ตอนที่ 50 ผมจะหยุดสงครามนี้

บทที่ 50

ตอน ผมจะหยุดสงครามนี้

เมื่อครบ 7 วัน

                เทพ เซียนต่างเดินทัพไปยังป่ามรกต ดินแดนครึ่งมนุษย์เซียน เมื่อถึงชายป่า จะมองเห็นลานกว้าง มีลำธารเล็ก ๆ กั้นขวางอยู่แค่ก้าวผ่านก็ได้ เหล่าจอมมารก็อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ ทั้งสองทัพต่างยืนเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน แต่กองทัพของจอมมารนั้นถูกสร้างจากพวกที่ตาย ซึ่งมีจำนวนได้ยืนตระหง่านอยู่หน้าภูเขาไฟที่คุ้นเคยของวิว ทุกคนต่างมองไปทางโยคี

โยคีพูด “เจ้าเด็กน้อย ข้ารักษาสัญญาไม่ทำลายแดนมนุษย์ ถึงตาเจ้าอยากจะช่วยพ่อเจ้าหรือไม่”

วิวเดินออกจากกลุ่ม เขาพูด “เจ้ารักษาสัญญาได้ดีไม่ทำลายมนุษย์ แต่ก็รุกรานดินแดนเทพและเซียน”

 “ข้าจำไม่ได้ว่าเรามีข้อตกลงนี้ด้วย”

วิวพูด “เจ้าเล่ห์ยิ่งนัก”

โยคีหัวเราะ แล้วเขาได้ให้เหล่าทหารของเขานำแผ่นศิลาออกมาพร้อมกับพ่อของวิว

 “พ่อ” สภาพของเขาดูอิดโรย ผมยาว หนวดเครายาว 

เวนเดินเข้ามาหาวิว  ทั้งสองมองด้วยสายตาที่อาวรณ์แก่กันและกัน

พ่อพูด “วิวอย่าทำตามคำขอของมัน”

 “พ่อ” วิวเดินออกจากลุ่มเทพและเซียน

องค์ชายพูด “วิว ฉันรักนายนะ” เสียงเรียกที่แสนเจ็บปวด

วิวหยุดเดิน แต่เขาไม่ยอมหันมองกลับมามองเวน น้ำตาเขาไหลก่อนจะกล่าว

 “ฉันก็รักนาย ลาก่อน” เสียงพูดที่แผ้วเบา

               องค์ชายหลับตา สูดลมหายใจเข้าปอดลึกสุด เพื่อข่มใจที่เจ็บปวดเผชิญหน้ากับสิ่งที่จะเกิดขึ้น วิวได้ใช้พลังดวงตาสีเพลิง ลอยตัวไปจุดที่ศิลาอยู่ ไม่ทันถึง ทหารตนหนึ่งก็นำดาบจ่อที่คอของพ่อเขาทันที เขาหยุดชะงักยืนมองหน้าโยคี

“ปลดปล่อยพ่อฉัน แล้วฉันจะปล่อยพ่อนาย”

 “ฉันจะเชื่อใจนายได้ไง”

โยคีมองหน้าวิว ก่อนจะพูด “ปล่อยมันไป”

 ทหารนายนั้นมองโยคี “ข้าสั่งให้เจ้าปล่อยมันไป”แล้วคมดาบได้ออกห่างจากคอของพ่อเขา พ่อของเขาวิ่งเข้ามากอดลูกชาย

พ่อพูดกระซิบพร้อมกับกอด.....วิวมองหน้าพ่อแล้วยิ้ม

วิวพูด “ผมจะหยุดสงครามนี้”

พ่อมองหน้าเขา เขากอดลูก “พ่อ...ไปซะ อย่าได้หันกลับมา”

เขาพยักหน้าแล้วเดินจากไป ทั้งน้ำตา เวนได้สั่งให้ฟางไปรับพ่อของวิว

ฟางพูด “มากับข้า ข้าเป็นเพื่อนกับบุตรท่าน”

โยคีพูด “ข้ารักษาสัญญาแล้ว พ่อเจ้าก็ปลอดภัยแล้ว”

วิวเดินมาที่ศิลา เขาลอยตัวขึ้น หมุนตัวราวกับพายุ ภายในตัวเขาได้เกิดลำแสงสีฟ้าและสีแดงสลับกับแปล่งประกายกระจายเป็นวงกว้าง ในลำแสงนั้น วิวได้มองเห็นทิวา

วิวพูด “องค์หญิง”

องค์หญิงพูด “เจ้าได้รับดวงแก้วจากน้องชายข้า”

วิวพูด “ดวงแก้วอะไร”

               องค์หญิงยิ้ม “เจ้ารับดวงแก้วจากน้องข้าโดยที่เจ้าไม่รู้ความหมายของมันอย่างนั้นเหรอ”

เขา งง หรือว่าที่น้ำตกนั้น เวนไม่ได้ถ่ายพลังอย่างเดียว แต่ตอนนี้เขาจะมั่วสนใจอย่างอื่นไม่ได้

 “องค์หญิง ท่านต้องช่วยผม”

 “ได้”