ก่อนบทนำ valentine days อาโออิ

           หลังจากวินโดนพิษทำให้เขาขยับร่างกายไม่ได้ดั่งใจ ถึงแม้ว่า จะรักษาให้วินได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็คงหลงเหลือยาพิษอยู่ในร่าง ทำให้ตอนนี้หากชายหนุ่มจะหยิบจับอะไรมันย่อมไม่สะดวกเหมือนตอนที่ร่างกายของตนเองยังคงเป็นปกติ ดังนั้นทั้งสามสาวจึงได้ตัดสินใจผลัดกันมาดูแลเขาในห้องส่วนตัว

           เด็กหนุ่มนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงที่แสนนุ่ม มีตุ๊กตาสัตว์ชนิดต่าง ๆ อยู่รอบ ๆ เดิมทีเขาอยากจะยกมันให้กับชิโระเลยด้วยซ้ำ เนื่องด้วยเมื่อวานหลังจากการต่อสู้อันดุดเดือดททำให้เขาลืมไปเสียสนิต ประกอบกับอาการบาดเจ็บของเขาด้วย แต่หากคิดให้ดีแล้วถ้าไม่ใช่เพราะการต่อสู้เมื่อวานเขาคงไม่ได้บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้มาครอบครองเป็นแน่

           ‘ถ้าหายแล้วคงต้องไปขอบคุณท่านเฟิงสักหน่อยแล้ว’  เด็กหนุ่มชำเลืองหางตามองผ่านหน้าต่าง ตอนนี้ท้องฟ้าท้องฟ้าเริ่มมีแสงสาดส่องบ้างแล้วทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเวลาเช้าใกล้มาถึง

           เช้าวันนี้เป็นวันแรกหลังจากเด็กหนุ่มได้รับการรักษา เดิมทีเขาคิดว่าป่วยอย่างเขาคงจะได้นอนพักที่ห้องส่วนตัวอย่างสบายใจ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นเขาก็เริ่มรู้ถึงชะตากรรมของตนเอง

           “พี่วินตื่นหรือยังคะ”

 เสียงสดใสของชิโระดังขึ้นทำให้เขาพยายามจะลุกขึ้นไปเปิดประตู แต่เมื่อขยับร่างเด็กหนุ่มจึงตระหนักได้ว่าร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้ดั่งใจ

“ตื่นแล้วจ้า ประตูไม่ได้ล็อคเปิดมาได้เลย”

สิ้นคำตอบรับ บานประตูไม่ใหญ่มากนักก็ถูกเด็กสาวพบสีขาวเปิดอย่างง่ายดาย เด็กหนุ่มมองมือของเด็กน้อยที่ถือแจกันที่ใส่ดอกกุหลาบสีแดงสด เขาส่งสายตาเป็นเชิงถาม 

“ของพี่รินค่ะ พี่เขาเดินไปที่สวนแล้วเห็นดอกกุหลาบ เลยเอามาให้พี่ดูแก้เบื่อ ส่วนพี่อาโออิตอนนี้กำลังทำอาหารเช้าให้พี่อยู่ จากที่หนูลองดูดูแล้วน่าจะเป็นข้าวต้มกุ้งนะคะ”

หลังจากที่เด็กสาวพบสีขาวเห็นตุ๊กตาที่กล่องครบรอบเตียง ชิโระจึงส่งสายตาเป็นเชิงขอหลังจากที่เด็กหนุ่มพยักหน้ารับเด็กน้อยพบสีขาว จึงห่อตุ๊กตาไปห้องของเธอ 

“เดี๋ยวพี่อาโออิกจะเอาข้าวมาให้ พี่วินทำใจ เอ้ยเตรียมลองทานอาหารเช้าได้เลยนะคะ”

เมื่อคำกล่าวของเด็กน้อยพบขาวจบลง เด็กหนุ่มก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของตน เต้นผิดจังหวะ ‘ว่ายังไงนะอาโออิทำอาหารเช้าให้เราอย่างนั้นเหรอ’

เขาอดย้อนคิดถึงวันวานไม่ได้  วันที่อาโออิพยายามทำกับข้าวให้เขากินเป็นครั้งแรก อาหารที่ควรเป็นเครื่องบำรุงร่างกาย อาหารที่ควรเป็นสิ่งที่ช่วยทำให้อิ่มท้อง แต่พอมาอยู่ในมือของเด็กสาวพบสีน้ำตาล มันกลับกลายเป็นยาพิษ 

เขาเตรียมตัวที่จะบอกให้เด็กน้อยพบฟ้าไปห้ามอาโออิ ก่อนที่เขาจะพูดประตูไม้ก็ถูกเปิดออกอีกครั้งนึง ข้าวต้มหน้าตาตลาดหากเขามองไม่ผิดมันน่าจะเป็นข้าวต้มไหม้ๆ ตอนแรกเขาก็คิดว่าจะปฏิเสธความหวังดีของหญิงสาวพบน้ำตาล แต่เมื่อมองท่าทางตั้งใจของเธอแล้วเด็กหนุ่มจึงกลืนคำพูดลงคอ 

‘กั้นใจรีบกืน ๆ ลงท้องไปคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง’ 

“ตื่นแล้วอย่างงั้นหรอ ขอโทษทีนะที่เมื่อวานนี้ฉันปล่อยให้นายอยู่คนเดียวตั้งนาน” เด็กสาวผิวน้ำตาลมีสีหน้าสำนึกผิดเมื่อเธอนึกถึงเรื่องเมื่อวานนี้ หลังจากที่พวกเธอเข้ามาในบ้านหลังใหม่ ต่างคนก็ต่างรีบอาบน้ำเพื่อชำระร่างกาย  เนื่องจากห้องน้ำมีห้องเดียวทำให้หญิงสาวทั้ง 3 กับเด็กทั้งสองได้ไปอาบน้ำด้วยกัน ตัวจริงให้เด็กหนุ่มคนเดียวในกลุ่มถูกเวทย์พฤกษามัดร่างกาย แล้วแถมยังถูกทิ้งไว้ตรงห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่เพียงลำพังอีกต่างหาก 

ทุกคนต่างอาบน้ำชำระร่างกายอย่างมีความสุข หลังจากนั้นเด็กสาวพบฟ้าจึงนึกขึ้นได้แล้วรีบมาหาวิน รินนำยาบางอย่างที่เธอทำขึ้นป้อนใส่ปากของเขา ก่อนที่เธอจะอธิบายให้พวกจีน่าฟังว่า 

“หลังจากนี้ 3 วัน วินจะไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างใจ ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถพูดได้แต่ว่าร่างกายจะมีความรู้สึกชา ดังนั้นพวกเราต้องผลัดเวรไปดูแลวิน อย่างน้อยเราก็ต้องช่วยป้อนข้าว ถ้าเป็นไปได้ก็ต้องช่วยอาบน้ำให้”

“ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้” สิ้นคำพูดทุกสายตาก็จ้องมาประมาณว่าอยากฟังสิ่งที่พวกเธอจะทำให้เขา เมื่อวินเห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่กลับอะไรอีก 

“ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพบจะช่วยพี่วินอาบน้ำเอง” เสียงเด็กน้อยพบดำในกลุ่มเลยยังสดใสร่าเริง สำหรับเขาคงคิดว่ามันคงดีแล้วที่ตนเองจะสามารถทำประโยชน์ได้ 

วินถอนหายใจโล่งอก “ เอาอย่างนั้นก็ได้”

อาโออิมานั่งข้างๆเตียง ก่อนที่จะยื่นข้าวต้ม มาตรงหน้าของเด็กหนุ่ม  เธอก็ลงไปเปล่าที่ให้มันไม่ร้อนมากนักก่อนที่จะตั้งใจนำข้าวต้มป้อนใส่ปาก “อร่อยหรือเปล่า”

ถึงแม้ว่าข้าวต้มจะเค็มสุดๆ เรากลับบ้านกำลังกินเกลือแทนข้าวก็ตาม แต่สำหรับเขาแล้วการที่มีคนทำอะไรให้กินนี่มันเป็นเรื่องที่แสนประเสริฐ “ก็ใช้ได้นะ แต่ว่าเขาหลังฉันว่าเธอควรที่จะลดปริมาณน้ำปลาลง”

“อย่างงั้นหรอ ขอบคุณนะ” อาโออิยิ้มรับคำติของเขา สำหรับเธอการที่มีคนมาบอกว่าอาหารที่เธอทำนั้นมีข้อดีข้อเสียอย่างไร มันดีกว่ามีคนบอกว่ามันอร่อย เด็กสาวนำช้อนมาตักข้าวใส่ปากตนที่จะทำสีหน้าปั้นยาก

“ไม่ได้บอกว่ามันเค็มแค่นิดเดียวไงอันนี้มันโคตรเค็มเลยนี่นา” 

สีหน้าที่แสดงความคิดหวังของอาโออิ ทำให้วินรีบพูดแก้ไขสถานการณ์“ฉันชอบกินรสเค็มเค็มต่างหากเล่า”

หลังจากไหนหญิงสาวพบน้ำตาลจึงได้ลูกไปทำข้าวต้มให้เด็กหนุ่มกินใหม่อีกรอบ จากเดิมที่เขาคิดว่าจะได้นอนพักผ่อน วันทั้งวันเด็กหนุ่มกับต้องเป็นเหยื่อเพื่อทดลองอาหารให้กับอาโออิ เธอทำข้าวต้มและให้เขากินอยู่อย่างนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะบอกว่ามันอร่อยแล้วแต่เมื่อเธอกินแล้วพบว่ามันไม่อร่อยเธอก็จะทำใหม่อยู่เรื่อย ๆ 

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ แต่ที่รู้แน่ๆก็คือลิ้นของเขาตอนนี้ได้ไร้ความรู้สึกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ประกอบกับที่หญิงสาวพบน้ำตาลเริ่มเบื่อกับการทำอาหาร เธอสูดดมจมูกไปรอบๆก่อนที่จะชี้มาที่ตัวของเขา

“ฉันว่าแล้วนายยังไม่ได้อาบน้ำนี่นา คุโระยังไม่ได้มาอาบน้ำให้ใช่ไหมล่ะ”

‘อย่าบอกน่ะว่า ใครจะยอม’ เด็กหนุ่มยังไม่ทันถ้าปากปฏิเสธ เขาก็รู้สึกว่าตัวของเขาได้ลอยขึ้นไปด้านบน เขากว่าตาหมอจึงคบกับต้นไม้ขนาดเล็ก กำลังบังคับร่างกายของวินอยู่ 

‘ไม่เอา’

ก่อนที่ร่างกายของเขาจะลอยไปที่ห้องน้ำ หญิงสาวพบน้ำตาลเห็นสีหน้าปั้นยากของเขาจึงหยุดการกระทำ ก่อนที่เธอจะพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ “ฉันถามวินหน่อยสิ วินไม่ชอบฉันใช่ไหม” เสียงสะอื้นไห้ของอาโออิ ทำให้เด็กหนุ่มรีบหันหน้ามามอง 

“อะไร ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น”

“เวลาที่นายอยู่กับฉัน นายชอบทำสีหน้าแบบนี้ชอบทำสีหน้าปั้นยากไม่เหมือนกับตอนที่อยู่กับริน อย่างว่าเลยจะได้ทำงานบ้านก็ไม่เก่ง ทำอาหารก็ไม่ดี แถมยังชอบทำอะไรเอาแต่ใจ เพราะยังงั้นนายเลยไม่ชอบฉันสินะ”

สีหน้าที่แสดงถึงความจริงจังของ อาโออิทำให้เด็กหนุ่มพบทองจ้องมองไปนัยน์ตาของเธอ สีหน้าที่เศร้าเสียใจทำให้วินตัดสินใจพูดความในใจ “เธอคิดอะไรของเธอฮะอาโออิ ทำไมถึงคิดว่าฉันไม่ชอบเธอ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน แค่เทอมมาช่วยฉันวันนี้ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ”

“แต่ว่าฉันทำอาหารไม่อร่อยนะ แถมทำงานบ้านก็ไม่เก่งด้วย ไม่มีคุณสมบัติของกุลสตรีที่ดี”

“อย่าพูดบ้าๆ ๆ นะ ฉันชอบที่เธอเป็นเธอต่างหาก เธอไม่จำเป็นต้องเหมือนใครเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจแบบนี้แหละดีแล้ว” เขาพูดด้วยความจริงจัง แต่เด็กหนุ่มก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของเด็กสาว 

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจที่สุด จะเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจให้นายต้องตามใจ เพราะฉะนั้นวันนี้วิน เข้าไปอาบน้ำกับฉัน ให้ฉันอาบน้ำให้นายซะดีๆ”

“เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันคนละเรื่องกัน!!” เขาตะโกนก้อง แต่เด็กหนุ่มก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่มีใครมาช่วยเขาแม้แต่คนเดียว

หลังจากที่อาโออิได้ช่วยเด็กหนุ่มอาบน้ำชำระร่างกายจนเสร็จ หล่อนก็นั่งมองวินที่ผอยหลับไป รอยยิ้มของเขาทำให้เด็กสาวอดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆล้มตัวลงนอนข้างๆเด็กหนุ่ม

อาโออิรู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าตอนนี้แสงอาทิตย์ได้ใกล้จะตกดิน เด็กสาวมองเพื่อนของตนเองที่นอนหลับใหลไม่ได้สติด้วยฤทธิ์ยา ก่อนที่จะสังเกตุพบว่าวินมีแหวนอีกวงหนึ่ง สวมไว้ที่นิ้ว เมื่อเธอมองดีๆก็พบว่าแหวนวงนี้เป็นแหวนที่จำกัดการใช้เวท

‘เป็นแบบนี้นี่เอง เป็นเพราะอย่างนี้อาการของวินเลยฟื้นตัวช้าสินะ ยังไงก็ตามดีกว่า’