บทที่ 564: ปล่อยให้นางร้องเถอะ (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 11 มี.ค. 69)

เซียวถังอี้ที่เห็นดวงตาใสแจ๋วของมู่ไป๋ไป่ก็ถอนหายใจเงียบ ๆ และยื่นมือออกไปจับแขนอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะตอบว่า “ไม่มีอะไร”

จังหวะนั้นหญิงสาวกังวลจนเผลอกลั้นหายใจ เธอมองชายหนุ่มด้วยความสับสน ในขณะที่เธอไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเขาเลยสักนิด

“เจ้าหายใจก่อน…” เซียวถังอี้เลิกคิ้วขึ้นและกดจุดฝังเข็มบนข้อมือของมู่ไป๋ไป่อย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดที่แล่นจากข้อมือทำให้คนที่กลั้นหายใจอยู่กลับมาหายใจเป็นปกติ