันมากไป

“ไม่, ลุยกันเถอะ” นีน่า-ซังเสนอ

“ท่าน-นีน่า, มันมีโอกาศชนะเหรอ?” (ฟูจิวาระ)

“มอนสเตอร์พวกนี้ส่วนใหญ่จะออกมาจาก ‘ประตูใหญ่’ ไม่ได้น่ะ ถ้าเราสู้ไม่ได้, เราก็วิ่งหนีได้” (นีน่า)

‘หืมม’ ฟูจิ-ยังพยักหน้า

“ชั้นมีไอเท็มชื่อว่าบัตรหนีที่มันทำให้เราถูกย้ายออกจากดันเจี้ยน ถ้ามันอันตรายขึ้นมา, มาหนีออกจากดันเจี้ยนกันเถอะ” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

เสียงเหมือนจะปลอดภัยถ้างั้น

“ชั้นจะคอยสนับสนุนนีน่า-ซังถ้างั้น XXXXXXXXXXX [วอเทอร์ โอเวอร์โฟล]” (มาโกโตะ)

ผมใช้เวทมนตร์สปิริตรวบรวมน้ำ

[วอเทอร์ เคอร์เรนท์]

ผมควบคุมน้ำที่สร้างมาและสร้างลูกบอลน้ำยักษ์

ข้อเสียของสิ่งนี้คือมันใช้เวลาเปิดใช้งานเวทมนตร์ค่อนข้างนานเทียบกับถ้าใช้มานาของผมเอง

“เธอน่าจะเริ่มสวดเวทย์ไฟด้วย ลูซี่” (มาโกโตะ)

“ได้” (ลูซี่)

ครั้งที่แล้ว, ถ้าเวทมนตร์ของลูซี่ไม่โดนกริฟฟอน, เราก็จะไม่ชนะ

ผมรู้สึกว่าครั้งนี้, พลังโจมตีของเวทมนตร์ของลูซี่นั้นจะสำคัญ

“แล้ว, แล้วก็, ฟูจิ-ยัง, ชั้นปล่อยให้นายนะถ้ามันเริ่มแย่” (มาโกโตะ)

“เข้าใจแล้ว-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

พวกเราได้เตรียมท่าลับบางอย่าง ในครั้งนี้

มันดีที่มีสิ่งที่ทำได้เพิ่มเมื่อคนในปาร์ตี้เพิ่ม

“งั้น, ชั้นจะไปก่อนนะ” (นีน่า)

นีน่า-ซังเข้าหาคิเมียราด้วยการย่างก้าวเบาๆ

ผมตามเธอไปข้างหลังเล็กน้อย

ฟูจิ-ยังและลูซี่อยู่ใกล้กับบันได

ลูซี่กำลังสวด

{คิเมียรายืนขึ้นอย่างช้าๆ}

อย่างที่คิด, มันไม่ได้หลับ

เพราะมันเป็นผู้เฝ้าประตูไง

“ไป!” (นีน่า)

นีน่า-ซังปิดระยะห่างในทันที และปล่อยลูกเตะใส่คิเมียรา

เสียงหนัก *ปัง!* ได้ถูกสร้างขึ้น, แต่คิเมียราแค่เซเล็กน้อย

เหมือนจะตอบแทนสิ่งนั้น, คิเมียราได้เหวี่ยงขาหน้า, และนี่น่า-ซังหลบระหว่าที่ร้าง ‘ว้าว้า!’

[เวทมนตร์น้ำ: ไอซ์ แอร์โร่ว์]

ผมยิงเวทมนตร์เพื่อขัดขวาคิเมียรา

*{ทึ้ง! ทึ้ง! ทึ้ง! ทึ้ง!}* ทั้งหมดโดนเป้าหมาย

แต่…

“มันไม่มีผล” (นีน่า)

นีน่า-ซังเกาแก้ม

คิเมียราไม่แม้แต่จะหลบเวทมนตร์ของผม

มันมีปฏิกิริยาเหมือนจะพูดว่า ‘นั่นยุงเรอะ?’

ห-ห่า, มันทำผมโกรธ

หลังจากนั้น, นีน่า-ซังอ้อมไปด้านหลังข้างของมอนสเตอร์เพื่อโจมตีมัน, แต่คิดเมียราไม่มีช่องเปิด

หัวแพะ, สิงโต, และงู นั้นป้องกันอยู่ตลอด

“หืมม, มันแข็งแกร่งกว่าคิเมียราธรรมดาจริงๆด้วย” (นีน่า)

นีน่า-ซัง ถอยออกมานิดหน่อยและพูดสิ่งนี้ด้วยสีหน้าลำบากใจ

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ชั้นจัดการคิเมียราธรรมดาด้วยการเตะของชั้นได้, แต่เจ้านี่ไม่ถอยเลย” (นีน่า)

“มันไม่สนแม้แต่จะหลบเวทย์ชั้นเลย…” (มาโกโตะ)

ผมยังไม่เชี่ยวชาญการใช้เวทมนตร์สปิริตเลยอีกด้วย

“หึ่ม! อย่างที่คิด, พวกนายทำอะไรไม่ได้ถ้าไม่มีชั้น!” (ลูซี่)

ผมได้ยินเสียงของลูซี่

มันดูเหมือนเธอมีความสุขที่ถึงตาเธอบ้าง

“เฮ้ย, ช่วยเราตรงนี้หน่อยซี่, ลูซี่” (มาโกโตะ)

“ปล่อยชั้นเอง! [เวทมนตร์ไฟ: ไฟร์แอร์โร่ว์]!” (ลูซี่)

“มันลูกธนู*จริงเหรอนั่น…?” (ฟูจิวาระ)
*TLN แอร์โร่ว์

ผมได้ยินฟูจิ-ยังพึมพำ

มันหน้าเกินไปที่จะเรียกว่าลูกธนู, มันเหมือนแท่งไฟมากกว่า, และมันตรงไปที่คิเมียรา

คิเมียราไม่สนใจเวทมนตร์ผม, แต่กระนั้น, มันหลบสิ่งนี้

แท่งไฟไปโดนกำแพงคริสตัลและไฟได้แผ่ไปทุกทิศทาง

ลูกไฟขนานต่างๆ ตกเหมือนฝนลงมา…บนคิเมียรา…และนีน่าและผม

คิเมียราส่งเสียงรำคาญ ‘กรรร!’, แต่เราไม่มีเวลาไปใส่ใจมันตอนนี้

“ว้าว้าว้า!”, นีน่า-ซังวิ่งไปรอบๆ

“ฮฮฮิ้!” (มาโกโตะ)

แผลไฟไหม้ครั้งเก่าของผมทำให้ผมรีบไปที่ข้างลูซี่และฟูจิ-ยัง

นีน่า-ซังอยู่ใกล้ไปแล้วในเวลาที่ผมสังเกตุ

คิเมียราไม่ตามพวกเราด้วยเหตุผลบางอย่าง

มันอาจจะระวังตัวจากเวทมนตร์ไฟของลูซี่

แต่มันต้องใช้ 3 นาทีเพื่อใช้งานอีกนะ

“เฮ้ย, ลูซี่” (มาโกโตะ)

“อ-เอ๋?” (ลูซี่)

นักเวทย์ที่ทำให้ไฟกระจายไปทั่วได้เอียงหัวอย่างน่ารัก

สาวคนนี้…

“เวทย์ของท่าน-ลูซีมีพลังที่สุดยอด ท่าน-นีน่า, โอเครึเปล่า?” (ฟูจิวาระ)

“มันทำให้ชั้นตกใจเลย” (นีน่า)

นีน่า-ซังดูเหมือนจะไม่โกรธ, แต่หัวเราะแทน

“ช-ชั้นขอโทษ”, แม้แต่ลูซี่ก็ขอโทษเรื่องนั้น

“ยังไง, ครั้งหน้าระวังด้วย ดูเหมือนคริสตัลของดันเจี้ยนนี้จะสะท้อนเวทย์น่ะ” (มาโกโตะ)

“มันจะอันตรายถ้ายิงเยอะๆ” (ฟูจิวาระ)

“เราทำอะไรดี…” (มาโกโตะ)

ดูเหมือนเราจะไม่มีอะไรที่ทำได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน, ดังนั้นมาทำสิ่งต่อไปดีกว่า

“ฟูจิ-ยัง, โปรดใช้นั่น” (มาโกโตะ)

“โอ้, นั่น? นั่นเร็วจัง” (ฟูจิวาระ)

“ไม่มีความหมายที่จะยืดเยื้อน่ะ” (มาโกโตะ)

“จริง ถ้างั้น…” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังดันแขนเขาออกมา

“[เวทย์จัดเก็บ: เอาออก]” (ฟูจิวาระ)

ในเวลานั้น, น้ำได้หลั่งไหลออกมาจากมือขวาของฟูจิ-ยังเหมือนน้ำตก

มันแทบจะเทียบไม่ได้กับเวทมนตร์สปิริตของผม

น้ำท่วมห้องอย่างเห็นได้ชั้ด

เพิ่มจนถึงจุดที่ถึงตรงเข่าเราไปด้วยกันกับคิเมียรา

เมื่อผมถามฟูจิ-ยังก่อนหน้าว่า ‘เก็บน้ำด้วยเวทมนตร์จัดเก็บได้เท่าไหร’ เขาพูดว่า ‘ชั้นเก็บ สระ 50 เมตรได้สบาย’

เมื่อผมได้ยินสิ่งนั้น, ผมคิด ‘นี่แหละ’

“เวทมนตร์ของนาย-ท่านสุดยอด” นีน่า-ซังพูดด้วยความประทับใจ

“แม้มันจะไม่มีทางอื่น, นายจะใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้เหรอ?” ลูซี่พูดด้วยความทึ่ง

“นายคิดได้เจ๋ง” (ฟูจิวาระ)

“ต้องทำสิ่งที่ทำได้ทุกอย่างน่ะ!” (มาโกโตะ)

ทั้งหมดนี่ผมเป็นนักเวทย์ฝึกหัดที่อ่อนแอที่สุด

แสงสว่างจากกำแพงและเพดานคริสตัลได้สะท้อนบนผิวของน้ำ และสร้างภาพที่งดงามยิ่งขึ้น

โอเค, มาลุยกัน

โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน