ตอนที่ 8   คำขู่ของคนเอาแต่ใจ

เพลิงปฐพี
คุณกำลังอ่าน: เพลิงปฐพี

-A A +A

ตอนที่ 8   คำขู่ของคนเอาแต่ใจ

หมวดหนังสือ: 

      

   ทั้งคู่ทานอาหารกันไปคุยกันไปอย่างเพลิดเพลินจนลืมเวลาตามประสาเพื่อนที่ไม่เจอกันนาน

   ดารินทร์จึงได้รู้ว่าที่เชนต์กลับมาเมืองไทยครั้งนี้อาจจะอยู่ที่นี่เลย เพราะเชนต์กับภรรยาของเขามีปัญหาจนถึงขั้นแยกทางกัน เขาจึงทิ้งอดีตทุกอย่างเพื่อกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่เมืองไทย 

   ในขณะที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอย่างถูกคอจู่ๆก็มีชายฉกรรณ์ สองคนเดินเข้ามาประชิดด้านหลังของเชนต์ ก่อนจะเปิดชายเสื้อให้เห็นกระบอกปืนที่เหน็บอยู่ขอบกางเกง 

    “ลุกขึ้น แล้วก็ตามฉันมาถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

ชายฉกรรณ์หนึ่งในสองคนนั้นออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  ด้วยความตกใจเชนต์เองก็ได้แต่ทำตามคำสั่งนั้นอย่างว่าง่ายด้วยความมึนงง ส่วนดารินทร์เองก็อยู่ในอาการตกใจ จนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งนิ่ง ก่อนที่เธอจะเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา 

 “พวกนายจะเอาเพื่อนฉันไปไหน”

 “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า การ์ดของผมไม่ทำอะไรเพื่อนคุณแน่ ถ้าพรุ่งนี้คุณยอมไปทำธุระกับผม”

 

   ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับหญิงสาว โดยที่เจ้าของโต๊ะยังไม่ได้เชิญ

 

 “เพื่อนฉันไม่รู้เรื่องอะไร ปล่อยเขาไปซะ”

“เสร็จธุระวันพรุ่งนี้แล้ว ผมจะปล่อยเขาไป เก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ผมจะมารับคุณที่หน้าโรงแรมเตรียมตัวให้พร้อมนะครับคนสวย”

   ชายหนุ่มพูดจายียวน ก่อนจะลุกและเดินจากไปด้วยท่าทางที่กวนประสาท

 

    09.05 น.ของวันรุ่งขึ้น รถตู้คันหรูวิ่งเข้ามาจอดยังหน้าโรงแรมห้าดาวของตระกูลเกียรติไพบูลย์ ชายหนุ่มมองลอดผ่านกระจกทึบออกมา เพื่อมองหาหญิงสาวที่ตนนัดไว้เมื่อคืน และเธอก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง แต่ชายหนุ่มก็อดแปลกใจไม่ได้ที่วันนี้เธอ เอาเลขาคนสวยอย่างปริมติดตามไปด้วย

 

   “เชิญครับคุณรินทร์ คุณเออ…”

 

  อาทิตย์อ้ำอึ้งอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่ดารินทร์จะเอ่ยขึ้น

    “นี่ปริมค่ะ เป็นเลขาส่วนตัวของรินทร์เอง ปริมนี่คุณปฐพีและอาทิตย์เป็นลูกน้องของคุณปฐพี”

    “สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

    “ยินดีเช่นกันครับ”

   อาทิตย์เอ่ยออกมาเบาๆ และยิ้มไม่หุบ ส่วนปฐพีได้แต่พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเชิญสาวๆขึ้นรถเรียบร้อยโดยมีอาทิตย์ยืนรอปิดประตูรถก่อนจะไปนั่งเพื่อเป็นพลขับในวันนี้

  รถตู้คันหรูวิ่งไปยังตลาดสดใจกลางเมือง ก่อนอาทิตย์จะพารถมาจอดใกล้ๆกับร้านขายดอกไม้สดที่เคยมาซื้อเหมือนทุกครั้ง ทำให้หญิงสาวเองก็แปลกใจ ว่าทำไมคนอย่างเขาถึงได้เข้ามาในตลาดสดแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกนอกจากดอกไม้สวยๆที่อยู่ในร้านค้าแห่งนั้น 

  “คุณดินกับคุณรินทร์รอบนรถสักครู่นะครับ เออคุณปริมครับรบกวนไปช่วยผมเลือกดอกไม้หน่อยได้ไหมครับ”

  อาทิตย์ได้หันมาบอกกับคนที่อยู่ด้านหลังของรถ

  “ให้รินทร์ไปช่วยเลือกนะคะ”

  “เออ ยังไงผมรบกวนคุณปริมหน่อยนะครับ ไปช่วยอาทิตย์เลือกดอกไม้ที ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณรินทร์เป็นการส่วนตัวครับ”

   ปฐพีพูดตัดบท และได้ขอร้องให้ปริมลงไปช่วยเลือกดอกไม้ เหมือนกับว่าเจ้านายกับลูกน้องคู่นี้จะรู้ใจกันดีซะเหลือเกิน

      

     “ก็ได้ค่ะ ปริมฝากคุณรินทร์ด้วยนะคะ”

      “ได้ครับ”

   หลังจากตกลงกันได้ทั้งอาทิตย์และปริมก็เดินคู่กันไปยังร้านขายดอกไม้สด

      “นี่นายทำไมต้องให้ฉันลงมาเลือกดอกไม้กับนายด้วยเนี้ย”

      “ผมเป็นผู้ชายนะคุณ มาเลือกซื้อดอกไม้คนเดียวผมก็เขินแย่เลยสิ”

      “จะเอาอะไรก็รีบๆเถอะ ป่านนี้คุณรินทร์จะเป็นยังไงบ้างไม่รู้”

     “นี่คุณ เจ้านายผมไม่ใช่โจรนะ รับรองว่าอยู่ด้วยแล้วปลอดภัยแน่นอนครับ”

      “แต่อยู่กับนายนี่สิ ฉันกลัวจะไม่ปลอดภัย”

   ทั้งคู่ถกเถียงกันไปมา จนในที่สุดก็ได้ช่อดอกเบญจมาศช่อใหญ่มาสองช่อ

   และทั้งคู่ก็ได้เดินกลับไปยังรถ ส่วนทางฟากของคนที่อยู่ในรถก็มีเรื่องให้ถกเถียงกันไม่ต่างจากคู่ข้างนอกสักเท่าไหร่

    “ฉันมาตามสัญญาแล้ว คุณปล่อยเพื่อนฉันไปหรือยัง”

     “แน่นอนสิครับ ที่จริงผมสั่งลูกน้องให้ปล่อยเพื่อนคุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ คุณไม่โทรหาเขาเอง”

    “ไอ้คนบ้าเอ้ย นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด”

     ในขณะที่สองคนในรถทะเลาะกันยังไม่เสร็จ คนที่ได้รับมอบหมายให้ไปซื้อดอกไม้ก็กลับมายังรถเพื่อขัดจังหวะซะแล้ว

      ปฐพีได้แต่ยิ้มมุมปากและไม่ได้เอ่ยอะไรขึ้นมาอีก

     “ว้าว ดอกเบจมาศสีขาวสวยจัง คุณจะเอาไปทำอะไรหรอคะ”

      ดารินทร์เผลอหลุดปากออกมาด้วยความตื่นเต้น เพราะเธอเองก็ชอบดอกเบจมาศสีขาวเช่นเดียวกันกับพ่อแม่ของปฐพี

      “เดี๋ยวคุณก็รู้ครับ อาทิตย์ออกรถได้แล้ว”

      “ครับนาย”

     อาทิตย์รับคำเจ้านาย ก่อนจะขับรถออกจากตลาดสดไป ใช้เวลาประมาณไม่ถึงยี่สิบนาที รถตู้คันหรูก็วิ่งมาถึงยังสุสานของบรรพบุรุษก่อนจะจอดสนิทริมถนนหน้าทางเข้าสุสาน

       "เชิญครับ"

     ปฐพีก้าวลงจากรถ และเปิดประตูรอให้ทั้งสองสาวลงมาจากรถ ก่อนจะปิดประตูรถลงเบาๆ 

      "คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ"

     "พ่อกับแม่ผมอยู่ที่นี่ ผมจะมาหาท่านทุกเดือน"

      ทั้งคู่เดินไป พร้อมกับคุยกันไปโดยมีอาทิตย์และปริมหอบช่อดอกเบญจมาศตามมาติดๆ 

        ปฐพีวางช่อดอกเบญจมาศทั้งสองช่อลงตรงหน้าหลุมศพพ่อกับแม่ไว้คู่กัน 

   "คุณอำพล-คุณเบญจมาศ เทวคุณากร"

 ดารินทร์พึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นชื่อคนที่ถูกสลักไว้หน้าหลุมศพพร้อมกับรูปถ่ายของทั้งคู่ เธอจึงหายสงสัยทันทีว่าทำไมเขาถึงได้ซื้อดอกเบญจมาศมาไหว้ศพพ่อกับแม่…

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.