บทที่ 405: หากข้าพบคนผู้นี้ก่อน (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 3 ต.ค. 68)

“อ๊า! ศิษย์พี่ ทำไมท่านถึงแช่งตัวเองแบบนั้น!” อวี้หวานหว่านเบะปากพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง

มู่ไป๋ไป่ที่เห็นการแสดงออกของอีกฝ่ายก็รู้สึกขบขัน ในระหว่างที่ลุกขึ้นจากเตียงเธอก็ยกมือขึ้นผลักหัวเด็กหญิงเบา ๆ “เจ้าเป็นว่าที่เจ้าหุบเขาหมอเทวดาคนต่อไป เจ้าเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนี้ด้วยหรือ?”

“ทำไมถึงจะเชื่อไม่ได้เจ้าคะ?” อวี้หวานหว่านเม้มปากแล้วพูดว่า “มีคำโบราณที่ว่าเอาไว้ว่า เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ แม้ตอนนี้สิ่งนั้นจะยังไม่เป็นจริง”