219 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์

219 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์

“อืม มีเวลามั้ย?” (ฟูเรีย)

สีม่วงอ่อน…เนกลิกี*…คือที่มันเรียก ใช่มั้ย?
«TLN: Negligee»

ฟูเรีย-ซัง มีเสื้อชั้นในใส่นอนที่มีเสน่ห์ขณะที่เธอเข้ามาที่ห้องผม

“ใช่ แน่นอน” (มาโกโตะ)

ผมตกใจโดยความต่างกับบรรยากาศปรกติของเธอ และผมชวนเธอนั่งในห้องของผม

แต่ ฟูเรีย-ซังนั่งอยู่บนเตียงของผม

ทำไมที่นั่นล่ะ?

มันเป็นการคุยที่ซีเรียสหรือ?

แต่เมื่อลูซี่และซา-ซังมาที่ห้องของผม พวกเขาคุยระหว่างที่ผมฝึกนะ…

หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน ผมหยุดฝึกและนั่งบนเก้าอี้

“......”

“........?”

ฟูเรีย-ซังไม่พูดอะไรเลย

“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)

ก่อนผมจะพูด ‘อะไรพาเธอมาที่นี่?’...

“นั่งข้างชั้น!” และเธอตบเตียง

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

ผมพูดคำนี้ระหว่างที่นั่งข้างฟูเรีย-ซัง

และจากนั้น ผมแอบมองหน้าเธอ

เธอไม่สบตา

แต่ผมบอกได้ว่าเธอพยายามจะพูดบางอย่าง

มันเป็นอะไรที่พูดยากเหรอ?

มันน่าจะเกี่ยวกับการออกจากปาร์ตี้ เพราะเธอได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์และจะไปสร้างประเทศ

ถ้าแผนของฟูเรีย-ซังคือโฟกัสเรื่องนั้น ผมมีแผนจะช่วยเธอ

อ้า แต่ผมสัญญากับซากุไร-คุง ว่าผมจะช่วยเขาในการสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น เราต้องแยกทางกัน

แล้วก็ ตัวผมเองอยากจะไปโผล่ในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย

ผมรอฟูเรีย-ซังพูดระหว่างที่ผมคิดเรื่องนี้

“......”

“......”

ผมได้ยินเสียงคนพลุกพล่านได้จากในเมืองไกลๆ

กลางคืนในซิมโฟเนียนั้นยาวนาน

แต่ข้างในห้องเงียบสงัด

“อ-อืม! อัศวินของชั้น!” (ฟูเรีย)

“หืม?” (มาโกโตะ)

ฟูเรีย-ซังจับมือของผมและหันหน้ามาทางนี้

ตาของเธอจริงจัง

เธอจะพูดอะไร…?

“เมื่อวันก่อน…นายช่วยชั้นจากฮีโร่แห่งพระอาทิตย์…ของคุณสำหรับเรื่องนั้น” (ฟูเรีย)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

คุยเกี่ยวกับเรื่องนั้นที่จุดนี้เหรอ?

ผมคิดแน่นอนว่ามันจะเป็นการพูดเกี่ยวกับอนาคต

“ชั้น…มีความสุข เสน่ห์ของชั้นไม่ได้ผลกับนาย กระนั้น นายเสี่ยงชีวิตเพื่อชั้น…” (ฟูเรีย)

“แต่ตายไม่ได้อยู่ในแผนของชั้นนะ…” (มาโกโตะ)

มากกว่านั้น ด้วยมือของเออร์-ซามะ

โนอาห์-ซามะก็ดุผมแรงจริงๆด้วย

ผมถอนหายใจเบาๆ

“เฮ้ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

หัวของผมอยู่ในโหมดสำนึกอดีต ดังนั้นผมเปลี่ยนเกียร์

ผมหันหน้าหาฟูเรีย-ซังอีกครั้ง

“ชั้นได้ถูกมอบหลายอย่างจากนาย นายช่วยชั้นจากไฮแลนด์ พาชั้นไปหลายประเทศมาก ช่วยชั้นจากฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ และทำให้ชั้นเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์…” (ฟูเรีย)

“หืมม…” (มาโกโตะ)

แต่เธอเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ต้องขอบคุยอัลเธน่า-ซามะนะ

เรื่องอื่นก็ไม่ได้ขอบคุณแค่ผมด้วย

“ชั้นได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันและได้สกิลเสน่ห์ นั่นทำไมเราเท่ากัน ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“นั่นอย่างเดียวไม่พอหรอก มันไม่เท่ากัน แต่ชั้นไม่รู้ว่าจะจ่ายนายคืนยังไง อะไรที่นายทำแล้วมีความสุข หรือจะทำยังไงเพื่อจะบอกความรู้สึกเหล่านี้กับนาย…” (ฟูเรีย)

“...”

‘ไม่จำเป็นต้องสงวนท่าทีหรอกน่า’ คือที่ผมอยากจะพูด แต่เมื่อผมเห็นน้ำตาเอ่อขึ้นมาในตาของฟูเรีย-ซัง ผมกลืนคำนั้น

เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ตัวที่เพรียวของฟูเรีย-ซังพิงผมและหน้าเธอใกล้มาก จนมันรู้สึกว่ามันจะมาถึงหน้าผม

ตาแฉะๆที่เหมือนออบซิเดียนสีดำมองผม

“มาโกโตะ…” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังเรียกชื่อของผม

จากความทรงจำ เธอเรียกชื่อผมแค่เวลานั้นที่เราทำสัญญาอัศวินผู้คุ้มกัน

“อย่าบุ่มบ่ามมากอีกนะ…” (ฟูเรีย)

“เจ้าหญิง…” (มาโกโตะ)

ตาของฟูเรีย-ซังมองผมตรงๆดั่งมันจะแทงทะลุเข้าไปในผม และผมขยับไม่ได้

โล่งจิตยังใช้งานอยู่ ใช่มั้ย…?

เสียงของหัวใจของผมเต้นดัง

{ฟูเรีย-ซังปิดตาของเธออย่างเงียบๆ}

หน้าของเธอเข้ามาใกลล้อย่างช้าๆ และริมฝีปากของเธอดันกับผม

ทันทีที่ผมจูบ ผมได้กลิ่นดอกไม้เล็กน้อย

ผมจับไหล่เธอ และเมื่อผมสงสัยว่าผมปิดตาด้วยมั้ย…

“มาโกโตะ! มาฝึกกัน!” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิ-คุง! ชั้นทำขนมตอนกลางคืน!” (อายะ)

ประตูเปิดด้วยเสียงปั้ง

ลูซี่พูดเกี่ยวกับการฝึกกระนั้นเธอมีขวดไวน์ในมือของเธอ และซา-ซังโผล่มากับจานอาหารในมือ

““......””

สายตาของสี่คนสบกัน

ฟูเรีย-ซังแยกจากผมในทันที

“ธ-เธอเข้าใจผิดแล้ว!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตะโกน

ลูซี่และซา-ซังเมินเธอและมาที่นี่

“ฮ่าาา… มาโกโตะ สำหรับตอนนี้ ดื่มนี่” (ลูซี่)

ลูซี่ที่ควรจะมาฝึก ด้วยเหตุผลบางอย่างเติมแก้วด้วยไวน์

“สำหรับเสือ ทากัตซูกิ-คุง นี่เนื้อสำหรับดึกดื่น~” (อายะ)

ซา-ซังวางจานยักษ์ลงด้วยรอยยิ้ม

…แต่ผมเป็นพวกที่ไม่กินเยอะตอนกลางคืนนะ…

“อ-อืม…นักเวทย์ลูซี่-ซัง? ฮีโร่อายะ-ซัง?” (ฟูเรีย)

เสียงของฟูเรีย-ซังสั่น

ผมพยายามถามอะไรที่กวนใจผม

“เธอได้ยินเสียงของเราสองคนเหรอ?” (มาโกโตะ)

“แน่นอน” (ลูซี่)

“ดังและชัดเจน” (อายะ)

ลูซี่และซา-ซังตอบมาง่ายๆ

“อะ?!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตกใจ แต่ลูซี่มีหูที่น่ากลัวของเอลฟ์ และราชินีลาเมียซา-ซังผู้ที่ตรวจจับการสั่นแม้แต่เล็กน้อยได้

การคุยกันในตึกเดียวกันกับสองคนนี้ เหมือนกันกับการคุยข้างๆเธอ

“แต่ชั้นคิดไม่ถึงว่าเธอจะจูบ” (ลูซี่)

“ใช่ ฟู-จังค่อนข้างบุกเลยล่ะ” (อายะ)

“ด-เดี๋ยว! เธอได้ยินทุกอย่างเหรอ?!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังลน กับลูซี่และซา-ซังที่ทำตัวปรกติ

…ผมก็ไม่ใจเย็นขนาดนั้นด้วย

แค่อะไรบนโลกนี้ของการจูบเมื่อกี้นี้…

“ตอนนี้ ฟูริ ดูเหมือนในที่สุดเธอก็ยอมรับความรู้สึกที่มีกับมาโกโตะ” (ลูซี่)

“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอพยายามจะดิ้นออกจากครั้งนี้~” (อายะ)

“ไม่มีทาง! เธอจงใจปล่อยให้ชั้นไหลไปเรื่อยเหรอ?!” (ฟูเรีย)

“ไม่ มันไม่ใช่อย่างนั้น…” (ลูซี่)

“เธอรู้มั้ย…แค่การได้ยินสิ่งที่เธอพูดทำให้หัวใจชั้นเต้นเร็วขึ้น” (อายะ)

“ฮือออ…พอมาคิดว่าเธอฟังอยู่…” (ฟูเรีย)

3 สาวได้มีการคุยอย่างมีชีวิตชีวาที่นั่น

แต่นี่มันห้องผมนะ…

“มา มาโกโตะ มาดื่ม” (ลูซี่)

“แล้วการฝึกล่ะ?” (มาโกโตะ)

“นายทำมันได้ระหว่างดื่ม ใช่มั้ย?!” (ลูซี่)

วันนี้ลูซี่ดันมากกว่าปรกติ

“ทากัตซูกิ-คุง นายวางมือลงบนฟูจัง หือห์~” (อายะ)

“ซ-ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)

ตาของเธอน่ากลัว!

ฟูเรีย-ซังอยู่ข้างผมมีหน้าที่แดงสดแม้ว่าก่อนดื่ม

ในท้ายที่สุด มันจบที่ปาร์ตี้ดื่ม

“งั้น มาโกโตะ นายจะเป็นคู่กับฟูริมั้ย?” (ลูซี่)

“อาา ฟู-จังด้วย หือห์~” (อายะ)

“หืมม…” (มาโกโตะ)

ลูซี่และซา-ซังได้แหย่ๆผม

“เดี๋ยว! มันไม่ใช่แบบนั้น!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตัดเข้ามา

“หืม? ฟูริ แม้ว่าหลังจากอะไรแบบนั้น เธอจริงใจไม่ได้เหรอ?” (ลูซี่)

“ดูเหมือนเธอยังดื่มไม่พอ ลู-จัง” (อายะ)

“แล้วก็! นายดื่มด้วย มาโกโตะ!” (ลูซี่)

“ทำไมชั้นด้วยล่ะ…” (มาโกโตะ)

สองคนที่ใจเย็นตอนเย็นได้น่ากลัว

ลูซี่และซา-ซังให้ผมดื่มไปเยอะเลย

ฟูเรีย-ซังก็ทำให้ผมดื่มไปเยอะด้วย

แม้ว่าเมื่อมันได้ดึกตอนกลางคืน ลูซี่และซา-ซังไม่ปล่อยเรา

“...ชั้นจะนอนที่นี่วันนี้!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังนอนบนเตียงของผม

เฮ้ย เฮ้ย…

“งั้นชั้นจะทำอย่างนั้นด้วย” (ลูซี่)

“ชั้นจะไปเอาหมอน เค๊~?” (อายะ)

ดูเหมือนลูซี่และซา-ซังจะนอนที่นี่ด้วย

…ทำไม?

“พวกเธอ แม้เว่าพวกเธอจะค้างคืนในห้องอัศวินของชั้นอย่างเมินเฉย ทำไมพวกเธอยัง…” (ฟูเรีย)

“อะ?! ไม่ใช่ว่านั่นโอเคเหรอ?!” (ลูซี่)

“นั่นใช่แล้ว มันเป็นเพราะลู-จังเข้ามาขวางตลอดเลย!” (อายะ)

“เธอมีแผนจะทำให้มันเป็นความผิดชั้นเหรอ?! เธอก็เข้ามาขวางตลอดเวลาด้วย อายะ!” (ลูซี่)

“นั่นไม่จริงเลย! มันเป็นความผิดลู-จัง!” (อายะ)

“โอเค…ชั้นผิดเองที่ถาม…ชั้นง่วงแล้ว” (ฟูเรีย)

ทั้ง 3 ดูจะเหมือนมีชีวิตชีวา

ผมนอนตะแคงข้างที่มุมของเตียง

มันใช้เวลาไม่นานก่อนผมจะทนความง่วงไม่ได้และหลับ

◇◇

วันต่อมา

ผมตื่นช้ากว่าปรกติ

เมื่อผมมองข้างผม…ฟูเรีย-ซังหลับอยู่

สายของเนกลิกีเธอหลุดออกมา ผมเลยจับมันกลับไปที่มัน

ข้างหลังมีซา-ซังและลูซี่กอดกันขณะที่พวกเธอหลับ

พวกเธอทั้งสองคนสนิทกันดีจริง

หรือเหมือนกับจำนวนคนของเตียงนี้บ้าไปแล้วมากกว่า

ผมนั่งที่มุมของเตียง

เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีบลิสฟื้นคืนชีพวันนี้

ผมบอกได้คร่าวๆ ว่าทั้งเมืองเสียงดัง

ได้เลย มาเตรียมการเพื่อออกไปเถอะ!

แค่ทันทีนั้นที่ผมกำลังจะออกจากเตียง…

*ปั้ง!!*

ประตูเปิดโดยไม่แม้แต่จะเคาะ

“ฮีโร่มาโกโตะ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพแล้ว! ได้โปรดมาที่โบสที่ยิ่งใหญ่งของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนนาทัน—”

คนที่เข้ามาคือเจ้าหญิงโซเฟีย

““......””

เจ้าหญิงโซเฟียมองหน้าผม จากนั้นมองไปที่ฟูเรีย ลูซี่ และซา-ซัง และจากนั้นกลับมามองผม

ผมเลี่ยงสายตา

เจ้าหญิงโซเฟียเดินมาทางนี้

เหงื่อเย็นวิ่งผ่านหลังผม

เจ้าหญิงโซเฟียทำให้ผมมองไปข้างหน้าด้วยพลังที่โดดเด่น

ตรงหน้าผมมีเจ้าหญิงโซเฟียที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน…กระนั้นเส้นเลือดมันปูดออกมา

“เมื่อคืนต้องสนุกแน่” (โซเฟีย)

“มันเข้าใจผิดนะ!” (มาโกโตะ)

(โกหก~) (เออร์)

(โกหกไม่ดีนะ) (โนอาห์)

เออร์-ซามะและโนอา-ซามะตอบโต้

ผมเอาใจเจ้าหญิงโซเฟียเยอะเลย และสามารถที่จะแก้อารมณ์เธอได้อย่างไรก็ไม่รู้

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord