บทที่ 161: เสร็จกิจแล้วก็ถอนตัว (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 1 ก.พ. 68)

มู่จวินเซิ่งรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เห็นว่าลุงจางเต็มใจจะช่วยเข้าไปถามเถ้าแก่แทนตน เขาจึงเข้าไปนั่งอยู่ในห้องโถงและกลืนน้ำลายลงคอไปพร้อมกับสูดกลิ่นหอมหวานอมเปรี้ยวนั้น

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเด็กดังมาจากทางห้องครัวเบา ๆ

“ท่านลุงจาง เถ้าแก่พ่างยังเรียนรู้วิธีการทำอาหารได้ไม่ดีนัก ดังนั้นหมูทอดราดน้ำแกงเปรี้ยวหวานจานนี้จึงยังไม่เข้าที่เข้าทาง ถ้าแขกที่ท่านพูดถึงนั้นไม่ใส่ใจเรื่องนี้ ท่านก็มอบให้เขาเถอะ”