กล่องเวลา 2: พัสดุสีดำ

“ยี่หวา! มาดูนี่ซิ ใครส่งอะไรมาให้ลูก!”

ยี่หวาที่เพิ่งชำระร่างกายนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำได้ไม่ทันไรจู่ๆคนเป็นแม่ก็ทักขึ้นด้วยเสียงเครียดมาจากห้องรับแขก หัวคิ้วเด็กสาวขมวดด้วยความประหลาดใจทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงและคำกล่าวนั้นของแม่ แล้วสองขาก็พาร่างบางเดินไปหน้าโทรทัศน์ เห็นข้างๆแม่มีกล่องพัสดุขนาดกลางแกะทิ้งไว้ ใกล้ๆกันถุงกระดาษเหมือนถุงใส่ของของห้างสรรพสินค้าสีดำ พร้อมช่อกุหลาบแดงพลาสติกห่อด้วยพลาสติก
หุ้มสีดำช่อหนึ่งวางอยู่!

“ลูกสั่งอะไรมาหรือเปล่า!?”แม่ของยี่หวาถามเสียงเครียด สีหน้าตื่นตระหนกอย่างชัดเจน

“เท่าที่จำได้ก็เปล่านะจ๊ะ”เด็กสาวบอก ตกใจไปตามบุพการีด้วยเหมือนกัน เธอขยับเข้าไปดูพัสดุเหล่านั้นใกล้ๆ เพิ่งเห็นว่าในกล่องพัสดุยังมีตุ๊กตาโฟมขาขาดตัวหนึ่งนอนอยู่ด้วย หยิบกล่องนั้นพลิกดูชื่อส่งก็ไม่คุ้น มันคล้ายเป็นชื่อร้านค้ามากกว่า ส่วนชื่อผู้รับอ่านทวนกี่ครั้งก็เป็นชื่อเธอไม่มีผิดเพี้ยน...
นี่มันอะไรกัน!

“มีใครตั้งใจส่งอะไรมาปองร้ายลูกหรือเปล่า..ลูกได้ไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจไว้ไหม?”แม่ของยี่หวาวิตกคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา พลอยให้เด็กสาวยิ่งไม่สบายใจ

  “ไม่รู้สิจ๊ะแม่ แต่หนูก็ว่าตัวเองไม่ได้ไป
ทำอะไรใครถึงขนาดที่เขาจะส่งอะไรแบบนี้มาให้นะจ๊ะ” ยี่หวาพยายามครุ่นคิดว่าจะเป็นใครได้บ้าง
ที่ทำอย่างนี้ แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก วันนี้วันเกิดเธอเสียด้วย คนทำคงจะเกลียดเธอมากเอาการ

ร้อนใจมากเข้า แม่ก็หยิบโทรศัพท์ต่อสายหาพ่อ ส่วนเธอก็กลับเข้ามาแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ว
จึงโทรหาแฟนหนุ่ม

[ชอบไหม?]น้ำเสียงของคนปลายสายทักทายมาอย่างสดใส ทว่าคำทักทายนั้นส่งผลให้ยี่หวาชะงักไปนิดหนึ่ง เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ คนเดียวที่ชอบส่งอะไรต่อมิอะไรมาเซอร์ไพรส์เธอก็มีอยู่คนหนึ่ง

คุยไปคุยมา สุดท้ายจึงรู้ว่าพัสดุดังกล่าวแฟนหนุ่มต้องการส่งมาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้เธอ แต่กลับเป็นว่ามันผิดพลาดตอนกดสั่งของในระบบเสียอย่างนั้น