188 ออราเคิลแห่งความมืด ไม่รู้ตัว

188 ออราเคิลแห่งความมืด ไม่รู้ตัว

◇มุมมองฟูเรีย ไนอา ลาโฟรเอจ◇

มีตำนานในทวีปทิศตะวันตก

ไกลไปมากกว่าเมื่อ 1,000 ปีก่อน

เรื่องราวเก่าๆ ที่ถูกบอกในยุคก่อนที่ผู้กอบกู้อาเบลจะขึ้นมา

เรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าหญิงคนหนึ่งและอัศวิน

ฉากคือประเทศเล็กๆที่เจริญรุ่งเรื่องในทวีปนี้

แม่มดจากทวีปทิศตะวันออกมาสู่ประเทศนี้

แม่มดเป็นนักเวทย์ที่ไม่น่าเชื่อ

แม่มดรักษาราชาที่ป่วย

รักษาหัวใจของนายกรัฐมนตรีที่เสียภรรยาของเขาไป และจมอยู่ในความสิ้นหวัง

มอบขาเทียมให้นายพลที่เสียขาไป

ราชา นายกรัฐมนตรี นายพล และบุคคลสำคัญในประเทศ; พวกเขาทั้งหมดติดกับดักของแม่มด

ในเวลาที่คนหนึ่งรู้ตัว ประเทศก็ได้ตกไปอยู่ในมือของแม่มดแล้ว

แม่มดที่ปกครองประเทศเอาเปรียบผู้คน และจะให้พวกเขาทำงานจดถึงชีวิตหยดสุดท้าย

มีเจ้าหญิงที่ฉลาดอยู่ในประเทศนั้น

การที่ประเทศถูกปกครองโดยแม่มด เจ้าหญิงและเพื่อนสมัยเด็กที่เป็นอัศวิน ได้ถูกไล่ตามจากประเทศ

พวกเธอเผชิญหน้ากับความยากลำบากมากมาย แต่พวกเธอได้มิตรบนทางของพวกเธอ

ในท้ายที่สุด พวกเธอกำจัดแม่มดที่ชั่วร้าย และฟื้นคืนประเทศของพวกเธอ

เธอได้เป็นราชินีที่ยิ่งใหญ่ และอัศวินที่สนับสนุนเธอได้ถูกเชิดชูเป็นสุดยอดฮีโร่

มันเป็นเรื่องราวที่โดงดั่ง โด่งดังเท่าเรื่องราวของผู้กอบกู้อาเบล; เรื่องราวของเจ้าหญิงกับอัศวินผู้คุ้มกันของเธอ

อัศวินผู้คุ้มกันเป็นสัญญาที่มอบให้กัน โดยมีเรื่องราวนี้เป็นต้นกำเนิด

แต่คนของประเทศแห่งความมืด ไม่ชอบเรื่องราวของผู้กอบกู้อาเบล ดังนั้นมีเหตุผลที่พวกเขาไม่อยากจะเล่าเรืองนั้นนะ

เรื่องราวของเจ้าหญิงกับอัศวินผู้คุ้มกันได้ถูกบอกกับหนูหลายครั้ง

มีประโยคที่หนูชอบในเรื่องราวนั้น

บางอย่างที่อัศวินพูดมันกับเจ้าหญิง

‘เจ้าหญิงของฉัน แม้ว่าทั้งโลกเป็นศัตรูของเจ้า ฉันคนเดียวจะปกป้องเจ้า’

ในฐานะออราเคิลแห่งความมืดที่ถูกเกลียดโดยทุกประเทศในทวีป ประโยคนี้คือหนึ่งในประโยคที่สะท้อนอยู่ในใจของหนู

หนูฝันถึงวันที่หนูจะเจออัศวินผู้คุ้มกันที่จะพูดอย่างนี้

แต่ความเป็นจริงนั้นต่างออกไป

“ออราเคิล-ซามะ”

“ฟูเรีย-ซามะ”

“ออราเคิลของเทพธิดาแห่งความมืด-ซามะ”

“ออร่าเคิลที่งดงามของเรา-ซามะ”

“ได้โปรดขอเราทุกอย่าง”

รอบข้างของหนูเต็มไปด้วยผู้คนที่โดนเสน่ห์ของหนู

พร (คำสาป) ที่เทพธิดาแห่งความมืดร่ายลงมาบนหนู

ทุกสิ่งมีชีวิตจะถูกเสน่ห์จากความสวยของหนู

ขอบคุณสิ่งนั้น ผู้ชายและผู้หญิงเหมือนกัน จะตกหลุมรักหนูตั้งแต่แรกพบ

นั้นทำไมผู้คนรอบๆหนูปกป้องหนู

แต่มันไม่เหมือนเรื่องราวที่อัศวินผู้คุ้มกันที่เอ่อล้นไปด้วยความภักดี มันเป็นเพราะพวกเขาได้หลงเสน่ห์หนู

พวกเขาตามหนูเพราะหนูดูดี

พวกเขาดูจืดชืดกับหนูมาก

หนูยอมแพ้และคิดว่านั่นเป็นวิถีของความจริง

—วันหนึ่ง หนูพบกับชายคนหนึ่ง

ซากุไร เรียวซูเกะ

เขาเป็นฮีโร่แห่งแสงที่มาจากโลกอื่น

เขาได้มาเพื่อจับหนูก่อน แต่จากนั้น เขาฟังสถานการณ์ของหนู เห็นอกเห็นใจหนู และส่งอารมณ์ด้านบวกมาใส่หนู

เละที่สำคัญที่สุด เสน่ห์ของหนูไม่ได้ผลดีกับอัศวินแห่งแสง

เขาจะเป็นมิตรกับหนูโดยไม่อยู่ในสภาพหลงเสน่ห์

“ฟูเรีย ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เธออยู่ในปัญหา ชั้นจะมาช่วยเธอ” (ซากุไร)

“...เข้าใจแล้ว” (ฟูเรีย)

หนูมีความสุข

มันเป็นครั้งแรกที่รู้สึกดั่งหนูชอบบางคน

แต่เขาเป็นฮีโร่แห่งแสง

คู่หมั้นของเขาคือเจ้าหญิงโนเอล ที่เป็นเจ้าหญิงของประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีป

มันดูเหมือนว่าเขามีคู่หมั้นคนอื่นมากมาย ด้วย

แล้วก็ ผู้คนในประเทศแห่งความมืดเกลียดไฮแลนด์

พวกเขาจะไม่ปรารถนาให้หนูอยู่ด้วยกันกับซากุไร เรียวซูเกะ ที่เป็นฮีโร่ของไฮแลนด์

พูดอีกอย่าง ความรักที่ไม่ออกดอกออกผล

(...ยังไงซะ พวกเค้าก็พูดด้วยว่ารักแรกจะไม่บาน) (ฟูเรีย)

สามารถที่จะตกหลุมรักได้ตั้งแต่ทีแรก แม้ว่าเป็นบางคนที่จะทำให้ทุกคนหลงเสน่ห์ มันพิจารณาได้ว่ามันออกดอกออกผลไปแล้ว

หนูคิดว่าหนูควรจะลืมมันไปซะ

หนูคิดว่าจะทิ้งมันให้อยูในฐานาความทรงจำที่ขมขึ้น

นั่นคือทั้งหมดที่มันจะเป็น

—จากนั้น หนูพบชายประหลาด

ทากัตซูกิ มาโกโตะ

เขาก็เป็นบางคนที่มาจากโลกอื่นด้วย

หนูได้ยินชื่อของเขาหลายครั้งจากเรียวซูเกะ

เขาพูดว่าเขาเป็นคนที่เชื่อถือได้จริงๆ ว่าเขาเป็นคนที่เหลือเชื่อ

หนูสงสัยว่าเขาจะเป็นชายแบบไหน ที่ได้ถูกชื่นชมมากขนาดนี้โดยฮีโร่แห่งแสง เรียวซูเกะ

เขาต้องเป็นคนที่ค่อนข้างยิ่งใหญ่ คือที่หนูคิด

แต่เมื่อหนูพบเขาตัวเป็นๆ เขาดูเหมือนคนอ่อนแอ พร้อมด้วยการที่อ่อนแอ ที่รู้สึกว่าถ้าเขาถูกพลัก เขาจะล้ม

แม้ว่าเขาเป็นนักเวทย์ มานาของเขาเหมือนลมที่อ่อนโยน

สมาชิกปาร์ตี้ของเขา: นักเวทย์เอลฟ์ และสาวนักรบต่างโลกได้แข็งแกร่งกว่าเขาอย่างมาก

หนูผิดหวังเล็กน้อย

แต่เขาเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ

ดังนั้น หนูมีแผนที่จะทำสัญญาอัศวินผู้คุ้มกันกับทากัตซูกิ มาโกโตะ เพื่อหลบหนีจากประเทศแห่งแสง

แต่บางอย่างที่คาดไม่ถึงได้เกิดขึ้นที่นี่

เสน่ห์ของหนูไม่มีผลซักนิดกับทากัตซูกิ มาโกโตะ

นี่ไม่ใช่ที่มันสมควรจะเป็น เทพธิดาแห่งความมืดไนอา!

ไม่ใช่ว่าหนูสมควรจะสามารถเสน่ห์ใส่ทุกสิ่งมีชีวิตได้เหรอ?!

แน่นอนว่า ไม่มีทางที่เทพธิดาแห่งความมืดจะตอบ เมื่อหนูสามารถที่จะคุยกับเธอได้ครั้งเดียวเท่านั้นในชีวิตทั้งหมด จนถึงตอนนี้

แต่ทากัตซูกิ มาโกโตะกลายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของหนู

ดูเหมือนเขาเป็นคนดี

หนูมีเลือดกึ่งปีศาจอยู่ในหนู และหนูถูกเกลียดโดยมนุษย์; ออราเคิลแห่งความมืด

ผู้เกิดใหม่ของตัวร้ายในเรื่องราวของผู้กอบกู้อาเบล แม่มดแห่งภัยพิบัติ

ยังไงในท้ายที่สุดหนูก็จะถูกโยนออกจากปาร์ตี้

นั่นคือที่หนูคิด

แต่ทากัตซูกิ มาโกโตะ ผู้ที่เป็นสาวกของเทพมาร; นักเวทย์-ซัง ที่เป็นลูกครึ่งปีศาจ; และนักรบ-ซังที่เป็นลาเมีย; พวกเขาทั้งหมดเป็นสมาชิกปาร์ตี้ที่มีเบื้องหลังที่แปลก

แต่พวกเธอเป็นคนดี

ไม่มีซักคนเดียวของพวกเธอที่เกลียดหนู

หนูพลาดเวลาที่จะออกมาจากปาร์ตี้ และเมื่อถึงเวลาที่หนูรู้ตัว หนูได้ลงหลักปักฐานแล้ว

(มันควรจะโอเคที่จะอยู่ที่นี่ซักพัก…) (ฟูเรีย)

นั่นคือที่หนูคิด

มันสงบสุข

มีเวลาที่ทากัตซูกิ มาโกโตะ จะรีบเข้าไปหาฝูงของมอนสเตอร์ หรือถูกสาปให้กลายเป็นหิน แต่ในฐานะบางคนที่โตมาในชั้นใต้ดินที่มืดๆของประเทศแห่งแสง ตั้งแต่เวลาที่หนูเกิด ไปรอบๆประเทศแห่งน้ำ ประเทศแห่งไม้ ประเทศแห่งไฟนั้นสนุก

หนูใช้เวทมนตร์โชคชะตาและเวทมนตร์คำสาปที่หนูไม่ได้ชอบมันมาก เมื่อหนูรู้ว่านักเวทย์-ซังจะอยู่ในอันตรายที่มักกาเรน และเมื่อหนูช่วยเอลฟ์ที่กลายเป็นหินในประเทศแห่งไม้

มันลำบาก

แต่หนูรู้สึกเติมเต็ม

หนูจะต้องกลับไปสู่ประเทศแห่งความมืดซักวันหนึ่ง คือที่หนูเก็บไว้ในมุมของใจหนู ขณะที่หนูผ่านแต่ละวันไป

อย่างไรก็ตาม…หลังๆ มีหลายสิ่งที่ทำให้หนูรำคาญ

เหตุผลน่าจะเป็น…อัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ

ทากัตซูกิ มาโกโตะ ไม่โดนเสน่ห์

ไม่ใช่แค่นั้น หนูไม่เห็นอนาคตของเขาด้วย

หนูบอกไม่ได้ว่าเขาคิดอะไร

แม้ว่าเขาคืออัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด เขาไม่อยู่ข้างหนู

ไม่เขาฝึก เขาก็ไปเจอกับผู้หญิงที่ไหนซักแห่ง

หนูไม่ถือเรื่องนั้น

ความสัมพันธ์ของหนูกับทากัตซูกิ มาโกโตะคือสัญญาอัศวินผู้คุ้มกัน

ความสัมพันธ์ที่เป็นงาน

ไม่จำเป็นต้องถือมัน

ไม่จำเป็น แต่หนูรำคาญเมื่อมองทากัตซูกิหลังๆ

เขาจะไปเจอกับออราเคิลแห่งโชคชะตา ที่ไม่เป็นมิตรกับเขาอย่างโจ่งแจ้ง ทั้งหมดคนเดียว

และแม้ว่าแผนครั้งนี้ เพื่อที่จะเลี่ยงการต่อสู้ที่ไร้จุดหมาย เขาจะสู้ด้วยความตั้งใจของเขาเอง

เขาไม่ฟังสิ่งที่หนูบอกเขาเลยซักนิด

ถึงเวลาที่หนูรู้ตัว เขาได้จีบกับผู้หญิง!

เรื่องสุดท้ายนั้นไม่สำคัญ

ไม่ใช่ธุระอะไรของหนู

ไม่…เป็นไปได้มั้ยว่า หนู อยู่ในความรักกับทากัตซูกิมาโกโตะ

แต่ความรู้สึกเหล่านี้ ต่างจากความรู้สึกที่หนูมีต่อเรียวซูเกะอย่างสิ้นเชิง

มันแค่ทำให้หนูโกรธ

คนที่อยู่ในความรักกับทากัตซูกิ มาโกโตะคือนักเวทย์ ลูซี่-ซัง และนักรบ อายะ-ซัง

ดังนั้น หนูตัดสินใจที่จะถามพวกเธอ

“เฮ้ นักเวทย์-ซัง นักรบ-ซัง เธอตกหลุมรักกับชายคนนั้นได้ยังไง?” (ฟูเรีย)

“นั่นกระทันหันนะ ฟูริ” (ลูซี่)

“มีอะไรเหรอ ฟู-จัง?” (อายะ)

พวกเธอสองคนหันมา ตกใจ

ทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าร่วมในการประชุมสงคราม เขาเลยไม่อยู่

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะถามพวกเธอ

“ยังไงซะ ถ้าเธออยากจะรู้ ชั้นบอกเธอได้! สำหรับชั้น มันจะเป็นเวลาเมื่อชั้นถูกช่วยโดยเค้าเมื่อชั้นถูกโจมตีโดยโอเกอร์ตัวใหญ่ ชั้นคิดว่านะ หลังจากนั้น เมื่อเราถูกโจมตีโดยกริฟฟอน เขาช่วยชั้นจากมอนสเตอร์เหล่านั้นที่มีเป้าหมายมาที่ชั้น แม้ว่าจะบาดเจ็บหนัก! ในเวลานั้น ชั้นคิดว่ามันโอเคที่มาโกโตะจะโอบกอดชั้น!” (ลูซี่)

“ข-เข้าใจแล้ว… แล้วเธอล่ะ นักรบ-ซัง?” (ฟูเรีย)

ความตื่นเต้นของนักเวทย์-ซังเพิ่มขึ้นในทันที

เธอเป็นอย่างนั้นตลอดเมื่อเธอพูดเกี่ยวกับทากัตซูกิ มาโกโตะ

“น่าจะเป็นเวลาที่ชั้นเล่นด้วยกันในห้องของเค้า อ๊ะ ชั้นพูดเกียวกับโลกเดิมของเรา ชั้นจะอยู่เป็นเวลานานตลอดในห้องของทากัตซูกิ-คุงตั้งแต่มัธยมต้น และมันรู้สึกผ่อนคลาย เมื่ออยู่ด้วยกันกับเค้า แต่จำนวนเวลาที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังหลังๆได้ลดลง อาา โอกาสนั้นที่ว่าเพิ่งเกิดขึ้นมันหายากมาก ชั้นเกือบไปแล้ว” (อายะ)

“เห้อ นั่นไม่ดีเลยนะ อายะ” (ลูซี่)

นักเวทย์-ซังจ้องนักรบ-ซังเมื่อเธอพูดอย่างนั้น

“จ้าาา ชั้นสำนึกมัน” (อายะ)

“เธอไม่ได้ทำอย่างนั้นเลยแน่นอน” (ลูซี่)

นักเวทย์-ซังดึงแก้มของนักรบ-ซัง

นักรบ-ซังก็ทำอย่างนั้นด้วย

พวกเธอเข้ากันได้ดีมาก

หืมม…

นักเวทย์ลูซี่-ซังที่ถูกช่วยในอันตราย

นักรบอายะ-ซังที่อยู่ด้วยกันกับเขาตั้งแต่เวลานานมาแล้ว

สองอย่างที่หนูไม่มี

ดูเหมือนมันไม่ได้อยู่ในกรอบที่อ้างอิงได้

“ยังไงซะ ถ้าเราเทียบกันกับอายะ ของชั้นมันน่าทึ่งมากกว่า” (ลูซี่)

นักเวทย์-ซังยื่นอกของเธอออกมาอย่างภาคภูมิใจ

“เธอไม่เข้าใจมัน ลู-จัง ตกหลุมรักเพราะเธอผ่านชีวิตประจำวันไปด้วยกันกับเค้าเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะตกหลุมรักบางคน แล้วก็ชั้นได้อยู่ด้วยกันกับเค้านานกว่า” (อายะ)

นักรบ-ซังส่ายหัวของเธอด้วย ‘ให้ตายซี่’

“ถ้าพูดถึงระยะเวลา งั้นชั้นได้อยู่ด้วยกันกับเค้านานที่สุดตั้งแต่เวลาที่มาโลกนี้ แล้วก็ ถ้ามันเกี่ยวกับผู้ชายที่ช่วยผู้หญิงจากอันตราย พวกเขาเรียกมันว่าความต้องการฮีโร่หรืออะไรบางอย่าง” (ลูซี่)

“ฮ่าาา…ลู-จัง ตกหลุมรักแบบนั้นคือที่พวกเขาเรียกมันว่าผู้หญิงใจง่าย เสียใจที่จะพูด เธอตกอยู่ในหมวดนั้น” (อายะ)

“หือห์?! ถ้าไปทางนั้น ชั้นได้ยินมาจากมาโกโตะและฟูจิยัง-ซัง ว่านางเอกเพื่อนสมัยเด็กจะแพ้ตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว” (ลูซี่)

“โอตาคุนั่น…แย่หน่อยนะ~ นางเอกเพื่อนสมัยเด็กนั้นมาจากประถม เพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมต้นไม่อยู่ในหมวดนางเอกเพื่อนสมัยเด็ก~” (อายะ)

“อุกุกุ… กฎของโลกอื่นปวดหัวจัง งั้น อายะเป็นนางเอกตัวประกอบ” (ลูซี่)

“หึ้ห์?! เธอจะหาเรื่องกันเหรอ ลู-จัง?!” (อายะ)

“เธอเป็นคนที่ยิงก่อนนะ อายะ!” (ลูซี่)

นักเวทย์ลูซี่-ซังและนักรบอายะ-ซังได้จ้องกันโดยมีจมูกติดกัน

ถ้ามันเป็นเมื่อต่อนเริ่มแรกที่หนูได้เจอพวกเขา หนูจะคิด ‘อ้าา มันจะเปลี่ยนเป็นการสู้กัน!’ แต่การต่อสู้ของพวกเธอเป็นแค่การเล่นกันไปทั่วตลอด

แม้อย่างนั้น แล้ว ‘ผู้หญิงใจง่าย’ และ ‘นางเอก’ นี่มันอะไรกัน?

หนูไม่เข้าใจศัพท์ของโลกอื่น

“งั้น เราจะแอบเข้าไปที่ห้องมาโกโตะคืนนี้แล้วสรุปเรื่องนี้ อายะ!” (ลูซี่)

“เป็นอะไรที่ชั้นรออยู่พอดีเลย ลู-จัง เลือกกางเกงในน่ารักๆนะ” (อายะ)

“แม้ว่าเราจะถอดมันออกเหรอ?” (ลูซี่)

“ถ้าเราให้ทากัตซูกิ-คุงถอดมันออก น่ารักๆจะดีกว่า ใช่มั้ยล่ะ?” (อายะ)

เมื่อถึงเวลาที่หนูรู้ตัว การสนทนาก็ตกรางอย่างหนัก

หรือเหมือนกับ พวกเธอพูดถึงอะไรกันมากกว่า?!

“เฮ้ เธอเข้าใจมั้ยว่าชั้นอยู่ที่เต็นท์เดียวกันน่ะ?!” (ฟูเรีย)

“อิย้าน!” “คย้าน!”

หนูเห็นด้วยกับเนื้อหาของการสนทนานี้ไม่ได้ และดังนั้นหนูตีหัวพวกเธอทั้งสองของนักเวทย์-ซัง และนักรบ-ซัง

ถ้าหนูปล่อยพวกเธอไว้ สองคนนี้จะจบที่การอาละวาดโดยไม่มีขีดจำกัด

มากกว่านั้น พวกเธอไม่ได้ล้อเล่น มันจะมีปัญหาที่พวกเธอจะทำมันจริงๆ

““…….””

นักเวทย์-ซังและนักรบ-ซังมองหนูอย่างตั้งใจ

“ฟูริจริงจังนะหลังๆ เมื่อมันเป็นเรื่องมาโกโตะอ่ะ” (ลูซี่)

“ใช่ป่ะ? เธอโกรธทันทีเลย” (อายะ)

“อ-อะไร?! นั่นไม่จริงเลย!” (ฟูเรีย)

หนู ‘ฮึ่ม’ และมองไปทางอื่น

นักรบ-ซังและนักเวทย์-ซังมองกัน

“เธอคิดยังไง อายะ?” (ลูซี่)

“ยังไงซะ ถ้าฟู-จังพูดอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ามันเป็นอย่างนั้นเหรอ? ในหัวของฟู-จังน่ะนะ” (อายะ)

คุห์ อะไรของพวกเธอทั้งสองคน?! การคุยของพวกเธอได้บอกหนูว่าพวกเธอไม่ได้เชื่อหนูเลยซักนิด!

“ใช่ เปลี่ยนหัวเรื่อง ลู-จัง อัศวินผู้หญิง-ซังจากอัศวินแห่งแสงพูดว่าเธออยากจะลองพูดกับทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

“เอ๋?! นั่นมันอะไรกัน?!” (ลูซี่)

“ชั้นได้ยินเกี่ยวกับมันอย่างลับๆ และมันดูเหมือนทากัตซูกิ-คุงถูกเล็งอยู่” (อายะ)

“แม้ว่าเรายังอยู่ท่ามกลางสงคราม ไม่ใช่ว่าพวกเธอขาดความรู้สึกถึงอันตรายเหรอไง?!” (ลูซี่)

สองคนพองในความโกรธ แต่ในสายตาของหนู พวกเธอทั้งสองเต็มก็ไปด้วยสีชมพูในหัวด้วย

พวกเธอทั้งสองคนตอนนี้ได้บ่นเกี่ยวกับเรื่องนั่นและนี่เกี่ยวกับผู้ชายที่พวกเธอรัก

สิ่งต่างๆอย่าง ‘ทึบ’ และ ‘นักปักธง’

แม้ว่าพวกเธอบ่นอยู่ พวกเธอดูเหมือนจะสนุก

(...ไม่ว่าแบบไหน…) (ฟูเรีย)

หลังจากที่เห็นสองคนนี้ หนูคิด…หนูต่างจากสองคนนั้นจริงๆเหรอ

หนู…ไม่คิดว่าหนูรักกับทากัตซูกิ มาโกโตะ

เพราะทั้งหมดเขาแค่น่ารำคาญ

หลังจากซักพัก อัศวินของหนูกลับมา

เขาแบ่งปันเนื้อหาของการประชุม และเขาไปทันทีเพื่อฝึก

นักเวทย์-ซังและนักรบ-ซังได้คุยกันต่อไป และมันดูเหมือนพวกเธอเหนื่อยจากการพูดคุย พวกเธอหลับ

หนู…นอนไม่หลับ

ชายคนนั้นยังฝึกอยู่มั้ย?

เขาถูกล่อลวงโดยผู้หญิงอีกครั้งมั้ย?

นายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของหนู ดังนั้นอยู่ข้างหนูสิ

…มันทำให้หนูรำคาญ

เมื่อเวลาที่หนูรู้ตัว หนูได้เดินไปที่น้ำพุที่ทากัตซูกิ มาโกโตะฝึกอยู่

◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇

“เฮ้ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซัง ที่มีแสงจันทร์ส่องแสงหาเธอได้มีมืออยู่ข้างหลังเธอ และเดินไปรอบๆผมเหมือนจะล้อมผม

เมื่อผมมองดูเธอ เธอหลบตา

เธอสวยเหมือนเคย แต่มุมของริมฝีปากของเธอได้ชี้ลงข้างล่าง แต่เธอไม่ได้ดูอารมณ์ดี

ดูเหมือนเธออารมณ์ไม่ดี

นี่ต้องเป็นนั่นแน่

ผมต้องทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นในฐานะอัศวินผู้คุ้มกันของเธอ

“มีอะไรหรือ เจ้าหญิง? ดูเหมือนเธอจะอยู่ในอารมณ์มิดีนะวันนี้” (มาโกโตะ)

“หยุดวิธีพูดแบบนั้น มันน่าขยะแขยง” (ฟูเรีย)

“รุนแรงมาก” (มาโกโตะ)

ผมได้ถูกดูถูกด้วยเหตุผลบางอย่าง

“...”

“......?”

ฟูเรีย-ซังไม่พูดอะไร

มันช่วยไม่ได้ ผมฝึกต่อไป

ผมคุยกับสปิริต สร้างผีเสื้อ และให้พวกมันบินไปรอบๆ

ระหว่างที่ผมทำอย่างนั้น ฟูเรียได้มองของตั้งใจมาที่ผม

…ผมผ่อนคลายไม่ได้

หลังจากซักพักที่ถูกมองระหว่างที่ฝึก…

“เฮ้ อัศวินของชั้น นายทำอะไรบางอย่างนอกจากผีเสื้อด้วยเวทมนตร์น้ำของนายไม่ได้เหรอ?” (ฟูเรีย)

“ชั้นทำได้ อยากจะให้ชั้นทำอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)

ฟูเรีย-ซังพูดกับผม

“ชั้นอยากได้อะไรใหญ่ๆ” (ฟูเรีย)

“โอเค~” (มาโกโตะ)

ผมทำปลาวาฬด้วยเวทมนตร์น้ำแล้วให้มันบิน

“นั่นเป็นยังไง?” (มาโกโตะ)

“งั้น งั้น งั้นต่อไปคือ…” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังมีคำขอมากมายเลยมันนี้

แต่มันดูเหมือนอารมณ์ของเธอดีขึ้นในเวลานี้ ผมได้เขาเวทมนตร์ของผมให้เธอดู เสียงเธอดูสดใสขึ้น

ผมทำสัตว์ต่างๆด้วยเวทมนตร์น้ำมากมายต่อไป

(...ชั้นค่อนข้างเหนื่อยแล้วตอนนี้) (มาโกโตะ)

ฟูเรีย-ซัง นั้นแน่นอนว่ามีคำขอเยอะวันนี้

“เรากลับไปกันมั้ย เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)

“ช-ใช่ มันดึกแล้วตอนนี้ มากลับกันเถอะ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังและผมเดินกลับไปที่เต็นท์ด้วยกัน

มันได้ผ่านเที่ยงคืนมามากแล้ว

ฟูเรีย-ซังได้ฮัมเพลงอยู่ข้างผม

เธอดูเหมือนอยู่ในอารมณ์ที่ดี

“ไม่ใช่เธอมีบางอย่างที่จะพูดกับชั้นเหรอ?” (มาโกโจะ)

ผมถามฟูเรีย-ซัง แต่เธอตอบด้วย ‘มันไม่มีอะไร’

พวกเราตอนนี้อยู่ข้างหน้าเต็นท์

ลูซี่และผมต้องหลับไปแล้วด้วย เราต้องเข้าไปเงียบๆ เพื่อที่จะไม่ปลุกพวกเธอ

(...[ซ่อน]) (มาโกโตะ)

“หยุดมัน” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตีหัวของผม

“อะไร?” (มาโกโตะ)

ผมจ้องเธอเหมือนจะบ่น

“ใช้ซ่อนระหว่างที่เข้าไปที่เต็นท์ที่มีผู้หญิงนอนอยู่ คือบางอย่างที่อาชญากรจะทำ” (ฟูเรีย)

“...นั่นก็จริง” (มาโกโตะ)

มาเข้าไปปรกติเถอะ

ผมยื่นมือไปที่ทางเข้าของเต็นท์

“เดี๋ยว!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังดึงมือของผม

“โว้ห์!” (มาโกโตะ)

ไม่มีทางที่ผมจะสามารถต่อต้านเมื่อถูกดึงโดยพลังของออราเคิล

ผมได้ถูกดึงโดยกำลังมากพอที่ผมจะลอยจากพื้นในทันที

“เฮ้ เจ้าหญิงเธอทำอะไรกระทัน—” (มาโกโตะ)

*ปัง!!*

ในทันทีนั้น เงาขนาดยักษ์ได้ลงมา

ในเวลาเดียวกัน พื้นสั่นอย่างหนัก

กายที่ใหญ่หลายเมตรที่เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะมี

“ชั้นประทับใจที่นายหลบนั่นได้! ฮีโรของโรเซส!”

คนที่ปรากฏตัวข้างหน้าเราคือมอนสเตอร์พูดได้ขนาดยักษ์ ไม่ ปีศาจ

พิษและมานาที่ปกคลุมตัวของมัน ทำให้ผมนึกถึงลูกน้องของลอร์ดปีศาจไบฟรอน ชูริ และเซเตค

“ชั้นเป็นผู้ช่วยใกล้ชิดของซากัน-ซามะ; หนึ่งในกงเล็บทั้งสิบ ฮายะเตะแห่งพายุ ชั้นไม่มาเพื่อลอบสังหารฮีโร่ของโรเซส! ชั้นจะนำชีวิตนั้นของนายไป!”

อะไรของชื่อที่มันชวนปวดหัวนั่น?

แล้วก็ ถ้านายจะทำการลอบสังหาร ทำมันอย่างเงียบๆ!

ผมไม่มีเวลาที่จะตอบโต้

ปีศาจโจมตีเรา

 

เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 180/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord