Realm of Tales 2 : Road To Fantasy Warfare (AU) บทที่ 4 เบื้องหลังคดีฆาตกรรม

ตอนที่สอง : ความทรงจำ

 

            “เตรียมตัวตายได้แล้ว ไอ้หนู” หัวหน้าโจรพูด

            “ได้โปรดเถอะ” ยังอ้อนวอน

            “หลับตา” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอกระซิบในหัว “หลับตาสิ ถ้านายอยากรอด”

            ยังจึงทำตาม และปรากฏว่าจิตของเขาได้มาปรากฏตัวอยู่ข้างหลังพวกโจรแล้ว

            “นี่มันอะไร?” ยังถาม

            “นี่คือมุมมองของฉัน” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะใช้พลังงานไปเยอะมาก “ฉันใช้พลังสุดท้ายที่จะช่วยนาย”

            “แล้วจะให้ฉันทำยังไง?” ยังถาม

            “ควบคุมวิญญาณข้างหลังนายซะ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            ยังหันไปมองก็พบกับเหล่าวิญญาณที่ปรากฏข้างหลังโจรด้วย

            “ไม่ต้องตกใจไป” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด “พวกนี้เป็นพวกของเราเอง”

            “แล้วจะให้ฉันทำยังไง?” ยังถาม

            “ฉันบอกพวกมันไปแล้ว” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ จากนั้นก็ให้วิญญาณพวกนั้นสิงพวกโจรทันที

            “หวังว่าจะได้ผลนะ” ยังพูดหลังจากกลับร่างเดิมแล้ว และถามพวกโจรว่า “เอาล่ะบอกฉันมา ใครสั่งให้พวกนายทำแบบนี้?”

            “คือว่า เราไม่เคยเห็นหน้าเห็นตาพวกเขาครับ” หัวหน้าโจรตอบ

            “แล้วนายรู้จักพวกเขาได้ยังไง?” ยังถาม

            “เราได้รับคำสั่งมาจากทหารอีกทีหนึ่งน่ะครับ” หัวหน้าโจรตอบ

            “นี่ นายต้องรีบจัดการแล้ว ฉันควบคุมพลังมันไม่ไหวแล้วล่ะ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอเตือน และยังก็จำเป็นต้องฆ่าพวกโจรทิ้งให้หมด

            “ฉันช่วยได้แค่นี้แหละ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด

            “ไม่เป็นไร ขอบคุณมากนะ” ยังบอกฮีโร่บรายน์สตีฟโอ จากนั้นก็เก็บรายชื่อการส่งของแล้วไปหาสมิธทันที “พี่สมิธ ผมได้หลักฐานมาแล้ว

 

            ระหว่างทาง เขาต้องหลบสายตาจากประชาชนเพราะตอนนี้พวกโจรถอดหน้ากากทิ้งไปแล้ว ซึ่งเขาจะต้องอ้อมไปให้ไกลจากตัวเมืองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วรีบกลับเข้าไปในบ้านของสมิธทันที แต่ระหว่างทางคนชอบทักอยู่เรื่อยก่อนจะถึงบ้าน

            “เยี่ยมเลย ฉันจะเอาไปให้ยามที่ฉันไว้ใจได้แล้วกันนะ” สมิธพูด

            “ว่าแต่ทำไมพี่ถึงช่วยผมไว้ล่ะครับ” ยังถาม

            “ก็เพราะว่าแม่ฉันบอกว่า เธอเป็นฮีโร่ที่มาจากอดีตเพื่อที่จะปลดปล่อยดราโกวิลเลจให้เป็นอิสระจากเหล่าโจรและกบฏน่ะสิ หรืออะไรสักอย่างฉันก็ไม่เชื่อสักเท่าไหร่หรอกนะ” สมิธตอบ “เมื่อนานมาแล้ว หมู่บ้านของเราได้อยู่กับเรื่องเล่าของมังกรที่สร้างโลกนี้และเหล่าสิ่งมีชีวิตมากมาย เมื่อตอนฉันยังเด็ก แม่ฉันเล่าให้ฉันฟังว่า ใต้หมู่บ้านของเรามีทางเข้าไปสู่รังของมังกร และคนที่จะเข้าไปข้างในนั้นได้ก็ต้องมีพลังของมังกรเท่านั้น ฉันคิดว่าเป็นเธอนะยัง”

            “ผมเหรอ?” ยังถาม

            “ใช่” สมิธตอบ “ฉันคิดว่าน่าจะเป็นโชคชะตาของเธอที่เป็นต้นเหตุให้เธอมาที่นี่แหละ”

            “ผมไม่เชื่อหรอก!” ยังท้วง

            “ทำไมคิดอย่างนั้น เชื่อใจตัวเองสิ” สมิธพูด

            ทันใดนั้น ยังก็หัวเราะเสียงตัวร้าย

            “ยัง เธอโอเคหรือเปล่า?” สมิธถาม

            “ผมโอเคครับ” ยังตอบ แล้วก็หัวเราะอีกครั้ง และแม่ของสมิธก็หัวเราะตาม

            “งั้นผมขอตัวก่อนละกันนะครับ” ยังตอบแล้วเดินออกจากบ้านไป

            “เดี๋ยว! เธอออกไปแบบนั้นเดี๋ยวคนเขาก็รู้ตัวหมดหรอก!” สมิธร้อง

            “ไม่เป็นไรครับ” ยังตอบ

            “มาที่บ้าน...บ้านที่นายเคยอยู่” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด “หมายถึงบ้านที่ผู้ใหญ่บ้านถูกฆ่าตายน่ะสิ”

            “แล้วฉันจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ?” ยังถาม “มีทหารดักไว้ตรงทางเข้าด้วย”

            “นายก็เข้าข้างหลังสิ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            “ใช่ เข้าทางหน้าต่าง” ยังพูด จากนั้นก็พังกระจกหน้าต่างให้แตกแล้วเข้าไปข้างใน

            “มาที่ห้องนี้” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด

            “ห้องไหน?” ยังถาม

            “ฟังเสียงฉันสิ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ “ฟังเสียงฉัน”

            ยังจึงตามเสียงของฮีโร่บรายน์สตีฟโอมาจนถึงห้องพักแรกของยัง เขาก็พบว่าเคียร์บอลกลายเป็นศพไปแล้วอีกคนหนึ่ง...

            และจากนั้น วิญญาณก็ได้ผุดขึ้นมาจากศพของเคียร์บอลด้วย

            “เข้าไปเก็บเร็วเข้า” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            “แต่เขี่ย (เคียร์) บอลเขา...” ยังพูด

            “เก็บสิ!” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอสั่ง

            ยังทำตาม และวิญญาณนั้นก็ได้เผยให้เห็นนิมิตบางอย่าง ที่เป็นเบื้องหลังการฆาตกรรมครั้งนี้

            แท้จริงแล้ว เลียมเป็นผู้สั่งให้ฆ่าเคียร์บอลโดยหลอกว่าจะให้ค่าตอบแทนอย่างมหาศาล แต่พอเคียร์บอลลงมือฆ่าผู้ใหญ่บ้านแล้วทวงถึงค่าตอบแทน เลียมกลับฆ่าเคียร์บอลทิ้ง พร้อมกับนิมิตสุดท้ายของอีวิล 303 ก่อนที่จะขับไล่ฮีโร่บรายน์สตีฟโอออกจากร่างด้วย

            เมื่อยังกลับมา

            “ไม่อยากจะเชื่อเลย ท่านเลียมอุตส่าห์ช่วยเราไว้แท้ ๆ” เลียมพูด

            “อะไรก็เกิดขึ้นได้ พวกนี้มันหวังแต่ผลประโยชน์อย่างเดียว” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            “อย่างน้อยฉันก็จำอะไรได้บ้างล่ะนะ” ยังพูด

            “ไม่สิ พวกเราต่างหาก” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            “เฮ้ย!! ยัง! แกฆ่าเคียร์บอลอีกแล้วเรอะ!” พวกทหารตะโกน

            “ไม่ต้องห่วง เราได้วิญญาณมาแล้ว ฉันมีพลังขึ้นนิดหน่อย เราสู้มันได้อยู่” ฮีโร่บรายน์ตอบ

            “แล้วจะสู้ยังไง” ยังถาม

            “ฉันจัดการเอง” ฮีโร่บรายน์ตอบ

            “ไม่ต้องห่วงหรอก ผมเปิดเอง!” ยังตะโกนตอบจากนั้นก็เข้าไปฆ่าพวกยามทั้งหมดจนเกลี้ยง และเพื่อความปลอดภัย เขาจึงต้องรีบไปหาสมิธเพื่อไปแจ้งข่าวให้เขารู้ แต่ทว่า สมิธกับแม่ของเขาไม่อยู่ที่โรงตีเหล็ก และข้างในนั้นเต็มไปด้วยกองเลือดและซากศพของทหาร

            “รู้สึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่นะ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ

            “ก็แหงสิ รอยเลือดและศพทหารเต็มไปหมดเลย” ยังพูด

            “เช็กในกล่องซิ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด ยังจึงเข้าไปดูในกล่อง เขาพบกับหนังสือที่เขียนไว้ว่า

 

มาเจอฉันที่ค่าย ถ้าแกไม่อยากให้พวกมันตาย!

 

            “ลำพังตัวเราเองคงจะสู้มันไม่ไหว” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด “มันอาจจะมีลูกน้องมาเป็นฝูงเลยก็ได้นะ”

            “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ?” ยังถาม

            “เออใช่ วิญญาณ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอพูด

            “แล้วจะหาวิญญาณจากไหน?” ยังถาม

            “ไม่ ๆ ๆ” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ “ฉันพูดถึงวิญญาณเร่ร่อนน่ะ ใช้ตาของนายสิ”

            “เดี๋ยวนะ ตาของฉันเหรอ?” ยังถาม “อย่าบอกนะว่าตาของฉัน...”

            เขาใช้พลังวิเศษผ่านดวงตาเพื่อที่เขาจะได้มองเห็นวิญญาณที่อยู่ในหมู่บ้านได้ และเขาก็เห็นจริง ๆ

            “นี่ฉันเห็นวิญญาณอย่างนั้นเหรอ?” ยังร้อง

            “ใช่แล้ว” ฮีโร่บรายน์สตีฟโอตอบ “ดูเหมือนว่าเราต้องการวิญญาณพวกนี้ เพื่อไปช่วยนายต่อสู้ ฉันจะช่วยนายเอง...”