ตอนที่ 1 สาเหตุที่ต้องมาไกล

New Part

สวัสดีครับ ผมชื่อ นิว พงศกร ชัยติยศ เด็กจากพื้นที่เล็กๆในจังหวัดพิษณุโลก หลายๆคนอาจจะไม่รู้จักจังหวัดนี้ด้วยซ้ำ ผมสูง 179 ซึ่งถ้าอยู่แถวบ้านก็จัดว่าสูงมากนะครับ ถึงบ้านเกิดจะอยู่ในชนบทแต่ผมผิวขาวเหลือง อาจจะด้วยได้เลือดพ่อมาเยอะ พ่อผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ แต่มาเป็น ผอ.สถานศึกษาอยู่ที่นี้ แม่ผมบอกว่า พ่อตกหลุมรักแม่ที่เป็นคนงานรับจ้างเลยหนีตามแม่มา 555 ความรักของพวกท่านหวานไหมหละ ถึงแม่ จะคุยติดตลกแต่ผมว่าก็คงเป็นเรื่องจริงนั้นแหละเพราะตั้งแต่เกิด ผมไม่เคยรู้จักญาติฝั่งพ่อเลยสักคน ผมเป็นนักกีฬาโรงเรียนเล่นกีฬาได้ทุกชนิด แถมพ่วงด้วยดัมเมเยอร์ไม้ 1 ของโรงเรียน  อะๆๆ อย่าหาว่าผมใช้เส้นพ่อนะ ป่าวคร้าบ ก็อย่างว่าพ่อเป็น ผอ.กว่าจะได้กลับบ้านแต่หละวันก็มืดไอ้เราเป็นลูกก็ต้องนั่งรอ ระหว่างรอไม่มีอะไรทำก็ไปเล่นกีฬานี้หละทุกๆวันไม่เว้นวันหยุด ส่วนเรื่องดัมเมเยอร์ที่ชนบทไม่ค่อยมีใครอยากเป็นหรอกครับ เอาจริงๆอาย ไอ้เราก็หน้าตาดีดีกรีลูก ผอ.ก็ต้องถูกบีบบังคับจากบิดาบังเกิดเกล้าไปตามระเบียบ ฮึ๋ย…แล้ว ผอ. ก็ไม่ได้ย่อมจาก ผัวอิอ้อย อย่างที่เพื่อนๆผมชอบเรียกเด้อ แต่คือผู้อำนวยการคร้าบ ผมถูกเพื่อนๆแกล้งเรียกว่า ลูกผัวอิอ้อย มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่ถึงขั้นบลูลี่นะครับแซวกันขำๆ ที่สำคัญพวกมันก็เคารพพ่อผมมาก ถึงผมจะเป็นนักกีฬา แต่ใครหลายคนก็บอกว่าผมดูตัวบาง แต่ถ้าผมถอดเสื้อเล่นกีฬาแต่ละทีสาวๆก็กรี๊ดหนักอยู่นะครับ ก็กล้ามเนื้อล้วนๆเลยนิหนา แต่พอผมใกล้จบ ม.ปลาย พ่อแม่ก็ขอร้องกึ่งบังคับให้ผมระเห็จไปเรียนที่กรุงเทพฯ ท่านบอกว่าการที่เราได้มีโอกาสไปอยู่ในที่ที่ดีกว่าคนอื่น ก็ทำให้เต็มที่ อย่าเลือกตัดโอกาสในชีวิตของตัวเองเพราะยังมีอีกหลายคนขวานขวายอยากได้มันแต่เขากลับไม่ได้รับโอกาสนั้น ยังไงหละกล่อมขนาดนี้จะปฏิเสธได้ยังไง เอาจริงๆผมก็ไม่อยากไปหรอกทำไมนะหรอ…..

เพราะสาวสวยรุ่นพี่ที่ผมคบอยู่นะสิ เธอพึ่งมาบอกว่าเธอท้อง ทันทีที่ผมรู้ผมรีบบอกพ่อแม่ทันที ผมเป็นคนที่สนิทกับพ่อแม่มากและพ่อผมเป็น ผอ.สถานศึกษาที่ผมจบมา ท่านน่าจะช่วยผมแก้ปัญหานี้ได้  แต่พ่อกับเอาแชทลับของกลุ่ม VIP มันถูกบันทึกและส่งมาให้พ่อผม ในนั้นเป็นรูปสาวสวยที่ผมรู้จักดีเธอใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น ใต้ภาพเขียนว่า ค้างคืน 3,000 ชั่วคราว 1,500 สำหรับคนที่ชอบคนตั้งครรภ์ (อายุครรภ์ 1 เดือน) ทันทีที่ผมเห็นผมไม่เชื่อแน่นอน พ่อเปิด VDO แบบแนะนำตัวที่ถูกบันทึกไว้ให้ผมดูพ่อบอกคนส่งให้เป็นคนรู้จักและรู้ว่าแพรวคือแฟนผม พ่อถามว่าผมกับเธอมีความสัมพันธ์กันล่าสุดเมื่อไหร่ ผมบอกว่าน่าจะช่วง 4-5 เดือนช่วงที่ผมเตรียมเอนท์เข้ามหาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ เช้าวันต่อมาพ่อแม่ผมก็มาส่งผมที่กรุงเทพฯทันที ระหว่างทางเราคุยกันมาเรื่อยๆ แม่ผมบอกว่าแพรวเธอทำอาชีพนี้มาสักพักแล้ว พ่อเคยมาเล่าให้แม่ฟัง พ่อและแม่ก็พยายามห้ามปราม และขู่ไปหลายครั้งแต่เธอก็ไม่หยุด จะไล่ออกก็สงสารกลัวว่าจะเสียอนาคต ที่ไม่เล่ารึบอกผมเพราะท่านไม่อยากให้ผมตัดสินใจจากสิ่งที่เขาทำ ท่านอยากให้ผมเรียนรู้และศึกษาหัวใจคนด้วยตัวผมเองมากกว่า แพรวไม่ได้เลวร้ายอะไรแต่เธอเลือกทางผิด พ่อแม่ไม่ห้ามแต่เตือนผมเรื่องป้องกันและตรวจโรคตลอด ผมเดินทางจากบ้านมากรุงเทพฯ 4 ชั่วโมงกว่าๆครับ เมื่อยก้น ปวดคอหนักมาก เมื่อมาถึงหอพัก พ่อแม่ท่านก็จัดการเปลี่ยนเบอร์ ลบเฟส ลบไลน์ IG ผมออกจากโลกออนไลน์ทันทีท่านกำชับว่าอย่าติดต่อแพรวอีก ส่วนเพื่อนและคนรู้จักที่จำเป็นท่านเมมไว้ให้หมดแล้ว ให้เชื่อใจพวกท่าน พวกท่านจะจัดการทุกอย่างให้เอง ตอนนี้ผม งง ไปหมดอยากถามอยากคุยกับแพรว แต่ก็เชื่อใจพ่อแม่ เพราะถ้าแพรวท้องลูกของผมจริงๆ พ่อแม่จะดูแลทั้งแพรวและลูกเป็นอย่างดี ผมร่ำลาพ่อแม่เรียบร้อย ท่านบอกว่าพวกท่านจะอยู่กรุงเทพฯอีกสัก 2-3 วันห้ามผมร้องไห้ งอแง หาพวกท่านเด็ดขาด  แหม่!!!!!ไอ้หล่ออย่างผมเนี้ยะนะไม่มีทางซะหรอก T " T #คิดถึงพ่อแม่อ่าาาาาา